MAY SASABIHIN PA sana si Bethany nang makita niyang nakatuon na sa likuran niyang bahagi ang mga mata ng kaibigan. May tinitingnan ito. Bahagya pang nagunot ang noo nito na parang may nakitang pamilyar na mukha. Umismid ito at sumama ang hilatsa ng mukha. Doon pa lang ay alam niya ng hindi maganda ang kahihinatnan ng kung sinong nakita niya.“Girl, napakaliit talaga ng mundo. Sa dami ng lugar, dito pa talaga natin siya makikita. Pambihira naman talaga, oo.” sambit nito bago pa man siya makapagtanong kung sino iyon. Sa halip na magtanong kung anong meron ay si Bethany na lang mismo ang kusang lumingon sa banda ng tinitingnan ng kaibigan upang alamin kung sino ang tinutukoy nito. May hinala na siya ngunit kailangan niyang mapatunayan iyon. Nakita niya doon si Audrey, kausap ang ilang kasamang mga babae na hindi gaanong maaninag ng dalaga. Nagtatawanan pa sila. Habang papalapit sa pwesto nila na madadaanan ng mga ito habang papasok sa loob ay naging malinaw sa paningin ni Bethany kung s
HINARAP NA NI ni Bethany ang kaibigan na bahagyang natatawa. Gusto niyang makita ni Audrey na balewala lang sa kanya ang mga pinagsasabi nito. Hindi siya apektado para hindi magdiwang.“Huwag kang mag-alala, Rina. Sisiguraduhin ko na magiging akin lang siya. Hindi niya naman gaya si Albert kaya malamang tatagal kami. Hindi niya magagawang tumingin sa ibang babae.”“Paano niya magiging kagaya si Albert kung matandang hukluban ang ipinalit mo, aber?” buwelta ni Audrey na kulang na lang ay ipakita ang tunay niyang ugali.“Alam mo, Audrey, tama ka. Ang mabuti pa ay huwag mo na lang akong pakialaman. Kung naiinggit ka maghanap ka na lang ng sarili mong matanda at sugar daddy. Gusto mo bang hanapan kita? Tanungin ko siya kung may available na kaibigan para i-reto ko sa’yo nang manahimik ka na rin at tumigil sa kakapuna sa mga nangyayari sa buhay ko. Gusto mo ba, ha?”Pinanlisikan ng mga mata ni Audrey si Bethany matapos na sabihin iyon. Ano siya hibang? Si Albert lang ang papatulan niya! Is
NAIS PA SANANG asarin ni Rina si Bethany ngunit pinili niyang tigilan na lang ang kaibigan dahil baka mapikon na ito sa pang-aalaska niya. Iba pa namang mapikon ito sa kanya, grabe kung magtampo. Pinahihirapan siyang makipagbati nito kung kaya naman mabuting tigilan niya na. Tuluyang naagaw na ang atensyon nilang dalawa ng malakas na volume ng kakabukas lang na TV na nakadikit sa wall ng kinaroroonan nilang cafe. Nasa breaking news iyon kung saan binabalita ang pagdating sa bansa ng sikat around the globe na musician na si Alejandrino Conley. Nakatira ito sa United States kung saan siya nagsimulang makilala at na-pursue niya doon ang career niya lalo na sa pagtugtog ng mga instruments na kagaya ng kinahihiligan ni Bethany. Nasa bansa ito upang maghanda na simulan ang naka-line up nitong Asian Tours. Sa mga sandaling iyon ay nasa airport pa lang sila kung saan maraming reporter sa palibot nito. Naghihintay na ma-interview siya kahit na sandali lang. Makikita sa mukha ng matanda ang ex
HINDI NA KASI matanggal ang mga mata ng dalaga sa screen ng TV kung saan ini-interview na ang bagong dating na lalaki. Hindi niya alam kung bakit ang gaan ng pakiramdam niya dito. Parang may invisible connection sila na hindi niya maipaliwanag. Parang gusto na lang niyang isipin na posible ang sinasabi ng kanyang kaibigan. Napangiti pa siya nang malapad nang tumingin na ito sa camera na para bang nakikipag-eye contact sa kanya. “Aba, Bethany kung hindi ko lang alam na may nangyayari sa inyo ni Attorney Dankworth na kababalaghan at milagro, iisipin ko na na-love at first ka diyan kay Alejandrino Conley. Grabe, ang lagkit ng mga titig mo, Girl sa kanya. Huwag mo naman ipakita sa akin na may chance talagang magkagusto ka sa matanda ha gaya ng bintang ni Audrey? Naku, Girl, umayos ka! Doon ka na lang kay Gavin. Mas bagay iyon sa’yo at mas papaligayahin ka pa noon, okay, Girl?”Nakasimangot na nilingon na siya ni Bethany. Parang sasabog sa galit ang mga mata nito. “Sira ka ba? Humahanga
LUMAPIT PA ANG matanda kay Gavin upang bahagya itong tapikin sa balikat niya. Ginantihan naman iyon ni Gavin. Pagkatapos noon ay malapad na itong ngumiti sa binata na ganundin ang ibinibigay na reaction sa kanyang presensya.“It's been a few years hijo, magmula noong huli tayong magkita.” maligaya ang tinig nitong wika habang titig na titig pa rin ang mga mata sa mukha niya ng binata, inaalam kung ano ang mga nagbago sa kanya noong huli silang magkita. “I heard that you are doing well in your career. I am so proud of you, hijo…”Nahihiyang ngumiti lang doon ang binata at bahagyang tumango sa matanda.“Medyo lang naman, Tito Drino.” “At ang balita ko pa mula sa Daddy mo na ang lawak na rin ng sakop ng negosyo mo? Iba ka talagang bumanat, Gavin. Matindi at matinik.”“Salamat po, Tito Drino. Sakto lang naman po ‘yun.”Nag-usap pa ang dalawa at kaswal na nagpalitan ng mga salita ng papuri sa bawat isa. Ilang sandali pa ay umakyat na doon si Briel na inutusan ng kanyang amang pababain na
PARANG BATANG NAPADILA pa doon si Briel upang patunayan na bata pa nga siyang talaga sa knilang paningin. Mamula-mula na ang mukha nito sa labis na hiya.“Hindi iyon magagawa ni Daddy sa akin dahil narito si Tito Drino, kakampihan niya ako!” mayabang nitong turan na animo ay siguradong-sigurado sa mga sinasabi niya.Muling natawa lang ang Ginang. Hinarap na ang kanilang bisitang natatawa na lang din sa inaastang iyon ng kanilang unica hija. “Sa lahat ng kaibigan ni Gorio, ikaw talaga ang pinaka-paborito nitong si Briel. Mula ng bata pa ‘yan palagi ng nakadikit sa’yo eh. Isama mo na nga iyan sa’yo, Drino.”Nakangiting tumango lang si Alejandrino at binalingan na si Briel. Hindi niya mapigilang makaramdam ng invisible na sakit sa puso. Para iyong tinutusok ng karayom. Bagama't sila ng kanyang asawa ay may isang anak na babae, hindi ito tunay na sa kanila nanggaling ngunit isa lang itong ampon. Kung hindi niya sineryoso at inuna ang kanyang pagpapahalaga sa sarili at ambisyon noon, at h
BUMITAK ANG PAGKADISMAYA sa mukha ng ama ni Gavin nang marinig niya ang sinabi ng anak at ang tangkang pag-alis nito sa kanyang harapan nang ganun-ganun na lang. Pakiramdam niya ay masama ang loob sa kanya ng binatang anak kung kaya naman minabuti na lang nito ang iwasan siya at umalis dito.“Isn't this your home, Gavin? Bakit hindi ka na lang dito matulog at magpahinga? Tulugan mo man lang ang silid mo ditong sobrang tagal na noong huling ginawa mo.” hindi na mapigilan ng amang tumaas ang tono, nakikita niyang sobrang tumataas na ang tingin ng kanyang anak sa sarili nito dahil sa estado nito.Kilala si Gregorio Dankworth na may masamang ugali lalo na kapag may alak na nakasilid na sa katawan. Mahigpit din ito kung minsan. Kung takot si Briel dito at ang kanyang ina, iba si Gavin. Sanay na sanay na siya sa ugali ng ama. Hindi na siya kinikilabutan pa doon kahit na alam niyang anytime ay magagawa siya nitong pagbuhatan ng kamay. Hindi na niya hihintayin pa na mangyari iyon kaya naman a
MALAKAS NA NAPASIGAW silang dalawa nang mag-untog ang kanilang mga noo. Sabay din silang napaupo sa kama habang hinahaplos ang kanilang noo na nagtama kanina. Halatang sobrang inaantok pa ang dalaga ngunit nawala iyon sa nangyari. Bahagya niyang kinagat ang pang-ibabang labi sabay tingin sa binata gamit ang mapungay niyang mga mata. Napangiti pa si Gavin sa hitsura niya parang batang paslit na nabulabog sa mahimbing na pagtulog. Hinawakan na niya ang baba ni Bethany at muling hinalikan ang labi ng dalaga. Lumalim pa iyon nang lumalim dahil hinayaan lang ni Bethany ito sa kung ano ang gustong gawin hanggang si Gavin na ang kusang bumitaw at nahiga sa kama dala ng pagkakapos sa kanyang hininga. “Bakit umuwi ka? Akala ko ba ay may bisita kayo sa bahay niyo at kailangang naroon ka?” harap na ni Bethany kay Gavin. “Nakaalis na siya. Pumunta na ng hotel. Doon siya mag-stay. Nagkaroon lang naman ng family dinner kasama siya tapos kaunting inuman. Napasarap lang ang kwentuhan ng kaunti kaya
PINAUNLAKAN NGA NI Mr. Bianchi ang paanyaya ng tanghalian kahit na wala sa kanyang vocabulary sa buhay na kung saan-saang bahay mangangainan. Iyon lang kasi ang naisip niyang paraan upang ma-explain ang kanyang sarili. Wala sa plano niyang tumalikod at takasan ang lahat at kumuha pa ng ibang araw. Anuman ang mangyari ngayon, kailangan niyang panindigan iyon. Napahiya na siya sa harap ng mag-amang Dankworth, lulubus-lubusin niya na iyon na mangyari sa araw na iyon. Pagdating nila sa kitchen ng mansion ay tapos na sina Mrs. Dankworth, Victoria at Briel na kumain na agad namang nabaling ang paningin sa padre de pamilya na kabuntot ang hindi pamilyar na bulto ng isang lalaki. Samantalang may pagkain pa ang pinggan na pag-aari ni Bethany na halatang hindi pa tapos nang dahil sa curiosity. Gaya ng inaasahan ay nagulat sila sa pagdadala ni Mr. Dankworth sa bisita sa kanilang kusina. Bagay na hindi nito ginagawa dati at noon lang nangyari. Palaging off limit lang sila at sa office lang ng mat
BATID NI GAVIN na hindi niya ito maaawat lalo pa ay may ugali itong kakaiba ngayong nasa kasagsagan pa ng paglilihi niya kung kaya naman nilingon na niya ang kanyang ama na nagkibit lang ng balikat at halatang ayaw makialam sa kanila. Humihingi siya ng tulong dito, pero wala siyang aasahan. Sinubukan niyang hawakan ito sa beywang just in case na biglang maging bayolente si Bethany.“Anong sinabi mo sa asawa ko para lumuhod siya sa iyong harapan nang ganun-ganun lang? Hindi mo ba siya kilala? Siya ang number one na abogado sa bansa. Wala pa siyang kasong napapatalo ni minsan.” pagmamalaki ni Bethany na ikinapula na ng tainga ni Gavin, hindi siya sanay na pinagmamalaki siya ng ganun ng kanyang asawa. “Narinig mo? Magaling din siyang negosyante. Mahal ko siya at mahal na mahal niya ako, kaya bakit kailangang lumuhod siya sa’yo na…” sinipat na naman siya ni Bethany mula ulo hanggang paa, sa panahong ito ay hindi pa rin alam ni Bethany kung sino ang kanyang kaharap dito. “Tiyuhin ko? Kamag
GULANTANG NA SABAY-SABAY na napalingon ang tatlong pares ng mga matang nasa loob ng silid na iyon sa may pintuan kung saan nakapameywang na nakatayo si Bethany. Bakas sa kanyang gulat na mukha ang biglaang kawala ng galit. Natatarantang tumayo na si Mr. Dankworth sa hitsurang iyon ng kanyang manugang, gayundin si Mr. Bianchi na titig na titig na sa mukha ng pamangkin niyang hinahanap. Hindi niya mapigilang suyurin ang mukha nito na para siyang nananalamin sa mukha ng kanyang kapatid kahit na sa larawan niya lang ito madalas na makita dahil masyado pa siyang bata. Hindi niya naisip na makikita niya ang pamangkin doon ngayon, ang buong akala niya ay hindi ito kasama ng kanyang asawa dito dahil sa huling research niya busy ito palagi sa kanyang music center. Ilang beses siyang napakurap ng kanyang mga mata upang siguraduhin kung tama ba ang kanyang nakikita ngayon. Naroon nga ito sa kanyang harapan. Mababakas sa kanyang hitsura na may dugong Bianchi na taglay. Sa paraan ng pananalita nit
MALALIM ANG INIISIP na kung saan-saan na napunta ay sinundan ni Gavin ang hakbang ng ama. Mabibigat ang bawat yapak niya. Kung noon madali lang niyang nakapalagayan ng loob ang akala niya ay ama nitong si Benjo Guzman, hindi niya alam ngayon kung ano ang ugaling mayroon ang makakaharap nila na hindi niya magawang mapaghandaan dahil wala naman siyang alam. Marami na agad ang gumugulo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Excited na hindi ang kanyang nararamdaman. Bakit siya ang hahanapin nito at hindi ang mismong pamangkin nitong si Bethany? Alam ba nitong naroon sila ngayon sa mansion? Paano kung maging balakid ito sa kanila ngayon? “Anong pangalan niya, Daddy?” “Giovanni Bianchi.” Pangalan pa lang ay agad ng binalot ng kilabot ang kalamnan ni Gavin. Parang ang powerful naman ng pangalan nito. “Bunsong anak siya ng mga Bianchi, kapatid ng tunay na ina ng asawa mo.” bigay pa niya ng impormasyon sa anak. Kumabog pa ang puso ni Gavin sa kanyang narinig. “Hindi pa siya gaanong ma
NAGING MAGAAN ANG mga sumunod na araw kina Bethany at Gavin na nagawa ng makapag-adjust sa kanilang araw-araw na pamumuhay bilang mag-asawa. Hindi na rin sila naiilang na kasama na nila sa buhay si Victoria na minsan ay tinatamad na sumama kay Bethany sa music center. Nang sumapit ang weekend ay muli silang nagtungo ng mansion ng mga Dankworth upang gugulin doon ang maghapon. Habang nasa kalagitnaan sila ng kwentuhan at kanilang pagkain ng tanghalian ay tumawag ang guard mula sa gate ng mansion upang ipaalam na may bisita raw ang kanilang pamilya at si Attorney Gavin Dankworth mismo ang siyang hinahanap ng mga ito. Natigilan ang buong pamilya ang kanilang pagkain. “Sino raw sila?” tanong ni Mr. Dankworth na siyang may hawak ng telepono na binigay ng maid.Saglit na tumahimik ang kabilang linya upang tanungin ng guard kung sino iyon.“Si Mr. Giovanni Bianchi raw po sila.” Makahulugang lumipad ang mga mata ni Mr. Dankworth kay Gavin na natigilan na rin sa pagkain at hinihintay na sabi
DALA NG MALALANG frustration at matinding gulat sa mga narinig ay muling nagwala doon si Nancy na itinutulak na ang ama palayo sa kanya habang malakas na humahagulgol ng iyak. Kamuntikan na nitong mabunot ang karayom na naman ng dextrose na nakabaon sa isa niyang kamay. Hustong dating naman ni Estellita sa silid na kasunod na ang doctor kaya nakita ang tagpong iyon. Tinabig niya palayo si Mr. Conley malapit sa kama ni Nancy na sa mga sandaling iyon ay patuloy pa ‘ring nagwawala habang galit na galit. Niyakap niya si Nancy na nang makita ang ina ay mas lalo pang umatungal ng iyak at kaawa-awa. “Ano ka ba naman Drino? Anong ginagawa mo sa anak natin?!” gamit ang nanlilisik na mga mata ay malakas na sigaw niya. Nilingon na siya ni Mr. Conley.“Wala akong masamang ginagawa—”“Alam mong kakagising lang niya mula sa coma tapos sinasaktan mo agad ang damdamin niya! Ano ba naman Drino? Wala ka bang pakiramdam? Nagbabawi pa ang katawan ng anak mo! Hindi mo ba nakikitang ang hina niya pa?!” p
MALAKAS NA PUMALAHAW ng iyak si Nancy nang hindi sagutin ng kanyang ama ang tanong niya. Ibang-iba na rin ang paraan ng mga tingin nito sa kanya na hindi niya maarok. Tipong parang walang pakialam. Pakiramdam niya ay hindi na siya mahalaga o ang kahit na anong pinagsasabi niya. Gulatang na salit-salitang napatingin naman si Estellita sa kanyang mag-ama. Nakabalatay na ang awa sa anak. Iyon din ang naging dahilan upang lumabas ng silid ang Ginang para tumawag na ng doctor na biglang nataranta sa naging reaction ni Nancy sa pagdating ng ama. Naiwan si Mr. Conley ay Nancy sa loob ng kanyang silid. “Nancy, kalma...” “Kasalanan ng Bethany na iyon kung bakit mas lumala pa ang sakit ko, Daddy!” may diin na sumbong nito ng paninisi na para bang ito ang nagbigay ng sakit sa kanya at dahilan kung bakit siya nakaratay dito. “It’s her fault! Kung hindi siya dito sumugod, kung hindi siya pumunta at nagwawala, hindi naman lalala—” Humigpit pa nang humigpit ang yakap ni Mr. Conley sa manipis niya
KULANG NA LANG ay umikot ang mga mata ni Bethany sa tinuran ng biyenan na sa tono ng pananalita ay halatang pinipilit siyang gawin ang bagay na ayaw naman niya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Lihim na nasasakal na siya dito kahit pa alam niyang ginagawa lang naman nila ang bagay na iyon para sa kanilang apo at concern lang sa kanya. Gayunpaman ay hindi siya tahasang nagreklamo, nanatiling tikom ang bibig niya bilang respeto na lang sa pamilya ng kanyang asawa. Dalawang palad na lang niya iyong tinanggap kahit pa medyo mabigat na sa kalooban niya ang namumuong inis sa kakulitan nila. Mawawala lang siya sa mood oras na maglabas siya ng saloobin at baka pa ikasama iyon ng loob ng kanyang biyenan. Naulit pa iyon ng mga sumunod na araw na tumagal ng buong Linggo na kalaunan ay nakasanayan na rin niya. Straight nilang binibisita araw-araw si Bethany sa music center na para bang hindi mapapakali ang mag-ina oras na hindi nila makita ang babae. Hinayaan lang naman sila ni Bethan
ITO ANG DAHILAN ni Gavin kung bakit ayaw niyang buksan ang usapin sa asawa tungkol doon. Malamang hindi papayag si Bethany dahil ngayon pa lang ay hindi na maipinta ang mukha niya. Ayaw nitong sa bahay lang siya. Gusto niya ang ginagawa niya na pag-aasikaso sa kanyang pangarap na music center. Ayaw din naman ni Gavin na pilitin si Bethany na mamalagi sa mansion dahil sa kagustuhan lang ng ina niya. Saka malamang ay mahihiya itong tanggihan o suwayin ang kagustuhan at kahilingan ng biyenan niya kapag nagkagipitan upang paluguran lang si Mrs. Dankworth.“Hayaan mo po muna naming pag-usapan ng asawa ko ang tungkol dito. Hintayin niyo na lang ang desisyon namin.”“Oo nga naman, hayaan mo sila kung saan nila gustong manirahan.” sabat na ng ama nina Gavin na napansin na ang disgusto sa mata ng kanilang manugang na bagama’t nakangiti ay halatang peke ito na hindi umabot sa mata niya. “Oh, okay. I am just suggesting lang naman.” ani Mrs. Dankworth na hilaw pang nagbigay ng ngiti, “Sorry, mas