DAMONLolo Nico is staring me intently as if he is searching something into my eyes, seconds after he heaved a deep sigh. "I heard what happened," umpisa niya. He sounds disappointed. "How could you leave my apo and choose that Doctor over her?" His tone became sharp.Huminga ako ng malalim. I already see this coming. "Look, I know your relationship with that Doctor is nothing compared your relationship with my apo. Ilang buwan mo palang nakakasama ang apo ko compare to that Doctor. But my apo is your wife, Hijo." Naigting ang aking panga. I couldn't find a word to speak. Huminga ako ng malalim. I can't reason out at this moment as I know I'm really at fault. Malinaw ang galit sa mukha ni Lolo Nico at hindi ko talaga siya masisisi rito. "I'm mad right now, Hijo. I just couldn't believe what you did. My apo already having a panic attack, and yet you didn't even bother to look after her? That's very disappointing. Thankfully, Adam and her friends are their to look after her." Naiku
DAMONThere's really something in me that I couldn't grasp at all. Sobrang daming tumatakbo sa aking isipan. I want to hold her closer to me but I'm a afraid that I might hurt her again. I admit that ever since we met, I never make her happy... I never did something good for her."Anong sabi ni Lolo? Pinagalitan ka ba niya? Huwag mong masyadong isipin ang sinabi niya, gano'n talaga ang mga matatanda." I can't see cleared her face but I know she's smiling right now. "The conversation went well," I simply answered. Akala ko galit pa rin siya sa akin dahil sa nangyari, pero heto siya at kinakausap ako na para bang walang nangyari. I should be the one comforting her right now because she's the one cheering me up instead. "How do you feel? Does those people who keep staring at you makes you uncomfortable?" She doesn't want attention at all, and I know she doesn't like the situation she's experiencing right now. Ibang-iba siya sa mga taong nakilala ko, well, she's been like that ever s
DAMON"What the hell happened?" I asked as soon as I heard about Cait being push by Mikael at the rooftop.My heart is pounding so hard. Caitlyn is crying and I can see how frustrated she is right now. "Nakita na lang po namin si Mikael na itinulak si Doc Caitlyn at tumama po ang likod niya sa railings."Nilapitan ko si Cait na nakangiti sa akin. Umupo ako sa tabi niya. I immediately check on her."I'm fine Dame, you don't need to worry about me," she said still wearing a sweet smile on her face. "Mikael doesn't mean it naman I guess, we just had a small talk, congratulating her being an Ynares but it seems like I got into her nerves.""Grabe talaga si Mikael! Hindi por que apo siya ng may ari ng hospital ay magiging brat na siya.""Kaya nga!""Si Doc Caitlyn pa talaga ang sinaktan niya.""Kaya siguro malakas na ang loob niya ngayon.""Malamang apo siya ng may-ari!"Marahas akong napabuntong hininga. Hindi ko pinansin ang mga sinasabi ng mga interns tungkol kay Mikael dahil nakatuon
MIKAYHanggang sa makabalik kami sa hospital ay hindi pa rin humupa ang tungkol sa nangyari sa pagitan namin ni Caitlyn. Nadagdagan na naman ang isyu ko sa hospital. Una yung pinipilit nilang maling dose ko, pangalawa yung pagiging Ynares ko, at pangatlo yung kay Caitlyn."Sobrang hirap talagang maging ako," pagmamaktol ko saka ko ibinagsak ang katawan ko sa sofa.Katatapos lang ng duty ko pero mas pagod pa ako dahil sa mga tingin sa akin ng mga tao kesa sa mismong ginawa ko. Kasalukuyan akong nagpapahinga rito sa nurse lounge bago ako magpalit, kasama ko si VJ na mukhang kanina pa kating-kati na magtanong sa akin."VJ, tama na ang kakatitig sa akin, oo, apo ako ni Doc Ynares," saad ko saka ko siya nakangiting binalingan ng tingin."Seryoso talaga?"Nagulat ako nang bigla niya akong nilapitan."Bakit hindi mo sinabi? Wala naman akong nagawang masama sa'yo 'di ba? Kung meron man sorry na, patawarin mo na...""Siraulo," putol ko sa sasabihin niya. "Sa totoo lang kakalaman ko lang din na
MIKAYPaggising ko kinabukasan ay nasa tabi ko na si Damon, nakahiga ako sa braso niya habang yakap-yakap niya ako. Nananaginip ba ako? Ang ganda namang panaginip nito kung sakali. Dahan-dahan kong pinindot ang ilong niya, sisiguraduhin ko lang kung nananaginip ba ako o totoo ito, ngunit bahagya akong napahinto nang imulat niya ang kaniyang mga mata. Sabi ko nga totoo. Napakurap pa ako ng ilang ulit dahil sa hiyang naramdaman ko. "Why?" Sobrang sarap sa tenga ng boses niya. Ang raspy na para bang fresh na fresh. Nakatingin siya sa akin na para bang in any seconds ay muling pipikit ang mga mata nito. "W-Wala. Pero bakit nandito ka sa kwarto ko?"Ngunit sa halip na sagutin niya ang tanong ko ay mas lalong niya pa akong inilapit sa kaniya, filling up the distance between us. "Balak mo ba akong patayin sa suffocation?" pagmamaktol ko dahil halos mapitpit na ako dahil sa pagkakayakap niya. Dati-rati ayaw na ayaw niyang hinahawakan ko siya pero ngayon kung makadikit siya sa akin akala
MIKAYMalinaw na sa lahat na wala akong kasalanan pero mas lalo atang nadagdagan ang chismis sa akin. May naririnig pa ako na kaya lang nalinis ang pangalan ko ay dahil apo ako, kahit na nag release ng statement ang hospital sa website ng hospital at inilabas din ang screenshot sa chat group namin mukhang hindi pa rin ito benta sa kanila. Tsk."Hayaan mo na lang kung anong say nila, alam mo namang wala kang kasalanan," saad ni Suzy na tinapik pa ang balikat ko.Nandito ako ngayon sa shop niya, at instead kape o frappe ang inumin ko ay nagbaon ako ng beer."Wala naman akong pakealam sa kanila, ang ayoko lang kasi, yung pag-usapan at tingnan nila ako na para bang sobrang laki ng kasalanan ko. Hindi ko naman ginusto na isa akong Ynares eh," pagmamaktol ko.Ramdam ko na ang pagkahilo dahil nakailang beee in can na ako, hindi naman ako pinipigilan ni Suzy dahil alam niyang kailangan ko ito ngayon. Nakakasama naman kasi talaga ng loob eh. Ano pa bang gusto nila sa akin?"Bakit kasi hindi mo
MIKAYHawak ko ang aking ulo nang magising ako. Para itong mabibitak sa sobrang sakit. Kahit ayoko pang bumangon ay kailangan kong bumangon dahil may pasok ako ngayon, tapos may duty pa ako sa hospital. Wala na si Damon sa tabi ko, siguro ay pumasok na ito. Mala zombie akong naglakad papunta sa C.R."T-Teka!"Tila nagising ako nang bigla akong natauhan."Bakit nandito na naman ako sa kwarto niya?" takhang tanong ko.Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at pilit inaalala ang nangyari... pero walang pumapasok sa aking braincells. Parang otomatikong nag shutdown ang utak ko dahil sa alak na nainom ko.Matapos kong mag shower ay naginhawaan naman ako. Mabilis akong nagpalit at bumaba para makapag-almusal. Iniipit ko pa ang aking buhok ng pataas nang matuyo ko ito kanina."Oh? Anong ginagawa mo rito?" takhang tanong ko nang makita ko si Damon na nakaupo sa hapag-kainan habang nagbabasa ito ng kung ano sa iPad niya. Nagtaas ng bahagya ang kilay ko nang tumitig siya sa akin pagkakwa'y bu
MIKAYKabado bente ako ngayon habang inaabangan si Damon. Kanina pa ako palinga-linga pero hindi ko siya makita, mukhang busy na naman ata siya sa ibang bagay."Mikay, napano 'yang leeg mo?" tanong ni Nurse Yen. "Ah wala 'to, Nurse," sagot ko saka ako muling nagpalinga-linga sa paligid. "Sino bang hinahanap mo?" Luminga-linga na rin si Nurse Yen sa tabi ko. "Yung crush ko po..." Mabilis kong naitikom ang bibig ko dahil sa sinabi ko. "Eme!" sagot ko saka alanganing ngumiti. Pero as usual hindi iyon bumenta sa kaniya. "Sinong crush 'yan?" Pinanliitan niya ako ng mga mata. "Wala Nurse. Eme lang. Oo nga pala, ano pong sabi ni Nurse Lana?" pag-iiba ko ng usapan saka ako nagpanggap na may inaayos. "Sus Mikay, may crush ka pala ah," pang-aasar sa akin ni Nurse Uly na kadarating lang, pero hindi ko siya binalingan ng tingin sa halip ay patuloy akong nagpapangggap na chincecheck ang records ng pasyente. "Tinatanong ko nga kung sino, pero iniiba naman niya ang usapan." "Ayoko ngang sab