MULI PANG IGINALA ng magkaibigan ang kanilang mga mata. Naghahanap ng tamang tyempo upang kunin ang atensyon at makausap nila si Audrey nang hindi nagiging involved doon si Albert. Isa pa may mga grupo pang ini-istema ang babae kung kaya naman hindi silang dalawa biglang makasingit. Nanatili lang silang dalawa na nakatayo sa may bulwagan ng hall. Ang ibang mga naroroon ay nakita na sila ngunit hindi naman sila pinag-ukulan ng pansin. Saglit lang silang tiningnan pagkatapos noon ay wala na agad.“Tama ang mindset na ganyan, Girl. Huwag na huwag ka ng manghinayang kay Albert. Isipin mo na lang ang naging kapalit noon. Isa pa, malaya ka na. Saka, di hamak naman na okay ang pumalit sa kanya ah?”Tinaasan lang ni Bethany ng kilay si Rina sabay kibot-kibot ng kanyang labi. Sign iyon na sinasabi niyang tumahimik na ito at ayaw na rin niyang pag-usapan pa ang nakaraan na dapat na nilang kinakalimutan. Baka kapag narinig pa 'yun ni Albert ay isipin nitong hindi pa siya nakaka-move on sa relasy
NAGKAROON NG KATAHIMIKAN sa kabuohan ng hall na parang may anghel na dumaan. Ang mga dating kaklase nila ay may kanya-kanyang ekspresyon na sa mukha. Bethany used to be the campus sweetheart. Sikat siya at gusto ng lahat. Her family was middle-class. Kaya marahil hindi rin inaasahan ng karamihan sa kanila na pagdadaanan niya ang lahat ng mga nangyari sa kanilang pamilya. Ang ilan rin sa kanila ay hindi naniniwala na magagawa niya iyon; ang magpagamit sa matandang hukluban gaya ng kalat na balita sa kanya. Ngunit ngayon na sila mismo ang makakasaksi ay wala ng ibang dahilan para hindi sila maniwala kay Audrey. Isa lang naman ang rason noon, si Albert na kung masama lang ang ugali niya ay siya ay kanina niya pa ipinagsigawan na salarin sa mukha ng mga taong nasa lugar.“Wow, ako pa talaga ang plastic? Concern lang naman ako—”“So stop being concerned kung iyan ang tawag mo sa ginagawa mo. Hindi ko iyan kailangan!”Napawi ang ngiti ni Audrey nang makita kung gaano naging matapang si Beth
AWTOMATIKONG UMIRAP SI Bethany kay Gavin nang ibaling nito ang mga mata sa kanya. Gusto niyang ipakita ditong hindi niya gusto ang sinabi niya. Pinapalabas nitong masama siya kahit na di naman totoo. Mahina lang iyong ikinatawa ng abugado. Alam niyang medyo napikon niya ang dalaga. Hindi naman iyon ang intensyon niya, ang gusto niya lang talagang iparating niya sa mga naroroon ay submissive siya sa kanya bilang boyfriend nito. Iyon lang. Subalit naging mali naman ang pagkaintindi doon ni Bethany.“Kailan pa kita pinagbawalang manigarilyo ha?” palihim na asik nito sa kanya sa mahinang tinig.Ngumisi lang si Gavin bilang tugon sa kanya. Alam niyang magre-react doon ang dalaga at hindi nga siya nagkamali. Sinabi lang naman niya iyon para pag-usapan ito at maka-earn ng respeto na nakita niyang wala ni katiting sa mga dating kaklase nila na agad niyang napansin pag-apak pa lang sa lugar. Hindi lingid sa kaalaman niya ang mga nangyayaring pangbu-bully sa kanya lalo na noong Audrey Caballer
PALIHIM NA KINUROT ni Bethany sa tagiliran si Gavin nang walang nakakakita. Sa halip na tumigil ang abugado, mas lalo pa siya nitong inasar nang hawakan nito ang gilid ng ulo niya at kabigin iyon palapit sa kanyang mukha. Walang pakundangan siya nitong hinalikan sa gilid ng kanyang labi. Parang kakapusin na ng hininga si Bethany nang gawin niya iyon. Hindi niya na matagalan ang pagiging sweet ni Gavin. Idagdag pa na nakarinig pa sila ng mahinang mga tili galing sa mga ibang kasama nila sa gathering. Malamang ay dahil iyon sa kalokohang ginawa ni Gavin na lantad sa mata ng halos karamihan sa mga dumalong bisita.“Gavin? Bakit ka ganyan? Sa halip na tumigil ka, mas ginaganahan ka pa ha?” kastigo niya dito. “Hindi ba may usapan tayo?” lamlam ng mga mata nitong nakikiusap sa kanya. “Uwi na tayo, Baby…”Napaawang na ang bibig ni Bethany. Hindi niya alam kung gaano na kapula ang kanyang mukha. Hindi niya malilimutan ang sinabi nito. Parang gusto niyang sampalin ang mukha dahil nang marinig
PARANG DINAANAN NG anghel ang buong paligid ng pagkatapos magsalita ni Gavin ay nanahimik ang lahat na parang tumigil sa pag-inog ang mundo. Marami ang nagkaroon ng hinuha na paniguradong may nalalaman si Gavin Dankworth sa relasyon na mayroon si Audrey at Albert kung kaya naman niya nagawang sabihin ang bagay na iyon. Nagsimulang mag-usap ang mga tao sa kanilang paligid gamit lang ang makahulugan nilang mga sulyap at hindi ang bibig. Walang imik na umahon si Albert sa kanyang upuan upang pagbigyan ang hiling ng magiging bayaw niya. Kung tatanggihan niya iyon mas lalo lang mapapahiya silang dalawa ni Audrey dahil parang inamin nilang pareho silang naduwag sa abugado. Alam ni Albert na iisipin ng mga makakakita na walang alam sa relasyon niya kay Audrey ay pagbibigyan niya ang abugado dahil future siyang brother in law nito. Mabuti na iyong ganun ang isipin nito. Obvious iyon dahil tinawag nga siya nitong bayaw, malamang ay dahil kinikilala na siya nitong parte ng pamilya.“Thanks, Mis
HINDI SINAGOT NI Albert ang patutsada ni Gavin. Matapos na uminom ay walang imik na itong bumalik ng upuan niya. Kumukulo ang dugo sa future bayaw niya. Hindi niya mapigilang ikuyom ang mga kamao matapos na itago iyon sa ilalim ng kamesa at ipatong sa mga hita niya. Ilang beses siyang huminga nang malalim upang kalamayin ang kanyang sarili. Ikinangiti lang iyon ng abugado na inubos na rin ang lamang alak ng hawak niyang baso. Unti-unting namula ang dalawang tainga ng binata na hindi nakaligtas sa paningin ni Bethany kung kaya naman pinaupo niya muna ito sa pag-aalalang baka lasing na siya agad. Panay ang ngiti ni Gavin sa mga bumabati sa kanya which is nakakapanibago rin iyon sa dalaga. Hindi ganun ang ugali ni Gavin. Suplado ito. Naisip niya na hindi kaya nalasing ang abugado sa kaunting alak? “Imposible,” mahinang bulong ng dalaga habang naiiling, hindi makapaniwala sa mga iniisip niya. Ang mga babaeng naroroon ay halatang nabighani sa hitsura niya at gustong makausap si Attorney
NAGING PARANG BINGING-AHAS pa rin si Gavin kahit na malinaw niyang narinig ang mga sinabi ni Audrey. Ayaw niyang bigyan ito ng katiting na atensyon dahil hindi niya naman deserve iyon. Wala namang planong sumuko doon ang babae na inayos pa ang tindig na parang walang nakakahiyang nangyari. Minsan lang siya magkaroon ng pagkakataon kung na magpapansin sa abugado kaya naman hindi niya na iyon sasayangin pa ngayong naririto na. “Kilala ko ang Manager sa Hotel na ito. Alam niyo ba na binigyan niya ako ng malaking discount dahil nga kakilala ko. Akalain niyo iyon? Kaya uminom lang kayo at kumain since may discount tayo. Baka nga may maging sobra pa sa naging ambagan natin dahil sa discount ko.” pagyayabang niya na nais niya lang namang iparinig kay Gavin kung gaano kalawak ng connection niya, nais niyang bigyan siya nito ng katiting na pansin ng dahil sa bagay na iyon. Natural na marami ang namangha nang marinig nila ang sinabi ng babae dahil hindi lahat ay kayang makahingi ng discount k
NILINGON NA SIYA ni Albert gamit ang puno ng pagbabantang mga mata. Umiling-iling na ito. Ang buong akala ng lalaki ay malinaw na dito ang lahat ngunit mukhang hindi. Nagkasundo sila nito na no strings attached. Walang magde-demand. Kung kailan kailanganin ng isa ang katawan marapat na pagbigyan. Hindi malayo sa pagiging bayarang babae ang tingin ni Albert sa kanya. Iyon lang. Wala ng iba dahil may fiance din siya. Nagbulungan na ang ibang nakarinig. Nadismaya na sila kay Audrey dahil ang papansin nito. Kanina lang ay tahasan nitong inaakit si Attorney Dankwork na boyfriend ni Bethany. Medyo nakakaawa na si Audrey. “Hindi ko kailangan ng pagmamahal mo. Hindi kita kailangan sa buhay ko, Audrey. Alam mo iyan. Alam mo kung ano ka lang sa buhay ko. Ilagay mo sa lugar iyang galaw at salita mo.” lantarang pagtanggi ni Albert na ang buong akala ng lahat ay isa sa mga babae niya si Audrey.Napaluha na doon si Audrey dala ng kalasingan. Sobrang nakakahiya ang eksenang iyon na huli na niyang
NAPASINGHAP SI BETHANY nang mahigpit na siya nitong yakapin na nabitawan pa ang hawak na tungkod. Kinailangan pa tuloy itong muling alalayan ng mga caregivers na nagulat na naman sa ginawa ng matanda. Binitawan naman ni Giovanni ang kamay ng pamangkin nang sa ganun ay makayakap din sa kanyang Lola, kung saan ang bigat ng katawan ng matanda ay naituon na kay Bethany na unang-una ay hindi alam kung ano ang dapat na reaksyon niya.“Tama nga ang Tito Gio mo, kamukhang-kamukha mo ang Mama mo!” bulalas pa ng matanda na hinawakan na ang kanyang isang pisngi ng magaspang at kulubot nitong palad dala ng sobrang katandaan, “Kamukha mo ang anak ko…”Hindi magawang makapagsalita ni Bethany kahit na sa kaibuturan ng kanyang puso ay ang dami na niyang gustong sabihin sa matanda. Nasa Manila pa lang ay ready na siyang makipagkita sa kanila pero mukhang hindi pa rin ready ang emosyon niya na dahil hindi niya alam kung ano ang dapat na ipakita sa kanila. Ngunit marahil dala ng sitwasyon at ng batang n
TINANGGIHAN NILANG MAG-ASAWA ang alok na chopper ng mga Bianchi. Minabuti nila na gumamit na lang ng sasakyan kahit pa medyo malayo ang biyahe mula sa Manila. Iyon ang unang travel ng mag-asawa kung kaya naman gusto nilang lubusin na. Lima hanggang anim na oras ang itatagal ng biyahe, depende pa sa haba ng traffic na madadaanan nila at sa bagal ng pagmamaneho ng kanilang isasamang driver. Ayaw man sumama ni Victoria ay pinilit nilang bumuntot ang Ginang na sa bandang huli ay walang nagawa nang dahil sa pamimilit ni Bethany sa kanya. Katwiran ni Bethany, hindi siya pupunta sa mansion ng mga Bianchi kung hindi nila ito makakasama At dahil mahal siya ni Victoria, napilitang sumama ang matanda kahit pa may agam-agam pa ng pag-aalinlangan sa kanyang puso.“Natatakot ka ba sa Lola Livia ko, Tita?” kibot na ng labi ni Bethany dahil wala siyang ibang maisip na paraan para tumanggi itong sumama sa kanya, kahit saan kaya niya itong kaladkarin at hindi siya pinapabayaang mag-isa.“Bakit naman si
MATALIM ANG TINGING nilingon na siya ni Bethany. Hindi na gusto ang sinasabi ng asawa. Ano naman kung Governor ang tiyuhin? Mali pa rin na luhuran ito ng asawa. Hindi porket government officials ay kailangan ng sambahin. Sa tingin nga niya pantay lang sila. Governor lang ito, number one lawyer sa bansa ang asawa niya. Wala silang pagkakaiba at walang mas magaling.“Hindi ba at kakasabi ko lang sa’yo na ako lang ang luluhuran mo?!” halos magbuhol ang mga kilay na pasinggang turan niya dito.Bilang tugon ay niyakap siya ni Gavin nang mahigpit at mabilis na hinalikan sa labi. Tuwang-tuwa ang abogado kapag naaasar niya ang asawa. Lumalaki kasi ang butas ng ilong nito. Hindi lang iyon, parang hindi kumpleto ang araw niya ng ‘di ito nagagalit.“Oo na. Ikaw lang. Ang selosa naman ng asawa ko. Mali, ang possessive mo rin pala.”Sinimangutan siya ni Bethany sabay paikot ng mga mata. Ipinagpatuloy ang pag-scroll sa hawak na cellphone na napunta na sa biography ng kanilang buong angkan na kahit
ILANG ORAS ANG ginugol nila sa sementeryo. Hindi maalis ni Bethany ang kanyang mga mata sa likod ng lalaking nagpakilala niyang kapatid ng ina. Hindi nakaligtas sa kanya ang marahang paggalaw ng magkabilang balikat nito na halatang umiiyak. Isang dipa ang layo nila ng kanyang asawa kay Giovanni na pa-squat na nakaupo sa harapan ng puntod ng ina at kinikilala niyang ama pero naririnig niya ang boses nito na parang kausap ang ina hindi nga lang malinaw kung ano ang mga pinagsasabi nito. Nagsindi ito ng kandila. “Gusto mong lumapit?” alanganing tanong ni Gavin na ikinailing lang ni Bethany. “Hindi na. Moment nilang dalawa ngayon ni Mama pagkaraan ng ilang dekada tapos sasali pa ba ako? Pabayaan na lang natin sila.”“Akala ko kasi gusto mong lumapit.”Muling umiling si Bethany. Aaminin niya na magaan nga ang loob niya sa lalaki ngayong matagal niyang napagmasdan ito. Marahil kanina ay nadala lang siya ng bugso ng damdamin kung kaya naman nailabas niya ang tinatago niyang sama ng ugali.
PINAUNLAKAN NGA NI Mr. Bianchi ang paanyaya ng tanghalian kahit na wala sa kanyang vocabulary sa buhay na kung saan-saang bahay mangangainan. Iyon lang kasi ang naisip niyang paraan upang ma-explain ang kanyang sarili. Wala sa plano niyang tumalikod at takasan ang lahat at kumuha pa ng ibang araw. Anuman ang mangyari ngayon, kailangan niyang panindigan iyon. Napahiya na siya sa harap ng mag-amang Dankworth, lulubus-lubusin niya na iyon na mangyari sa araw na iyon. Pagdating nila sa kitchen ng mansion ay tapos na sina Mrs. Dankworth, Victoria at Briel na kumain na agad namang nabaling ang paningin sa padre de pamilya na kabuntot ang hindi pamilyar na bulto ng isang lalaki. Samantalang may pagkain pa ang pinggan na pag-aari ni Bethany na halatang hindi pa tapos nang dahil sa curiosity. Gaya ng inaasahan ay nagulat sila sa pagdadala ni Mr. Dankworth sa bisita sa kanilang kusina. Bagay na hindi nito ginagawa dati at noon lang nangyari. Palaging off limit lang sila at sa office lang ng mat
BATID NI GAVIN na hindi niya ito maaawat lalo pa ay may ugali itong kakaiba ngayong nasa kasagsagan pa ng paglilihi niya kung kaya naman nilingon na niya ang kanyang ama na nagkibit lang ng balikat at halatang ayaw makialam sa kanila. Humihingi siya ng tulong dito, pero wala siyang aasahan. Sinubukan niyang hawakan ito sa beywang just in case na biglang maging bayolente si Bethany.“Anong sinabi mo sa asawa ko para lumuhod siya sa iyong harapan nang ganun-ganun lang? Hindi mo ba siya kilala? Siya ang number one na abogado sa bansa. Wala pa siyang kasong napapatalo ni minsan.” pagmamalaki ni Bethany na ikinapula na ng tainga ni Gavin, hindi siya sanay na pinagmamalaki siya ng ganun ng kanyang asawa. “Narinig mo? Magaling din siyang negosyante. Mahal ko siya at mahal na mahal niya ako, kaya bakit kailangang lumuhod siya sa’yo na…” sinipat na naman siya ni Bethany mula ulo hanggang paa, sa panahong ito ay hindi pa rin alam ni Bethany kung sino ang kanyang kaharap dito. “Tiyuhin ko? Kamag
GULANTANG NA SABAY-SABAY na napalingon ang tatlong pares ng mga matang nasa loob ng silid na iyon sa may pintuan kung saan nakapameywang na nakatayo si Bethany. Bakas sa kanyang gulat na mukha ang biglaang kawala ng galit. Natatarantang tumayo na si Mr. Dankworth sa hitsurang iyon ng kanyang manugang, gayundin si Mr. Bianchi na titig na titig na sa mukha ng pamangkin niyang hinahanap. Hindi niya mapigilang suyurin ang mukha nito na para siyang nananalamin sa mukha ng kanyang kapatid kahit na sa larawan niya lang ito madalas na makita dahil masyado pa siyang bata. Hindi niya naisip na makikita niya ang pamangkin doon ngayon, ang buong akala niya ay hindi ito kasama ng kanyang asawa dito dahil sa huling research niya busy ito palagi sa kanyang music center. Ilang beses siyang napakurap ng kanyang mga mata upang siguraduhin kung tama ba ang kanyang nakikita ngayon. Naroon nga ito sa kanyang harapan. Mababakas sa kanyang hitsura na may dugong Bianchi na taglay. Sa paraan ng pananalita nit
MALALIM ANG INIISIP na kung saan-saan na napunta ay sinundan ni Gavin ang hakbang ng ama. Mabibigat ang bawat yapak niya. Kung noon madali lang niyang nakapalagayan ng loob ang akala niya ay ama nitong si Benjo Guzman, hindi niya alam ngayon kung ano ang ugaling mayroon ang makakaharap nila na hindi niya magawang mapaghandaan dahil wala naman siyang alam. Marami na agad ang gumugulo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Excited na hindi ang kanyang nararamdaman. Bakit siya ang hahanapin nito at hindi ang mismong pamangkin nitong si Bethany? Alam ba nitong naroon sila ngayon sa mansion? Paano kung maging balakid ito sa kanila ngayon? “Anong pangalan niya, Daddy?” “Giovanni Bianchi.” Pangalan pa lang ay agad ng binalot ng kilabot ang kalamnan ni Gavin. Parang ang powerful naman ng pangalan nito. “Bunsong anak siya ng mga Bianchi, kapatid ng tunay na ina ng asawa mo.” bigay pa niya ng impormasyon sa anak. Kumabog pa ang puso ni Gavin sa kanyang narinig. “Hindi pa siya gaanong ma
NAGING MAGAAN ANG mga sumunod na araw kina Bethany at Gavin na nagawa ng makapag-adjust sa kanilang araw-araw na pamumuhay bilang mag-asawa. Hindi na rin sila naiilang na kasama na nila sa buhay si Victoria na minsan ay tinatamad na sumama kay Bethany sa music center. Nang sumapit ang weekend ay muli silang nagtungo ng mansion ng mga Dankworth upang gugulin doon ang maghapon. Habang nasa kalagitnaan sila ng kwentuhan at kanilang pagkain ng tanghalian ay tumawag ang guard mula sa gate ng mansion upang ipaalam na may bisita raw ang kanilang pamilya at si Attorney Gavin Dankworth mismo ang siyang hinahanap ng mga ito. Natigilan ang buong pamilya ang kanilang pagkain. “Sino raw sila?” tanong ni Mr. Dankworth na siyang may hawak ng telepono na binigay ng maid.Saglit na tumahimik ang kabilang linya upang tanungin ng guard kung sino iyon.“Si Mr. Giovanni Bianchi raw po sila.” Makahulugang lumipad ang mga mata ni Mr. Dankworth kay Gavin na natigilan na rin sa pagkain at hinihintay na sabi