DAMONThere's really something in me that I couldn't grasp at all. Sobrang daming tumatakbo sa aking isipan. I want to hold her closer to me but I'm a afraid that I might hurt her again. I admit that ever since we met, I never make her happy... I never did something good for her."Anong sabi ni Lolo? Pinagalitan ka ba niya? Huwag mong masyadong isipin ang sinabi niya, gano'n talaga ang mga matatanda." I can't see cleared her face but I know she's smiling right now. "The conversation went well," I simply answered. Akala ko galit pa rin siya sa akin dahil sa nangyari, pero heto siya at kinakausap ako na para bang walang nangyari. I should be the one comforting her right now because she's the one cheering me up instead. "How do you feel? Does those people who keep staring at you makes you uncomfortable?" She doesn't want attention at all, and I know she doesn't like the situation she's experiencing right now. Ibang-iba siya sa mga taong nakilala ko, well, she's been like that ever s
DAMON"What the hell happened?" I asked as soon as I heard about Cait being push by Mikael at the rooftop.My heart is pounding so hard. Caitlyn is crying and I can see how frustrated she is right now. "Nakita na lang po namin si Mikael na itinulak si Doc Caitlyn at tumama po ang likod niya sa railings."Nilapitan ko si Cait na nakangiti sa akin. Umupo ako sa tabi niya. I immediately check on her."I'm fine Dame, you don't need to worry about me," she said still wearing a sweet smile on her face. "Mikael doesn't mean it naman I guess, we just had a small talk, congratulating her being an Ynares but it seems like I got into her nerves.""Grabe talaga si Mikael! Hindi por que apo siya ng may ari ng hospital ay magiging brat na siya.""Kaya nga!""Si Doc Caitlyn pa talaga ang sinaktan niya.""Kaya siguro malakas na ang loob niya ngayon.""Malamang apo siya ng may-ari!"Marahas akong napabuntong hininga. Hindi ko pinansin ang mga sinasabi ng mga interns tungkol kay Mikael dahil nakatuon
MIKAYHanggang sa makabalik kami sa hospital ay hindi pa rin humupa ang tungkol sa nangyari sa pagitan namin ni Caitlyn. Nadagdagan na naman ang isyu ko sa hospital. Una yung pinipilit nilang maling dose ko, pangalawa yung pagiging Ynares ko, at pangatlo yung kay Caitlyn."Sobrang hirap talagang maging ako," pagmamaktol ko saka ko ibinagsak ang katawan ko sa sofa.Katatapos lang ng duty ko pero mas pagod pa ako dahil sa mga tingin sa akin ng mga tao kesa sa mismong ginawa ko. Kasalukuyan akong nagpapahinga rito sa nurse lounge bago ako magpalit, kasama ko si VJ na mukhang kanina pa kating-kati na magtanong sa akin."VJ, tama na ang kakatitig sa akin, oo, apo ako ni Doc Ynares," saad ko saka ko siya nakangiting binalingan ng tingin."Seryoso talaga?"Nagulat ako nang bigla niya akong nilapitan."Bakit hindi mo sinabi? Wala naman akong nagawang masama sa'yo 'di ba? Kung meron man sorry na, patawarin mo na...""Siraulo," putol ko sa sasabihin niya. "Sa totoo lang kakalaman ko lang din na
MIKAYPaggising ko kinabukasan ay nasa tabi ko na si Damon, nakahiga ako sa braso niya habang yakap-yakap niya ako. Nananaginip ba ako? Ang ganda namang panaginip nito kung sakali. Dahan-dahan kong pinindot ang ilong niya, sisiguraduhin ko lang kung nananaginip ba ako o totoo ito, ngunit bahagya akong napahinto nang imulat niya ang kaniyang mga mata. Sabi ko nga totoo. Napakurap pa ako ng ilang ulit dahil sa hiyang naramdaman ko. "Why?" Sobrang sarap sa tenga ng boses niya. Ang raspy na para bang fresh na fresh. Nakatingin siya sa akin na para bang in any seconds ay muling pipikit ang mga mata nito. "W-Wala. Pero bakit nandito ka sa kwarto ko?"Ngunit sa halip na sagutin niya ang tanong ko ay mas lalong niya pa akong inilapit sa kaniya, filling up the distance between us. "Balak mo ba akong patayin sa suffocation?" pagmamaktol ko dahil halos mapitpit na ako dahil sa pagkakayakap niya. Dati-rati ayaw na ayaw niyang hinahawakan ko siya pero ngayon kung makadikit siya sa akin akala
MIKAYMalinaw na sa lahat na wala akong kasalanan pero mas lalo atang nadagdagan ang chismis sa akin. May naririnig pa ako na kaya lang nalinis ang pangalan ko ay dahil apo ako, kahit na nag release ng statement ang hospital sa website ng hospital at inilabas din ang screenshot sa chat group namin mukhang hindi pa rin ito benta sa kanila. Tsk."Hayaan mo na lang kung anong say nila, alam mo namang wala kang kasalanan," saad ni Suzy na tinapik pa ang balikat ko.Nandito ako ngayon sa shop niya, at instead kape o frappe ang inumin ko ay nagbaon ako ng beer."Wala naman akong pakealam sa kanila, ang ayoko lang kasi, yung pag-usapan at tingnan nila ako na para bang sobrang laki ng kasalanan ko. Hindi ko naman ginusto na isa akong Ynares eh," pagmamaktol ko.Ramdam ko na ang pagkahilo dahil nakailang beee in can na ako, hindi naman ako pinipigilan ni Suzy dahil alam niyang kailangan ko ito ngayon. Nakakasama naman kasi talaga ng loob eh. Ano pa bang gusto nila sa akin?"Bakit kasi hindi mo
MIKAYHawak ko ang aking ulo nang magising ako. Para itong mabibitak sa sobrang sakit. Kahit ayoko pang bumangon ay kailangan kong bumangon dahil may pasok ako ngayon, tapos may duty pa ako sa hospital. Wala na si Damon sa tabi ko, siguro ay pumasok na ito. Mala zombie akong naglakad papunta sa C.R."T-Teka!"Tila nagising ako nang bigla akong natauhan."Bakit nandito na naman ako sa kwarto niya?" takhang tanong ko.Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at pilit inaalala ang nangyari... pero walang pumapasok sa aking braincells. Parang otomatikong nag shutdown ang utak ko dahil sa alak na nainom ko.Matapos kong mag shower ay naginhawaan naman ako. Mabilis akong nagpalit at bumaba para makapag-almusal. Iniipit ko pa ang aking buhok ng pataas nang matuyo ko ito kanina."Oh? Anong ginagawa mo rito?" takhang tanong ko nang makita ko si Damon na nakaupo sa hapag-kainan habang nagbabasa ito ng kung ano sa iPad niya. Nagtaas ng bahagya ang kilay ko nang tumitig siya sa akin pagkakwa'y bu
MIKAYKabado bente ako ngayon habang inaabangan si Damon. Kanina pa ako palinga-linga pero hindi ko siya makita, mukhang busy na naman ata siya sa ibang bagay."Mikay, napano 'yang leeg mo?" tanong ni Nurse Yen. "Ah wala 'to, Nurse," sagot ko saka ako muling nagpalinga-linga sa paligid. "Sino bang hinahanap mo?" Luminga-linga na rin si Nurse Yen sa tabi ko. "Yung crush ko po..." Mabilis kong naitikom ang bibig ko dahil sa sinabi ko. "Eme!" sagot ko saka alanganing ngumiti. Pero as usual hindi iyon bumenta sa kaniya. "Sinong crush 'yan?" Pinanliitan niya ako ng mga mata. "Wala Nurse. Eme lang. Oo nga pala, ano pong sabi ni Nurse Lana?" pag-iiba ko ng usapan saka ako nagpanggap na may inaayos. "Sus Mikay, may crush ka pala ah," pang-aasar sa akin ni Nurse Uly na kadarating lang, pero hindi ko siya binalingan ng tingin sa halip ay patuloy akong nagpapangggap na chincecheck ang records ng pasyente. "Tinatanong ko nga kung sino, pero iniiba naman niya ang usapan." "Ayoko ngang sab
MIKAY"Oh kumusta 'yung operation pagselosin si crush mo?" Napabusangot na lang ako dahil sa naging tanong ni Suzy. Nandito na naman ako ngayon sa shop niya para mag share ng sama ng loob. Kasi naman hindi ako pinapansin ni Damon, kung papansinin man niya ako kapag magagalit lang ito at pupunahin ang pagkakamali ko. "Masyado siyang masungit ngayon, dinaig niya pa ang babaeng nagreregla," pagmamaktol ko. Inayos ko pa ng paitaas ang buhok kaya lang naalala ko na kay Damon pa rin pala ang pantali ko. "Sino ba kasi ang ginagamit mo para pagselosin siya?" tanong naman ni Hana na nasa laptop niya ang tingin niya dahil abala ito sa kaniyang trabaho. "Si Adam," simpleng sagot ko. "Ang sama lagi ng tingin niya kapag si Adam ang kasam ako eh." Agad namang napaangat ng tingin si Hana, at si Suzy halatang nagulat sa sinabi ko. "Gaga! Talagang magsusungit iyon, si Adam ba naman ang ginamit mo," ani Suzy na iiling-iling pa. "Eh ano naman? Si Adam lang naman ang close ko," sagot ko saka ako s
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew