NILINGON NA SIYA ni Albert gamit ang puno ng pagbabantang mga mata. Umiling-iling na ito. Ang buong akala ng lalaki ay malinaw na dito ang lahat ngunit mukhang hindi. Nagkasundo sila nito na no strings attached. Walang magde-demand. Kung kailan kailanganin ng isa ang katawan marapat na pagbigyan. Hindi malayo sa pagiging bayarang babae ang tingin ni Albert sa kanya. Iyon lang. Wala ng iba dahil may fiance din siya. Nagbulungan na ang ibang nakarinig. Nadismaya na sila kay Audrey dahil ang papansin nito. Kanina lang ay tahasan nitong inaakit si Attorney Dankwork na boyfriend ni Bethany. Medyo nakakaawa na si Audrey. “Hindi ko kailangan ng pagmamahal mo. Hindi kita kailangan sa buhay ko, Audrey. Alam mo iyan. Alam mo kung ano ka lang sa buhay ko. Ilagay mo sa lugar iyang galaw at salita mo.” lantarang pagtanggi ni Albert na ang buong akala ng lahat ay isa sa mga babae niya si Audrey.Napaluha na doon si Audrey dala ng kalasingan. Sobrang nakakahiya ang eksenang iyon na huli na niyang
MATAPOS NG MAINIT at nakakaubos ng lakas na tagpong iyon sa loob ng sasakyan ay pawisang lumabas doon si Gavin. Gusot na ang plantsado nitong damit at wala na ‘ring suot na necktie. Gulo rin ang buhok nito na kahit ilang beses na ayusin ay mababakas pa rin. Hindi na iyon bago sa kanya at wala siyang pakialam kung mayroong makapuna. Bahagyang nawala ang kanyang kalasingan dahil sa ginawa. Sa loob ng sasakyan ay mabilis din inayos ni Bethany ang kanyang sarili. Natanggal ang manipis niyang suot na make up. Pinunasan lang niya ng tissue ang nabasang mukha niya ng pawis na mula sa mukha ni Gavin.“Thanie, tapos ka na?” sungaw ng ulo ni Gavin na maliit na binuksan ang pintuan ng sasakyan. “Hmm, o-okay na…” “May bottled water diyan sa gilid, inom ka.” Sinunod iyon ni Bethany na hindi makatingin ng deretso sa kanya. Ang ginamit nilang tisyu ay walang hiyang inilagay niya sa loob ng bag. Nakakahiya naman kung maamoy iyon ng driver na maghahatid sa kanila. Habang tinatawagan ng binata si Mr
BUMANGON NA ANG dalaga, ni hindi na nahiyang lantad na lantad sa mata ni Gavin ang hubad niyang katawan. Ini-on niya ang aircon, sinara ang pintuan at muling bumalik sa higaan. Pasalamat na lang talaga silang walang kasama sa bahay ng sandaling iyon dahil sobrang nakakahiya kung makikita sila.“Nag-enjoy ka ba, Thanie?” yakap ni Gavin sa hubad pa ring katawan ng dalaga, nakatuon na ang mga mata niya sa inosente nitong mukha. Ilang beses niyang tinaniman ng halik ang labi nitong namumula.“Hmm, sobra.” makatotohanang sagot niya, hindi niya kailangang magsinungaling sa abugado.Lumapad pa ang ngisi ni Gavin, proud na proud sa kanyang sarili na nagawa niya itong mapaligaya. “Mamaya ulit, magpapahinga lang ako.” Pinandilatan siya ng mga mata ni Bethany. Ibig sabihin hindi pa sila tapos? Feeling niya maga na siya. “G-Gusto mo pang ulitin?” “Hmm, sabi ko naman sa’yo, susulitin natin ang gabing ito. Pagbigyan mo na ako, bukas babalik na ako ulit sa trabaho kahit Linggo. Mami-miss na nama
DAHAN-DAHAN NG NAPATAYO si Lavinia ngunit hindi siya agad lumabas ng VIP room, pinagmasdan niya lang mabuti ang lalaki na nananatiling nakaupo pa rin sa sofa. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya magawang ibuka ang bibig. Pakiramdam niya ay wala siyang karapatan na pagsalitaan doon ang lalaki. Tinakpan na ni Albert ang kanyang mga mata gamit ang kanyang isang braso upang itago ang mukha. Nahihiya siya sa kanyang mga sinabi. Halatang sobrang baliw siya kay Bethany. Nang maramdaman na hindi pa rin umaalis ang bayarang babae sa silid na iyon ay masama na niya itong tiningnan matapos na alisin ang takip ng kanyang mga mata. Pinanlisikan na niya ng tingin ang babaeng halos ay mapaigtad na.“Bingi ka ba? Hindi ba ang sabi ko ay lumabas ka na! Ano pang hinihintay mo? Lumayas ka sa harapan ko!” muling sigaw niyang kulang na lang ay mapatid ang litid sa kanyang leeg, “Hindi ka marunong makinig!”Naburo pa ang mga mata ni Lavinia sa kanya na naging lagpas-lagpasan lang sa kanyang tai
BINUKSAN NI ALBERT ang dalawa pang bote ng alak para sa kanyang sarili. Wala siyang planong tumigil lumaklak kahit na alam niya sa kanyang sarili na umiikot na ang paningin niya. Walang makakapigil sa kanya. Gusto niyang lunuyin ang sarili nang sa ganun ay panandalian niyang makalimutan ang lahat ng sakit na dulot ng dati niyang nobya. “Anong kulang sa akin? Bakit ako nasasaktan ng ganito? Ginawa ko naman ang lahat!”Nang makita niya ang Manager ng club na paparating, itinaas niya lang ang kanyang tingin ng ilang segundo dito. Dinampot niya ang baso ng alak na sinalinan niya kanina ng nabuksang alak upang inumin ito sa iisang lagok. Ni hindi siya ngumiwi nang gumuhit ang mainit na likido sa lalamunan na tuloy-tuloy bumaba sa kanyang dibdib. Napakalakas niyang uminom, iyon ang tumatakbo sa isipan ng Manager nang makita ang ginawa niya. Parang wala ng epekto iyon sa kanyang katawan na halata namang lasing na. Nang ibaba niya ang basong ni isang patak ay walang laman, maligayang nilagya
MATAPOS NA MAGBAYAD ng kanyang mga nagastos gamit ang card, hahapay-hapay na ang katawan na lumabas na ng VIP room si Albert. Ang tanging nasa isip ng lalaki ng mga sandaling iyon ay ang umuwi na at tama na. Hindi naman na siya pinigilan ng Manager na nauna pang umalis at lumabas sa kanya. Napadaan siya sa VIP room kung nasaan si Lavinia at ang bago nitong customer; ang babaeng kahawig ni Bethany. Bahagyang nakabukas ang pintuan noon kung kaya naman kitang-kita niya ang mga nasa loob. Naitabingi na ni Albert ang kanyang ulo. Ilang beses na sinipat pa ang mga nasa loob ng kwarto. Malinaw na nakita niyang nakakandong sa mga bisig ng isang kilala sa lipunan at anak mayamang lalaki. “Tama ba ang nakikita ko?” Sa mga sandaling iyon ay hinahayaan lang ng babae na halikan siya nito ng marahan. Napakagaling ng lalaking iyon sa paglalaro ng apoy. Nagagawa niyang paungulin ang babaeng karga at yakap sa pamamagitan lang ng mga paghalik nito. Mas naging kamukha pa iyon ni Bethany sa anggulo ng
HINDI NGA DOON nagkamali ang Manager. Kusang tumigil ang dalawa ng wala ng natira pang lakas sa kanila. Ni minsan ay hindi pa naranasan ng lalaki na kalaban ni Albert ang mapahiya sa publiko kung kaya naman kahit na anong pakiusap ng Manager, ayaw nitong makipag-areglo kay Albert na siyang nagpasimuno ng gulo. Hindi nito maitanggi iyon dahil sa malinaw na kuha ng CCTV ng club na iyon.“Maghanda ka ng magtatagal ka sa loob ng selda. Ipapakulong kita! Hindi ka ba nahihiya na nagseselos ka dahil lang sa isang bayarang babae? Dude, natikman na siya ng marami. Nalawayan na siya ng buong bayan! Anong pinagsasabi mo na sa’yo lang siya? Nahihibang ka na ba ha? May tama ka na sa utak!”“Sir, baka naman po pwedeng huwag na natin pang paabutin sa mga pulis—”“Hindi! Kailangan niyang maturuan ng leksyon! Hindi ako magpapa-areglo!” Kahit anong sabihin ng Manager at pigil sa lalaking nakalaban ni Albert, hindi ito mapakiusapan. Tumawag pa rin ito ng pulis para ipadakip ang lalaking walang palag na
NANG MGA SANDALING iyon ay ilang minuto pa lang na kakatapos lang ulit magniig nina Gavin at Bethany. Pandalas pa ang paghingal ng dalaga, mababakas na sa mukha niya ang pagod ngunit kay Gavin ay parang hindi pa rin iyon sapat. Napagod man siya ngunit ilang minuto lang ay wala na iyon kaagad. Inalikon na ng binata ang kanyang isang braso sa beywang ng dalaga na marahang ipinikit na ang mga mata habang ninanamnam ang malakas na pagtibok ng kanyang private part. Ipinatong pa nito ang baba sa balikat ng dalaga matapos na ilang beses halikan ang pisngi nitong may bakas pa ng ilang butil ng kanilang pawis. Hindi na matagalan pa iyon ni Bethany.“Tama na ang yakap at halik, Gavin. Lumayo ka sa akin. Ang lagkit ko. Hindi ako makakatulog ng ganito. Maliligo ako.” anunsyo pa ni Bethany sa pag-aakalang tatantanan siya ng binata oras na sabihin niya ang bagay na iyon.Lumawak pa ang mga ngiti ni Gavin. Sobrang na-a-amaze na siya sa reaksyong ipinapakita nito sa kanya. “Sige, sabay na tayo?” kw
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku
MULI PANG UMATRAS ng ilang hakbang si Briel. Ngayon pa lang ay sobrang nasasaktan na siya. Sa halip na matuwa at magdiwang ang loob niya sa kanyang nalaman ay hindi niya mapigilan na makaramdam ng pagdaramdam. Dapat masaya siya dahil nalaman niyang ito pala ang naka-una sa kanya at hindi iba gaya ng iniisip niya, ngunit naging iba ang takbo ng isip niya sa mga nangyari nitong nakaraang buwan. Bagama’t nagawa ni Giovanni na maamin na siya ang babae sa buhay nito na alam na ng maraming tao. Hindi pa rin si Briel natutuwa. Nakukulangan siya sa effort at nananatiling masama pa rin ang loob niya kay Giovanni Bianchi. Hindi nabawasan iyon ng katotohanang nalaman niya.“Ito rin ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako magawang pakasalan? Dahil sa babaeng virgin na naka-one night stand mo habang nag-attend ka ng masked party na ito?” puno ng hinanakit ang boses ni Briel na pilit na pinipigil na pumiyok ang boses at pumatak ang mga luha, alam niyang siya naman din iyon pero hindi niya mapigilan
GULONG-GULO ANG ISIPAN ni Briel nang sabihin iyon ni Giovanni na mahigpit na mahigpit na nakayakap pa rin sa kanya. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng litanyang binitawan nito. Siya? Hinanap nito? Bakit? Ibig ba nitong sabihin ay noong nawala siya sa bansa? Hinanap niya silang dalawa ni Brian? Imposible naman na hindi nito sila makita ni Brian sa loob ng anim na buwan. Hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong ipahiwatig. Saka, alam naman ng kanyang hipag na si Bethany kung nasaan silang mag-ina. Ginawan ba ng kanyang pamilya na huwag siyang mahanap ng dating Gobernador? Ang dami niyang mga katanungan ngunit ni isa ay hindi niya ito mabigkas upang mabigyan ni Giovanni ng tamang kasagutan. Parang naumid na ang kanyang dila sa loob ng kanyang bibig ng oras na ito.“Ikaw pala iyon, ikaw pala…” patuloy ni Giovanni na hindi na napigigilan na bumagsak na ang mga luha sa labis na saya. Gustong mag-umalpas ni Briel. Nais niyang itulak papalayo ang katawan nito
KULANG NA LANG ay sagasaan at banggain ni Giovanni ang mga naroon upang makarating lang sa banda na sinabi ng mga tauhan niyang kausap. Hindi na siya makakapayag pa na muling mawala sa paningin niya ang babae at malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng maskarang iyon. Samantala, kabado na pinili ni Briel na lumabas na lang ng area dahil kanina pa niya napapansin ang bulto ng isang lalaking titig na titig sa kanya na para bang may plano itong makipagkilala. Napansin niya ang mabagal nitong paglapit kanina sa kanya at maging ang matagal nitong pagtitig. Mabuti na lang at nakakuha siya ng pagkakataong makatakas dito nang yumuko ito saglit. Maiintindihan niya pa ito kung pamilyar ang suot na maskara, pero hindi naman. Hindi siya nagtungo sa party upang maghanap ng ibang lalaki na aangkin sa kanya, nagtungo siya doon upang mag-enjoy sa alak. Inalis na niya sa kanyang isipan ang makakilala ng lalaki ng maisip ang anak niyang si Brian. Marapat lang na magbagong buhay na siya. Saka, may Gi