NAPALINGON NA SIYA sa gilid ng bedside table nang mag-ring ang kanyang cellphone. Nangunot na ang kanyang noo sabay tanong sa isipan kung sino ang tatawag sa kanya ng ganung oras? Sinabihan naman niya ang secretary na anuman ang problema, huwag siyang iistorbohin kung kaya alam niyang hindi iyon ang gagawa ng bagay na ito. Inilagay niya ang stick ng sigarilyo sa pagitan ng labi, pinindot niya na ang answer button at itinapat iyon sa tainga. “Attorney Dankworth, speaking…”“Hi, Attorney Dankworth. Pasensya na kung naistorbo kita ng ganitong oras. Mabuti naman at gising ka pa. Si General Ponce ito. May reklamo kami dito para sa future brother-in-law mo. Kung hindi sa’yo nakakaabala, pwede ka bang pumunta?” mahabang litanya ng pamilyar na boses ng General sa isang police station sa kanilang lugar.Dumilim ang mukha ni Gavin nang marinig kung tungkol saan iyon. Hindi niya alam kung bakit gagawa-gawa ng gulo ang lalaki tapos siya ang aabalahin nito. Hindi maalis sa kanyang isipan na baka
BAKAS ANG INIS sa General na ngumiti si Gavin. Gusto niyang iparamdam sa kanya na hindi pa rin siya nasisiyahan na inistorbo siya at pwersahang pinapunta sa istasyon ng pulis ng mga oras na iyon. Kaagad namang napuna iyon ng General na pinili na lang itikom ang bibig keysa makipaglambutsingan pa sa masama ang loob na abugado.“Nasaan si Albert?” iyon ang naging unang tanong niya pagkapasok pa lang ni Gavin sa loob ng presinto.Taas-noong itinuro ng General ang kung saan nakaupo ang lalaki kay Gavin. “Huwag kang mag-alala, Attorney Dankworth. Ini-istema namin siyang mabuti habang wala ka.” pagpapalakas niya pa na akala mo ay kakagatin iyon ni Gavin, wala naman siyang pakialam kung ano ang gawin nila kay Albert. Dire-diretsong pumasok na sa loob si Gavin. Sa mga sandaling iyon ay buhay na buhay pa ang police station. Walang natutulog sa kanila o nakasubsob sa kanilang mga lamesa. Nakaupo lang sila sa loob at halatang hinihintay ang pagdating ng abugado. Ang lalaking nakalaban naman n
NANGHIHINANG NAPAUPO NA ang lalaki parang ibong pinutulan ng bagwis ang naging hitsura. Hindi siya makapaniwala na kilala ng abugadong iyon ang kanyang ama na kapag nalaman kung ano ang ginagawa niya, paniguradong makakarinig siya ng kung anu-anong sermon mula dito. Hindi lang iyon, baka e-grounded pa siya. “Gusto mo bang subukan ko? Hinahamon mo ba ang kakayahan ko?” Umiling ang lalaki na bakas na sa mukha ng takot. Umangat ang isang gilid ng labi ni Gavin habang nakatingin pa rin sa lalaki. Nilingon niya si Albert na nanatiling tahimik pa rin na nakaupo. Matapos noon ay walang imik na lumabas na ang abugado suot pa rin ang seryoso niyang mukha. Sinalubong siya ng tahimik na paligid na naghahanda na sa panibagong pagbu-bukangliwayway. Abot-tainga na ang mga ngiting hinabol na siya ni General Ponce. “Salamat, Attorney Dankworth! See you next time.”Hindi siya pinansin ni Gavin na dire-diretso lang ang lakad hanggang sa maabot ang sasakyan niya. Bago lumulan ay nagsindi muna siya ng
SA MGA NARINIG ay kulang na lang mahulog ang magkabilang panga ni Gavin sa sobrang pagkainis pa. Anong katangahan ito ni Albert? Tingin niya ba kay Bethany ay isang gamit na maaari niyang bawiin anytime nito gustuhin? “Nahihibang ka na, Albert…” statement ni Gavin na parang siguradong-sigurado siya sa kanyang sinabi. “Isa kang hangal! Hindi ka marunong mag-isip. Sino ngayon ang nahihirapan? Ikaw din naman hindi ba?”Walang humor na malakas ng humagalpak ng tawa ang abugado habang pinagmamasdan pa rin ang reaction ni Albert. Umalingawngaw iyon sa buong paligid na humalo sa mas lumakas na hampas ng mga alon sa malapit na dalampasigan. Ilang sandali lang ay nilamon ng muli ang buong paligid ng katahimikan maliban sa unang ingay kanina sa paligid. Iiling-iling na nameywang na si Gavin na nakatayo pa rin sa harapan ng lalaki. Nakikita niyang paiyak na si Albert kung kaya naman lalo pang tumindi ang galit niya sa lalaki na parang inapi at may karapatan pang taas ang noong humarap ngayon sa
ITINAPON NA NI Gavin ang kanyang hawak na upos ng sigarilyo sa buhanginan at inapakan na iyon. Inilipad pa ng hangin ang magulo niyang buhok na halos matakpan ang nandidilim niyang paningin kay Albert. Gusto na niyang tapusin ang pakikipag-usap sa lalaki na alam niyang wala naman itong patutunguhan. Ang mahalaga ay makabalik na siya agad ng penthouse. Wala rin namang magbabago kahit bugbugin at pulbusin niya ito. Hinding-hindi pa rin ito magbabago. “Limitado lang ang pasensya ng isang tao, Albert. Dapat na magpasalamat ka na sa kabila ng katarantaduhan mo ay gusto ka pa rin ng kapatid ko. Kung hindi lang siya masasaktan, hahayaan na lang kitang makulong at pagbayaran ang mga kasalanang ginawa mo nang matuto ka naman!”Mahinang natawa doon si Albert na nakabawi na sa mga ginawa sa kanyang pananakit ni Gavin kanina. Naiintindihan na niya kung ano ang kahinaan ni Gavin, iyon ay ang kapatid nitong si Briel. Pihado na titiklop ito at gagawin ang lahat pagdating sa kapatid kahit na ang mag
BUKANG-LIWAYWAY NA NANG makabalik si Gavin sa penthouse. Bitbit ang dalawang box ng pizza na dinaanan niya pa sa kilalang pizza house na siyang request ni Bethany sa kanya kanina. Ang abugado na rin ang namili ng flavor noon. Mas maaga pa sana siyang makakauwi kung wala na siyang dinaanang shop. Maingat niyang binuksan ang pintuan ng penthouse at inilapag ang dalang box ng pizza sa dining table bago patingkayad na humakbang patungo ng silid upang tingnan kung hinihintay pa rin siya ng dalaga. Niyakap siya ng mainit na dilaw na liwanag mula sa bukas na bedside lamp ng kwarto nang buksan niya ang pintuan noon. Nagdagdag iyon ng kaunting init sa malamig na klima mula sa labas ng kanyang bahay. Sumilay ang kakaibang ngiti sa kanyang labi nang makitang mahimbing na ang tulog sa kama ni Bethany. Bagama't maingat ang bawat galaw niya ng pumasok ng silid, nagising pa rin si Bethany na saglit pa lang doon naiidlip nang tangkain niyang lumapit sa gilid ng dalaga upang bigyan ito ng halik. “N-Na
IBINALING NA NI Bethany ang mukha sa pintuan ng banyo kung saan ay bigla niyang iniiwas ang mata ng makita niyang lumabas na doon si Gavin na ang tanging suot lang sa katawan ay ang kulay itim na roba. Nagmistulang mga diamond ang butil ng tubig sa bawat hibla ng kanyang buhok na kumikinang sa tama ng malamlam na liwanag ng ilaw. Muli niyang ibinalik ang kanyang mga mata sa binata. Parang nag-slow motion ang buong paligid nang matamis na ngumiti ito sa kanya nang magtamang muli ang kanilang mga mata. Tipong nagpaiba na ito sa pintig ng kanyang puso na animo ay lalabas na sa kanyang lalamunan. “Akala ko tulog ka na paglabas ko.” nakangising turan ni Gavin na humakbang palapit sa kama. Napabangon na doon si Bethany na para bang nakakita ng bench body model. Nahigit na niya ang kanyang hininga nang maramdaman ang mabilis na paghila ng abugado sa katawan niya upang mapatayo na siya ng kama. Walang anu-ano ay niyakap na siya nito nang mahigpit. Nanunuot sa kanyang ilong ang amoy ng after
ILANG SANDALI PA ay hinayaan na ng dalaga na hilahin siya ng excited na si Manang Esperanza palabas ng silid. Sa pagmamadali pa nga niya ay hindi niya napansin na wala palang saping tsinelas ang kanyang mga paa. Bagay na hindi nakaligtas sa paningin ng katulong na dagliang natigilan sa kanyang ginagawa.“Naku, magsuot ka ng tsinelas Miss Bethany. Hindi iyan magugustuhan ni Attorney oras na makita ka niyang yapak. Baka isipan pa noon na pinapabayaan kita. Sige na, magsuot ka muna ng tsinelas mo.” Hindi siya pinansin ni Bethany na agad na nitong nilagpasan. iyong minsan ay hindi naman siguro masama. Ang pangit lang ay kung lagi niya iyong gagawin at sa harapan mismo ng abugado. Tiyak siyang magrereklamo ito lalo na kung sa iisang kama sila natutulog. Hindi niya na kasi mahintay pa na makita kung ano ang sinasabing regalo ng matanda na galing kay Gavin. Para siyang bumalik sa pagkabata nang banggitin niya iyon. Minsan lang kasi siya nito makatanggap, isa pa sobrang appreciative niyang n