BATID NI BETHANY na gusto niya si Gavin, ngunit ayaw niyang maging padalos-dalos na umamin ng nararamdaman. Maaari kasing gusto niya ito bilang pasasalamat lang at pagtanaw ng utang na loob sa ginawa nitong pagtulong sa kanya at pagsagip noong mga panahon na kailangan niya ng masasandalan. Isa pa, hindi rin siya naniniwala na kusang nagustuhan siya ng binata nang walang paliwanag kagaya ng love at first sight na tinatawag ng karamihan. Ang hirap nitong paniwalaan lalo pa at nakita niya kung paano siya nito pagpantasyahan noong unang beses na nagkita sila na walang karga ng alak ang kanilang katawan at isipan. Hindi iyon matatawag na pagmamahal kundi pagnanasa. Paniguradong katawan niya lang ang habol nito kung kaya naman sinasabi nitong gusto siya. Gusto nito ang katawan niya, hindi mismong siya at ang katauhan niya. At saka pinatuloy lang naman siya nito sa kanyang bahay bilang kabayaran sa pagtulong na ginagawa nito at hindi dahil gusto nilang tumira sa iisang bahay dahil mahal nila
SA HABA NG naging litanya ni Gavin ay walang masagot doon si Bethany. Bukod sa hindi niya alam ang dapat na sabihin at reaction, hindi pa rin siya makapaniwala na ang seryoso ni Gavin habang sinasabi iyon. Ang lawak din ng pang-unawa nito kumpara sa iba. Marahil ay dahil sa agwat ng kanilang edad kung kaya ganun ang pagtrato nito sa kanya at mga nagiging problema niya.“Bakit ang bait mo sa akin, Gavin?” “Kailangan pa bang itanong iyan?” balik-tanong nito na bahagyang pinisil ang tungki ng kanyang ilong, hindi pa rin napapawi ang ngiti sa labi niya. “Ilang beses mo pa ba gustong marinig na gusto kita?”Bilang sagot ay niyakap na lang ng dalaga ang beywang nito at sumandal sa katawan ni Gavin. Ibinigay niya dito ang buong lakas niya na walang arteng tinanggap naman at sinalo ng binatang amaze na amaze pa rin sa mukha nito. Mukhang hindi na niya magagawang makawala pa sa pagkagusto niya sa dalaga.“Antok ka na ba?” “Hmm, slight…”Kulang na lang ay mapairit sa kilig ang dalaga nang wal
HAWAK ANG ISANG kamay ay inihatid siya ni Bethany sa may pintuan ng penthouse nang paalis na siya matapos nilang kumain ng agahan. Nang muli siyang halikan ni Gavin sa labi ay walang kiyemeng pinulupot na ng dalaga ang dalawang kamay niya sa leeg nito upang mangunyapit doon ng ilang minuto. Ang aksyong iyon ay mahinang ikinatawa ni Gavin. Sobrang namamangha pa siya sa dalaga.“Mag-iingat ka, Gavin.” “Hmm, salamat…”Bago tuluyang umalis ay isang madiing halik pa ang iniwan ni Gavin sa labi ng dalaga na hindi na maintindihan ang sobrang pamumula ng mukha. Hiyang-hiya na siya sa mga sandaling iyon. Alam niya kasing lihim na pinapanood sila ni Manang Esperanza mula sa malayo at paniguradong at katakot-takot na namang pang-aasar ang aabutin niya dito oras na makaalis na ang binata. Parang gusto na lang niya tuloy magkulong sa silid buong araw upang maiwasan niya ang panunukso ng babae.“Sige na, aalis na talaga ako. Kung pwede lang hindi ako pumasok ngayon para makasama ka ay gagawin ko,
BUMALIK SIYA NG swivel chair, panay ang buntong-hininga na naupo at magaang isinandal ang likod sa backrest noon upang subukang e-relax ang sarili. Ipinikit niya ang mga mata upang makapag-isip ng tama. Nasa balintataw niya pa rin ang mukha ni Bethany. Ngayong wala na ito sa kanyang tabi, parang nais niyang ibalik na lang ang panahon na siya pa ang laman ng puso ng babae. Sa mundo pa niya umiikot ang lahat. Siya pa ang mahal nitong lalaki. Iyong tipong hindi niy Bethany makakayang wala siya sa kanyang tabi. Kung pwede niya lang ibalik ang oras ay gagawin niya.“Kung pwede lang sana…” mahinang usal niya habang nakapikit pa rin ang mga mata.Naistorbo siya ng mahinang katok sa pintuan na ilang sandali pa ay agad na bumukas. Iniluwa noon ang secretary niya na pagdilat ng mga mata niya ay ang problemadong mukha agad nito ang bumungad.“Sir, sorry po sa istorbo pero mayroon po ngayong problema sa isa sa mga shopping mall na binili niyo sa panimula ng taong ito.” anitong nag-aalangan ang ti
BUMALING SA KABILANG direksyon ng kama si Albert. Kinuha niya ang mobile phone at binuksan ang private album doon na tanging siya lang ang makakapagbukas dahil sa naka-lock. May natira pa siyang nag-iisang larawan ni Bethany na hindi niya magawang burahin kahit na ilang beses niyang tinangka. Nangyari ito dalawa o tatlong taon na ang nakakaraan. Hindi niya makalimutan ang gabing iyon kung saan ay nag-overtime siya hanggang hatinggabi. Ilan lamang iyon sa mga gabing late na siyang umuuwi. Palagi siyang ipinaghahanda ni Bethany ng pagkain para pagbalik niya ay kakain na lang siya. Ganun siya nito kamahal kahit pagod ang dalaga sa kanyang trabaho. Nagagawa pa nitong gawin iyon. Nang gabing iyon, kahit na ang tagal niyang umuwi ay hinintay pa rin siya ng dalaga. Nakatulog na lang ito at lahat sa paghihintay ay hindi siya umalis hangga't wala siya. Umuwi man siyang pagod na pagod ng gabing iyon, lumambot ang kanyang puso nang maabutan niya ang nobyang nakatulog na sa paghihintay sa kanya.
SINUBUKAN NI BETHANY na makabalik ng penthouse ni Gavin bago mag-alas-singko ng hapon. Alas-siyete pa naman ang kadalasang uwi ng binata mula sa kanyang trabaho kung kaya naman minabuti ng dalagang magluto na siya ng hapunan nila matapos niyang makapagpahinga ng ilang minuto. Kagaya ng nakasanayan niya, matapos magluto ay nag-shower na siya para mamaya ay hindi na niya gagawin. Dahil good mood ang babae ng araw na iyon ay isinalang niya ang mga pinamili niyang damit sa washing upang labhan nang hindi makati oras na gamitin. Hindi naman siya ignorante sa bagay na iyon. Nang matapos na iyon ay inilagay niya na ito sa hanger matapos na plantsahin. Marami na siyang nagawa at hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras. Pakanta-kanta pa ng mahina ang dalaga habang inilalagay iyon sa malaking wardrobe ni Gavin. Halos lumuwa na doon ang mga mata ni Bethany nang makita na naman niya ang marami nitong damit na naka-hanger lang doon at hindi pa halos nito nagagamit. Napanguso pa siya nang maal
HINDI NAMAN UMALMA doon si Manang Esperanza, bagkus ay natuwa pa nga ang matanda dahil sa nakikita niyang labis na malasakit sa mga mata ng dalaga sa amo niya. Hindi niya iyon nakikita sa ibang mga babaeng minsan ng dinala doon na halatang pera lang ang habol, kaya naman botong-boto siya kay Bethany na maging kabiyak ni Gavin.“Sige, hija. Ako na ang bahala. Dadamihan ko ang lulutuin na para kay Attorney naman ang iba.”“Maraming salamat po, Manang Esperanza.”Bumalik si Bethany sa silid at kumuha ng dalawang tindig ng damit ni Gavin sa kanyang closet. Nilagyan niya rin iyon ng undergarments gaya ng socks, handkerchiefs at neckties para isama niyang dalhin sa office nito. Kumuha siya ng malinis na bag ng abugado sa lalagyan upang isang bitbitan lang. Sa isip niya ay hindi naman siguro ito magagalit na pinakialaman niya ang mga gamit ng abugado. Nagmamalasakit lang siya sa kanya at saka para rin naman iyon sa binata. Humaplos ang mga daliri niya sa tela ng damit nitong nasa loob ng clo
HUMALAKHAK LANG SI Gavin at hindi pinansin ang pang-aalaska ng kanyang secretary. Kinuha niya ang bag ng breakfast habang halos mapunit ang labi sa malapad na mga ngiti. Napapikit pa siya nang buksan iyon at manuot sa kanyang ilong ang amoy ng pamilyar na pagkain. Habang kumakain ay iniisip niya ang imahe ni Bethany na inihahanda ang mga ‘yun para sa kanya. Bigla niya itong na-miss. Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya pwedeng magpadala sa nararamdaman. Kailangan niyang matapos muna ang lahat ng trabaho bago siya umuwi. Hindi niya pwedeng abandonahin iyon. Maiintindihan naman iyon ng dalaga. Bagay na nagbibigay pa sa kanya ng sipag at sigla habang kinakain iyon.“Ano ang lasa ng pagkaing inihanda sa’yo na puno ng pagmamahal, Attorney?” walang anu-ano ay tanong ng secretary niya na kanina pa siya lihim na pinagmamasdan mula sa inu-upuan niyang sofa.“Syempre, masarap. Nakakabusog.” patol sa kanya ni Gavin na patuloy lang sa pagkain, ni hindi nito inalok ang secretary na takam na takam sa
MALALIM ANG INIISIP na kung saan-saan na napunta ay sinundan ni Gavin ang hakbang ng ama. Mabibigat ang bawat yapak niya. Kung noon madali lang niyang nakapalagayan ng loob ang akala niya ay ama nitong si Benjo Guzman, hindi niya alam ngayon kung ano ang ugaling mayroon ang makakaharap nila na hindi niya magawang mapaghandaan dahil wala naman siyang alam. Marami na agad ang gumugulo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Excited na hindi ang kanyang nararamdaman. Bakit siya ang hahanapin nito at hindi ang mismong pamangkin nitong si Bethany? Alam ba nitong naroon sila ngayon sa mansion? Paano kung maging balakid ito sa kanila ngayon? “Anong pangalan niya, Daddy?” “Giovanni Bianchi.” Pangalan pa lang ay agad ng binalot ng kilabot ang kalamnan ni Gavin. Parang ang powerful naman ng pangalan nito. “Bunsong anak siya ng mga Bianchi, kapatid ng tunay na ina ng asawa mo.” bigay pa niya ng impormasyon sa anak. Kumabog pa ang puso ni Gavin sa kanyang narinig. “Hindi pa siya gaanong ma
NAGING MAGAAN ANG mga sumunod na araw kina Bethany at Gavin na nagawa ng makapag-adjust sa kanilang araw-araw na pamumuhay bilang mag-asawa. Hindi na rin sila naiilang na kasama na nila sa buhay si Victoria na minsan ay tinatamad na sumama kay Bethany sa music center. Nang sumapit ang weekend ay muli silang nagtungo ng mansion ng mga Dankworth upang gugulin doon ang maghapon. Habang nasa kalagitnaan sila ng kwentuhan at kanilang pagkain ng tanghalian ay tumawag ang guard mula sa gate ng mansion upang ipaalam na may bisita raw ang kanilang pamilya at si Attorney Gavin Dankworth mismo ang siyang hinahanap ng mga ito. Natigilan ang buong pamilya ang kanilang pagkain. “Sino raw sila?” tanong ni Mr. Dankworth na siyang may hawak ng telepono na binigay ng maid.Saglit na tumahimik ang kabilang linya upang tanungin ng guard kung sino iyon.“Si Mr. Giovanni Bianchi raw po sila.” Makahulugang lumipad ang mga mata ni Mr. Dankworth kay Gavin na natigilan na rin sa pagkain at hinihintay na sabi
DALA NG MALALANG frustration at matinding gulat sa mga narinig ay muling nagwala doon si Nancy na itinutulak na ang ama palayo sa kanya habang malakas na humahagulgol ng iyak. Kamuntikan na nitong mabunot ang karayom na naman ng dextrose na nakabaon sa isa niyang kamay. Hustong dating naman ni Estellita sa silid na kasunod na ang doctor kaya nakita ang tagpong iyon. Tinabig niya palayo si Mr. Conley malapit sa kama ni Nancy na sa mga sandaling iyon ay patuloy pa ‘ring nagwawala habang galit na galit. Niyakap niya si Nancy na nang makita ang ina ay mas lalo pang umatungal ng iyak at kaawa-awa. “Ano ka ba naman Drino? Anong ginagawa mo sa anak natin?!” gamit ang nanlilisik na mga mata ay malakas na sigaw niya. Nilingon na siya ni Mr. Conley.“Wala akong masamang ginagawa—”“Alam mong kakagising lang niya mula sa coma tapos sinasaktan mo agad ang damdamin niya! Ano ba naman Drino? Wala ka bang pakiramdam? Nagbabawi pa ang katawan ng anak mo! Hindi mo ba nakikitang ang hina niya pa?!” p
MALAKAS NA PUMALAHAW ng iyak si Nancy nang hindi sagutin ng kanyang ama ang tanong niya. Ibang-iba na rin ang paraan ng mga tingin nito sa kanya na hindi niya maarok. Tipong parang walang pakialam. Pakiramdam niya ay hindi na siya mahalaga o ang kahit na anong pinagsasabi niya. Gulatang na salit-salitang napatingin naman si Estellita sa kanyang mag-ama. Nakabalatay na ang awa sa anak. Iyon din ang naging dahilan upang lumabas ng silid ang Ginang para tumawag na ng doctor na biglang nataranta sa naging reaction ni Nancy sa pagdating ng ama. Naiwan si Mr. Conley ay Nancy sa loob ng kanyang silid. “Nancy, kalma...” “Kasalanan ng Bethany na iyon kung bakit mas lumala pa ang sakit ko, Daddy!” may diin na sumbong nito ng paninisi na para bang ito ang nagbigay ng sakit sa kanya at dahilan kung bakit siya nakaratay dito. “It’s her fault! Kung hindi siya dito sumugod, kung hindi siya pumunta at nagwawala, hindi naman lalala—” Humigpit pa nang humigpit ang yakap ni Mr. Conley sa manipis niya
KULANG NA LANG ay umikot ang mga mata ni Bethany sa tinuran ng biyenan na sa tono ng pananalita ay halatang pinipilit siyang gawin ang bagay na ayaw naman niya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Lihim na nasasakal na siya dito kahit pa alam niyang ginagawa lang naman nila ang bagay na iyon para sa kanilang apo at concern lang sa kanya. Gayunpaman ay hindi siya tahasang nagreklamo, nanatiling tikom ang bibig niya bilang respeto na lang sa pamilya ng kanyang asawa. Dalawang palad na lang niya iyong tinanggap kahit pa medyo mabigat na sa kalooban niya ang namumuong inis sa kakulitan nila. Mawawala lang siya sa mood oras na maglabas siya ng saloobin at baka pa ikasama iyon ng loob ng kanyang biyenan. Naulit pa iyon ng mga sumunod na araw na tumagal ng buong Linggo na kalaunan ay nakasanayan na rin niya. Straight nilang binibisita araw-araw si Bethany sa music center na para bang hindi mapapakali ang mag-ina oras na hindi nila makita ang babae. Hinayaan lang naman sila ni Bethan
ITO ANG DAHILAN ni Gavin kung bakit ayaw niyang buksan ang usapin sa asawa tungkol doon. Malamang hindi papayag si Bethany dahil ngayon pa lang ay hindi na maipinta ang mukha niya. Ayaw nitong sa bahay lang siya. Gusto niya ang ginagawa niya na pag-aasikaso sa kanyang pangarap na music center. Ayaw din naman ni Gavin na pilitin si Bethany na mamalagi sa mansion dahil sa kagustuhan lang ng ina niya. Saka malamang ay mahihiya itong tanggihan o suwayin ang kagustuhan at kahilingan ng biyenan niya kapag nagkagipitan upang paluguran lang si Mrs. Dankworth.“Hayaan mo po muna naming pag-usapan ng asawa ko ang tungkol dito. Hintayin niyo na lang ang desisyon namin.”“Oo nga naman, hayaan mo sila kung saan nila gustong manirahan.” sabat na ng ama nina Gavin na napansin na ang disgusto sa mata ng kanilang manugang na bagama’t nakangiti ay halatang peke ito na hindi umabot sa mata niya. “Oh, okay. I am just suggesting lang naman.” ani Mrs. Dankworth na hilaw pang nagbigay ng ngiti, “Sorry, mas
NAKAANI NG MALAKAS na tawanan mula sa pamilya ni Gavin nang ikwento ni Bethany kung paano sila na-late ng ilang minuto sa usapan dahil nanguha sila ng bayabas na nadaanan. Proud niya pang inilahad kung paano umakyat doon ang asawa na panay lang ang banta sa kanya ng matatalim na mga tingin na tumigil na siya. Tapos na silang kumain ng lunch at nasa sala na sila. Ginawa niyang panghimagas ang bayabas na ang laman at balat lang naman ang kinakain niya. Binigay niya sa katabing si Briel ang buto noon na walang arteng kinain at hindi tinanggihan ng hipag.“Ginawa ko lang naman po iyon kasi gusto ng baby. Inutusan niya lang ako. Binigyan ng sign na iyon ang gusto niya.” pa-demure pa na pagmamalinis ni Bethany na tuwang-tuwa sa reaction ni Gavin na halatang pissed off na sa kanyang kadaldalan, sa mga tingin nito sa kanya ay parang sinasabi na bakit kailangan pang ikuwento? “Pakiramdam ko hindi po talaga ako makakatulog nang maayos ng ilang gabi oras na hindi ako makahingi ng bayabas at hi
NANG SUMAPIT ANG weekend ay nagtungo na sila ng mansion ng mga Dankworth upang paunlakan ang hiling ng ina ni Gavin na magtungo sila doon na itinaong weekend para narito ang lahat ng kapamilya. Ang buong akala ni Gavin ay magiging smooth na ang biyahe nila patungo ng mansion, ngunit bago nila sapitin ang gate noon ay pinatigil ni Bethany ang sasakyan sa gilid ng kalsada na ang tinutumbok ay ang mansion na nila. Blangko niyang sinundan ng tingin ang asawa na nagkukumahog na bumaba ng sasakyan na parang may tinatanaw. Tiningnan niya ang biyenan sa likod na bahagi ng sasakyan na nagtataka rin.“Thanie? Ano bang problema?” Hindi siya pinansin ni Bethany na may tinatanaw sa kabilang bakod na pader na naghihiwalay sa kalsada at property sa loob noon. Bumaba na si Gavin ng sasakyan nang hindi pa rin siya sagutin ng asawa na animo walang naririnig sa mga tawag niya.“Mrs. Dankworth—” “Gavin, tingnan mo. Ang daming hinog na bayabas. Gusto ko noon!” kumikinang ang mga matang turo ni Bethany s
TINALIKURAN NA SIYA ni Bethany na nagtalukbong na ng kumot at mas lumakas pa ang iyak. Napakamot na lang si Gavin sa kanyang ulo nang dahil sa inasal ng asawa. Napahawak na ang isang kamay sa beywang at napatingala sa kisame na para bang kinakausap ang sarili na habaan pa ang pasensya sa naglilihing asawa para hindi sila mag-away. Pinanindigan nga ni Bethany ang sinabi kung kaya naman ang ending pareho silang puyat magdamag. Kaya rin magmula noon ang lahat ng hilingin ng asawa ay walang pag-aalinlangang binibigay ni Gavin kahit na ano pa iyon. Ayaw niya ng maulit iyong nangyari noon dahil sobrang puyat na puyat siya at ang sikip din ng kanyang dibdib noon.“Oo nga, naku kunsumisyon na kunsumisyon tayo sa kanya noon.” natatawang sang-ayon ni Victoria sa manugang na naalala na rin ang gabing iyon, kinuwento kasi ni Gavin sa agahan ang nangyari na kahit na hindi ikwento naririnig ito ni Victoria na umiiyak. “Ibigay na lang natin ang hilig at nais nang hindi maligalig. Ganyan talaga hijo