HUMALAKHAK LANG SI Gavin at hindi pinansin ang pang-aalaska ng kanyang secretary. Kinuha niya ang bag ng breakfast habang halos mapunit ang labi sa malapad na mga ngiti. Napapikit pa siya nang buksan iyon at manuot sa kanyang ilong ang amoy ng pamilyar na pagkain. Habang kumakain ay iniisip niya ang imahe ni Bethany na inihahanda ang mga ‘yun para sa kanya. Bigla niya itong na-miss. Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya pwedeng magpadala sa nararamdaman. Kailangan niyang matapos muna ang lahat ng trabaho bago siya umuwi. Hindi niya pwedeng abandonahin iyon. Maiintindihan naman iyon ng dalaga. Bagay na nagbibigay pa sa kanya ng sipag at sigla habang kinakain iyon.“Ano ang lasa ng pagkaing inihanda sa’yo na puno ng pagmamahal, Attorney?” walang anu-ano ay tanong ng secretary niya na kanina pa siya lihim na pinagmamasdan mula sa inu-upuan niyang sofa.“Syempre, masarap. Nakakabusog.” patol sa kanya ni Gavin na patuloy lang sa pagkain, ni hindi nito inalok ang secretary na takam na takam sa
MARIING NAKAGAT NI Bethany ang labi niya matapos na marinig iyon. Ayaw niyang umasa dahil baka mabigo lang siya. Baka kasi sa kakaasa niya, hindi naman pala iyon maalala ng binata eh ‘di sumama lang ang loob niya na hindi naman dapat. Ang mabuti na lang gawin niya ay isiping oras na hindi matupad nito ang mga sinabi niya ay ayos lang. Hindi naman siya nito kargo. Wala itong responsibilidad sa kanya. Isa pa ay wala na nga itong oras na umuwi ng bahay para mabanggit niya muli ang tungkol doon. Ayaw din naman niyang tumawag dito. Ang isiping pipilitin niyang sumama ang binata sa kanya para lang sa ego niya ay nagbibigay agad ng kakaibang hiya at kilabot. “Ayokong pakaasahan iyon, Rina.” hindi maitago ang lungkot sa kanyang boses.“Bakit naman? Be positive lang, Bethany. Malay mo naman naalala pa rin niya. Hindi mo pa naman gaanong kilala si Attorney Dankworth, malay mo kapag binitawan niya ay tinutupad niya. Huwag kang negatron. Sige mang-attract ka niyan.”“Basta kasama ko man siya o h
PAGKASABI NOON AY muling inabot at hinalikan ni Bethany ang labi ng binatang hindi na rin nagpatumpik-tumpik na pigilan ang kanyang nararamdamang pananabik. They hadn't seen each other for a few days, kung kaya naman ngayong magkaharap na muli ay pilit nilang sinusulit ang bawat sandali na animo ay hiram lang nila.“Okay, sabihin mo sa akin kapag may oras na at lugar kung saan gaganapin.”Noong una ay pilit pa nilang kinakalkula ang halikan, upang huwag lumagpas at maging mapusok nang hindi nila inaasahan. Subalit, as they kissed, they got excited. Iyong tipong nakalimutan na nila ang lahat at maging ang nakapaligid sa kanila. Hindi na nila natantiya na dinadarang na pala sila ng init na ilang araw na hindi nailabas ng kanilang mga katawan. Init na mas pinasiklab pa ng salitan nilang haplos sa iba’t-ibang bahagi ng kanilang mga katawan na sobra ang naging reaksyon doon. Sobrang active ng hormones ni Bethany na nawala na rin ang matinding hiya sa binata. Pinapantayan na niya ang anuman
PAGKATAPOS NA KUMAIN ay nagtungo si Bethany sa bathroom upang maglinis ng katawan habang naiwan naman si Gavin sa sofa, tahimik na nagbabasa ng ilang documents na iniuwi niya sa bahay. Ilang minuto pa ay nagawa ng lumabas ng dalaga na kanina pa nag-aalangan kung magpapakita na ba sa binata. Sa gabing iyon, nagpalit siya ng champagne-colored silk pajama, na alam niyang sa unang tingin pa lang ni Gavin ay mapupukaw na nito ang kanyang mga mata. Hindi nga siya nagkamali ng haka-haka niya. Kuminang sa pagnanasa ang mga mata nito nang lumingon na sa kanyang banda. Gumuhit sa labi ang kakaibang ngiti na para bang sobrang proud nito sa kanya.“Halika dito sa tabi ko, Thanie.” tapik niya sa tabi niyang espasyo na nagsasabing maupo siya doon.Parang maamong alagang hayop na sumunod si Bethany sa nais ni Gavin. Pagtapat pa lang niya sa harapan ng binata ay agad na siya nitong kinabig kung kaya naman walang abog na napaupo na siya sa dalawang hita ng binata na agad siyang niyakap nang mahigpit n
ILANG SANDALI PA ay mas bumilis ang ritmo ng katawan ni Gavin sa kanyang ibabaw. Walang tigil nitong iginalaw ang kanyang balakang. Expert na inilalabas-pasok ang kanyang sandata sa lagusan ni Bethany kaalinsabay ng kakaibang tunog ng nagsasalpukan nilang walang saplot na katawan. Maya-maya pa ay sabay na silang napasigaw na kapwa na naabot ang rurok ng sukdulan na parehong naghahabol ng kanilang mga hininga. Kasabay noon ay naramdaman ni Bethany ang pag-agos ng mainit na likido mula kay Gavin sa loob ng kanyang pagkakababae. Medyo mahapdi ang hatid noon na ininda na lang niya nang tahimik dahil ginusto niya rin naman na sa loob iyon ilagay. “Mang-uubos ka ng lakas!” natatawang akusasyon ni Gavin na tinaniman ng halik sa labi si Bethany na nananatiling nakahiga, nakatakip ang isang palad sa mukha bunga ng umariba na namang hiya. Napangiti na doon ang binata. Batid niyang nahihiya ang dalaga sa kanya. Yumukod siya at inabot nito ang bahagyang nakabukang bibig ni Bethany upang saglit
MAY SASABIHIN PA sana si Bethany nang makita niyang nakatuon na sa likuran niyang bahagi ang mga mata ng kaibigan. May tinitingnan ito. Bahagya pang nagunot ang noo nito na parang may nakitang pamilyar na mukha. Umismid ito at sumama ang hilatsa ng mukha. Doon pa lang ay alam niya ng hindi maganda ang kahihinatnan ng kung sinong nakita niya.“Girl, napakaliit talaga ng mundo. Sa dami ng lugar, dito pa talaga natin siya makikita. Pambihira naman talaga, oo.” sambit nito bago pa man siya makapagtanong kung sino iyon. Sa halip na magtanong kung anong meron ay si Bethany na lang mismo ang kusang lumingon sa banda ng tinitingnan ng kaibigan upang alamin kung sino ang tinutukoy nito. May hinala na siya ngunit kailangan niyang mapatunayan iyon. Nakita niya doon si Audrey, kausap ang ilang kasamang mga babae na hindi gaanong maaninag ng dalaga. Nagtatawanan pa sila. Habang papalapit sa pwesto nila na madadaanan ng mga ito habang papasok sa loob ay naging malinaw sa paningin ni Bethany kung s
HINARAP NA NI ni Bethany ang kaibigan na bahagyang natatawa. Gusto niyang makita ni Audrey na balewala lang sa kanya ang mga pinagsasabi nito. Hindi siya apektado para hindi magdiwang.“Huwag kang mag-alala, Rina. Sisiguraduhin ko na magiging akin lang siya. Hindi niya naman gaya si Albert kaya malamang tatagal kami. Hindi niya magagawang tumingin sa ibang babae.”“Paano niya magiging kagaya si Albert kung matandang hukluban ang ipinalit mo, aber?” buwelta ni Audrey na kulang na lang ay ipakita ang tunay niyang ugali.“Alam mo, Audrey, tama ka. Ang mabuti pa ay huwag mo na lang akong pakialaman. Kung naiinggit ka maghanap ka na lang ng sarili mong matanda at sugar daddy. Gusto mo bang hanapan kita? Tanungin ko siya kung may available na kaibigan para i-reto ko sa’yo nang manahimik ka na rin at tumigil sa kakapuna sa mga nangyayari sa buhay ko. Gusto mo ba, ha?”Pinanlisikan ng mga mata ni Audrey si Bethany matapos na sabihin iyon. Ano siya hibang? Si Albert lang ang papatulan niya! Is
NAIS PA SANANG asarin ni Rina si Bethany ngunit pinili niyang tigilan na lang ang kaibigan dahil baka mapikon na ito sa pang-aalaska niya. Iba pa namang mapikon ito sa kanya, grabe kung magtampo. Pinahihirapan siyang makipagbati nito kung kaya naman mabuting tigilan niya na. Tuluyang naagaw na ang atensyon nilang dalawa ng malakas na volume ng kakabukas lang na TV na nakadikit sa wall ng kinaroroonan nilang cafe. Nasa breaking news iyon kung saan binabalita ang pagdating sa bansa ng sikat around the globe na musician na si Alejandrino Conley. Nakatira ito sa United States kung saan siya nagsimulang makilala at na-pursue niya doon ang career niya lalo na sa pagtugtog ng mga instruments na kagaya ng kinahihiligan ni Bethany. Nasa bansa ito upang maghanda na simulan ang naka-line up nitong Asian Tours. Sa mga sandaling iyon ay nasa airport pa lang sila kung saan maraming reporter sa palibot nito. Naghihintay na ma-interview siya kahit na sandali lang. Makikita sa mukha ng matanda ang ex
NAMEYWANG PA ANG Donya na nakalarawan na sa kanyang mukha ang labis na pagkadismaya sa anak. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang parang nawalan ito ng pakialam, lakas at kapangyarihan. Kung noon mabilis pa sa alas-kwatro ang pag-deny niya sa mga lumalabas na mga rumor patungkol sa kanya, ngunit ngayon para bang kinakailangan niyang pag-isipan iyong mabuti kung ano ang magiging hakbang.“Huwag mong hayaang mas paniwalaan nila na totoo ang online articles. Maglabas ka ng statement mo. Ano bang ginagawa mo? Bakit ka nakatunganga lang dito? Kailangang kontrahin mo iyong sinabi ni Margie, unless plano mong pakasalan nga talaga siya?” puno ng tabang na turan ng kanyang ina dito. “Mama hindi, humahanap lang naman akong pagkakataon—”“Anong humahanap ng pagkakataon? Kung hindi ka kikilos ngayon, hindi ka talaga makakahanap ng pagkakataong sinasabi mo! Mag-release ka ng statement. Sabihin mong hindi totoo ang kumakalat na balita. Anong mahirap doon? Hindi mo ba iniisip ang bunso ng mga
MARAHAN NG HINAGOD ni Bethany ang likod ni Gavin na halatang nagtitimpi lang na makialam sa sitwasyon ng kanyang tiyuhin at kapatid nito. Kung tutuusin ay kaya naman ng abogadong tumulong, kung lalapit si Giovanni sa kanya dahil batid niyang ito lang ang makakapagbigay ng kasiyahan kay Briel. Ngunit sa tingin niya ay hindi ito makikipag-usap sa kanya dahil paniguradong mahihiya ang Gobernador na humingi ng favor dahil pinaiyak niya na naman ang kanyang kapatid. Ganunpaman pa man ay nakahanda pa rin naman siyang tumulong sa kanila kung hihingiin nila pero hindi siya ang kusang mag-o-offer nito.“Kaya nila iyan Gavin, tayo nga nakaya natin ang lahat ng pagsubok noon sa atin sila pa kaya? Nasa tamang daan sila patungo sa magandang katapusan. Ang kailangan lang nilang gawin ay maging matatag gaya natin, di ba? Iyon lang ang kailangan nilang panghawakan at gawin.” patuloy na alo ni Bethany sa asawa. “Thanie, iba naman tayo sa kanila—” “Tama ka, iba nga tayo at iyong mga pagsubok nila ay
SAPILITANG KINALMA ANG sarili ni Briel dahil kung magiging demanding siya at sisigawan niya si Giovanni ay wala sa kanilang mangyayari. Ayaw niyang marinig ng Gobernador ang kanyang mga iyak dahil baka lalo pa itong panghinaan ng loob dahil ganun siya. Kailangan niyang ayusin ang pakikipag-usap. Kailangan niya na kumbinsihin ito. Kailangan niyang mapapayag si Giovanni na umakyat sila ng Baguio. Saka pa lang siya doon mapapanatag. Saka pa lang kakalma ang daluyong na nasa loob ng dibdib niya ng sandaling iyon. “Tamang-tama, hindi ko pa natatanggal iyong mga gamit namin sa maleta ni Brian. Hmm? Aakyat kami—” “Hindi na. Diyan na lang kayong mag-ina. Aayusin ko ng mabilis ang isyu at bababa ako diyan para makipag-usap ng maayos sa pamilya mo, Briel. Isyu ko 'to, kaya ako ang aayos. Mas magiging panatag ako kung nandiyan lang kayo at kasama ang pamilya mo. Hindi niyo kailangang magtungong dalawa dito. Ayos lang naman ako. Kilala mo ako. Kaya kong ayusin ito, bigyan mo lang ako ng ilang p
WALANG PASABING PINATAY na ni Briel ang tawag ng kaibigan. Hindi niya maintindihan kung bakit parang may lumamukos na malaking palad sa kanyang puso ng mga sandaling iyon hindi niya pa man nalalaman. Hindi kaya wala lang ang kanyang pangalan sa announcement nito at gusto siyang e-surprise? Basta sinabi lang ni Giovanni na ikakasal siya? Naipilig na ni Briel ang kanyang ulo. Imposible iyon. Lahat ng magiging plano nito ay sinasabi sa kanya. Hindi magiging ganun ka-petty ng Gobernador. Kung magsasabi man sila ng kasal, ipapaalam nito iyon sa kanya. Saka, bakit sinasabi ng kanyang kaibigan na huwag siyang iiyak? Hindi kaya may ibang babae na tinutukoy ito sa kasal? Kailangan niyang malaman iyon. Aalamin niya ito. “H-Huwag kang magkakamali, Giovanni…” mahinang hiling niya na dumudungaw na ang mga luha, humahapdi na ang sulok ng kanyang mga mata. “Hindi mo pwedeng gawin sa amin ito ng anak mo...”Sapo ang noong nanghihina ang katawan niyang napaupo na sa gilid ng kama. Hawak niya pa rin a
MAHINANG NATAWA NA doon si Briel. Iyon ang kanyang initial na reaction. Hindi na niya binigyan pa ng ibang kahulugan ang ginagawa at pinagsasabi ng kanyang ina. Kung tutuusin ay na-miss na niyang asikasuhin ng ina kung kaya ay feel na feel niya ang bagay na ginagawa nito. Pakiramdam niya ay para pa rin siyang bata sa paningin ng ina.“Mamayat? I’m not on diet, Mommy. Wala na rin naman akong pakialam sa shape ko o kahit pa ang tumaba ako.” ngisi pa ni Briel na nilantakan na ang pagkaing ibinigay ng kanyang ina, “Well, na-miss ko ang ganitong trato mo sa akin.”“Basta, makinig ka na lang sa akin Gabriella…” anito pang malalim na ang tingin sabay hugot ng hingang malalim na patuloy pa rin sa paglalagay ng pagkain sa kanyang pinggan at hindi pinansin ang huling sinabi niya sa kanya.Ilang oras ang ginugol nila sa pagkain na kahit tapos na ay hindi pa rin doon umalis dahil nag-uusap-usap pa sila tungkol sa mga bagay-bagay na tungkol sa kanilang buhay. Nang magsawa na doon ay lumabas na rin
EXCITED PA RIN na hinarap na ni Briel ang bagong pamangkin sa kanyang mukha. Kuminang pa ang kanyang mga mata nang makita ang kainosentehan ng batang kanyang karga. Bahagyang napaawang na ang bibig niya. Nakikita niya ang imahe ni Brian dito noong unang beses niya itong kinarga pagkatapos na manganak. Hindi niya mapigilan na ma-miss ang mga sandaling iyon. Kinagat na niya ang labi upang huwag maging emosyonal. Dinaan na lang ito sa ngiti. “Hi, Bryson? Ang pogi mo naman. Kilala mo ba kung sino ako? It’s me ang magandang Tita Briel niyo ng iyong Ate Gabe. Ang gwapo naman talaga niyan. Kamukha mo si Brian noong baby pa siya. Achuchuchu. Ang cute naman niyan. Kapag nakita kaya ako ni Brian ngayon na karga ka, magselos kaya siya?” tanong pa ni Briel na aliw na aliw na sa pamangkin. “Magseselos iyon, pati si Gabe.” sagot ni Bethany na nakatingin na rin sa reaction ng mukha ni Briel sa anak niya.“Hanggang ilan ang plano niyong anak, Bethany?” baling na ni Briel sa hipag na napakurap-kurap
UMIIGTING ANG PANGANG tinawagan na niya si Margie. Ring lang nang ring ang cellphone nito. Halatang sinasadyang ayaw siyang sagutin. Lingid sa kaalaman ni Giovanni ay pinagtatawanan na siya ni Margie noon na may tangang glass ng wine ang kamay. Maagang nagce-celebrate na sa kanyang ginawanang kalokohan. Inaasahan na niyang tatawagan siya nito, ngunit nungkang kausapin niya ang Gobernador. Kung hindi niya makuha ang lalaki sa paraang gusto niya, idadamay niya ang reputasyon at pangalan nito. Sa ginawa niyang iyon, imposible rin na hindi lumutang ang babae nitong matagal na niyang inaalam kung sino. May hint siya, ngunit wala naman siyang makalap na ebidensya. Oras na totoo ang kutob niya, paniguradong mas masisira ang Gobernador. Isa pa, malamang upang protektahan ang babaeng iyon, hindi na papalag si Giovanni sa kanyang hihilingin kapalit nito. Mabuti na lang din at hindi siya tatanga-tanga.“Ngayon gusto mo na akong makausap? Sinabihan na kita. Huwag mo akong subukan. Sinagad mo ako,
MALAKI ANG NAGING pasasalamat ni Giovanni na nakinig sa kanya ang ina na lumabas na ng silid keysa ang patuloy itong makiusisa sa bagay na hindi niya rin naman alam kung ano ang kanyang masasabi. Nang mapag-isa siya ay kinuha na muli ang cellphone upang mas malinawan kung ano ang nangyayari. Gulo pa ang buhok na palakad-lakad na siya sa harap ng bintana ng silid habang tinatawagan ang secretary. Nakangiti ang haring araw sa labas na maganda ang sikat ngunit para sa Gobernador, isang bangungot ang panimula ng araw na iyon sa kanyang buhay. Pinili niya pa rin maging kalmado kahit na sa mga sandaling iyon ay gusto na niyang sumabog ang ulo at maghanap ng masisisi dito.“Hello, Governor Bianchi…” sagot ng kanyang secretary na halatang problemado na ang tono ng boses, pahinga rin sana nito sa trabaho ngunit sa kumalat na isyu kinailangan niyang magtungo ng opisina dahil sa dami ng tawag sa kanya ng mga media upang makibalita kung totoo ba ang kumalat. “Nasa office niyo po ako ngayon sa ka
MAKAILANG BESES NG napamura si Giovanni na nanghihinang pabagsak ng napaupo sa kanyang swivel chair. Lutang na ang utak sa dami ng kanyang mga iniisip. Kinapa na niya ang bulsa, naghahanap ng sigarilyo ngunit wala naman siyang makuha. Sa halip na maghanap noon at tawagin ang kanyang secretary upang utusan na bilhan siya, minabuti na lang niyang uminom ng tubig upang kumalma na ang katawan niya. Biglang nanakit ang batok niya sa dalang stress ng biglaang pagsulpot sa harapan niya ng dating kasintahan niyang si Margie. Hindi kalaunan ay pumasok na ang kanyang secretary na sa halip na makapahinga na rin ay gaya niyang hindi pa magawang makauwi sa kanila dahil inaantabayanan din ang pag-uwi niya muna sa kanilang mansion.“Governor Bianchi, ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong nito nang mapansing hawak niya ng kanyang isang kamay ang batok na para bang masakit iyon, “Kailangan mo bang madala ngayon sa hospital?” nag-aalala pa ang boses nito dahil sa ipinapakita niyang sobrang pagod na hi