Mag-log inShare
Chapter 6
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Napataas naman ang dalawang kilay ni Marcelo sabay napatingin sa itass ng kisame. "Oh no! I'm not drunk. Honestly Colleen, banyo ng mga lalaki ito. Kanina lamang ay may mga kasama akong lalaki na gumamit din ng banyo. And I'm sure na ikaw itong nagkamali ng pasok at hindi ako," wika pa ni Marcelo habang napakamot sa kaniyang ulo dahil sa labis na pagtataka.
Tila napatigil naman saglit si Colleen habang palihim na napapaisip.
"What? Are you sure with that? Oh my God! Kung totoo nga na banyo ng mga lalaki ito at kung ako'y nagkamali nga ng pasok. I'm sorry talaga sa nangyari hindi ko talaga sinasadya Marcelo, it was an accident. It's so embarrassing,"
"Um, maybe ako siguro itong naparami ng inom kung kaya't imbis na sa banyo ng mga babae ako pumasok ay dito pa sa banyo niyo na mga lalaki. My God! Nakakahiya talaga I'm sorry Marcelo," paliwanag pa ni Colleen habang nagpapakita at nagpapanggap na hindi niya nga sinasadya ang pangyayari at aksidente lamang.
Huminga naman nang malalim si Marcelo at napapaisip. "Um, it's okay! Don't worry about that siguro nga ay naparami iyang pag-inom mo kung kaya't nagakamali ka lang nang pagpasok," wika pa ni Marcelo na tila naniniwala sa paliwanag ni Colleen sa kanya.
"I'm sorry talaga Marcelo but thank you. And I hope na hindi na sana ito makarating kay Yvonne baka kasi magalit siya. Kasi hindi maganda itong pangyayari," palusot pa ni Colleen sa kanya habang tinititigan siya na may pang-aakit.
"Um, actually kilala ko iyan si Yvonne tila hindi naman yata marunong magalit o wala sa kalidad niya ang magalit," pangiting sabi pa niya sabay inisip ako. "But tama ka Colleen na hindi na dapat ito makarating sa kanya, kasi ayaw kong mag-isip siya nang masama sa akin. Sapagkat ayaw kong maging masama ako sa paningin niya. Mahal na mahal ko iyang best friend mo Colleen," wika pa ni Marcelo habang may ngiti sa kaniyang mga labi at kilig sa kaniyang dibdib na naramdaman.
Habang nakikinig lamang si Colleen sa mga sinasabi ni Marcelo sa kanya ay palihim naman siyang nagagalit at labis na naseselos at naiinggit dahil dito.
"Mabuti naman kung ganoon, " maikling sagot niya habang nagkukunwaring ngumingiti sa kaniyang harapan.
"Oo nga. Um, by the way I have to go. Naghihintay sa akin doon si Yvonne, sumunod ka na lang ha," ani pa ni Marcelo sa kanya sabay nagpaalam at lumabas ng banyo.
Nabigo naman si Colleen sa kaniyang plano na akitin at landiin si Marcelo.
Bagkus ay nagalit pa siya lalo at naiinis dahil dito.
Matapos ang ilang sandali ay agad din na lumabas si Colleen at tumungo sa amin.
Pinagmamasdan niya kaming dalawa ni Marcelo na may inggit, selos at pagkagalit sa kaniyang dibdib.
Samantalang wala akong ka alam-alam na ganoon na pala ang mga nararamdaman ni Colleen para sa aming dalawa ni Marcelo.
Dahil dito ay nagdesisyon na lamang si Colleen na magpaalam sa amin na umalis. Lalo pa at hindi niya na kinakaya ang kaniyang mga nakikitang paglalambing na aming ginagawa ni Marcelo sa isat-isa.
"Um, Yvonne hindi ka pa ba uuwi?"Pag-aalinlangan na tanong ni Colleen sa akin habang napapaisip.
"Oh Colleen, bakit uuwi kana ba? Maaga pa naman sabay na lang tayo mamaya umuwi," pangiting sagot ko sa kanya.
"Siguro ay mauuna na lang akong umuwi sa iyo Yvonne, kasi nga ay may project pa akong gagawin at tatapusin," palusot pa ni Colleen sa akin habang palihim ang kaniyang galit sa kaniyang puso na nararamdaman para sa akin.
"Project? Akala ko ba ay natapos mo na iyon, hindi ba at iyan ang sinabi mo sa akin kanina?" Pagtatakang tanong ko sa kanya.
"Nako hindi! Tama ka nga na hindi ko pa iyon natapos. Actually, ay ngayon ko na gagawin iyon para pagkabukas ay ipapasa ko na lang. Pasensya kana Yvonne at gayon din sa inyong lahat subalit kailangan ko nang umalis ngayon sapagkat marami pa pala akong gagawin at tatapusin," paliwanag pa ni Colleen sa amin habang nagkukunwari lamang.
Mayamaya pa ay kinuha niya ang kaniyang bag at tumayo para sa kaniyang pag-alis.
"Sandali lang Colleen sasama na lang ako sa iyo," ani ko pa sabay tumayo.
Agad naman na tumayo si Marcelo at pinigilan ako. "Wait, Yvonne 'wag mo naman akong iwan dito," palakas na boses ni Marcelo na tila nagulat sa biglaang pagtayo ko.
"Kasi Marcelo uuwi na si Colleen, baka hahanapin ako ng mga magulang ko kapag nakita nila na nakauwi na si Colleen tapos ako wala pa," paliwanag ko pa kay Marcelo habang napapaisip at nababahala.
Agad naman na hinawakan ni Marcelo ang aking braso. "Andiyan naman si Colleen, pagtatakpan ka naman niya. Gagawa naman siya ng paraan na masagot sila if ever hanapin ka nila, hindi ba Colleen?" Ani pa ni Marcelo sabay tumingin kay Colleen.
Nanlaki naman ang dalawang mata ni Colleen sa sinabi ni Marcelo.
"Ah, oo nga naman Yvonne ako na ang bahala sa kanilang dalawa ni Tita at tito kapag hahanapin ka man nila," pangiting sabi pa ni Colleen habang palihim na napipilitan lamang na sabihin ang bagay na iyon.
"Talaga ba Colleen, salamat ha," maikling sabi ko sabay hinawakan si Colleen sa kaniyang kamay.
Inakbayan niya naman ako sa aking balikat. "'Wag kang mag-alala dahil ako ang bahala sa iyo," pangiting sabi ni Colleen habang palihim na napapaisip para sa gagawing ikakapahamak ko para sa aking mga magulang.
Matapos ang mga sandaling iyon ay agad na umalis si Colleen samantalang naiwan ako na kasama si Marcelo at mga kaibigan niya.
Napasaya ang aming mga usapan ng mga oras na iyon hanggang sa humantong na tila naparami na ang naiinom na alak ng bawat isa. Lalo na si Marcelo na tila parang lasing na.
Sa katunayan ay hindi naman ako umiinom at kahit minsan ay hindi ko pa natikman ang lasa ng alak. Dahil sa mga pamimilit ng mga barkada ni Marcelo na painumin ako ng alak kung kaya't wala na akong magawa kun'di ang uminom na lang din at tikman ang alak.
At dahil nga sa bagohan lang ako sa pakikipag-inuman ay na lasing agad ako kahit na apat na shot lamang ang aking naubos at nainom.
Dahil dito ay nakapagdesisyon na lamang si Marcelo na i-uwi ako sa kanilang bahay upang ipagpahinga ako lalo pa at wala na sa ayos ang aking sarili.
Kaugnay na kabanata
The Sweet Revenge Chapter 7
Insakto rin na wala ang mga parents niya ng mga panahon na iyon dahil sa lumuwas ito ng states kung kaya't naidala niya ako ng basta-basta sa kanilang bahay.Lasing kami pareho ni Marcelo nang dumating kami sa kanilang bahay, lalo na ako na tila wala na talagang malay at lakas sa katawan.Ipinasok ako ni Marcelo sa kwarto niya at doon ay inihiga niya ako sa kaniyang kama. Habang nakahiga ako sa kaniyang kama ay taimtim niya akong pinagmamasdan nang mabuti at tinitigan ng husto ang aking katawan at aking mukha.Habang abala siya sa pagtitig sa akin at sa aking mahimbing na pagkatulog ay napapaisip siya ng husto at napabulong sa kaniyang sarili. "Napakaganda mo Yvonne, napaka-swerti ko naman na ikaw ang naging girlfriend ko. Bukod sa sobrang bait mo, ang sexy mo pa at sobrang nakakaantig ang iyong ganda. Subalit sa mahigit dalawang taon nating pagiging magkasintahan ay ni minsan hindi ko pa nagawa ang isang bagay na matagal ko ng gustong gawin sa iyo. Iyon ay ang maangkin ko ng buong-b
The Sweet Revenge Chapter 8
Nang matapos akong magbihis ay bumalik ako sa kwarto kung saan tinitigan kong mabuti si Marcelo sa kaniyang pagtulog."Bakit Marcelo? Bakit mo nagawa sa akin ang bagay na ito? Mahal kita subalit hindi ito ng paraan para maipakita ko sa iya ang aking pagmamahal. Kung mahal mo nga talaga ako bakit sinamantala mo ang aking kahinaan?" Bulong ko pa sa aking sarili habang hindi mapigilan ang maging emosyonal.Mayamaya pa ay napag-alaman kong mag aalas sais na nang hapon kung kaya't dali-dali akong humanap ng paraan upang ako'y makaalis sa bahay na ito.Hindi ko na ginawa pa ang gisingin si Marcelo kalo pa at hindi ko pa talaga lubusan na matanggap ang mga nangyari sa amin.Nang bumaba ako ng kwarto ay bumungad sa aking ang napakalaking bahay nina Marcelo, nakita ko ang malaking larawan niya at ng kaniyang mga magulang na siyang nakapaskil sa kanilang dingding. Napag-alaman kong diniritso niya pala ako sa kanilang bahay at hindi sa kung saan-saan lang kagaya ng motel.Mayamaya pa ay may naki
The Sweet Revenge Chapter 9
"Aba'y oo kakarating lang ng anak namin. Hindi ba at magakasama naman kayong dalawa?" Wika pa ni Inay sabay tingin kay Colleen.Napataas naman ang kilay ni Colleen sabay napapaisip sa kaniyang sasabihin. "Magkasama? Actually hindi po kami magkasama ni Yvonne tita. Sa katunayan niyan ay alas kwatro pa lang nang hapon ay nakauwi na ako," ani pa ni Colleen sabay buntong hininga habang diritsang napatingin sa akin. "Andiyan kana pala Yvonne hindi ka ba napagod?" Gulat na sabi niya na tila nagkukunwaring hindi niya ako nakita kanina.Nagulat naman at sabay napatingin sina Nanay at Tatay sa akin."Akala ko ba ay magkasama kayo? Bakit ang sabi ng kaibigan mo ay alas kwatro pa lang nang hapon ay nakauwi na siya," tanong ni Tatay sa akin habang napapaisip ng husto."Anak Yvonne ano ba talaga ang totoo?" Sambit pa ni Nanay sabay pinag-cross ang magkabilang bisig."Bakit po ba ano ba ang sinabi sa inyo ni Yvonne tita?" Malakas na tanong ni Colleen habang palihim na tumatawa lalo pa at sadya niya
The Sweet Revenge Chapter 10
Hanggang sa isang beses na makahanap ako ng magandang pwesto ay laking gulat ko sa aking nakita sapagkat nakita ko si Marcelo na may dala-dalang malaking bulaklak. Nakasuot ng black toxido at itim na salamin na siyang ka akit-akit tignan. Doon ko rin napagtanto na siya pala ang dahilan sa paghiyawan ng mga babae dahil sa angking karisma nito."Marcelo??" Mahinang boses na sabi ko habang nakatayo sa isang sulok na siyang tulalang nakatitig sa kanya.Ilang saglit pa ay lumakad ng dahan-dahan si Marcelo habang unti-unting tinatanggal ang suot niyang salamin. Hindi man sa pagiging assuming sapagkat papunta talaga siya sa aking kinatatayuan.May malaking ngiti sa kaniyang mga labi habang ang kaniyang tingin ay disritso lamang sa akin. Tila nagulat naman ang ibang mga kababaihan at palaisipan sa kani-kanilang mga mukha kung saan patungo si Marcelo at para kung kanino niya ibibigay ang dala-dala niyang bulaklak.Tila nararamdaman ko ang mainit na pagmamahal ni Marcelo sa akin habang siya'y p
The Sweet Revenge Chapter 11
Habang abala si Marcelo sa pagtingin sa menu book ay biglang sumagil sa aking isipan ang nangyari noong isang araw sa aming dalawa ni Marcelo.Habang ako'y tulala sa kakaisip ay biglang napatingin siya sa akin. "Yvonne, ayos ka lang ba? Tila yata parang tulala ka at tila parang malalim ang iyong iniisip. May problema ka ba?" Tanong pa niya habang napapaisip sa aking naging askiyon.Napabiglang tingin naman ako sa kanya sabay lunok ng aking sariling laway. "Ah wala, may tinitingnan lang ako sa labas," pagkukunwari ko pa sabay bunting hininga habang palihim na napapaisip."Ganoon ba, osya sandali lang at mag o-order muna ako ng kakainin natin. May napili ka na ba?" Sabay tingin sa akin at hawak sa aking kanang kamay."Ikaw na lang ang bahala Marcelo, total wala naman akong pinipiling pagkain," ani ko pa sabay tingin sa kaniyang mga kamay na siyang nakahawak sa aking kamay."Tila nanginginig ka yata. Parang nakikita ko sa iyong mga mata na may malalim kang iniisip. May gusto ka bang sabi
The Sweet Revenge Chapter 12
"Ayos lang, naintindihan naman kita kung bakit. Siguro naman ay pagnakapagtapos kana ng iyong pag-aaral ay magawa mo na akong ipakilala sa kanila," pangiting sabi niya sabay titig sa aking mukha."Hayaan mo at maipapakilala rin kita," ani ko pa sabay hinawakan ang kaniyang kamay.Mayamaya pa ay dahan-dahan na hinawakan ni Marcelo ang aking mukha habang dahan-dahan na inilapit ang kaniyang mukha sa aking mukha. Ilang saglit pa ay unti-unti niyang hinawakan ang aking labi hanggang sa ako'y kaniyang hinalikan sa labi.Wala rin akong pag-alinlangan na lumaban sa kaniyang paghalik sa aking labi.Matapos ang aming halikan dalawa ni Marcelo ay bumaba na ako nga sasakyan at tyaka dumiritso sa bahay.Araw ng sabado kung saan walang pasok, kaya't naisipan kung puntahan si Colleen sa kanilang bahay upang makipag-kuwentuhan. Dahil kasi sa sobrang busy namin sa school kung kaya't madalang kung kami ay magkausap. Pagdating ko sa bahay ni Colleen ay nakita ko siyang nagluluto ng pagkain kung kaya't
The Sweet Revenge Chapter 13
Napahawak naman sa kaniyang ulo di Colleen habang pinagmamasdan ako. "Hay, mabuti naman at nagkaroon ka na rin ng malay," sabay buntong hininga habang dahan-dahan na umupo sa aking tabi."Nagkaroon ng malay? Bakit, ano ba ang nangyari? Nalilito rin ako, kasi kanina parang nandoon pa tayo sa loob ng gym at bakit ngayon paggising ko nakahiga na ako sa loob ng clinic. Ano ba ang nagyari Colleen?" Pagtatakang tanong ko sa kanya habang iniisip kung ano ang mga nangyari kanina."Actually, napansin ko kanina sa Gym na tila parang masama ang iyong pakiramdam. Nilapitan kita at ang sabi mo ay tila parang nahihilo ka. At habang nasa kalagitnaan tayo ng ating pag-uusap kanina sa Gym ay bigla-bigla ka na lang nawalan ng malay. Mabuti nga at nasa tabi mo ako kung kaya't nagawa kitang saluhin," paliwanag pa ni Colleen na tila may malalim na iniisip.Tila unti-unti ko naman naalala ang mga naging kaganapan kanina sa loob ng gym lalo na sa parti kung saan nakaramdam nga ako ng pagkahilo kanina."Naa
The Sweet Revenge Chapter 14
Matapos ang aming naging pag-uusap sa clinic ay dumiritso ako sa banyo samantalang na una nang pumasok sa loob ng classroom si Colleen.Sa loob ng banyo kung saan ako'y nakatitig sa malaking salamin ay hindi mawala wala sa aking isipan ang mga sinabi ni Doctora sa akin. Tila parang magkatugma ang kaniyang sinabi kahit na ito'y ipinagkakait ko."Dalawang buwan na akong hindi dinadatnan ng aking dalaw o ng aking menstruation simula nu'ng huling may nangyari sa aming dalawa ni Marcelo. Hindi kaya baka buntis ako kung kaya't ako'y nakakaramdam ng panghihilo minsan? Hindi kaya tama si Doctora? Subalit hindi naman ako nagsusuka na isa sa mga senyales ng buntis," bulong ko pa sa aking sarili habang napapaisip at naguguluhan sa sarili."Hindi naman siguro. Talagang stress lang ako at isa pa normal naman sa akin ang maging delayed dahil sa irregular ang period ko. Hindi dapat ako mabuntis, hindi pu-pweding mangyari iyon," dugtong ko pa.Huminga ako ng malalim sabay tingin sa ibabaw ng kisame.
Pinakabagong kabanata
The Sweet Revenge Chapter 89
Matapos nun ay tumawag siya sa mga pulis upang hanapin ang sasakyan na dumukot sa akin gayon din at mailigtas ako sa kapahamakan.Ilang sandali lang ay nakarating na si Colleen sa isang abandonadong gusali na kung saan ay doon niya ako dinala.Nang magkaroon ako ng malay ay unti-unti kong naaninag ang paligid ng gusali hangganng sa tuluyan akong makagising at mapag-alaman na ako'y nasa isang abandonadong gusali habang nakatali ang mga paa at kamay."Oh my God! Ano ito? Anong ginagawa ko rito? Tulong, tulungan niyo ako!' Sigaw ko pa habang hindi ko maipaliwanag sa aking sarili ang nerbyos at kaba na aking nadarama.Makailang beses na ako sa pagsigaw subalit tila parang walang may nakakarinig sa akin. Mayamaya pa ay may nakita akong taong nakasuot ng maskara na siyang papalapit sa akin habang may dala-dala itong baril. Ito naman ay siyang labis kong ikinatakot sa posibling gagawin niya sa akin ngayon."Sino ka, at ano ang kailangan mo sa akin? Anong kasalanan ko sa iyo bakit ginaganito
The Sweet Revenge Chapter 88
Tila medyo kabado si mang Pido sa kaniyang sasabihin lalo ppa at wala siyang kasiguraduhan dito subalit iba ang kaniyang hinala at pakiramdam kong kaya't kailangan niyang sabbihin ito sa kanya."Iyan po ang gamot na pinainom ni ma'am Colleen kay Senyora. Nakita ko kasi siya noong isang araw na pumunta ako rito, yung gamot na niresita ng doctor ay itinapon niya sa basurahan at iyang gammot na hawak mo po sir ang kaniyang pinainum kay Senyora. Medyo nagtataka lang kasi ako sir sa kilos niya ng mga araw na iyon kung kaya't ninais kong kunin ang sisidlan ng gamot na iyan upang ipakita sa inyo gayon din at nang malaman natin kung anong klase ng gamot iyan," paliwanag pa ni mang Pido habang napapaisip ng husto gayon din at tila may kunting kaba na nararamdaman.Tila nagtaka at napaisip naman si Marcelo sa sinabi niya."Actuallly, hindi ko alam ang gamot na ito at sa katunayan nga ay parang ngayon ko lamang nakita ito," wika pa niya habang may malaking katanungan sa kaniyang isipan. Ma
The Sweet Revenge Chapter 87
Parehas kami ng nadarama ng mga sandaling iyon. Halos hindi namin maipaliwanag sa aming sarili kung gaano kami ka saya at katuwa ng mga oras na iyon. Isa lang ang masasabi namin, ito na ang simula ng aming pagmamahalan na walang hanggan.Ibinahagi na rin pala namin sa aming pamilya, mga kakilala, ka-trabaho at kaibigan ang patungol sa engagement namin ni Lynnx. Halos lahat ay natuwa at binati kami sa magandang nangyari sa aming relasyon. Naibalita na rin sa mga dyaryo at TV ang patungkol sa engagement namin na siya namang nakarating at nabalitaan ni Marcelo. Sa kalagitnaan ng kaniyang panonoood ng balita sa TV patungkol sa amin ni Lynnx ay agad niyang pinatay ito habang may hindi kaaya-aya na reaksyon sa kaniyang mukha na makikita. Mayamaya pa ay itinapon niyan ang remote na ahwak niya at nagsimula na siyang magawala sa kaniyang sarili lalo pa at hindi niya matanggap sa kaniyang sarili na engage na ako kay Lynnx."Hindi pwedi ito, hindi pweding mangyari ito. Hindi ka pweding magpak
The Sweet Revenge Chapter 86
Matapos ang kanilang pag-uusap tatlo ay pumasok sila sa loob kung saan naka-confine si Senyora. Ilang sandali lang din ay dumating si Colleen."Papa, Marcelo?" Wika pa niya habang hindi mapakali sa kaniyang sarili."Colleen, what happen? Ano ang nangyari at bakit inatake sa puso si Mom?" Tanong pa ni Marcelo habang hindi rin mapakali sa kaniyang sarili.Tila natagalan pa bago makapagsalita si Colleen lalo pa at natatakot siyang malaman nila na siya ang dahilan kung bakit inatake sa puso si Senyora na siyang muntik na niyang ikamatay."Hindi ko rin alam, nakita ko na lang si mama na nakahandusay na sa sahig. Mabuti na nga lang at insakto ang pagdating ko ng bahay kung kaya't naisugod ko siya agad dito," palusot pa niya habang napapaisip ng husto."Salamat sa iyo Colleen, mabuti na lang at naisugod mo siya rito," ani pa ni Marcelo sabay niyakap siya."Huwag mo nang alalahanin iyan. By the way kamusta na pala ang kalagayan niya ngayon?""So far, okay naman ang kalagayan niya ngayon as wh
The Sweet Revenge Chapter 85
Sa kalagitnaan pa lang ng kaniyang byahe papunta ng bangko ay hindi na siya mapakali sa kaniyang sarili, dagdag pa rito ang mga sari-saring iniisip niya kung ano ang mangyayari sa kanya lalo pa at nangyari na ang kinakatakutan niya.Nang makarating siya sa kaniyang distinasyon ay agad siyang bumaba ng kaniyang sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob ng bangko. Makikita ang galit sa kaniyang mukha habang siya'y palakad papuntang counter.Tila hindi lingid sa kanya ang pagbati ng mga empleyado sa kaniyang pagpasok dahil sa kaniyang nararamdaman ngayon."Ano itong pinanggagawa niyo sa akin? This is against the law. Sasampa ako ng kaso laban sa inyo dahil sa inyong pagsara na wala man lang akong final notice na natanggap galing sa inyo. I'll make sure na mananagot kayong lahat dahil dito," galit na sabi niya sabay pagtaas ng kaniyang dalawang kilay."I'm sorry ma'am . Please huwag po kayong mag-iskandalo rito. You can talk with our manager to all your concerns," wika pa ng staff ng bang
The Sweet Revenge Chapter 84
Pagdating sa bahay ni Colleen."Hay finally, kahit papaano ay guminhawa rin ng kunti ang aking pakiramdam ang maraming salamat sa iyo my daughter-in-law. Maashan talaga kkita kahit papaano," wika pa ni Senyoora sabay umupo sa sofa at huminga nang malalim.Hindi na lamang kumibo si Colleen bakus ay nngumiti na lang ng kunti kay Senyora.Ilang sandali pa ay nilapitan siya ni Mr. Arevalo na kung saan ay nagpapasalamat siya sa kaniyang pagkupkop sa kanila, sa kabila ng hindi magandang nangyari sa pagitan niya at sa kanilang pamilya.Nagsimula na din siyang magtanong patungkol sa mga nangyayari ngayon lalo na ang pag-alis nila sa mansyon. Ipinaliwanag naman nila ito ng mabuti sa kanya na siyang labis niyang ikinagulat at hindi lubos na makapaniwala sa nangyari. Nalaman na din niya ang katotohanan kung ano ang kanilang kalagayan ngayon, na sila ay wala nang yaman pa bagkus ay naghihirap na. Mahirap man paniwalaan subalit kailangan tanggapin lalo pa at nangyayari na saa totoong buhay.Matapo
The Sweet Revenge Chapter 83
Binigyan ko lamang sila ng ilan pang mga oras upang magligpit ng kanilang mga gamit at mag-impaki nang makaalis ng tuluyan sa mansyon na siyang nakapangalan na sa aking pangalan kagaya ng aming napag-usapan o napagkasunduan noon. Kagaya ng aking binitawang salita kanina ay nagsimula silang maglipit at mag-impaki ng kani-kanilang mga gamit lalo pa at wala na silang ibang choice kun''di ang umalis.Bakas naman sa kani-kanilang mga mukha ang lungkot habang patuloy sa kanilang ginagawa. Hindi maikakaila na sila'y naghihinayang sa kanilang mansyon na basta-basta na lamang mawawala sa kanila sa tagal ng panahon na kanilang pananatili rito."Ayos ka lang ba Mom?" Malungkot na tanong ni Marcelo kay Senyora."I'm okay son," maikling sagot niya sabay pahid ng kaniyang luha sa mata."Umiiyak ka po ba?" Pagtatakang tanong niya sabay hinawakan sa balikat si Senyora."No I'm not, na puwing lang kasi ako," pagkukunwari pa niya.Sa kalagitnaan ng pagliligpit nila ng kanilang mga kagamitan ay nagsila
The Sweet Revenge Chapter 82
"And by the way let's go back to the main topic. For you Senyora, parang ang dali mo naman yata makalimot sa ating napag-usapan noon at napagkasunduan. Let me remind you that I have the documents in my hand right now ang siyang pinermahan mo dahil sa perang inutang mo sa akin na nagkakahalagang limangpong milyong peso lang naman kapalit ng iyong mansyon kung sakaling hindi ka makakapagbayad sa takdang panahon," wika ko pa sabay pinukol siya ng masamang tingin habang itinataas ko ang dokumentong hawak ko ngayon."What? 50 Million? Totoo ba ang sinasabi niya Consuelo? Nagkaroon ka ng 50 milyones na utang sa kanya? But how? Anong ginawa mo sa pera na iyan?" Tanong pa ni Mr. Arevalo sa kanya habang may pagkabigla at pagtataka na makikita sa kaniyang mukha."What, is that true Mom and our house ay isinanla muna pala? But how?" Sambit naman ni Marcelo sabay tinitigan siya."I can explain naman but please not now," ani pa ni Senyora habang hindi makadiritsa ang tingin sa kanila."Oh, wait hi
The Sweet Revenge Chapter 81
"Hanggang ngayon pa ba ay iyan pa ang inaalala mo. Mas inaalala mo pa ang sasabihin ng ibang tao kesa sa kalagayan natin ngayon Consuelo? Why should you accept na walang wala na tayo upang sa ganoon ay hindi mo na iisipin at ikukumpara iyang sarili mo sa mga kaibgan mong mayayaman. Look, ni hindi ka nga kayang bisitahin o kahit na tawagan man lang ng mga kaibigan mo para kamustahin simula nang mapabalita na wala na tayong pera na naghihirap na tayo. Where are they now? Wala na sila, dahil ang tunay na kaibigan sa hirap man at ginahawa ay hindi ka iiwan," wika pa ni Mr. Arevalo na siyang dahilan upang mamulat sa reyalidad si Consuelo."I hate this life. Bakit nangyayari sa akin ito ngayon? May nagawa ba tayong mali at bakit parang lahat ng problema at kamalasan ay napupunta sa atin!! This is so very unfair," wika pa ni Senyora habang naging emosyonal sa kaniyang sarili."Tigilan mo na iyan Consuelo, wala naman tayong magagawa pa. Mahirap ng ibalik ang dating pamumuhay natin noon. Let'
