"Ah, hindi naman sa ganoon. Concern lang naman ako at baka hindi ka na naman makapag-submit ng project mo," ani ko pa sabay huminga nang malalalim.
"Pwes magsu-submit ako, mahirap ba iyon?" Wika pa niya sabay tiningnan ako mula ulo hanggang paa.
Hindi na ako umimik pa at hindi ko na rin binigyan ng kahulugan ang kaniyang paraan ng pakikipag-uusap sa akin. Bagkus ay hindi ko na lamang iyon pinansin.
Matapos ang mga sandaling iyon ay umalis kaming tatlo na kasama nga si Colleen sakay ng sasakyan ni Marcelo.
Habang nakaupo ako sa tabi ni Marcelo ay aksidenting nahagip ko sa salamin si Colleen na siyang panay sa pagtitig kay Marcelo na tila parang kaka-ibang paraan ang kaniyang pagtitig dito. Dagdag pa rito ay hindi mawala wala ang mga ngiti na makikita sa kaniyang mukha habang pinagmamasdan siya.
Nagtataka na ako at napapaisip na ng kaka-iba sa kanya ng mga oras na iyon subalit agad ko lang din naman iyon na binura sa aking isipan. Dahil alam kong wala sa ugali ni Colleen ang magka-interest sa taong alam niyang may karelasyon na. Lalo pa at matalik kaming magkaibigan dalawa.
Nang makarating kami sa isang bar kung saan naghihintay ang mga kaibigan doon ni Marcelo ay agad niya akong ipinakilala sa kaniyang mga kaibigan. Tanggap naman ako ng kaniyang mga kaibigan at maganda pa ang kanilang pakikitungo sa akin.
Gayon din si Colleen ay siyang ipinakilala rin ni Marcelo sa kaniyang mga kaibigan.
Habang sa kalagitnaan ng kanilang pag-iinom ni Marcelo kasama ang mga kaibigan niya ay nagpaalam siya muna sa akin saglit sa ka dahilanan na gagamit siya ng banyo.
"Mahal, aalis muna ako at pupunta lang ako ng banyo. Saglit lamang at babalik din ako," saad pa ni Marcelo sa akin sabay tumayo at hinalikan ako sa noo tsaka umalis patungong banyo.
Mayamaya pa nang matapos umalis ni Marcelo ay biglang tumayo si Colleen na tila parang may lalakarin din.
Napaisip naman ako na tanungin siya rito. "Saan ka ba pupunta Colleen?" Makling tanong ko sa kanya habang napapaisip.
Napatigil naman si Colleen at tila parang napapaisip din. "Um, pupunta lang din ako ng banyo kasi gagamit din ako," wika pa ni Colleen habang nagmamadaling pumunta ng banyo.
Tiningnan ko lang si Colleen habang lumalakad papuntang banyo at wala akong ka malay-malay na nagbabalak pala siyang pumunta sa banyo ng mga lalaki kung saan naroroon si Marcelo upang sundan ito.
Habang unti-unti siyang papasok sa banyo ng mga babae ay palihim niyang pinagmamasdan ang banyo ng mga lalaki na kalapit lang nito. Upang alamin kung ito'y may tao pa ba sa loob bukod kay Marcelo.
Mayamaya pa nang mapansin niyang tila wala ng tao sa banyo ng mga lalaki ay agad siyang pumasok dito. At walang pag-alinlangan na isinarado ang pintuan.
"Na saan kaya si Marcelo?" Bulong pa niya sa kaniyang sarili habang isa-isang tiningnan nang dahan-dahan ang bawat pintuan ng kobeta.
Ilang saglit pa ay nakita niyang lumabas nang kobeta si Marcelo kung kaya't agad siyang nagtago upang hindi siya nito makita. Palihim lang siyang sumilip at pinagmasdan si Marcelo na siyang abala sa pagsarado ng kaniyang zipper.
Dahil dito ay napaisip siya na puntahan si Marcelo at magkunwari lamang na siya'y naligaw lang nang banyong pinasukan upang sa ganoon ay hindi siya mahalata na talagang sinadya niya ang nangyari.
Nang papunta siya papalapit kay Marcelo ay bigla-bigla na lamang siyang sumigaw para akalain na aksidenting nakita niya lamang ang pangyayari. Ito naman ay siyang labis na ikina-bigla at ikinagulat ni Marcelo kung kaya't hindi niya naipagtuloy ang pagsarado ng kaniyang zipper dahilan upang makikita ang kaniyang pangloob na kasuotan.
"Oh my God! Sino ka? Anong ginagawa mo rito sa banyo ng mga babae!" Palakas at pasigaw na pagsabi ni Colleen na halatang siya'y gulat na gulat sa kaniyang nakita.
Dali-dali naman na isinarado ni Marcelo ang kaniyang zipper at kinausap ng mahinahon ang babae na siyang hindi niya akalain na ito ay si Colleen lang pala. Dahilan sa kulay pula ang liwanag ng ilaw at hindi agarang makikita ang mukha.
"Excuse me miss! I'm sorry for my mistake kung nagulat man kita sa iyong nakita sa akin. But for your information banyo po ito ng mga lalaki. And I wonder kung bakit ka nakapasok dito sapagkat sa labas pa lamang ay may makikita ka nang sign board na banyo ito ng mga lalaki," paliwanag pa ni Marcelo habang humihinga nang malalim dahil sa kaba at pagkabiglang naramdaman dahil sa pangyayari.
Napaisip naman si Colleen sa kaniyang susunod na gagawin kung kaya't nagkunwari siya na aksidenting si Marcelo pala ang kaniyang kausap at kaharap ngayon.
"Marcelo, is that you? I mean parang pamilyar kasi ang iyong boses. Ikaw ba iyan Marcelo Bermudez ang boyfriend ng best friend ko na si Yvonne Garcia?" Tanong pa niya kay Marcelo habang palihim na nagkukunwari sa sarili.
Tila nagulat at natigilan naman si Marcelo sa sinabi ni Colleen at napag-alaman niya rin ang boses nito kung kaya't tinitigan niya nang mabuti si Colleen at doon niya nga napagtanto na siya nga ito.
Dahan-dahan siyang lumapit sa kinatatayuan ni Colleen. "Yes it's me Marcelo. Wait, parang pamliyar din ang iyong boses. Is that you Colleen Matapang, Yvonne's best friend?" Pag-aalinlangang tanong niya kay Colleen habang may pagtataka sa kaniyang mukha na makikita.
Napakagat labi naman siya habang napangiti dahil sa naging reaksyon ni Marcelo na halatang napaniwala niya sa kaniyang palabas. "Yeah it's me Colleen Matapang." Pangiting sabi pa niya sabay lumapit sa kinatatayuan ni Marcelo.
Napakamot naman sa ulo si Marcelo sabay huminga ng malalim.
"Oh my God, I thought your stranger. By the way I'm sorry for what happened a while ago. Pero bakit nga ba nandito ka subalit banyo ito ng mga lalaki? Pagtatakang tanong niya kay Colleen habang napapaisip ng husto.
Napaisip naman ng husto si Colleen sa kaniyang isasagot sa tanong ni Marcelo sa kanya. "What? Banyo ng mga babae ito Marcelo, baka ikaw ang nagkamali ng pasok? Siguro ay dahil sa naparami ang iyong nainom kung kaya't namali mali na iyang pagbasa mo sa sign board na nakapaskil sa labas," ani pa ni Colleen habang pinapalabas na si Marcelo itong nagkamali at hindi siya, upang sa ganoon ay hindi sumagil sa isipan ni Marcelo na sinadya niya ang pumasok dito sa banyo ng mga lalaki kung saan naroroon siya.
Napataas naman ang dalawang kilay ni Marcelo sabay napatingin sa itass ng kisame. "Oh no! I'm not drunk. Honestly Colleen, banyo ng mga lalaki ito. Kanina lamang ay may mga kasama akong lalaki na gumamit din ng banyo. And I'm sure na ikaw itong nagkamali ng pasok at hindi ako," wika pa ni Marcelo habang napakamot sa kaniyang ulo dahil sa labis na pagtataka.Tila napatigil naman saglit si Colleen habang palihim na napapaisip."What? Are you sure with that? Oh my God! Kung totoo nga na banyo ng mga lalaki ito at kung ako'y nagkamali nga ng pasok. I'm sorry talaga sa nangyari hindi ko talaga sinasadya Marcelo, it was an accident. It's so embarrassing," "Um, maybe ako siguro itong naparami ng inom kung kaya't imbis na sa banyo ng mga babae ako pumasok ay dito pa sa banyo niyo na mga lalaki. My God! Nakakahiya talaga I'm sorry Marcelo," paliwanag pa ni Colleen habang nagpapakita at nagpapanggap na hindi niya nga sinasadya ang pangyayari at aksidente lamang.Huminga naman nang malalim si M
Insakto rin na wala ang mga parents niya ng mga panahon na iyon dahil sa lumuwas ito ng states kung kaya't naidala niya ako ng basta-basta sa kanilang bahay.Lasing kami pareho ni Marcelo nang dumating kami sa kanilang bahay, lalo na ako na tila wala na talagang malay at lakas sa katawan.Ipinasok ako ni Marcelo sa kwarto niya at doon ay inihiga niya ako sa kaniyang kama. Habang nakahiga ako sa kaniyang kama ay taimtim niya akong pinagmamasdan nang mabuti at tinitigan ng husto ang aking katawan at aking mukha.Habang abala siya sa pagtitig sa akin at sa aking mahimbing na pagkatulog ay napapaisip siya ng husto at napabulong sa kaniyang sarili. "Napakaganda mo Yvonne, napaka-swerti ko naman na ikaw ang naging girlfriend ko. Bukod sa sobrang bait mo, ang sexy mo pa at sobrang nakakaantig ang iyong ganda. Subalit sa mahigit dalawang taon nating pagiging magkasintahan ay ni minsan hindi ko pa nagawa ang isang bagay na matagal ko ng gustong gawin sa iyo. Iyon ay ang maangkin ko ng buong-b
Nang matapos akong magbihis ay bumalik ako sa kwarto kung saan tinitigan kong mabuti si Marcelo sa kaniyang pagtulog."Bakit Marcelo? Bakit mo nagawa sa akin ang bagay na ito? Mahal kita subalit hindi ito ng paraan para maipakita ko sa iya ang aking pagmamahal. Kung mahal mo nga talaga ako bakit sinamantala mo ang aking kahinaan?" Bulong ko pa sa aking sarili habang hindi mapigilan ang maging emosyonal.Mayamaya pa ay napag-alaman kong mag aalas sais na nang hapon kung kaya't dali-dali akong humanap ng paraan upang ako'y makaalis sa bahay na ito.Hindi ko na ginawa pa ang gisingin si Marcelo kalo pa at hindi ko pa talaga lubusan na matanggap ang mga nangyari sa amin.Nang bumaba ako ng kwarto ay bumungad sa aking ang napakalaking bahay nina Marcelo, nakita ko ang malaking larawan niya at ng kaniyang mga magulang na siyang nakapaskil sa kanilang dingding. Napag-alaman kong diniritso niya pala ako sa kanilang bahay at hindi sa kung saan-saan lang kagaya ng motel.Mayamaya pa ay may naki
"Aba'y oo kakarating lang ng anak namin. Hindi ba at magakasama naman kayong dalawa?" Wika pa ni Inay sabay tingin kay Colleen.Napataas naman ang kilay ni Colleen sabay napapaisip sa kaniyang sasabihin. "Magkasama? Actually hindi po kami magkasama ni Yvonne tita. Sa katunayan niyan ay alas kwatro pa lang nang hapon ay nakauwi na ako," ani pa ni Colleen sabay buntong hininga habang diritsang napatingin sa akin. "Andiyan kana pala Yvonne hindi ka ba napagod?" Gulat na sabi niya na tila nagkukunwaring hindi niya ako nakita kanina.Nagulat naman at sabay napatingin sina Nanay at Tatay sa akin."Akala ko ba ay magkasama kayo? Bakit ang sabi ng kaibigan mo ay alas kwatro pa lang nang hapon ay nakauwi na siya," tanong ni Tatay sa akin habang napapaisip ng husto."Anak Yvonne ano ba talaga ang totoo?" Sambit pa ni Nanay sabay pinag-cross ang magkabilang bisig."Bakit po ba ano ba ang sinabi sa inyo ni Yvonne tita?" Malakas na tanong ni Colleen habang palihim na tumatawa lalo pa at sadya niya
Hanggang sa isang beses na makahanap ako ng magandang pwesto ay laking gulat ko sa aking nakita sapagkat nakita ko si Marcelo na may dala-dalang malaking bulaklak. Nakasuot ng black toxido at itim na salamin na siyang ka akit-akit tignan. Doon ko rin napagtanto na siya pala ang dahilan sa paghiyawan ng mga babae dahil sa angking karisma nito."Marcelo??" Mahinang boses na sabi ko habang nakatayo sa isang sulok na siyang tulalang nakatitig sa kanya.Ilang saglit pa ay lumakad ng dahan-dahan si Marcelo habang unti-unting tinatanggal ang suot niyang salamin. Hindi man sa pagiging assuming sapagkat papunta talaga siya sa aking kinatatayuan.May malaking ngiti sa kaniyang mga labi habang ang kaniyang tingin ay disritso lamang sa akin. Tila nagulat naman ang ibang mga kababaihan at palaisipan sa kani-kanilang mga mukha kung saan patungo si Marcelo at para kung kanino niya ibibigay ang dala-dala niyang bulaklak.Tila nararamdaman ko ang mainit na pagmamahal ni Marcelo sa akin habang siya'y p
Habang abala si Marcelo sa pagtingin sa menu book ay biglang sumagil sa aking isipan ang nangyari noong isang araw sa aming dalawa ni Marcelo.Habang ako'y tulala sa kakaisip ay biglang napatingin siya sa akin. "Yvonne, ayos ka lang ba? Tila yata parang tulala ka at tila parang malalim ang iyong iniisip. May problema ka ba?" Tanong pa niya habang napapaisip sa aking naging askiyon.Napabiglang tingin naman ako sa kanya sabay lunok ng aking sariling laway. "Ah wala, may tinitingnan lang ako sa labas," pagkukunwari ko pa sabay bunting hininga habang palihim na napapaisip."Ganoon ba, osya sandali lang at mag o-order muna ako ng kakainin natin. May napili ka na ba?" Sabay tingin sa akin at hawak sa aking kanang kamay."Ikaw na lang ang bahala Marcelo, total wala naman akong pinipiling pagkain," ani ko pa sabay tingin sa kaniyang mga kamay na siyang nakahawak sa aking kamay."Tila nanginginig ka yata. Parang nakikita ko sa iyong mga mata na may malalim kang iniisip. May gusto ka bang sabi
"Ayos lang, naintindihan naman kita kung bakit. Siguro naman ay pagnakapagtapos kana ng iyong pag-aaral ay magawa mo na akong ipakilala sa kanila," pangiting sabi niya sabay titig sa aking mukha."Hayaan mo at maipapakilala rin kita," ani ko pa sabay hinawakan ang kaniyang kamay.Mayamaya pa ay dahan-dahan na hinawakan ni Marcelo ang aking mukha habang dahan-dahan na inilapit ang kaniyang mukha sa aking mukha. Ilang saglit pa ay unti-unti niyang hinawakan ang aking labi hanggang sa ako'y kaniyang hinalikan sa labi.Wala rin akong pag-alinlangan na lumaban sa kaniyang paghalik sa aking labi.Matapos ang aming halikan dalawa ni Marcelo ay bumaba na ako nga sasakyan at tyaka dumiritso sa bahay.Araw ng sabado kung saan walang pasok, kaya't naisipan kung puntahan si Colleen sa kanilang bahay upang makipag-kuwentuhan. Dahil kasi sa sobrang busy namin sa school kung kaya't madalang kung kami ay magkausap. Pagdating ko sa bahay ni Colleen ay nakita ko siyang nagluluto ng pagkain kung kaya't
Napahawak naman sa kaniyang ulo di Colleen habang pinagmamasdan ako. "Hay, mabuti naman at nagkaroon ka na rin ng malay," sabay buntong hininga habang dahan-dahan na umupo sa aking tabi."Nagkaroon ng malay? Bakit, ano ba ang nangyari? Nalilito rin ako, kasi kanina parang nandoon pa tayo sa loob ng gym at bakit ngayon paggising ko nakahiga na ako sa loob ng clinic. Ano ba ang nagyari Colleen?" Pagtatakang tanong ko sa kanya habang iniisip kung ano ang mga nangyari kanina."Actually, napansin ko kanina sa Gym na tila parang masama ang iyong pakiramdam. Nilapitan kita at ang sabi mo ay tila parang nahihilo ka. At habang nasa kalagitnaan tayo ng ating pag-uusap kanina sa Gym ay bigla-bigla ka na lang nawalan ng malay. Mabuti nga at nasa tabi mo ako kung kaya't nagawa kitang saluhin," paliwanag pa ni Colleen na tila may malalim na iniisip.Tila unti-unti ko naman naalala ang mga naging kaganapan kanina sa loob ng gym lalo na sa parti kung saan nakaramdam nga ako ng pagkahilo kanina."Naa