ILANG SANDALI PA ay hinayaan na ng dalaga na hilahin siya ng excited na si Manang Esperanza palabas ng silid. Sa pagmamadali pa nga niya ay hindi niya napansin na wala palang saping tsinelas ang kanyang mga paa. Bagay na hindi nakaligtas sa paningin ng katulong na dagliang natigilan sa kanyang ginagawa.“Naku, magsuot ka ng tsinelas Miss Bethany. Hindi iyan magugustuhan ni Attorney oras na makita ka niyang yapak. Baka isipan pa noon na pinapabayaan kita. Sige na, magsuot ka muna ng tsinelas mo.” Hindi siya pinansin ni Bethany na agad na nitong nilagpasan. iyong minsan ay hindi naman siguro masama. Ang pangit lang ay kung lagi niya iyong gagawin at sa harapan mismo ng abugado. Tiyak siyang magrereklamo ito lalo na kung sa iisang kama sila natutulog. Hindi niya na kasi mahintay pa na makita kung ano ang sinasabing regalo ng matanda na galing kay Gavin. Para siyang bumalik sa pagkabata nang banggitin niya iyon. Minsan lang kasi siya nito makatanggap, isa pa sobrang appreciative niyang n
PATAKBONG TINUNGO NI Bethany ang silid. Halos liparin niya na iyon upang makuha lang ang kanyang cellphone at masagot. Kinakabahan siya na baka mamatay na ang tawag ni Gavin kung babagal-bagal pa siya at hindi na ito muling tumawag. Kung nasa office ito, mahihiya siyang istorbohin pa ito sa ginagawa. “Gavin!” excited na sagot niya bagamat hinihingal, hindi maitago ang saya sa kanyang tinig. “Natanggap mo na ba ang regalo ko, Thanie? Ano? Nagustuhan mo ba? Ha?” excited din ang tinig ng binata sa kabilang linya, hindi niya na mahintay ang sagot ng dalaga na halata namang sobrang na-touch sa ginawa niya. “Oo, ang ganda! Super. Gustong-gusto ko sila. Patatayuan mo ba raw ako ng music studio sabi ni Manang Esperanza?” Nilakipan pa ni Bethany ng malakas na pagtawa iyon na halata kung gaano siya kaligaya.“Oo, sabihin mo sa kanya linisin ang isa sa mga room at iyon ang gagamitin mo. Ipatanggal niya kamu ang ibang gamit doon at ipalipat sa ibang silid nang malawak ang space. Sabihin mo ay
BAGO MATAPOS ANG pagkain ay naalala bigla ni Bethany na ang director iyon sa music center na dati niyang pinagtatrabahuhan. Umarko na ang kanyang isang kilay nang maalala kung ano ang ginawa nito sa kanya noon, ni hindi nga nito nagawang ipaglaban siya upang huwag matanggal sa kanyang trabaho. Hindi niya alam kung saan ito kumuha ng lakas upang magbigay ng business card at patawagin siya. Okay naman ito sa kanya kung kaya hindi niya kailangang tanggihan din ang invitation kahit pa medyo masama pa rin ang loob niya dito sa nangyari sa kanya noon. Isa pa, curious din si Bethany kung ano ang sasabihin ng babae sa kanya. Baka tungkol iyon sa trabaho. Hindi naman na niya inaasahan na babalik siya doon, mas gusto na niyang manatili sa penthouse ni Gavin kung siya ang masusunod. Ganunpaman ay minabuti na lang niyang tawagan ito upang putulin ang kanyang agam-agam doon. “Miss Guzman, kumusta ka?” sagot ni Miss Gen na halatang inaasahan na ang magiging tawag niya.Napangisi na si Bethany kahi
“Eh ‘di ba kasama mo siyang nag-attend ng class reunion niyo? Parang bombang sumabog ang naging balitang iyon.” prangkang sagot ng babae na ngumiti pa ngunit hindi man lang iyon umabot sa mata niya, gusto niyang makita kung ano ang magiging reaksyon ng dalaga. “Bethany, lahat ng mga magulang na iyon ay mga matatalino at hindi basta-basta. Ngayon gusto nilang matanggal si Audrey dahil nais nilang makaani ng pabor mismo kay Attorney Dankworth at iyon ay sa pamamagitan mo.”Hindi iyon pinansin ni Bethany. Nahuhulaan na niya kung ano ang sunod nitong sasabihin. Hindi nga siya dito nagkamali nang muling magsalita si Miss Gen, natumbok niya agad ang gusto ng babaeng ito.“Hindi ko sila maintindihan kung ano ang gusto. Ngayon ay magkadaop ang palad silang nakikiusap na palitan si Miss Caballer at hilingin sa iyo na turuan mong muli ang kanilang mga anak.”Napangisi na doon si Bethany. Halatang hilaw iyon at matabang. Hindi niya malilimutan na noon ay ganundin ang ginawa sa kanila ng mga ito
UMAYOS NG PWESTO at tumagilid pa si Gavin para mahalikan niya pa ng mas maayos ang dalaga. Sa sobrang intense nga noon ay nagawa niyang pasunurin si Bethany nang walang kahirap-hirap sa loob lang ng isang iglap. Kagaya ng nakagawian ng dalaga, niyakap niya ang leeg ni Gavin at hinayaan itong malalim na halikan pa siya. Iyong tipong parang mawawala na siya sa kanyang tamang katinuan kung hindi pa nito iyon titigilan. Dama na rin kasi niya ang pag-response ng kanyang katawan. Pagkatapos ng ilang minutong tumagal nilang halikan ay ini-angat na ni Gavin ang mukha upang bahagyang ilayo sa mukha ni Bethany na pulang-pula.“Paano ako papasok kung ayaw mo naman akong pagbuksan?” anas niyang pinalamlam pa ang mga mata, hindi lang iyon bahagyang dinilaan pa niya ang labi at binasa-basa ng laway.Kung tutuusin ay simpleng salita lang iyon pero double meaning ang dating nito kay Bethany. Dahil tuluyan nang nawala ang hiya ng dalaga, pinatulan niya ang pang-aalaska ng abugado. Sinagot niya iyon ng
BUO ANG LOOB na itinuloy ni Gavin iyon. Ginalingan pa ang pagsipsip sa ibabang labi nito with feelings na hindi naman nakaligtas sa pandama ng dalagang kaagad ditong tumugon. Nang sa wakas ay marahan niyang idiniin ang katawan ni Bethany sa malamig na pader ng silid, bahagyang umungol doon ang dalaga na para bang hindi niya na kinakaya ang pressure ng marubdob na halikan nilang dalawa ng abugado. Medyo nagising ang diwa doon ni Bethany nang maramdaman na kinagat ni Gavin ang kanyang labi dala ng sobrang panggigigil nito na halatang tuluyan ng natatangay sa bandang dako pa roon. Masuyong sumandal na siya sa balikat ni Gavin na bahagyang kinagat-kagat niya pa ang kanyang labi. “Huwag natin gawin ang bagay na iyon dito, G-Gavin…” puno ito ng pakiusap na sambit niya dala ng pag-aalala na baka masagi nila ang mga gamit na kanyang pinamili, sayang naman kung masisira lang.Bumaba ang tingin ni Gavin sa mukha nito na puno ng emosyon. Binasa kung ano ba talaga ang nais.“Bakit ayaw mo dito?”
NANG MATAPOS AY kapwa hinihingal silang bumagsak ng kama na parang normal na lang ang ginagawa nila. Saglit silang nagtitigan na kapwa kinakapos sa paghinga. Maya-maya pa ay kusa ng nag-iwas ng tingin si Bethany sa binata dala ng pagkahiya Ganun din ang ginawa ni Gavin ngunit maya-maya ay ibinalik niya iyon sa mukha ng dalaga at malalim na tinitigan ang mukha ng katabing dalaga na nasa gilid lang niya. Isiniksik niya pa ang katawan dito na animo ay sobrang ginaw na ginaw kahit nanlilimahid sa pawis.“Thanie, gusto mo ba na bigyan ko si Manang Esperanza ng ilang buwang bakasyon para tayong dalawa lang ang nandito?” makahulugan na tanong ni Gavin sa yakap niyang dalaga, naisip niyang baka dahil sa maid ay nahihiya si Bethany sa kanilang ginagawa. “Hindi iyon makakatanggi kapag sinabi ko sa kanya.”Nilingon na siya ni Bethany. Puno ng pagtataka ang kanyang mga mata. Anong kalokohan na naman ang naiisipan ng abugado? Wala naman siyang sinabi na abala ang katulong nito sa kanila. Pinagsabi
NARAMDAMAN NI BETHANY na bahagyang nainis sa kanya si Gavin sa pagiging makitid ng kanyang pag-iisip about sa damit. Syempre, importante nga pala dito ang magiging dinner party kaya baka kaya nais notong siguraduhing presentable ang magiging ayos at bihis niya dahil kasama siya nito. Marahil ay iniisip din nitong siya na nga ang pinapaboran sa lahat ay siya pa 'tong patuloy na nag-iinarte. Hindi man tahasang aminin iyon ng abugado, kitang-kita niya iyon sa paraan kung paano siya nito tingnan pailalim ng blanko. Hindi rin naman kasi mayaman ang kanilang pamilya, middle class lang iyon at ang layo-layo pa nito sa pagiging mayaman kaya hindi siya sanay na magiging ganun ka-garbo ng bihis. Sa sandaling ito, hindi na maipaliwanag ang nararamdaman ng puso ni Bethany. Memoryado na rin niya na hindi magandang impression kay Gavin ang tumanggi sa anumang binibigay nito pero iyon ang gusto niyang mangyari at gawin. Napakagat na ng labi ang dalaga. Nag-aalangan na siya at baka napasama na siya
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku
MULI PANG UMATRAS ng ilang hakbang si Briel. Ngayon pa lang ay sobrang nasasaktan na siya. Sa halip na matuwa at magdiwang ang loob niya sa kanyang nalaman ay hindi niya mapigilan na makaramdam ng pagdaramdam. Dapat masaya siya dahil nalaman niyang ito pala ang naka-una sa kanya at hindi iba gaya ng iniisip niya, ngunit naging iba ang takbo ng isip niya sa mga nangyari nitong nakaraang buwan. Bagama’t nagawa ni Giovanni na maamin na siya ang babae sa buhay nito na alam na ng maraming tao. Hindi pa rin si Briel natutuwa. Nakukulangan siya sa effort at nananatiling masama pa rin ang loob niya kay Giovanni Bianchi. Hindi nabawasan iyon ng katotohanang nalaman niya.“Ito rin ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako magawang pakasalan? Dahil sa babaeng virgin na naka-one night stand mo habang nag-attend ka ng masked party na ito?” puno ng hinanakit ang boses ni Briel na pilit na pinipigil na pumiyok ang boses at pumatak ang mga luha, alam niyang siya naman din iyon pero hindi niya mapigilan
GULONG-GULO ANG ISIPAN ni Briel nang sabihin iyon ni Giovanni na mahigpit na mahigpit na nakayakap pa rin sa kanya. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng litanyang binitawan nito. Siya? Hinanap nito? Bakit? Ibig ba nitong sabihin ay noong nawala siya sa bansa? Hinanap niya silang dalawa ni Brian? Imposible naman na hindi nito sila makita ni Brian sa loob ng anim na buwan. Hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong ipahiwatig. Saka, alam naman ng kanyang hipag na si Bethany kung nasaan silang mag-ina. Ginawan ba ng kanyang pamilya na huwag siyang mahanap ng dating Gobernador? Ang dami niyang mga katanungan ngunit ni isa ay hindi niya ito mabigkas upang mabigyan ni Giovanni ng tamang kasagutan. Parang naumid na ang kanyang dila sa loob ng kanyang bibig ng oras na ito.“Ikaw pala iyon, ikaw pala…” patuloy ni Giovanni na hindi na napigigilan na bumagsak na ang mga luha sa labis na saya. Gustong mag-umalpas ni Briel. Nais niyang itulak papalayo ang katawan nito
KULANG NA LANG ay sagasaan at banggain ni Giovanni ang mga naroon upang makarating lang sa banda na sinabi ng mga tauhan niyang kausap. Hindi na siya makakapayag pa na muling mawala sa paningin niya ang babae at malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng maskarang iyon. Samantala, kabado na pinili ni Briel na lumabas na lang ng area dahil kanina pa niya napapansin ang bulto ng isang lalaking titig na titig sa kanya na para bang may plano itong makipagkilala. Napansin niya ang mabagal nitong paglapit kanina sa kanya at maging ang matagal nitong pagtitig. Mabuti na lang at nakakuha siya ng pagkakataong makatakas dito nang yumuko ito saglit. Maiintindihan niya pa ito kung pamilyar ang suot na maskara, pero hindi naman. Hindi siya nagtungo sa party upang maghanap ng ibang lalaki na aangkin sa kanya, nagtungo siya doon upang mag-enjoy sa alak. Inalis na niya sa kanyang isipan ang makakilala ng lalaki ng maisip ang anak niyang si Brian. Marapat lang na magbagong buhay na siya. Saka, may Gi