MIKAY"Bakit ang tahimik ng beshy ko?"Binalingan ko ng tingin si Adam na kanina pa tahimik sa tabi ko. Sinilip ko pa ang mukha niya. Papunta palang kami sa convention hall ngayon dahil nga late na nang magising ako, tapos paglabas ko ng kwarto ni Damon ay si Adam agad ang bumungad sa akin.Nakasakay kaming pareho ngayon sa golf cart at siya ang nagmamaneho. "Galit ka ba sa akin dahil natulog ako sa kwarto niya?" tanong ko. Nakuha ko naman ang atensyon niya. Saglit lang siyang tumingin sa akin. Napabusangot ako. Kanina ko pa ipinapaliwanag sa kaniya kung bakit ako do'n natulog, pero mukhang hindi naman ito nakikinig sa akin. Mukhang galit nga siya, dahil ganito siya madalas kung galit eh. Hindi namamansin. "Wala namang nangyari eh," pagmamaktol ko.Hanggang sa marating namin ang convention hall ay hindi ako kinibo ni Adam. Nasasaktan na ako sa treatment niya sa akin ah. Nang mapasok namin ang convention hall muli sana akong magsasalita nang bigla na lang niya akong nilayasan kaya n
MIKAYKanina ko pa tinatawagan si Damon pero hindi ito sumasagot. Kinakabahan na ako. Nagwawala na ang ang sistema ko. Nakagat ko ang aking ibabang labi."Sino kaya 'tong kasama niya?"Para na akong mauubusan ng hangin sa katawan. May lumabas kasi na article tungkod kay Damon, yung may date raw siya sa adventure park. Ito na nga ba kasi ang sinasabi ko eh. Buti na lang sa isang picture na lumabas blurred yung mukha ko. Paano na lang kaya kung naface reveal ako? Edi susugurin na ako ng mga fangirls niya online. "Mikay, 'di ba nagpunta ka ng adventure park no'ng friday?""Oh? Anong kinalaman ko riyan?" depensa ko agad dahil sa tanong ni Tina."Tinatanong ko lang naman. Masyado kang highblood," saad ni Tina na umirap pa sa akin.Muli kong binalingan ng tingin ang cellphone ko. Kanina pa ako nag sesend ng message kay Damon pero ni kahit isang reply wala man lang akong natanggap mula sa kaniya. Mukhang busy na naman siya kay Caitlyn. Hindi raw niya jowa, pero kung magdikit sila sa isa't-i
MIKAYHanggang ngayon ay hindi pa rin namamansin si Damon. Parang hindi niya ako nakikita. Ni hindi nga niya ako tinanong kung ayos lang ako dahil sa nangyari kagabi. Kasama niya pa rin si Doc Caitlyn."Mikay, tubig."Kinuha ko ang tubig na inilapag ni Juday sa mesa. Kami ang nasa attendance is table ngayon, kami ang nag c-check ng I.D ng mga lumahok sa convention. Kasalakuyan namang nag d-discuss si Lolo Vincent sa harap... sinasabi niya ang tungkol sa kung ano ang magiging plano nila upang mapaganda pa lalo an hospital o kung ano ang malaking benepisyong alok ng hospital. Hindi ko na nga naiintindihan ang ibang sinasabi niya dahil wala naman akong interes dito. "And I also want to take this opportunity to introduce to you..."Tila nagpantig ang tenga ko nang marinig ko ang sinabi ni Lolo Vincent. Ang kaninang antok ko ay biglang naglaho. Yung kalmado kong sistema ay bigla na lang nagwala... teka...Binalingan ko ng tingin si Damon na nanatili sa kaniyang lolo ang kaniyang atensyon.
DAMONLolo Nico is staring me intently as if he is searching something into my eyes, seconds after he heaved a deep sigh. "I heard what happened," umpisa niya. He sounds disappointed. "How could you leave my apo and choose that Doctor over her?" His tone became sharp.Huminga ako ng malalim. I already see this coming. "Look, I know your relationship with that Doctor is nothing compared your relationship with my apo. Ilang buwan mo palang nakakasama ang apo ko compare to that Doctor. But my apo is your wife, Hijo." Naigting ang aking panga. I couldn't find a word to speak. Huminga ako ng malalim. I can't reason out at this moment as I know I'm really at fault. Malinaw ang galit sa mukha ni Lolo Nico at hindi ko talaga siya masisisi rito. "I'm mad right now, Hijo. I just couldn't believe what you did. My apo already having a panic attack, and yet you didn't even bother to look after her? That's very disappointing. Thankfully, Adam and her friends are their to look after her." Naiku
DAMONThere's really something in me that I couldn't grasp at all. Sobrang daming tumatakbo sa aking isipan. I want to hold her closer to me but I'm a afraid that I might hurt her again. I admit that ever since we met, I never make her happy... I never did something good for her."Anong sabi ni Lolo? Pinagalitan ka ba niya? Huwag mong masyadong isipin ang sinabi niya, gano'n talaga ang mga matatanda." I can't see cleared her face but I know she's smiling right now. "The conversation went well," I simply answered. Akala ko galit pa rin siya sa akin dahil sa nangyari, pero heto siya at kinakausap ako na para bang walang nangyari. I should be the one comforting her right now because she's the one cheering me up instead. "How do you feel? Does those people who keep staring at you makes you uncomfortable?" She doesn't want attention at all, and I know she doesn't like the situation she's experiencing right now. Ibang-iba siya sa mga taong nakilala ko, well, she's been like that ever s
DAMON"What the hell happened?" I asked as soon as I heard about Cait being push by Mikael at the rooftop.My heart is pounding so hard. Caitlyn is crying and I can see how frustrated she is right now. "Nakita na lang po namin si Mikael na itinulak si Doc Caitlyn at tumama po ang likod niya sa railings."Nilapitan ko si Cait na nakangiti sa akin. Umupo ako sa tabi niya. I immediately check on her."I'm fine Dame, you don't need to worry about me," she said still wearing a sweet smile on her face. "Mikael doesn't mean it naman I guess, we just had a small talk, congratulating her being an Ynares but it seems like I got into her nerves.""Grabe talaga si Mikael! Hindi por que apo siya ng may ari ng hospital ay magiging brat na siya.""Kaya nga!""Si Doc Caitlyn pa talaga ang sinaktan niya.""Kaya siguro malakas na ang loob niya ngayon.""Malamang apo siya ng may-ari!"Marahas akong napabuntong hininga. Hindi ko pinansin ang mga sinasabi ng mga interns tungkol kay Mikael dahil nakatuon
MIKAYHanggang sa makabalik kami sa hospital ay hindi pa rin humupa ang tungkol sa nangyari sa pagitan namin ni Caitlyn. Nadagdagan na naman ang isyu ko sa hospital. Una yung pinipilit nilang maling dose ko, pangalawa yung pagiging Ynares ko, at pangatlo yung kay Caitlyn."Sobrang hirap talagang maging ako," pagmamaktol ko saka ko ibinagsak ang katawan ko sa sofa.Katatapos lang ng duty ko pero mas pagod pa ako dahil sa mga tingin sa akin ng mga tao kesa sa mismong ginawa ko. Kasalukuyan akong nagpapahinga rito sa nurse lounge bago ako magpalit, kasama ko si VJ na mukhang kanina pa kating-kati na magtanong sa akin."VJ, tama na ang kakatitig sa akin, oo, apo ako ni Doc Ynares," saad ko saka ko siya nakangiting binalingan ng tingin."Seryoso talaga?"Nagulat ako nang bigla niya akong nilapitan."Bakit hindi mo sinabi? Wala naman akong nagawang masama sa'yo 'di ba? Kung meron man sorry na, patawarin mo na...""Siraulo," putol ko sa sasabihin niya. "Sa totoo lang kakalaman ko lang din na
MIKAYPaggising ko kinabukasan ay nasa tabi ko na si Damon, nakahiga ako sa braso niya habang yakap-yakap niya ako. Nananaginip ba ako? Ang ganda namang panaginip nito kung sakali. Dahan-dahan kong pinindot ang ilong niya, sisiguraduhin ko lang kung nananaginip ba ako o totoo ito, ngunit bahagya akong napahinto nang imulat niya ang kaniyang mga mata. Sabi ko nga totoo. Napakurap pa ako ng ilang ulit dahil sa hiyang naramdaman ko. "Why?" Sobrang sarap sa tenga ng boses niya. Ang raspy na para bang fresh na fresh. Nakatingin siya sa akin na para bang in any seconds ay muling pipikit ang mga mata nito. "W-Wala. Pero bakit nandito ka sa kwarto ko?"Ngunit sa halip na sagutin niya ang tanong ko ay mas lalong niya pa akong inilapit sa kaniya, filling up the distance between us. "Balak mo ba akong patayin sa suffocation?" pagmamaktol ko dahil halos mapitpit na ako dahil sa pagkakayakap niya. Dati-rati ayaw na ayaw niyang hinahawakan ko siya pero ngayon kung makadikit siya sa akin akala
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew