NAGISING siya nang maramdaman niyang may humaplos sa kanyang pisngi. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mga mata at gwapong mukha ni Terence ang tumambad sa kanya. Bahagya itong ngumiti nang makita siyang gising na. Luminga-linga siya sa paligid."T-Terence?" mahina niyang sambit.Nilapit nito ang mukha sa kanya at ginawaran siya ng halik sa noo habang hinahaplos ang kanyang buhok."I'm glad you're safe. How are you feeling?" tanong nito."W-What happened to me? I can't remember."Huminga ng malalim si Terence at muling naging seryoso ang mukha nito. "A bomb drone almost struck you. I saw you lying on the floor covered in blood. You suffered severe cuts to your arms and legs. You had fractured hips and a broken neck due to major impact. You hit your head, and the doctors need to do some stitches. Broken glasses were also pulled out from your wounds."Sa sinabi nito ay muling bumalik sa alaala niya ang nangyari dahilan para mapahagulhol siya ng iyak. Agad siyang pinakalma ni Terence at hina
"ARE YOU threatening me?" galit na tanong nito."Sort of. Why? Are you going to sue me for grave threats? Let's see who did it first. Do you want me to show you some videos and audio wherein you're planning to kill me after the partnership is done? You talked to some people and hired them to do the dirty work on your behalf, however, those people were actually my men. It seemed like Lucas was the only man loyal to you that's why he himself operated that bomb drone of yours."Kitang-kita niya ang naghahalong kaba at galit sa anyo nito na para sa kanya ay kasiya-siyang panoorin. Hindi nito akalain na alam niya lahat ng galaw nito at mayroon siyang ebidensya laban rito. Nilapitan niya ito."Choose your memorable destination, Mr. Norrington. Grave or jail?""You can't scare me with your sharp tongue!""I'll take that as a compliment, so I'll thank you for that, old man. I would rather have a sharp tongue than to have a blunt and weak brain.""Get out! Get out of my property!"Ngumisi siya.
"Terence is not the father of the child? Such a disgrace!""Who's the woman they're talking about? Who's Safirah?""Who is that man she's talking with? Is that the real father?""She tricked Terence for his wealth? That's ridiculous. Poor Terence.""Isn't she rich enough to deceive another man for his money?""So, she's only acting and pretending to be in love with him? That's shameful."Lumapit siya kay Zara habang hawak pa rin ang mikropono. Sa nakikita niyang itsura nito ay halos hindi na ito makatayo o di kaya ay makagalaw sa kinauupuan dahil sa sobrang kahihiyan. Napangiti siya sa senaryong iyon.Hawak ang mikropono, muli siyang nagsalita. "You think this is the beginning of your horrendous plan?"Galit itong nakatingin sa kanya na para bang gusto siyang sunggaban na lalo niyang ikinatuwa.Lumapit sa kanya ang kanyang lawyer at binigay sa kanya ang isang folder. Kinuha niya iyon at binuklat. Saglit niyang binasa ang nakasulat sa papel at ngumiti."How does it feel that you became
"I'M SORRY for their noises," ani Terence habang nakangiti at hinalikan siya nito sa noo.Umiling siya at medyo natatawa. "It's okay. They're actually fun to be with and it's a good thing that they had visited me because I'm so damn bored being here and not even moving around."Kumuha ito ng upuan at dinala nito iyon sa gilid ng kama. Umupo ito roon at ginagap nito ang kanyang kamay."What's wrong? You looked disturbed. Did something happen yesterday?"Kahit hindi nito sagutin ang tanong niya ay ramdam niya na may hindi nga magandang nangyari kahapon nung umalis ito. Katunayan ay hindi siya makatulog kagabi kakaisip rito dahil nangangamba siya na may nangyari na naman dito na masama."My parents called last night. They saw the news on TV about what happened to you. They were distraught and I told them not to mention it to Coleen," nakayuko nitong sabi. "I didn't tell them yet about us and the baby because I knew they would be more frantic knowing that this happened to you while you're
"IT'S OKAY. We can visit some other time if you're still not ready to face him," ani Terence habang katabi niya ito sa upuan sa bahaging likod ng kotse.Nakatigil ang kotseng sinasakyan nila sa gilid ng kalsada, sa tapat mismo ng gate. Lumunok siya at umiling habang pinipisil ang sariling mga kamay dahil sa kaba."No. I can do this. We're here already anyway, so there's no backing out," kinakabahan niyang sabi.Kinuha ni Terence ang kanina pa nanginginig na kamay niya at dinala iyon sa bibig nito para gawaran ng mariin na halik. Ngumiti ito sa kanya."Okay. Don't worry I won't let go of your hand. Just tell me when you're ready, take your time."Marahan siyang tumango at ilang beses huminga ng malalim. "Okay. I'm ready. Let's go."Gaya nga ng sinabi ni Terence ay hindi nito binatawan ang kamay niya hanggang sa makalapit sila sa isang lumang gate. Ginala niya ang kanyang mata sa paligid.Isang simpleng bahay na gawa sa semento at ang bubong ay kinakalawang na yero lamang ang pumukaw sa
SA PAGLIPAS ng ilang buwan ay unti nang lumulobo ang kanyang tiyan. Naghilom na rin ang mga sugat niya sa katawan pero hindi ang puso niya. Ilang buwan na rin kasi niyang hindi nakikita sa Terence dahil sa mga business travels nito sa iba't-ibang bansa. Bihira rin iton tumawag at kung tumawag man ay saglit lang. Naalala niya ang sinabi nito bago ito umalis."I'll be away for months. I need to take care of some meetings and visit the progress of my projects. I need to meet many clients and take part in public conferences. I promise I'll be back as soon as I finish those things.""Months? How many?" Iniisip niya pa lang kung ilang buwan niya itong hindi makikita ay nanlulumo na siya kaagad."I'm not sure. Maybe six or seven months. I also have to settle some 'unfinished' business," anito habang nakatanaw sa bintana."Unfinished business? What's that supposed to mean?" Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa bago ito pumihit paharap sa kanya habang nakaupo siya sa kama
WALA NA siyang nagawa kundi pumikit at hintayin ang nakaambang na kamatayan nilang mag-ina habang yakap niya ng mahigpit ang kanyang anak na patuloy pa rin sa pag iyak. Kinulong niya ito ng maigi sa kanyang dibdib para protektahan.!!!!#*#@*^#!!!!Ano yun? Anong nangyari?Bigla siyang nagmulat ng mata nang marinig niya ang tila pagsabog o malakas na salpukan ng sasakyan. Napanganga siya nang makitang tumilapon ang sasakyan na lulan ni Zara at ilang beses nagpagulong-gulong tsaka tumama sa isang sementadong bakod.Halos mawasak na ito at nagkalat sa kalsada ang basag na bote ng bintana at ilang pira-piraso ng sasakyan. Dahil doon ay lalong nagkagulo ang mga tao. Lahat ay gulat sa pangyayari.Nagsimulang umapoy ang unahang bahagi ng sasakyan ni Zara. Kita niya rin na duguan ito sa loob dahil sa tinamong sugat at wala na rin itong malay. Hindi rin niya magawang sumigaw dahil sa pagkabigla. Nanginginig ang buo niyang katawan at namanhid.Paanong...Hanggang sa unti-unti siyang napalingon s
MABUTI na lamang ay hindi ganoon kalala ang sugat niya sa tagiliran at ulo. Sadyang bukong-bukong niya lamang ang napuruhan dahil naipit iyon sa pagitan ng pinto ng kotse at driver seat at pinilit niya pang hilahin ang kanyang paa kahit namimilipit na siya sa sakit makaalis lang sila ng kanyang anak. Isa pa sa kinagaan ng loob niya ay ligtas rin si Mang Rodolfo, iyon nga lang, mas kailangan nitong tumagal sa ospital dahil sa tinamo nitong sugat sa ulo at leeg."She's dead," malamig nitong saad."H-how?" nagitla siya sa sinabi nitong balita.Sandali itong natahimik tsaka tumikhim."She had lost a lot of blood, and her other injuries made it worse."Napabuntong-hininga siya."But what about her child? Where-""Long gone," mabilis nitong sagot. Bagaman seryoso ang mukha nito, pero gumuhit ang tila guilt sa mga mata nito. Agad itong lumingon sa ibang direksyon at huminga ng malalim."W-what do you mean gone?"Lumibot ito sa gilid ng kama at umupo sa isang sofa. Magkadaop ang mga kamay nito