HINDI SINAGOT NI Albert ang patutsada ni Gavin. Matapos na uminom ay walang imik na itong bumalik ng upuan niya. Kumukulo ang dugo sa future bayaw niya. Hindi niya mapigilang ikuyom ang mga kamao matapos na itago iyon sa ilalim ng kamesa at ipatong sa mga hita niya. Ilang beses siyang huminga nang malalim upang kalamayin ang kanyang sarili. Ikinangiti lang iyon ng abugado na inubos na rin ang lamang alak ng hawak niyang baso. Unti-unting namula ang dalawang tainga ng binata na hindi nakaligtas sa paningin ni Bethany kung kaya naman pinaupo niya muna ito sa pag-aalalang baka lasing na siya agad. Panay ang ngiti ni Gavin sa mga bumabati sa kanya which is nakakapanibago rin iyon sa dalaga. Hindi ganun ang ugali ni Gavin. Suplado ito. Naisip niya na hindi kaya nalasing ang abugado sa kaunting alak? “Imposible,” mahinang bulong ng dalaga habang naiiling, hindi makapaniwala sa mga iniisip niya. Ang mga babaeng naroroon ay halatang nabighani sa hitsura niya at gustong makausap si Attorney
NAGING PARANG BINGING-AHAS pa rin si Gavin kahit na malinaw niyang narinig ang mga sinabi ni Audrey. Ayaw niyang bigyan ito ng katiting na atensyon dahil hindi niya naman deserve iyon. Wala namang planong sumuko doon ang babae na inayos pa ang tindig na parang walang nakakahiyang nangyari. Minsan lang siya magkaroon ng pagkakataon kung na magpapansin sa abugado kaya naman hindi niya na iyon sasayangin pa ngayong naririto na. “Kilala ko ang Manager sa Hotel na ito. Alam niyo ba na binigyan niya ako ng malaking discount dahil nga kakilala ko. Akalain niyo iyon? Kaya uminom lang kayo at kumain since may discount tayo. Baka nga may maging sobra pa sa naging ambagan natin dahil sa discount ko.” pagyayabang niya na nais niya lang namang iparinig kay Gavin kung gaano kalawak ng connection niya, nais niyang bigyan siya nito ng katiting na pansin ng dahil sa bagay na iyon. Natural na marami ang namangha nang marinig nila ang sinabi ng babae dahil hindi lahat ay kayang makahingi ng discount k
NILINGON NA SIYA ni Albert gamit ang puno ng pagbabantang mga mata. Umiling-iling na ito. Ang buong akala ng lalaki ay malinaw na dito ang lahat ngunit mukhang hindi. Nagkasundo sila nito na no strings attached. Walang magde-demand. Kung kailan kailanganin ng isa ang katawan marapat na pagbigyan. Hindi malayo sa pagiging bayarang babae ang tingin ni Albert sa kanya. Iyon lang. Wala ng iba dahil may fiance din siya. Nagbulungan na ang ibang nakarinig. Nadismaya na sila kay Audrey dahil ang papansin nito. Kanina lang ay tahasan nitong inaakit si Attorney Dankwork na boyfriend ni Bethany. Medyo nakakaawa na si Audrey. “Hindi ko kailangan ng pagmamahal mo. Hindi kita kailangan sa buhay ko, Audrey. Alam mo iyan. Alam mo kung ano ka lang sa buhay ko. Ilagay mo sa lugar iyang galaw at salita mo.” lantarang pagtanggi ni Albert na ang buong akala ng lahat ay isa sa mga babae niya si Audrey.Napaluha na doon si Audrey dala ng kalasingan. Sobrang nakakahiya ang eksenang iyon na huli na niyang
MATAPOS NG MAINIT at nakakaubos ng lakas na tagpong iyon sa loob ng sasakyan ay pawisang lumabas doon si Gavin. Gusot na ang plantsado nitong damit at wala na ‘ring suot na necktie. Gulo rin ang buhok nito na kahit ilang beses na ayusin ay mababakas pa rin. Hindi na iyon bago sa kanya at wala siyang pakialam kung mayroong makapuna. Bahagyang nawala ang kanyang kalasingan dahil sa ginawa. Sa loob ng sasakyan ay mabilis din inayos ni Bethany ang kanyang sarili. Natanggal ang manipis niyang suot na make up. Pinunasan lang niya ng tissue ang nabasang mukha niya ng pawis na mula sa mukha ni Gavin.“Thanie, tapos ka na?” sungaw ng ulo ni Gavin na maliit na binuksan ang pintuan ng sasakyan. “Hmm, o-okay na…” “May bottled water diyan sa gilid, inom ka.” Sinunod iyon ni Bethany na hindi makatingin ng deretso sa kanya. Ang ginamit nilang tisyu ay walang hiyang inilagay niya sa loob ng bag. Nakakahiya naman kung maamoy iyon ng driver na maghahatid sa kanila. Habang tinatawagan ng binata si Mr
BUMANGON NA ANG dalaga, ni hindi na nahiyang lantad na lantad sa mata ni Gavin ang hubad niyang katawan. Ini-on niya ang aircon, sinara ang pintuan at muling bumalik sa higaan. Pasalamat na lang talaga silang walang kasama sa bahay ng sandaling iyon dahil sobrang nakakahiya kung makikita sila.“Nag-enjoy ka ba, Thanie?” yakap ni Gavin sa hubad pa ring katawan ng dalaga, nakatuon na ang mga mata niya sa inosente nitong mukha. Ilang beses niyang tinaniman ng halik ang labi nitong namumula.“Hmm, sobra.” makatotohanang sagot niya, hindi niya kailangang magsinungaling sa abugado.Lumapad pa ang ngisi ni Gavin, proud na proud sa kanyang sarili na nagawa niya itong mapaligaya. “Mamaya ulit, magpapahinga lang ako.” Pinandilatan siya ng mga mata ni Bethany. Ibig sabihin hindi pa sila tapos? Feeling niya maga na siya. “G-Gusto mo pang ulitin?” “Hmm, sabi ko naman sa’yo, susulitin natin ang gabing ito. Pagbigyan mo na ako, bukas babalik na ako ulit sa trabaho kahit Linggo. Mami-miss na nama
DAHAN-DAHAN NG NAPATAYO si Lavinia ngunit hindi siya agad lumabas ng VIP room, pinagmasdan niya lang mabuti ang lalaki na nananatiling nakaupo pa rin sa sofa. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya magawang ibuka ang bibig. Pakiramdam niya ay wala siyang karapatan na pagsalitaan doon ang lalaki. Tinakpan na ni Albert ang kanyang mga mata gamit ang kanyang isang braso upang itago ang mukha. Nahihiya siya sa kanyang mga sinabi. Halatang sobrang baliw siya kay Bethany. Nang maramdaman na hindi pa rin umaalis ang bayarang babae sa silid na iyon ay masama na niya itong tiningnan matapos na alisin ang takip ng kanyang mga mata. Pinanlisikan na niya ng tingin ang babaeng halos ay mapaigtad na.“Bingi ka ba? Hindi ba ang sabi ko ay lumabas ka na! Ano pang hinihintay mo? Lumayas ka sa harapan ko!” muling sigaw niyang kulang na lang ay mapatid ang litid sa kanyang leeg, “Hindi ka marunong makinig!”Naburo pa ang mga mata ni Lavinia sa kanya na naging lagpas-lagpasan lang sa kanyang tai
BINUKSAN NI ALBERT ang dalawa pang bote ng alak para sa kanyang sarili. Wala siyang planong tumigil lumaklak kahit na alam niya sa kanyang sarili na umiikot na ang paningin niya. Walang makakapigil sa kanya. Gusto niyang lunuyin ang sarili nang sa ganun ay panandalian niyang makalimutan ang lahat ng sakit na dulot ng dati niyang nobya. “Anong kulang sa akin? Bakit ako nasasaktan ng ganito? Ginawa ko naman ang lahat!”Nang makita niya ang Manager ng club na paparating, itinaas niya lang ang kanyang tingin ng ilang segundo dito. Dinampot niya ang baso ng alak na sinalinan niya kanina ng nabuksang alak upang inumin ito sa iisang lagok. Ni hindi siya ngumiwi nang gumuhit ang mainit na likido sa lalamunan na tuloy-tuloy bumaba sa kanyang dibdib. Napakalakas niyang uminom, iyon ang tumatakbo sa isipan ng Manager nang makita ang ginawa niya. Parang wala ng epekto iyon sa kanyang katawan na halata namang lasing na. Nang ibaba niya ang basong ni isang patak ay walang laman, maligayang nilagya
MATAPOS NA MAGBAYAD ng kanyang mga nagastos gamit ang card, hahapay-hapay na ang katawan na lumabas na ng VIP room si Albert. Ang tanging nasa isip ng lalaki ng mga sandaling iyon ay ang umuwi na at tama na. Hindi naman na siya pinigilan ng Manager na nauna pang umalis at lumabas sa kanya. Napadaan siya sa VIP room kung nasaan si Lavinia at ang bago nitong customer; ang babaeng kahawig ni Bethany. Bahagyang nakabukas ang pintuan noon kung kaya naman kitang-kita niya ang mga nasa loob. Naitabingi na ni Albert ang kanyang ulo. Ilang beses na sinipat pa ang mga nasa loob ng kwarto. Malinaw na nakita niyang nakakandong sa mga bisig ng isang kilala sa lipunan at anak mayamang lalaki. “Tama ba ang nakikita ko?” Sa mga sandaling iyon ay hinahayaan lang ng babae na halikan siya nito ng marahan. Napakagaling ng lalaking iyon sa paglalaro ng apoy. Nagagawa niyang paungulin ang babaeng karga at yakap sa pamamagitan lang ng mga paghalik nito. Mas naging kamukha pa iyon ni Bethany sa anggulo ng
PARANG HANGING DUMAAN sa pandinig ni Patrick ang mga salitang binitawan ni Briel. Wala rin siyang panahon na pakinggan ito. Gustong-gusto niyang makita ang pagkapikon ng babae na para sa kanya ay mas naging hot sa kanyang paningin kahit na manipis ang katawan nito. Nananatiling malakas ang appeal.“Saka, himala na naka-move on ka na sa hipag ko? Hindi mo ako mauuto. Ayoko ng maulit iyong nangyari sa amin ng gago kong ex-fiance, kaya pwede ba? Huwag mo akong madiskartehan niyang bulok mong paraan. Bakit, Patrick? Kasi alam mong hindi mo magagawang matalo si Kuya Gav at maagaw si Bethany sa kanya?” humagalpak ng tawa si Briel nang makita ang pagbabago ng hilatsa ng mukha ni Patrick, “Oh, well…wala ka naman talagang panama sa kapatid ko. Walang-wala. Alam ko ang likaw ng bituka mo...” Sa halip na magpaliwanag si Patrick ay mas ininis lang niya si Briel sa kanyang naging sagot sa kanya.“Tama ka, Gabriella. Hindi ko nga makakayang talunin ang kapatid mo kaya naman ang kapatid na lang niy
KINABUKASAN NA NAGAWANG makita ni Briel ang message ni Giovanni paggising niya, saglit lang siyang natuwa dahil bigla na lang niyang naalala ang pagtitikis nito ng mga nakaraang araw sa kanilang mag-ina. Para kay Briel ay marapat lang na parusahan niya si Giovanni. Umismid siya kahit na hindi niya kaharap ang lalaki. Piniling hinid pansinin ang mga message ng Gobernador. Binuksan niya lang ang mga iyon. Ilang beses na binasa habang halos mapunit na ang mga ngiti sa labi niya. Pakiramdam niya ay nagwagi na siya. Muli pang umirap ang kanyang mga mata sa kawalan ngunit may halo ng kilig iyon. Nungkang reply’an niya ang message nitong wala namang kabuluhan para sa kanya. Habang nasa kanyang trabaho ay hindi pa rin mawala sa isipan ni Briel ang laman ng mga message ni Giovanni. Nangungumusta lang naman ito. “Tsk, nag-alala? Kung nag-alala siya, sana ng gabing iyon tinawagan niya na ako o di kaya ay tinext.”Ilang beses niyang inisip na mag-reply kaya siya? Kinukumusta rin kasi nito ang an
PINAGPAG NI BRIEL ang bigat na nakadagan sa kanyang dibdib sa pamamagitan ng pakikipagharutan at kulitan sa dalawang bata na pinunuo ng malalakas na irit at tawanan ang bawat sulok ng kanilang silid. Hindi pwede na maging matamlay siya nang dahil lang doon. Hindi rin siya ang maninikluhod at dito ay manlilimos ng atensyon at panahon. Tama ang kanyang Kuya Gav, makakaya at makakaya niya rin iyon. “Iniwan ka na naman ba ng Mommy at Daddy mo dito, Gabe?” tanong niya nang mahuli niya ito ng kanyang mga bisig at mahigpit na niyakap. Hindi niya ito pinakawalan na pinaulanan na ng mga halik. “No, Tita Briel. Dito lang daw po kami kakain ng dinner tapos uuwi rin kami ng Batangas.”Tumango-tango lang si Briel. Wala namang problema kung manatili doon ang pamangkin. Sanay naman siya na naroon ang bata. Nagpapaalala lang ito sa kanya ng bagay na hindi naman dapat pero ayos lang.“Ayaw mo bang dito matulog?” lambing niya na mariing ikinailing ni Gabe, “Bakit? Hindi naman kita aawayin at paiiyaki
MAKAHULUGANG NGINITIAN ng Ginang si Briel sa pag-aakalang may ibang kahulugan ang kanyang mga sinabi. Agad niya nga lang pinutol ang pantasya ng kanyang ina dahil malinaw niya ng nabasa iyon. Hindi pwede na mag-conclude ito ng isang bagay na hindi naman tunay na nangyari. Aasa at aasa lang din sila.“Sa villa nina Kuya Gav sa Batangas ako natulog, Mom hindi sa kung saan gaya ng iniisip mo.” May pag-irap pa ito sa kanyang ina upang iparating ang inis na nararamdaman niya. Gulantang naman ang Ginang sa kanyang narinig. Ikiniling pa ang ulo upang mas sipatin ang mukha ng bunso niyang anak. Baka gino-goodtime lang siya nito at nais na itago ang kung anumang nangyari sa pagitan nila ng Gobernador.“Ha? Bakit naman doon? Sa tawag mo sa akin kagabi, hindi at si Governor Bianchi ang kasama mo—” “Kukunin na si Brian sa silid niyo, Mommy.” Bago pa muling maituloy ang salita ng ina ay tinalikuran na niya ito at tuluyang iniwan. Hahaba pa ang magiging explanation niya kung sakaling magtagal pa
PAGGISING NILA KINABUKASAN ay nakahanda na rin na umalis si Briel na halata sa mga mata niyang nangingitim ang nanlalaking eyebags na halos di man lang nakatulog nang nagdaang gabi. Malapad itong ngumiti sa mag-asawa na para bang walang nangyaring malalang iyakan nang nagdaang gabi sa pagitan.“Tita Briel?” nanlalaki ang mga matang tanong ni Gabe nang maaninag ang tiyahin na nakatayo doon.“Hi, Gabe. Goodmorning!” kaway pa ni Briel at pinasigla ang kanyang boses na bumati sa pamangkin.Mabilis na tumakbo palapit sa kanya si Gabe matapos na bumitaw ito sa hawak ng kanyang ama. Naka-uniform na at handang pumasok na naman ng school. Lumuhod naman si Briel upang yakapin ang pamangkin na halos umabot sa kanyang tainga ang malapad na ngiti. Matapos na yakapin ito ng ilan pang minuto ay nagpaalam na rin si Briel sa kanyang kapatid at hipag na mauuna ng umuwi ng mansion.“Sumabay ka na sa amin, ihahatid lang namin si Gabe ng school at luluwas rin naman kami.” Puno ng katanungang nilingon ni
KINUROT NA NI Bethany si Gavin sa tagiliran para tumigil na ito sa paglason ng isipan ni Briel, ngunit hindi pa rin siya nito pinansin. Bahagyang napapiksi lang ng kaunti at nagpatuloy ang bibig nitong walang tigil. Napailing na lang doon si Bethany na sinulyapan na si Briel na masama na rin ang mga tingin sa kapatid. “It's not against the law to be in a relationship, Gabriella. O baka naman kasi natatakot ka na kahit may karelasyon ka ng iba ay wala pa ring pakialam sa’yo si Governor Bianchi? Kung siya pa rin ang gusto mo, e di sundin mo ang gusto niya. Hintayin mo siya. Magpaka-martir ka. Ganun lang. Huwag mo ng gawin pang komplikado ang lahat. Matanda ka na eh, dapat alam mo na ang ganitong bagay. Di ka na nahihirapan.”“Ayoko ngang maghintay, Kuya Gav!” may diin ang salitang iyon na para bang hindi makuha ng kapatid.“O e ‘di maghanap ka ng iba. Tapos ang problema mo. Ang dali lang hindi ba? Huwag mo ng idamay pa ang hipag mo at i-stress sa mga problema mo. Ngayon pa lang ay solv
SABAY NA SINUNDAN ng mga mata ng dalawang babae ang bulto ng katawan ni Gavin na dire-diretsong mabagal na umakyat ng hagdan bitbit ang baso ng gatas. Nang tuluyang makarating na ito ng itaas ay marahang hinawakan na ni Bethany ang isang braso ni Briel upang igiya naman ang hipag patungo ng kusina kung nasaan ang pagkain nitong nakahain na at naghihintay sa kanya. Nang lumingon si Briel ay matamis pang ngumiti si Bethany na animo ay bata ang kanyang inaamo ng mga sandaling iyon. “Halika, kumain ka na muna. Alam kong gutom na gutom ka na sa kakaiyak.”Walang angal na nagpahila naman si Briel sa hipag. Sumisinghot na naupo na siya sa tapat ng nakahaing pagkain na kagaya ng niluluto ng tiyuhin nitong si Giovanni. Humikbi pa si Briel na nais pa sanang magreklamo na bakit ganun ang pagkaing inihanda niya, feeling niya tuloy ay parang si Giovanni ang siyang may gawa noon kahit na hindi naman. Mas ipinakita ng mukha niya na na-touch siya sa ginawa ng hipag dahil kapag bumusangot siya, isipi
NAPAHAWAK NA SA kanyang dibdib si Bethany bilang pangunahing reaction sa sinabing iyon ng kanyang asawa. Bahagya na siyang namutla, tila ba nagbalik sa kanyang isipan ang bangungot ng panahon na nalaman niyang buntis siya noon. Hindi iyong dahil buntis siya, kung iyong panahon na bago siya manganak. Natatakot siya na paano kung may panibagong pagsubok na naman sa kanila? Ngunit ang lahat ng iyon ay napawi nang maramdaman niya ang mahigpit na yakap ni Gavin. Napalitan ng hagikhik ang malakas na dagundong at pintig ng kanyang puso na animo ay lalabas sa loob ng kanyang dibdib. Ano ba ang dapat niyang ikabahala? Nasa tabi niya naman ang asawa. Siguradong natuto na rin ito.“What’s wrong, Thanie? Bakit ganyan ang reaction mo? Hindi ka ba masaya na madadagdagan na tayo?” Ganun na lang ang naging iling niya habang nakahinang pa rin ang mga mata kay Gavin. Titig na titig siya sa asawa. Pilit na inaarok ang laman ng kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Binabasa niya rin iyon.“I promise, h
KUNG ANONG BUHOS ng mga luha ng Gobernador na nagawa ng sapuhin ng dalawang palad ang mukha, ganundin ang lakas ng hagulhol ni Briel sa likod ng taxi dahil sobrang nasasaktan siya. Nag-expect pa naman siya na mabubuo na nila ang pamilya. Mabibigyan na niya ng kumpletong pamilya ang anak na si Brian na gaya ng kanyang pamangking si Gabe. Nabigo siya. Nagkamali siya. Iba ang gusto ni Giovanni. Ang gusto nito ay ang hintayin niya ulit ng two years? Isang kabaliwan iyon. Hindi pa rin siya nahihibang.“Miss ayos ka lang ba?” nag-aalangang tanong ng taxi driver, dahilan para mas lumakas ang iyak ni Briel. Tumango si Briel habang patuloy pa rin ang kanyang pag-atungal, tinanggap na ang balot ng tisyu na iniabot sa kanya ng driver. Kumuha siya ng fly at nagawa pang suminga. Nang bahagyang kumalma ay pinili niyang tawagan si Bethany na nang marinig itong umiiyak ay ganun na lang ang pag-aalala sa kanyang hipag. Nag-drama pa si Briel, alam niyang dadamayan siya nito at pakikinggan ang sasabihi