ILANG SANDALI PA ay hinayaan na ng dalaga na hilahin siya ng excited na si Manang Esperanza palabas ng silid. Sa pagmamadali pa nga niya ay hindi niya napansin na wala palang saping tsinelas ang kanyang mga paa. Bagay na hindi nakaligtas sa paningin ng katulong na dagliang natigilan sa kanyang ginagawa.“Naku, magsuot ka ng tsinelas Miss Bethany. Hindi iyan magugustuhan ni Attorney oras na makita ka niyang yapak. Baka isipan pa noon na pinapabayaan kita. Sige na, magsuot ka muna ng tsinelas mo.” Hindi siya pinansin ni Bethany na agad na nitong nilagpasan. iyong minsan ay hindi naman siguro masama. Ang pangit lang ay kung lagi niya iyong gagawin at sa harapan mismo ng abugado. Tiyak siyang magrereklamo ito lalo na kung sa iisang kama sila natutulog. Hindi niya na kasi mahintay pa na makita kung ano ang sinasabing regalo ng matanda na galing kay Gavin. Para siyang bumalik sa pagkabata nang banggitin niya iyon. Minsan lang kasi siya nito makatanggap, isa pa sobrang appreciative niyang n
PATAKBONG TINUNGO NI Bethany ang silid. Halos liparin niya na iyon upang makuha lang ang kanyang cellphone at masagot. Kinakabahan siya na baka mamatay na ang tawag ni Gavin kung babagal-bagal pa siya at hindi na ito muling tumawag. Kung nasa office ito, mahihiya siyang istorbohin pa ito sa ginagawa. “Gavin!” excited na sagot niya bagamat hinihingal, hindi maitago ang saya sa kanyang tinig. “Natanggap mo na ba ang regalo ko, Thanie? Ano? Nagustuhan mo ba? Ha?” excited din ang tinig ng binata sa kabilang linya, hindi niya na mahintay ang sagot ng dalaga na halata namang sobrang na-touch sa ginawa niya. “Oo, ang ganda! Super. Gustong-gusto ko sila. Patatayuan mo ba raw ako ng music studio sabi ni Manang Esperanza?” Nilakipan pa ni Bethany ng malakas na pagtawa iyon na halata kung gaano siya kaligaya.“Oo, sabihin mo sa kanya linisin ang isa sa mga room at iyon ang gagamitin mo. Ipatanggal niya kamu ang ibang gamit doon at ipalipat sa ibang silid nang malawak ang space. Sabihin mo ay
BAGO MATAPOS ANG pagkain ay naalala bigla ni Bethany na ang director iyon sa music center na dati niyang pinagtatrabahuhan. Umarko na ang kanyang isang kilay nang maalala kung ano ang ginawa nito sa kanya noon, ni hindi nga nito nagawang ipaglaban siya upang huwag matanggal sa kanyang trabaho. Hindi niya alam kung saan ito kumuha ng lakas upang magbigay ng business card at patawagin siya. Okay naman ito sa kanya kung kaya hindi niya kailangang tanggihan din ang invitation kahit pa medyo masama pa rin ang loob niya dito sa nangyari sa kanya noon. Isa pa, curious din si Bethany kung ano ang sasabihin ng babae sa kanya. Baka tungkol iyon sa trabaho. Hindi naman na niya inaasahan na babalik siya doon, mas gusto na niyang manatili sa penthouse ni Gavin kung siya ang masusunod. Ganunpaman ay minabuti na lang niyang tawagan ito upang putulin ang kanyang agam-agam doon. “Miss Guzman, kumusta ka?” sagot ni Miss Gen na halatang inaasahan na ang magiging tawag niya.Napangisi na si Bethany kahi
“Eh ‘di ba kasama mo siyang nag-attend ng class reunion niyo? Parang bombang sumabog ang naging balitang iyon.” prangkang sagot ng babae na ngumiti pa ngunit hindi man lang iyon umabot sa mata niya, gusto niyang makita kung ano ang magiging reaksyon ng dalaga. “Bethany, lahat ng mga magulang na iyon ay mga matatalino at hindi basta-basta. Ngayon gusto nilang matanggal si Audrey dahil nais nilang makaani ng pabor mismo kay Attorney Dankworth at iyon ay sa pamamagitan mo.”Hindi iyon pinansin ni Bethany. Nahuhulaan na niya kung ano ang sunod nitong sasabihin. Hindi nga siya dito nagkamali nang muling magsalita si Miss Gen, natumbok niya agad ang gusto ng babaeng ito.“Hindi ko sila maintindihan kung ano ang gusto. Ngayon ay magkadaop ang palad silang nakikiusap na palitan si Miss Caballer at hilingin sa iyo na turuan mong muli ang kanilang mga anak.”Napangisi na doon si Bethany. Halatang hilaw iyon at matabang. Hindi niya malilimutan na noon ay ganundin ang ginawa sa kanila ng mga ito
UMAYOS NG PWESTO at tumagilid pa si Gavin para mahalikan niya pa ng mas maayos ang dalaga. Sa sobrang intense nga noon ay nagawa niyang pasunurin si Bethany nang walang kahirap-hirap sa loob lang ng isang iglap. Kagaya ng nakagawian ng dalaga, niyakap niya ang leeg ni Gavin at hinayaan itong malalim na halikan pa siya. Iyong tipong parang mawawala na siya sa kanyang tamang katinuan kung hindi pa nito iyon titigilan. Dama na rin kasi niya ang pag-response ng kanyang katawan. Pagkatapos ng ilang minutong tumagal nilang halikan ay ini-angat na ni Gavin ang mukha upang bahagyang ilayo sa mukha ni Bethany na pulang-pula.“Paano ako papasok kung ayaw mo naman akong pagbuksan?” anas niyang pinalamlam pa ang mga mata, hindi lang iyon bahagyang dinilaan pa niya ang labi at binasa-basa ng laway.Kung tutuusin ay simpleng salita lang iyon pero double meaning ang dating nito kay Bethany. Dahil tuluyan nang nawala ang hiya ng dalaga, pinatulan niya ang pang-aalaska ng abugado. Sinagot niya iyon ng
BUO ANG LOOB na itinuloy ni Gavin iyon. Ginalingan pa ang pagsipsip sa ibabang labi nito with feelings na hindi naman nakaligtas sa pandama ng dalagang kaagad ditong tumugon. Nang sa wakas ay marahan niyang idiniin ang katawan ni Bethany sa malamig na pader ng silid, bahagyang umungol doon ang dalaga na para bang hindi niya na kinakaya ang pressure ng marubdob na halikan nilang dalawa ng abugado. Medyo nagising ang diwa doon ni Bethany nang maramdaman na kinagat ni Gavin ang kanyang labi dala ng sobrang panggigigil nito na halatang tuluyan ng natatangay sa bandang dako pa roon. Masuyong sumandal na siya sa balikat ni Gavin na bahagyang kinagat-kagat niya pa ang kanyang labi. “Huwag natin gawin ang bagay na iyon dito, G-Gavin…” puno ito ng pakiusap na sambit niya dala ng pag-aalala na baka masagi nila ang mga gamit na kanyang pinamili, sayang naman kung masisira lang.Bumaba ang tingin ni Gavin sa mukha nito na puno ng emosyon. Binasa kung ano ba talaga ang nais.“Bakit ayaw mo dito?”
NANG MATAPOS AY kapwa hinihingal silang bumagsak ng kama na parang normal na lang ang ginagawa nila. Saglit silang nagtitigan na kapwa kinakapos sa paghinga. Maya-maya pa ay kusa ng nag-iwas ng tingin si Bethany sa binata dala ng pagkahiya Ganun din ang ginawa ni Gavin ngunit maya-maya ay ibinalik niya iyon sa mukha ng dalaga at malalim na tinitigan ang mukha ng katabing dalaga na nasa gilid lang niya. Isiniksik niya pa ang katawan dito na animo ay sobrang ginaw na ginaw kahit nanlilimahid sa pawis.“Thanie, gusto mo ba na bigyan ko si Manang Esperanza ng ilang buwang bakasyon para tayong dalawa lang ang nandito?” makahulugan na tanong ni Gavin sa yakap niyang dalaga, naisip niyang baka dahil sa maid ay nahihiya si Bethany sa kanilang ginagawa. “Hindi iyon makakatanggi kapag sinabi ko sa kanya.”Nilingon na siya ni Bethany. Puno ng pagtataka ang kanyang mga mata. Anong kalokohan na naman ang naiisipan ng abugado? Wala naman siyang sinabi na abala ang katulong nito sa kanila. Pinagsabi
NARAMDAMAN NI BETHANY na bahagyang nainis sa kanya si Gavin sa pagiging makitid ng kanyang pag-iisip about sa damit. Syempre, importante nga pala dito ang magiging dinner party kaya baka kaya nais notong siguraduhing presentable ang magiging ayos at bihis niya dahil kasama siya nito. Marahil ay iniisip din nitong siya na nga ang pinapaboran sa lahat ay siya pa 'tong patuloy na nag-iinarte. Hindi man tahasang aminin iyon ng abugado, kitang-kita niya iyon sa paraan kung paano siya nito tingnan pailalim ng blanko. Hindi rin naman kasi mayaman ang kanilang pamilya, middle class lang iyon at ang layo-layo pa nito sa pagiging mayaman kaya hindi siya sanay na magiging ganun ka-garbo ng bihis. Sa sandaling ito, hindi na maipaliwanag ang nararamdaman ng puso ni Bethany. Memoryado na rin niya na hindi magandang impression kay Gavin ang tumanggi sa anumang binibigay nito pero iyon ang gusto niyang mangyari at gawin. Napakagat na ng labi ang dalaga. Nag-aalangan na siya at baka napasama na siya
SA KABILANG BANDA, sinulit nina Bethany at Gavin ang kanilang unang gabi sa isla. Matapos na maligo sa pool ay naglagi na sila sa silid kung saan paulit-ulit na pinawi ang pananabik sa katawan ng bawat isa. Kinaumagahan, pagbukas ni Bethany ng kanyang cellphone ay agad na siyang binaha ng tawag at message ng kaibigan niyang si Rina. May mga message din si Miss Gen ng pagbati sa kanya na nakalimutan niya na sa dami ng kanyang mga iniisip at naging problema. May mga message din ng magulang at employee ng music center dahil malamang nalaman na nila dahil sa patuloy na pagkalat noon online. Invested na invested ang mga tao gayong hindi naman sila mga artista. Ipinagkibit na lang ng balikat iyon ni Bethany na kakadilat lang ng mga mata. Minabuti na tawagan na ang kaibigan.“Rina—” “Hoy, babae! Ano ito? Bakit hindi ako invited? Nakakatampo ka ah! Nagpakasal kayo sa Baguio ng wala man lang pasabi? Bethany naman, bestfriend mo ako ah? Hindi na ba tayo magkaibigan?!” agad na putak na nito pag
ILANG SEGUNDO NA tinitigan ni Mr. Conley ang mukha ni Nancy. Hinahanap kung totoo ba ang kanyang mga sinabi. Bakas sa mga mata ng matanda na hindi siya makapaniwala. Imposible. Saksi siya sa bagamat may malalang sakit na ito ay masama pa rin ang ugali nito. Duda siya sa hiling nito na alam niyang hinding-hindi pagbibigyan ni Bethany. Kinamumuhian niya si Nancy. Kahit pa yata manikluhod siya, hindi nito pagbibigyan ang kanyang pakiusap ng ganun lang kadali. Sa laki ng kasalanan ni Nancy sa kanya na ang iba ay nang dahil sa tulong niya, ngayon pa lang pakiramdam niya ay mabibigo ang kahilingan ni Nancy.“Para ano? Para konsensyahin mo siya? Para gamitin mo ang nalalapit mong pamamahinga?” hindi napigilan na itanong ni Mr. Coley, “Para i-stress mo siya? Nang paulit-ulit? Hindi ako papayag!” mariin na dugtong ng ama, ilang beses na iniiling ang kanyang ulo upang sabihin na hindi nito pagbibigyan ang kanyang gusto. “Sobra-sobra na ang sakit na binigay mo sa kanya dahil makasarili ka. Huwag
BUMILIS ANG TIBOK ng puso ni Nancy habang nagsimula ng malunod ang kanyang mga mata sa labas ng maraming luha nang makita ang article ng kasal ng dati niyang nobyo at ni Bethany. Noon pa man ay alam niya ng kasal na ang dalawa pero ang makitang pareho silang nakangiti habang magkahawak ng kamay at magkatitigan, hindi niya mapigiling makaramdam ng labis na sakit sa kanyang puso. Siya dapat iyon at hindi ang ibang babae. Siya dapat iyon kung naging matino lang siya at hindi naghanap ng iba. Marahan niyang hinimas ang halos ay buto at balat na niyang dibdib. Patuloy iyong nagbigay ng walang katumbas na sakit. Mas masakit pa iyon sa kanyang lalamunan tuwing masusuka siya at hindi kinakaya ng katawan ang gamot. Unti-unti ng nagkaroon ng tunog ang kanyang mga hikbi. “What’s wrong with you, Nancy?” si Mr. Conley na napatayo na mula sa kanyang inuupuan.Siya ang bantay nito ng mga sandaling iyon habang may inaasikaso sa labas ang kanyang asawa. Hindi niya magawang iwan ang anak-anakan sa gan
PAGKATAPOS NG KASAL nina Gavin at Bethany ay gaya ng inaasahan parang apoy na kumalat sa tigang na kagubatan ang balita ng kasal at siya ang nawawalang panganay na apo ng mga Bianchi. Pamangkin ng Governor ng Benguet. Sinakop noon ang buong online entertainment na kung saan-saan pa umabot dahil sa mga shared post dahil nga naman malaman ang balitang iyon lalo na sa Northern Luzon. Nag-trending pa iyon dahil sa bigating katauhan din ni Gavin na marami ang nanghinayang na may asawa na pala ang abogado. Naka-provide na rin ang lahat ng mga kailangan. Pinatay ng mag-asawa ang kanilang cellphone para sa mahalagang araw na iyon sa kanilang buhay. Ayaw nilang magpa-istorbo. Hindi muna papansinin kung ano ang hahantungan ng balitang iyon na pinasabog ng pamilya Bianchi. Ayaw pa nilang makibalita at hinayaan ang kanilang sarili na mag-enjoy kasama ng kanilang mga bisita. Wala silang lihitimong plano sa magiging honeymoon, bukod pa doon ay maraming trabaho ding naghihintay sa kanila sa Maynila.
KUMIBOT-KIBOT PA ang bibig ni Bethany sa bawat hakbang ng kanyang mga paa pasulong kung nasaan si Gavin matamang naghihintay sa kanyang paglapit. Hindi na nga niya maintindihan at maramdaman ang wedding song nilang dalawa na pareho nilang maging instrumental. Favorite niyang kanta iyon na mas nakadagdag pa sa baha ng kanyang umaapaw na mga emosyon. Dapat masaya siya, dapat nakangiti siya, dapat hindi siya umiiyak na para bang impyerno ang buhay na naghihintay sa kanya sa unahan sa piling nito. Hindi na nagkomento pa si Giovanni sa naging katwiran niya. Ang usapan nila ng Lola Livia niya at ng tiyo na after na matapos ng kasal ay ilalabas nila ang article na isa siyang Bianchi kasama ng mga pictures ng wedding nila ni Gavin. Mula doon ay magiging klaro na ang kumalat na article sa kanyang tiyuhin na siya ang nawawalang pamangkin ng mga Bianchi at hindi siya nito babae. Isa na lang ang pro-problemahin ng tiyuhin na mahinang nagpatawa kay Bethany nang maalala ang suggestion ni Gavin na g
GAYA NG INAASAHAN ni Gavin na magiging reaction ng asawa ay nagbago ang hilatsa ng mukha ni Bethany nang marinig ang kanyang sinabi na tila ba nakalimutan niya na kung sino ba ang tunay niyang ama. Ngunit ngayong pinaalala iyon ng asawa, muling nagbalik sa kanya na mayroon nga pala siyang i-responsableng ama na si Mr. Conley.“Kailan mo siya kakausapin?” puno ng pag-iingat ang tono na tanong pa ni Gavin, “Don’t get me wrong Baby, hindi ko sinasabi na kabatiin mo na siya agad. Gusto ko lang talaga malaman kung may plano ka at kailan. Bothered lang ako kasi syempre anuman ang mangyari, ama mo pa rin siya.” Wala siyang planong kausapin pa ito. Iyon ang pinangako noon ni Bethany sa kanyang sarili. Wala itong kwenta. Hindi dapat na kilalanin niyang ama lalo na sa kabila ng mga ginawa nito para lang pasakitan siya at paboran ang di kadugo.“Wala na akong planong kausapin siya.” firm na sagot ni Bethany na hindi kinukurap ang mga mata.Napakurap naman doon si Gavin. Solido kasi ang tono n
NAKANGITI SIYANG TINITIGAN ni Bethany. Pakiramdam niya ay seryoso ang hipag sa mga sinasabi niya. Iba rin kasi ang aura ng mukha nito. Masaya. Kinikilig. Iyong tipong gaya niya kung mag-react noon kapag nahuhuli niyan ang mata ni Gavin. Hindi nalalayo ang edad nila. Matanda lang ito sa kanya ng isang taon kung kaya naman nauunawaan niya talaga kung ano ang nararamdaman niya. Ilang sandali pa ay hindi maiwasan ni Bethany na biglang ma-guilty, hindi niya kasi ito nagawang warningan noon kay Albert pero pangako niya babawi siya dito ngayon. Babawi siya sa sunod nitong lovelife lalo kung isa sa pinsan niya. “Oo naman. Pwedeng-pwede na. Landi all you want, Briel.” suporta sa kanya ni Bethany upang mas dagdagan pa ang inis na nakalarawan sa mukha ng asawa, na biglang napabitaw ng yakap sa kanya. Tutol ang mga mata nito sa pangungunsinti niyang ginagawa kay Briel nang harapan. “So sino sa mga pinsan ko ang target mo, Briel?” ngisi pa ni Bethany na ngumuso na sa umpukan ng halos mga single n
LINGID SA KAALAMAN ni Briel ay isa si Gavin sa humadlang na lumabas ang kapatid dahil alam niyang magba-bar hopping lang ito na maaaring magpahamak sa dalaga sa hindi kilalang lugar. Narinig niya na papayagan na ito dapat ng kanilang mga magulang pero nagbigay siya ng opinyon kung kaya naman sa bandang huli, mariin na tinutulan iyon ng kanilang ina. Hindi iyon ang tamang panahon para gumawa ang kapatid ng eskandalo. Saka sa sobrang liberated nito baka kung saan lang humantong ang paglabas niya. “Anong akala mo sa akin magkaka-amnesia? Tutal ayaw niyo akong palabasin, pwede bang ipahiram mo naman sa akin ang hipag ko ngayon? Palagi mo na nga siyang kasama eh! Napaka-clingy mo. Linta ka ba sa past life mo Kuya Gav?” bira pa ni Briel na nginisihan ang kapatid na halatang hindi na iyon nagustuhan.Sinamaan na siya ng tingin ni Gavin dahil sa kanyang mga sinabi. Natatawa lang naman silang pinanood ni Bethany. Iba talaga kapag mayroong kapatid. Bagay na wala siya kaya ang tingin niya talag
ANG PLANONG TATLONG araw na pananatili nina Bethany at Gavin sa Baguio ay nadagdagan pa dahil kinailangan nilang panindigan ang pangako sa tiyuhin ni Bethany na magpapakasal nga agad silang mag-asawa dahil sa double purpose noon. Intimate wedding lang ang gaganapin na ang majority ng mga bisita ay mga relatives lang ng dalawang pamilya. Hindi naman hinadlangan iyon ni Victoria na nang malaman ay agad na pumayag at ibinigay kay Bethany ang magiging desisyon. “Kung sa tingin mo ay makakabuti sa lahat, bakit hindi niyo nga gawin naman agad? Sa tingin ko naman ay mauunawaan ng Papa Benjo mo kung bakit kailangan itong gawin.”“Maraming salamat po, Tita Victoria.”“No, hija. Hindi mo kailangang paulit-ulit na magpasalamat sa akin. Deserve mong maging masaya dahil kapag masaya ka, mas masaya kami ng iyong Papa kahit na wala na siya.”Isang yakap na mahigpit ang ginawa ni Bethany sa Ginang. Napaka-supportive nito pagdating sa kanya mula noon hanggang sa puntong iyon ng kanyang buhay. Bagay n