"Opo mama," sabi ko pa sa kanya dahilan kung saan naagaw ang atensyon ng kaniyang mga bisita nang marinig nilang mama ang sabi ko sa kanya."Mama? Tinawag ka ba niyang mama?" Pagtataka ang pag-alinlangan na tanong ng bisitang babae ni mama sa kanya."Ha? Wha_what? Haha maybe you misheard," pautal na sabi niya habang hindi mapakali sa kaniyang sarili. "Ano nga ulit ang sabi mo Yvonne? Sabay na pinukol niya ako ng isang masamang tingin."Um, opo ma'am. Pupunta na po ako ng kusina at kukuha po ng inyong inumin," sabi ko sabay huminga ng malalim at umalis."Oh, nagkamali nga lang kami ng dinig,""I told you haha!"Ilang saglit pa ng pakikipag-usap ni mama sa kaniyang mga bisita ay umalis din siya at sinundan ako.Habang ako'y abala sa kusina kasama si Aling Aurora sa paghahanda at pagtitimpla ng kanilang mga inumin ay biglang tinawag ni mama ang aking pangalan dahilan upang magulat kami pareho ni Aling Aurora dahil sa lakas ng kaniyang pagtawag.Agad akong napalingon sa kanya. "Bakit po
Dahil nga sa ako'y naging sunod-sunoran sa kanya kung kaya't sinunod ko naman at ginawa ang kaniyang sinabi sa akin.Nang umuwi nga si Marcelo ay umakto ako sa naaayon sa naging usapan namin ni mama. Umakto ako na parang normal lag ang lahat na walang hindi ka nais-nais na nangyayari rito.Sinabayan ko lahat ng magagandang pakikitungo ni mama sa akin kahit na ito'y pagkukunwari o pakitang tao lamang kay Marcelo.Nasasaktan ako sa bawat pagkukunwari ko lalo pa at sobrang aping api na ako subalit kailangan kong gawin ito alang-alang sa kaligtasan ng aking pamilya. Subalit sa kabila ng aking mga pagpapanggap sa harapan ni Marcelo na maayos kaming dalawa ni mama ay naramdaman ko naman ulit kung paano ang maging masigla at masaya nang dumating siya at nakasama ko siya. Alam kung pagkatapos lang ng ilang araw na ito ay babalik at babalik na naman si Marcelo sa Batangas ngunit kahit papaano naman ay magawa kung makapiling siya ng buong araw. Kung kaya't nilubos lubos ko na ang araw na ito h
Napahinto ako sa paghahanap dahil sa sinabi niya." Um, alam ko mahal. May iba pa rin kasi akong hinahanap," pagkukunwari ko pa hanggang sa isang beses na nahanap ko rin ang susuotin niyang damit. "Ay ito na nahanap ko na rin sa wakas," malakas na boses na sabi ko habang napangiti ng kunti.Sabay napalingon sa akin si Marcelo."Parang naninibago ako sa iyo mahal kasi parang kapapasok mo lang dito kung kaya't parang hindi mo alam ang pasikot sikot dito haha," sabi pa niya dahilan upang ako'y mapatigil. "Haha biro lang. Hoy! Ayos ka lang ba mahal ko?""Ah, haha oo naman mahal ayos lang ako," maikling sagot ko sa kanya sabay umigham.Tama nga naman siya dahil sa ngayon lang ulit ako napasok sa kwartong ito. Babalik din naman ako sa kabilang kwarto kasama ang mga kasambahay nila kapag wala na siya rito o kapag babalik na siya nang Batangas.Magiging isang kasambahay na ulit ako kapag wala na siya rito.Matapos ang mga oras na iyon ay dumiritso agad kami ni Marcelo sa simbahan. Pagkatapos a
Huminga ako nang malalim habang dahan-dahan na hinawakan ang kaniyang mga kamay. "Hayaan mo Nay at darating din ang araw na iyan. Sa ngayon ay pansamantala muna akong titira roon sa kanila alang-alang sa kagustuhan ni Marcelo. Huwag kayong mag-alala Nay dahil maayos naman ang aking lagay doon, hindi ko man kayo makausap at makasama araw-araw subalit palagi naman kayong naririto sa aking puso, " mahinahon na sabi ko pa kay Nanay habang may malalim na iniisip."Sa totoo lang anak, hindi man sa sinisiraan ko 'yung mommy ni Marcelo. Kasi parang wala akong tiwala sa babaeng iyon, kasi parang ang suplada at napakamatapobre pa. Sa katunayan nga nang malaman ko na siya lang pala ang kasama mo roon dahil parating wala si Marcelo ay bigla akong nanghinaan ng loob at parang kinakabahan na lang bigla para sa iyo, " wika pa ni Nanay sabay huminga nang malalim. " Talaga bang okay at maayos lang ang iyong lagay doon anak? Kapag may hindi magandang ginawa ang babaeng iyon sa iyo huwag na huwag kang m
Doon na sila dalawang nagsimulang mag-usap nang masinsinan. Sa table kung saan nag-aayos ng kaniyang suot na pulo si Marcelo ay panay ang tingin ni Colleen sa kanya. Hindi maikakaila na matiim ang kaniyang bawat titig sa kanya na kulang na lang ay halikan niya na itong si Marcelo.Habang patuloy lamang ang kaniyang pagtitig sa kanya ay may sari-sari nang pumasok sa kaniyang isipan na tila ba ay gusto niyang may mangyari sa kanilang dalawa ngayong gabe."What a small world Marcelo, akalain mo nga naman na dito pa tayo magkikita dalawa. Ang swerte ko naman at tila parang pinaglalapit talaga tayong dalawa ng tadhana sa isat-isa. Sa ilang buwan ba naman na hindi tayo muling nagkita ay muli pa tayong magkakatagpo dakawa. Talagang gusto nila na magkalapit pa tayong dalawa sa isat-isa haha. Poor Yvonne walang ka alam-alam na ang kaniyang asawa ay nalalapit sa temptasyon. Hindi ko talaga palalampasin ang gabing ito na walang may mangyari sa ating dalawa Marcelo. Kay tagal kung ginugol ang pa
It was Wednesday nang umaga kung saan nagpulong pulong sina Marcelo kasama ang kaniyang mga business partner sa Batangas Grand Hotel.Habang abala ang lahat sa pagpapalano ng kanilang business na gagawin ay isa sa business partner ni Marcelo ay may ipinakilalang magiging bagong kasoayo nila sa negosyong gagawin. Tila nag-aabang ang lahat sa gagawing pagpapakilala ng kanilang kasamahan gayon din sa Marcelo na tila nag-aabang din na makita at makilala ang kaniyang magiging bagong business partner.Habang nakatayo sa gitna ang isa sa kanilang kasamahan ay sinimulan niya munang isalaysay sa kanila ang katingian, abilidad at talinto meron ang kanilang magiging taong magiging kasosyo nila sa negosyo. Hanggang sa kalagitnaan ng kaniyang pagsasalita ay tinawag niya na ang pangalan at ipinakilala sa lahat ang kanilang bagong business partner na siya namang ikinabigla ng bawat isa dahil pangalan ng babae ang kanilang narinig o kaya isang babae pala ang kanilang magiging bagong business partner.
Nang maging business partner nga ang dalawa ay tila mas nakilala pa nila ang kani-kanilang mga sarili sa isat-isa. Pagkatapos nang kanilang ginagawang pangangasiwa sa kanilang binuklod na negosyo ay madalas magkasama ang dalawa sa pag-uwi hanggang sa umabot sa puntong madalas na rin silang lumbas o gumala sa labas na sila lamang dalawa ang magkasama. Halos lahat na rin ng kanilang kasosyo sa negosyo ay nahahalata na rin ang kakaibang kinikilos nila. Subalit kahit madalas man ang paglabas ng dalawa na magkasama ay hindi naman iyon naging malisya para kay Marcelo sapagkat normal na lamang sa kanya ang makasama si Colleen lalo pa at mag-business partner silang dalawa. Walang kabuluhan kun'di ay para lamang sa negosyo ang lahat ng iyon. At kahit nga gayon pa man ang nangyari subalit nanatili pa rin naman na tapat ang pag-ibig ni Marcelo sa akin kahit na hindi ko alam ang nagaganap sa kanilang dalawa at kahit na hindi kami magkasama dalawa. At kahit pa man na nakakasama niya parati si Co
Nakatayo lamang sa labas ng mansyon si Marcelo habang hindi ito mapakali dulot ng kaniyang labis na pag-iisip lalo pa at aminado siya sa kaniyang sarili na siya ay makagawa ng mali sa akin."Bago ako pumasok ay kailangan walang may mahahalatang kakaiba si Yvonne sa akin. Hindi ako dapat mag-isip patungkol sa bagay na iyon lalo pa at nandirito na ako sa bahay," bulong pa ni Marcelo sa kaniyang sarili sabay napabuntong hininga dahil sa kaniyang kaba na naramdaman.Ilang saglit pa ay pumasok na nga siya nang mansyon. Habang ako naman ay mag-isang nag-aasikaso ng mga bulaklak sa hardin ay palihim akong pinagmamasdan ni Marcelo para sa kaniyang gagawing pagsurpresa sa akin dahil nga sa wala akong alam na ngayon pala ang araw na uuwi siya rito."Bulaga! Gulat ka ba aking mahal?" Palakas na boses na sabi na Marcelo nang ako'y kaniyang surpresahin.Dahil dito ay laking gulat ko naman subalit agad ko siyang niyakap nang mahigpit dahil sa aking matagal na pangungulila sa kanya. Mahigit din kasi
Matapos nun ay tumawag siya sa mga pulis upang hanapin ang sasakyan na dumukot sa akin gayon din at mailigtas ako sa kapahamakan.Ilang sandali lang ay nakarating na si Colleen sa isang abandonadong gusali na kung saan ay doon niya ako dinala.Nang magkaroon ako ng malay ay unti-unti kong naaninag ang paligid ng gusali hangganng sa tuluyan akong makagising at mapag-alaman na ako'y nasa isang abandonadong gusali habang nakatali ang mga paa at kamay."Oh my God! Ano ito? Anong ginagawa ko rito? Tulong, tulungan niyo ako!' Sigaw ko pa habang hindi ko maipaliwanag sa aking sarili ang nerbyos at kaba na aking nadarama.Makailang beses na ako sa pagsigaw subalit tila parang walang may nakakarinig sa akin. Mayamaya pa ay may nakita akong taong nakasuot ng maskara na siyang papalapit sa akin habang may dala-dala itong baril. Ito naman ay siyang labis kong ikinatakot sa posibling gagawin niya sa akin ngayon."Sino ka, at ano ang kailangan mo sa akin? Anong kasalanan ko sa iyo bakit ginaganito
Tila medyo kabado si mang Pido sa kaniyang sasabihin lalo ppa at wala siyang kasiguraduhan dito subalit iba ang kaniyang hinala at pakiramdam kong kaya't kailangan niyang sabbihin ito sa kanya."Iyan po ang gamot na pinainom ni ma'am Colleen kay Senyora. Nakita ko kasi siya noong isang araw na pumunta ako rito, yung gamot na niresita ng doctor ay itinapon niya sa basurahan at iyang gammot na hawak mo po sir ang kaniyang pinainum kay Senyora. Medyo nagtataka lang kasi ako sir sa kilos niya ng mga araw na iyon kung kaya't ninais kong kunin ang sisidlan ng gamot na iyan upang ipakita sa inyo gayon din at nang malaman natin kung anong klase ng gamot iyan," paliwanag pa ni mang Pido habang napapaisip ng husto gayon din at tila may kunting kaba na nararamdaman.Tila nagtaka at napaisip naman si Marcelo sa sinabi niya."Actuallly, hindi ko alam ang gamot na ito at sa katunayan nga ay parang ngayon ko lamang nakita ito," wika pa niya habang may malaking katanungan sa kaniyang isipan. Ma
Parehas kami ng nadarama ng mga sandaling iyon. Halos hindi namin maipaliwanag sa aming sarili kung gaano kami ka saya at katuwa ng mga oras na iyon. Isa lang ang masasabi namin, ito na ang simula ng aming pagmamahalan na walang hanggan.Ibinahagi na rin pala namin sa aming pamilya, mga kakilala, ka-trabaho at kaibigan ang patungol sa engagement namin ni Lynnx. Halos lahat ay natuwa at binati kami sa magandang nangyari sa aming relasyon. Naibalita na rin sa mga dyaryo at TV ang patungkol sa engagement namin na siya namang nakarating at nabalitaan ni Marcelo. Sa kalagitnaan ng kaniyang panonoood ng balita sa TV patungkol sa amin ni Lynnx ay agad niyang pinatay ito habang may hindi kaaya-aya na reaksyon sa kaniyang mukha na makikita. Mayamaya pa ay itinapon niyan ang remote na ahwak niya at nagsimula na siyang magawala sa kaniyang sarili lalo pa at hindi niya matanggap sa kaniyang sarili na engage na ako kay Lynnx."Hindi pwedi ito, hindi pweding mangyari ito. Hindi ka pweding magpak
Matapos ang kanilang pag-uusap tatlo ay pumasok sila sa loob kung saan naka-confine si Senyora. Ilang sandali lang din ay dumating si Colleen."Papa, Marcelo?" Wika pa niya habang hindi mapakali sa kaniyang sarili."Colleen, what happen? Ano ang nangyari at bakit inatake sa puso si Mom?" Tanong pa ni Marcelo habang hindi rin mapakali sa kaniyang sarili.Tila natagalan pa bago makapagsalita si Colleen lalo pa at natatakot siyang malaman nila na siya ang dahilan kung bakit inatake sa puso si Senyora na siyang muntik na niyang ikamatay."Hindi ko rin alam, nakita ko na lang si mama na nakahandusay na sa sahig. Mabuti na nga lang at insakto ang pagdating ko ng bahay kung kaya't naisugod ko siya agad dito," palusot pa niya habang napapaisip ng husto."Salamat sa iyo Colleen, mabuti na lang at naisugod mo siya rito," ani pa ni Marcelo sabay niyakap siya."Huwag mo nang alalahanin iyan. By the way kamusta na pala ang kalagayan niya ngayon?""So far, okay naman ang kalagayan niya ngayon as wh
Sa kalagitnaan pa lang ng kaniyang byahe papunta ng bangko ay hindi na siya mapakali sa kaniyang sarili, dagdag pa rito ang mga sari-saring iniisip niya kung ano ang mangyayari sa kanya lalo pa at nangyari na ang kinakatakutan niya.Nang makarating siya sa kaniyang distinasyon ay agad siyang bumaba ng kaniyang sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob ng bangko. Makikita ang galit sa kaniyang mukha habang siya'y palakad papuntang counter.Tila hindi lingid sa kanya ang pagbati ng mga empleyado sa kaniyang pagpasok dahil sa kaniyang nararamdaman ngayon."Ano itong pinanggagawa niyo sa akin? This is against the law. Sasampa ako ng kaso laban sa inyo dahil sa inyong pagsara na wala man lang akong final notice na natanggap galing sa inyo. I'll make sure na mananagot kayong lahat dahil dito," galit na sabi niya sabay pagtaas ng kaniyang dalawang kilay."I'm sorry ma'am . Please huwag po kayong mag-iskandalo rito. You can talk with our manager to all your concerns," wika pa ng staff ng bang
Pagdating sa bahay ni Colleen."Hay finally, kahit papaano ay guminhawa rin ng kunti ang aking pakiramdam ang maraming salamat sa iyo my daughter-in-law. Maashan talaga kkita kahit papaano," wika pa ni Senyoora sabay umupo sa sofa at huminga nang malalim.Hindi na lamang kumibo si Colleen bakus ay nngumiti na lang ng kunti kay Senyora.Ilang sandali pa ay nilapitan siya ni Mr. Arevalo na kung saan ay nagpapasalamat siya sa kaniyang pagkupkop sa kanila, sa kabila ng hindi magandang nangyari sa pagitan niya at sa kanilang pamilya.Nagsimula na din siyang magtanong patungkol sa mga nangyayari ngayon lalo na ang pag-alis nila sa mansyon. Ipinaliwanag naman nila ito ng mabuti sa kanya na siyang labis niyang ikinagulat at hindi lubos na makapaniwala sa nangyari. Nalaman na din niya ang katotohanan kung ano ang kanilang kalagayan ngayon, na sila ay wala nang yaman pa bagkus ay naghihirap na. Mahirap man paniwalaan subalit kailangan tanggapin lalo pa at nangyayari na saa totoong buhay.Matapo
Binigyan ko lamang sila ng ilan pang mga oras upang magligpit ng kanilang mga gamit at mag-impaki nang makaalis ng tuluyan sa mansyon na siyang nakapangalan na sa aking pangalan kagaya ng aming napag-usapan o napagkasunduan noon. Kagaya ng aking binitawang salita kanina ay nagsimula silang maglipit at mag-impaki ng kani-kanilang mga gamit lalo pa at wala na silang ibang choice kun''di ang umalis.Bakas naman sa kani-kanilang mga mukha ang lungkot habang patuloy sa kanilang ginagawa. Hindi maikakaila na sila'y naghihinayang sa kanilang mansyon na basta-basta na lamang mawawala sa kanila sa tagal ng panahon na kanilang pananatili rito."Ayos ka lang ba Mom?" Malungkot na tanong ni Marcelo kay Senyora."I'm okay son," maikling sagot niya sabay pahid ng kaniyang luha sa mata."Umiiyak ka po ba?" Pagtatakang tanong niya sabay hinawakan sa balikat si Senyora."No I'm not, na puwing lang kasi ako," pagkukunwari pa niya.Sa kalagitnaan ng pagliligpit nila ng kanilang mga kagamitan ay nagsila
"And by the way let's go back to the main topic. For you Senyora, parang ang dali mo naman yata makalimot sa ating napag-usapan noon at napagkasunduan. Let me remind you that I have the documents in my hand right now ang siyang pinermahan mo dahil sa perang inutang mo sa akin na nagkakahalagang limangpong milyong peso lang naman kapalit ng iyong mansyon kung sakaling hindi ka makakapagbayad sa takdang panahon," wika ko pa sabay pinukol siya ng masamang tingin habang itinataas ko ang dokumentong hawak ko ngayon."What? 50 Million? Totoo ba ang sinasabi niya Consuelo? Nagkaroon ka ng 50 milyones na utang sa kanya? But how? Anong ginawa mo sa pera na iyan?" Tanong pa ni Mr. Arevalo sa kanya habang may pagkabigla at pagtataka na makikita sa kaniyang mukha."What, is that true Mom and our house ay isinanla muna pala? But how?" Sambit naman ni Marcelo sabay tinitigan siya."I can explain naman but please not now," ani pa ni Senyora habang hindi makadiritsa ang tingin sa kanila."Oh, wait hi
"Hanggang ngayon pa ba ay iyan pa ang inaalala mo. Mas inaalala mo pa ang sasabihin ng ibang tao kesa sa kalagayan natin ngayon Consuelo? Why should you accept na walang wala na tayo upang sa ganoon ay hindi mo na iisipin at ikukumpara iyang sarili mo sa mga kaibgan mong mayayaman. Look, ni hindi ka nga kayang bisitahin o kahit na tawagan man lang ng mga kaibigan mo para kamustahin simula nang mapabalita na wala na tayong pera na naghihirap na tayo. Where are they now? Wala na sila, dahil ang tunay na kaibigan sa hirap man at ginahawa ay hindi ka iiwan," wika pa ni Mr. Arevalo na siyang dahilan upang mamulat sa reyalidad si Consuelo."I hate this life. Bakit nangyayari sa akin ito ngayon? May nagawa ba tayong mali at bakit parang lahat ng problema at kamalasan ay napupunta sa atin!! This is so very unfair," wika pa ni Senyora habang naging emosyonal sa kaniyang sarili."Tigilan mo na iyan Consuelo, wala naman tayong magagawa pa. Mahirap ng ibalik ang dating pamumuhay natin noon. Let'