SA HABA NG naging litanya ni Gavin ay walang masagot doon si Bethany. Bukod sa hindi niya alam ang dapat na sabihin at reaction, hindi pa rin siya makapaniwala na ang seryoso ni Gavin habang sinasabi iyon. Ang lawak din ng pang-unawa nito kumpara sa iba. Marahil ay dahil sa agwat ng kanilang edad kung kaya ganun ang pagtrato nito sa kanya at mga nagiging problema niya.“Bakit ang bait mo sa akin, Gavin?” “Kailangan pa bang itanong iyan?” balik-tanong nito na bahagyang pinisil ang tungki ng kanyang ilong, hindi pa rin napapawi ang ngiti sa labi niya. “Ilang beses mo pa ba gustong marinig na gusto kita?”Bilang sagot ay niyakap na lang ng dalaga ang beywang nito at sumandal sa katawan ni Gavin. Ibinigay niya dito ang buong lakas niya na walang arteng tinanggap naman at sinalo ng binatang amaze na amaze pa rin sa mukha nito. Mukhang hindi na niya magagawang makawala pa sa pagkagusto niya sa dalaga.“Antok ka na ba?” “Hmm, slight…”Kulang na lang ay mapairit sa kilig ang dalaga nang wal
HAWAK ANG ISANG kamay ay inihatid siya ni Bethany sa may pintuan ng penthouse nang paalis na siya matapos nilang kumain ng agahan. Nang muli siyang halikan ni Gavin sa labi ay walang kiyemeng pinulupot na ng dalaga ang dalawang kamay niya sa leeg nito upang mangunyapit doon ng ilang minuto. Ang aksyong iyon ay mahinang ikinatawa ni Gavin. Sobrang namamangha pa siya sa dalaga.“Mag-iingat ka, Gavin.” “Hmm, salamat…”Bago tuluyang umalis ay isang madiing halik pa ang iniwan ni Gavin sa labi ng dalaga na hindi na maintindihan ang sobrang pamumula ng mukha. Hiyang-hiya na siya sa mga sandaling iyon. Alam niya kasing lihim na pinapanood sila ni Manang Esperanza mula sa malayo at paniguradong at katakot-takot na namang pang-aasar ang aabutin niya dito oras na makaalis na ang binata. Parang gusto na lang niya tuloy magkulong sa silid buong araw upang maiwasan niya ang panunukso ng babae.“Sige na, aalis na talaga ako. Kung pwede lang hindi ako pumasok ngayon para makasama ka ay gagawin ko,
BUMALIK SIYA NG swivel chair, panay ang buntong-hininga na naupo at magaang isinandal ang likod sa backrest noon upang subukang e-relax ang sarili. Ipinikit niya ang mga mata upang makapag-isip ng tama. Nasa balintataw niya pa rin ang mukha ni Bethany. Ngayong wala na ito sa kanyang tabi, parang nais niyang ibalik na lang ang panahon na siya pa ang laman ng puso ng babae. Sa mundo pa niya umiikot ang lahat. Siya pa ang mahal nitong lalaki. Iyong tipong hindi niy Bethany makakayang wala siya sa kanyang tabi. Kung pwede niya lang ibalik ang oras ay gagawin niya.“Kung pwede lang sana…” mahinang usal niya habang nakapikit pa rin ang mga mata.Naistorbo siya ng mahinang katok sa pintuan na ilang sandali pa ay agad na bumukas. Iniluwa noon ang secretary niya na pagdilat ng mga mata niya ay ang problemadong mukha agad nito ang bumungad.“Sir, sorry po sa istorbo pero mayroon po ngayong problema sa isa sa mga shopping mall na binili niyo sa panimula ng taong ito.” anitong nag-aalangan ang ti
BUMALING SA KABILANG direksyon ng kama si Albert. Kinuha niya ang mobile phone at binuksan ang private album doon na tanging siya lang ang makakapagbukas dahil sa naka-lock. May natira pa siyang nag-iisang larawan ni Bethany na hindi niya magawang burahin kahit na ilang beses niyang tinangka. Nangyari ito dalawa o tatlong taon na ang nakakaraan. Hindi niya makalimutan ang gabing iyon kung saan ay nag-overtime siya hanggang hatinggabi. Ilan lamang iyon sa mga gabing late na siyang umuuwi. Palagi siyang ipinaghahanda ni Bethany ng pagkain para pagbalik niya ay kakain na lang siya. Ganun siya nito kamahal kahit pagod ang dalaga sa kanyang trabaho. Nagagawa pa nitong gawin iyon. Nang gabing iyon, kahit na ang tagal niyang umuwi ay hinintay pa rin siya ng dalaga. Nakatulog na lang ito at lahat sa paghihintay ay hindi siya umalis hangga't wala siya. Umuwi man siyang pagod na pagod ng gabing iyon, lumambot ang kanyang puso nang maabutan niya ang nobyang nakatulog na sa paghihintay sa kanya.
SINUBUKAN NI BETHANY na makabalik ng penthouse ni Gavin bago mag-alas-singko ng hapon. Alas-siyete pa naman ang kadalasang uwi ng binata mula sa kanyang trabaho kung kaya naman minabuti ng dalagang magluto na siya ng hapunan nila matapos niyang makapagpahinga ng ilang minuto. Kagaya ng nakasanayan niya, matapos magluto ay nag-shower na siya para mamaya ay hindi na niya gagawin. Dahil good mood ang babae ng araw na iyon ay isinalang niya ang mga pinamili niyang damit sa washing upang labhan nang hindi makati oras na gamitin. Hindi naman siya ignorante sa bagay na iyon. Nang matapos na iyon ay inilagay niya na ito sa hanger matapos na plantsahin. Marami na siyang nagawa at hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras. Pakanta-kanta pa ng mahina ang dalaga habang inilalagay iyon sa malaking wardrobe ni Gavin. Halos lumuwa na doon ang mga mata ni Bethany nang makita na naman niya ang marami nitong damit na naka-hanger lang doon at hindi pa halos nito nagagamit. Napanguso pa siya nang maal
HINDI NAMAN UMALMA doon si Manang Esperanza, bagkus ay natuwa pa nga ang matanda dahil sa nakikita niyang labis na malasakit sa mga mata ng dalaga sa amo niya. Hindi niya iyon nakikita sa ibang mga babaeng minsan ng dinala doon na halatang pera lang ang habol, kaya naman botong-boto siya kay Bethany na maging kabiyak ni Gavin.“Sige, hija. Ako na ang bahala. Dadamihan ko ang lulutuin na para kay Attorney naman ang iba.”“Maraming salamat po, Manang Esperanza.”Bumalik si Bethany sa silid at kumuha ng dalawang tindig ng damit ni Gavin sa kanyang closet. Nilagyan niya rin iyon ng undergarments gaya ng socks, handkerchiefs at neckties para isama niyang dalhin sa office nito. Kumuha siya ng malinis na bag ng abugado sa lalagyan upang isang bitbitan lang. Sa isip niya ay hindi naman siguro ito magagalit na pinakialaman niya ang mga gamit ng abugado. Nagmamalasakit lang siya sa kanya at saka para rin naman iyon sa binata. Humaplos ang mga daliri niya sa tela ng damit nitong nasa loob ng clo
HUMALAKHAK LANG SI Gavin at hindi pinansin ang pang-aalaska ng kanyang secretary. Kinuha niya ang bag ng breakfast habang halos mapunit ang labi sa malapad na mga ngiti. Napapikit pa siya nang buksan iyon at manuot sa kanyang ilong ang amoy ng pamilyar na pagkain. Habang kumakain ay iniisip niya ang imahe ni Bethany na inihahanda ang mga ‘yun para sa kanya. Bigla niya itong na-miss. Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya pwedeng magpadala sa nararamdaman. Kailangan niyang matapos muna ang lahat ng trabaho bago siya umuwi. Hindi niya pwedeng abandonahin iyon. Maiintindihan naman iyon ng dalaga. Bagay na nagbibigay pa sa kanya ng sipag at sigla habang kinakain iyon.“Ano ang lasa ng pagkaing inihanda sa’yo na puno ng pagmamahal, Attorney?” walang anu-ano ay tanong ng secretary niya na kanina pa siya lihim na pinagmamasdan mula sa inu-upuan niyang sofa.“Syempre, masarap. Nakakabusog.” patol sa kanya ni Gavin na patuloy lang sa pagkain, ni hindi nito inalok ang secretary na takam na takam sa
MARIING NAKAGAT NI Bethany ang labi niya matapos na marinig iyon. Ayaw niyang umasa dahil baka mabigo lang siya. Baka kasi sa kakaasa niya, hindi naman pala iyon maalala ng binata eh ‘di sumama lang ang loob niya na hindi naman dapat. Ang mabuti na lang gawin niya ay isiping oras na hindi matupad nito ang mga sinabi niya ay ayos lang. Hindi naman siya nito kargo. Wala itong responsibilidad sa kanya. Isa pa ay wala na nga itong oras na umuwi ng bahay para mabanggit niya muli ang tungkol doon. Ayaw din naman niyang tumawag dito. Ang isiping pipilitin niyang sumama ang binata sa kanya para lang sa ego niya ay nagbibigay agad ng kakaibang hiya at kilabot. “Ayokong pakaasahan iyon, Rina.” hindi maitago ang lungkot sa kanyang boses.“Bakit naman? Be positive lang, Bethany. Malay mo naman naalala pa rin niya. Hindi mo pa naman gaanong kilala si Attorney Dankworth, malay mo kapag binitawan niya ay tinutupad niya. Huwag kang negatron. Sige mang-attract ka niyan.”“Basta kasama ko man siya o h
NAMEYWANG PA ANG Donya na nakalarawan na sa kanyang mukha ang labis na pagkadismaya sa anak. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang parang nawalan ito ng pakialam, lakas at kapangyarihan. Kung noon mabilis pa sa alas-kwatro ang pag-deny niya sa mga lumalabas na mga rumor patungkol sa kanya, ngunit ngayon para bang kinakailangan niyang pag-isipan iyong mabuti kung ano ang magiging hakbang.“Huwag mong hayaang mas paniwalaan nila na totoo ang online articles. Maglabas ka ng statement mo. Ano bang ginagawa mo? Bakit ka nakatunganga lang dito? Kailangang kontrahin mo iyong sinabi ni Margie, unless plano mong pakasalan nga talaga siya?” puno ng tabang na turan ng kanyang ina dito. “Mama hindi, humahanap lang naman akong pagkakataon—”“Anong humahanap ng pagkakataon? Kung hindi ka kikilos ngayon, hindi ka talaga makakahanap ng pagkakataong sinasabi mo! Mag-release ka ng statement. Sabihin mong hindi totoo ang kumakalat na balita. Anong mahirap doon? Hindi mo ba iniisip ang bunso ng mga
MARAHAN NG HINAGOD ni Bethany ang likod ni Gavin na halatang nagtitimpi lang na makialam sa sitwasyon ng kanyang tiyuhin at kapatid nito. Kung tutuusin ay kaya naman ng abogadong tumulong, kung lalapit si Giovanni sa kanya dahil batid niyang ito lang ang makakapagbigay ng kasiyahan kay Briel. Ngunit sa tingin niya ay hindi ito makikipag-usap sa kanya dahil paniguradong mahihiya ang Gobernador na humingi ng favor dahil pinaiyak niya na naman ang kanyang kapatid. Ganunpaman pa man ay nakahanda pa rin naman siyang tumulong sa kanila kung hihingiin nila pero hindi siya ang kusang mag-o-offer nito.“Kaya nila iyan Gavin, tayo nga nakaya natin ang lahat ng pagsubok noon sa atin sila pa kaya? Nasa tamang daan sila patungo sa magandang katapusan. Ang kailangan lang nilang gawin ay maging matatag gaya natin, di ba? Iyon lang ang kailangan nilang panghawakan at gawin.” patuloy na alo ni Bethany sa asawa. “Thanie, iba naman tayo sa kanila—” “Tama ka, iba nga tayo at iyong mga pagsubok nila ay
SAPILITANG KINALMA ANG sarili ni Briel dahil kung magiging demanding siya at sisigawan niya si Giovanni ay wala sa kanilang mangyayari. Ayaw niyang marinig ng Gobernador ang kanyang mga iyak dahil baka lalo pa itong panghinaan ng loob dahil ganun siya. Kailangan niyang ayusin ang pakikipag-usap. Kailangan niya na kumbinsihin ito. Kailangan niyang mapapayag si Giovanni na umakyat sila ng Baguio. Saka pa lang siya doon mapapanatag. Saka pa lang kakalma ang daluyong na nasa loob ng dibdib niya ng sandaling iyon. “Tamang-tama, hindi ko pa natatanggal iyong mga gamit namin sa maleta ni Brian. Hmm? Aakyat kami—” “Hindi na. Diyan na lang kayong mag-ina. Aayusin ko ng mabilis ang isyu at bababa ako diyan para makipag-usap ng maayos sa pamilya mo, Briel. Isyu ko 'to, kaya ako ang aayos. Mas magiging panatag ako kung nandiyan lang kayo at kasama ang pamilya mo. Hindi niyo kailangang magtungong dalawa dito. Ayos lang naman ako. Kilala mo ako. Kaya kong ayusin ito, bigyan mo lang ako ng ilang p
WALANG PASABING PINATAY na ni Briel ang tawag ng kaibigan. Hindi niya maintindihan kung bakit parang may lumamukos na malaking palad sa kanyang puso ng mga sandaling iyon hindi niya pa man nalalaman. Hindi kaya wala lang ang kanyang pangalan sa announcement nito at gusto siyang e-surprise? Basta sinabi lang ni Giovanni na ikakasal siya? Naipilig na ni Briel ang kanyang ulo. Imposible iyon. Lahat ng magiging plano nito ay sinasabi sa kanya. Hindi magiging ganun ka-petty ng Gobernador. Kung magsasabi man sila ng kasal, ipapaalam nito iyon sa kanya. Saka, bakit sinasabi ng kanyang kaibigan na huwag siyang iiyak? Hindi kaya may ibang babae na tinutukoy ito sa kasal? Kailangan niyang malaman iyon. Aalamin niya ito. “H-Huwag kang magkakamali, Giovanni…” mahinang hiling niya na dumudungaw na ang mga luha, humahapdi na ang sulok ng kanyang mga mata. “Hindi mo pwedeng gawin sa amin ito ng anak mo...”Sapo ang noong nanghihina ang katawan niyang napaupo na sa gilid ng kama. Hawak niya pa rin a
MAHINANG NATAWA NA doon si Briel. Iyon ang kanyang initial na reaction. Hindi na niya binigyan pa ng ibang kahulugan ang ginagawa at pinagsasabi ng kanyang ina. Kung tutuusin ay na-miss na niyang asikasuhin ng ina kung kaya ay feel na feel niya ang bagay na ginagawa nito. Pakiramdam niya ay para pa rin siyang bata sa paningin ng ina.“Mamayat? I’m not on diet, Mommy. Wala na rin naman akong pakialam sa shape ko o kahit pa ang tumaba ako.” ngisi pa ni Briel na nilantakan na ang pagkaing ibinigay ng kanyang ina, “Well, na-miss ko ang ganitong trato mo sa akin.”“Basta, makinig ka na lang sa akin Gabriella…” anito pang malalim na ang tingin sabay hugot ng hingang malalim na patuloy pa rin sa paglalagay ng pagkain sa kanyang pinggan at hindi pinansin ang huling sinabi niya sa kanya.Ilang oras ang ginugol nila sa pagkain na kahit tapos na ay hindi pa rin doon umalis dahil nag-uusap-usap pa sila tungkol sa mga bagay-bagay na tungkol sa kanilang buhay. Nang magsawa na doon ay lumabas na rin
EXCITED PA RIN na hinarap na ni Briel ang bagong pamangkin sa kanyang mukha. Kuminang pa ang kanyang mga mata nang makita ang kainosentehan ng batang kanyang karga. Bahagyang napaawang na ang bibig niya. Nakikita niya ang imahe ni Brian dito noong unang beses niya itong kinarga pagkatapos na manganak. Hindi niya mapigilan na ma-miss ang mga sandaling iyon. Kinagat na niya ang labi upang huwag maging emosyonal. Dinaan na lang ito sa ngiti. “Hi, Bryson? Ang pogi mo naman. Kilala mo ba kung sino ako? It’s me ang magandang Tita Briel niyo ng iyong Ate Gabe. Ang gwapo naman talaga niyan. Kamukha mo si Brian noong baby pa siya. Achuchuchu. Ang cute naman niyan. Kapag nakita kaya ako ni Brian ngayon na karga ka, magselos kaya siya?” tanong pa ni Briel na aliw na aliw na sa pamangkin. “Magseselos iyon, pati si Gabe.” sagot ni Bethany na nakatingin na rin sa reaction ng mukha ni Briel sa anak niya.“Hanggang ilan ang plano niyong anak, Bethany?” baling na ni Briel sa hipag na napakurap-kurap
UMIIGTING ANG PANGANG tinawagan na niya si Margie. Ring lang nang ring ang cellphone nito. Halatang sinasadyang ayaw siyang sagutin. Lingid sa kaalaman ni Giovanni ay pinagtatawanan na siya ni Margie noon na may tangang glass ng wine ang kamay. Maagang nagce-celebrate na sa kanyang ginawanang kalokohan. Inaasahan na niyang tatawagan siya nito, ngunit nungkang kausapin niya ang Gobernador. Kung hindi niya makuha ang lalaki sa paraang gusto niya, idadamay niya ang reputasyon at pangalan nito. Sa ginawa niyang iyon, imposible rin na hindi lumutang ang babae nitong matagal na niyang inaalam kung sino. May hint siya, ngunit wala naman siyang makalap na ebidensya. Oras na totoo ang kutob niya, paniguradong mas masisira ang Gobernador. Isa pa, malamang upang protektahan ang babaeng iyon, hindi na papalag si Giovanni sa kanyang hihilingin kapalit nito. Mabuti na lang din at hindi siya tatanga-tanga.“Ngayon gusto mo na akong makausap? Sinabihan na kita. Huwag mo akong subukan. Sinagad mo ako,
MALAKI ANG NAGING pasasalamat ni Giovanni na nakinig sa kanya ang ina na lumabas na ng silid keysa ang patuloy itong makiusisa sa bagay na hindi niya rin naman alam kung ano ang kanyang masasabi. Nang mapag-isa siya ay kinuha na muli ang cellphone upang mas malinawan kung ano ang nangyayari. Gulo pa ang buhok na palakad-lakad na siya sa harap ng bintana ng silid habang tinatawagan ang secretary. Nakangiti ang haring araw sa labas na maganda ang sikat ngunit para sa Gobernador, isang bangungot ang panimula ng araw na iyon sa kanyang buhay. Pinili niya pa rin maging kalmado kahit na sa mga sandaling iyon ay gusto na niyang sumabog ang ulo at maghanap ng masisisi dito.“Hello, Governor Bianchi…” sagot ng kanyang secretary na halatang problemado na ang tono ng boses, pahinga rin sana nito sa trabaho ngunit sa kumalat na isyu kinailangan niyang magtungo ng opisina dahil sa dami ng tawag sa kanya ng mga media upang makibalita kung totoo ba ang kumalat. “Nasa office niyo po ako ngayon sa ka
MAKAILANG BESES NG napamura si Giovanni na nanghihinang pabagsak ng napaupo sa kanyang swivel chair. Lutang na ang utak sa dami ng kanyang mga iniisip. Kinapa na niya ang bulsa, naghahanap ng sigarilyo ngunit wala naman siyang makuha. Sa halip na maghanap noon at tawagin ang kanyang secretary upang utusan na bilhan siya, minabuti na lang niyang uminom ng tubig upang kumalma na ang katawan niya. Biglang nanakit ang batok niya sa dalang stress ng biglaang pagsulpot sa harapan niya ng dating kasintahan niyang si Margie. Hindi kalaunan ay pumasok na ang kanyang secretary na sa halip na makapahinga na rin ay gaya niyang hindi pa magawang makauwi sa kanila dahil inaantabayanan din ang pag-uwi niya muna sa kanilang mansion.“Governor Bianchi, ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong nito nang mapansing hawak niya ng kanyang isang kamay ang batok na para bang masakit iyon, “Kailangan mo bang madala ngayon sa hospital?” nag-aalala pa ang boses nito dahil sa ipinapakita niyang sobrang pagod na hi