BATID NI BETHANY na gusto niya si Gavin, ngunit ayaw niyang maging padalos-dalos na umamin ng nararamdaman. Maaari kasing gusto niya ito bilang pasasalamat lang at pagtanaw ng utang na loob sa ginawa nitong pagtulong sa kanya at pagsagip noong mga panahon na kailangan niya ng masasandalan. Isa pa, hindi rin siya naniniwala na kusang nagustuhan siya ng binata nang walang paliwanag kagaya ng love at first sight na tinatawag ng karamihan. Ang hirap nitong paniwalaan lalo pa at nakita niya kung paano siya nito pagpantasyahan noong unang beses na nagkita sila na walang karga ng alak ang kanilang katawan at isipan. Hindi iyon matatawag na pagmamahal kundi pagnanasa. Paniguradong katawan niya lang ang habol nito kung kaya naman sinasabi nitong gusto siya. Gusto nito ang katawan niya, hindi mismong siya at ang katauhan niya. At saka pinatuloy lang naman siya nito sa kanyang bahay bilang kabayaran sa pagtulong na ginagawa nito at hindi dahil gusto nilang tumira sa iisang bahay dahil mahal nila
SA HABA NG naging litanya ni Gavin ay walang masagot doon si Bethany. Bukod sa hindi niya alam ang dapat na sabihin at reaction, hindi pa rin siya makapaniwala na ang seryoso ni Gavin habang sinasabi iyon. Ang lawak din ng pang-unawa nito kumpara sa iba. Marahil ay dahil sa agwat ng kanilang edad kung kaya ganun ang pagtrato nito sa kanya at mga nagiging problema niya.“Bakit ang bait mo sa akin, Gavin?” “Kailangan pa bang itanong iyan?” balik-tanong nito na bahagyang pinisil ang tungki ng kanyang ilong, hindi pa rin napapawi ang ngiti sa labi niya. “Ilang beses mo pa ba gustong marinig na gusto kita?”Bilang sagot ay niyakap na lang ng dalaga ang beywang nito at sumandal sa katawan ni Gavin. Ibinigay niya dito ang buong lakas niya na walang arteng tinanggap naman at sinalo ng binatang amaze na amaze pa rin sa mukha nito. Mukhang hindi na niya magagawang makawala pa sa pagkagusto niya sa dalaga.“Antok ka na ba?” “Hmm, slight…”Kulang na lang ay mapairit sa kilig ang dalaga nang wal
HAWAK ANG ISANG kamay ay inihatid siya ni Bethany sa may pintuan ng penthouse nang paalis na siya matapos nilang kumain ng agahan. Nang muli siyang halikan ni Gavin sa labi ay walang kiyemeng pinulupot na ng dalaga ang dalawang kamay niya sa leeg nito upang mangunyapit doon ng ilang minuto. Ang aksyong iyon ay mahinang ikinatawa ni Gavin. Sobrang namamangha pa siya sa dalaga.“Mag-iingat ka, Gavin.” “Hmm, salamat…”Bago tuluyang umalis ay isang madiing halik pa ang iniwan ni Gavin sa labi ng dalaga na hindi na maintindihan ang sobrang pamumula ng mukha. Hiyang-hiya na siya sa mga sandaling iyon. Alam niya kasing lihim na pinapanood sila ni Manang Esperanza mula sa malayo at paniguradong at katakot-takot na namang pang-aasar ang aabutin niya dito oras na makaalis na ang binata. Parang gusto na lang niya tuloy magkulong sa silid buong araw upang maiwasan niya ang panunukso ng babae.“Sige na, aalis na talaga ako. Kung pwede lang hindi ako pumasok ngayon para makasama ka ay gagawin ko,
BUMALIK SIYA NG swivel chair, panay ang buntong-hininga na naupo at magaang isinandal ang likod sa backrest noon upang subukang e-relax ang sarili. Ipinikit niya ang mga mata upang makapag-isip ng tama. Nasa balintataw niya pa rin ang mukha ni Bethany. Ngayong wala na ito sa kanyang tabi, parang nais niyang ibalik na lang ang panahon na siya pa ang laman ng puso ng babae. Sa mundo pa niya umiikot ang lahat. Siya pa ang mahal nitong lalaki. Iyong tipong hindi niy Bethany makakayang wala siya sa kanyang tabi. Kung pwede niya lang ibalik ang oras ay gagawin niya.“Kung pwede lang sana…” mahinang usal niya habang nakapikit pa rin ang mga mata.Naistorbo siya ng mahinang katok sa pintuan na ilang sandali pa ay agad na bumukas. Iniluwa noon ang secretary niya na pagdilat ng mga mata niya ay ang problemadong mukha agad nito ang bumungad.“Sir, sorry po sa istorbo pero mayroon po ngayong problema sa isa sa mga shopping mall na binili niyo sa panimula ng taong ito.” anitong nag-aalangan ang ti
BUMALING SA KABILANG direksyon ng kama si Albert. Kinuha niya ang mobile phone at binuksan ang private album doon na tanging siya lang ang makakapagbukas dahil sa naka-lock. May natira pa siyang nag-iisang larawan ni Bethany na hindi niya magawang burahin kahit na ilang beses niyang tinangka. Nangyari ito dalawa o tatlong taon na ang nakakaraan. Hindi niya makalimutan ang gabing iyon kung saan ay nag-overtime siya hanggang hatinggabi. Ilan lamang iyon sa mga gabing late na siyang umuuwi. Palagi siyang ipinaghahanda ni Bethany ng pagkain para pagbalik niya ay kakain na lang siya. Ganun siya nito kamahal kahit pagod ang dalaga sa kanyang trabaho. Nagagawa pa nitong gawin iyon. Nang gabing iyon, kahit na ang tagal niyang umuwi ay hinintay pa rin siya ng dalaga. Nakatulog na lang ito at lahat sa paghihintay ay hindi siya umalis hangga't wala siya. Umuwi man siyang pagod na pagod ng gabing iyon, lumambot ang kanyang puso nang maabutan niya ang nobyang nakatulog na sa paghihintay sa kanya.
SINUBUKAN NI BETHANY na makabalik ng penthouse ni Gavin bago mag-alas-singko ng hapon. Alas-siyete pa naman ang kadalasang uwi ng binata mula sa kanyang trabaho kung kaya naman minabuti ng dalagang magluto na siya ng hapunan nila matapos niyang makapagpahinga ng ilang minuto. Kagaya ng nakasanayan niya, matapos magluto ay nag-shower na siya para mamaya ay hindi na niya gagawin. Dahil good mood ang babae ng araw na iyon ay isinalang niya ang mga pinamili niyang damit sa washing upang labhan nang hindi makati oras na gamitin. Hindi naman siya ignorante sa bagay na iyon. Nang matapos na iyon ay inilagay niya na ito sa hanger matapos na plantsahin. Marami na siyang nagawa at hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras. Pakanta-kanta pa ng mahina ang dalaga habang inilalagay iyon sa malaking wardrobe ni Gavin. Halos lumuwa na doon ang mga mata ni Bethany nang makita na naman niya ang marami nitong damit na naka-hanger lang doon at hindi pa halos nito nagagamit. Napanguso pa siya nang maal
HINDI NAMAN UMALMA doon si Manang Esperanza, bagkus ay natuwa pa nga ang matanda dahil sa nakikita niyang labis na malasakit sa mga mata ng dalaga sa amo niya. Hindi niya iyon nakikita sa ibang mga babaeng minsan ng dinala doon na halatang pera lang ang habol, kaya naman botong-boto siya kay Bethany na maging kabiyak ni Gavin.“Sige, hija. Ako na ang bahala. Dadamihan ko ang lulutuin na para kay Attorney naman ang iba.”“Maraming salamat po, Manang Esperanza.”Bumalik si Bethany sa silid at kumuha ng dalawang tindig ng damit ni Gavin sa kanyang closet. Nilagyan niya rin iyon ng undergarments gaya ng socks, handkerchiefs at neckties para isama niyang dalhin sa office nito. Kumuha siya ng malinis na bag ng abugado sa lalagyan upang isang bitbitan lang. Sa isip niya ay hindi naman siguro ito magagalit na pinakialaman niya ang mga gamit ng abugado. Nagmamalasakit lang siya sa kanya at saka para rin naman iyon sa binata. Humaplos ang mga daliri niya sa tela ng damit nitong nasa loob ng clo
HUMALAKHAK LANG SI Gavin at hindi pinansin ang pang-aalaska ng kanyang secretary. Kinuha niya ang bag ng breakfast habang halos mapunit ang labi sa malapad na mga ngiti. Napapikit pa siya nang buksan iyon at manuot sa kanyang ilong ang amoy ng pamilyar na pagkain. Habang kumakain ay iniisip niya ang imahe ni Bethany na inihahanda ang mga ‘yun para sa kanya. Bigla niya itong na-miss. Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya pwedeng magpadala sa nararamdaman. Kailangan niyang matapos muna ang lahat ng trabaho bago siya umuwi. Hindi niya pwedeng abandonahin iyon. Maiintindihan naman iyon ng dalaga. Bagay na nagbibigay pa sa kanya ng sipag at sigla habang kinakain iyon.“Ano ang lasa ng pagkaing inihanda sa’yo na puno ng pagmamahal, Attorney?” walang anu-ano ay tanong ng secretary niya na kanina pa siya lihim na pinagmamasdan mula sa inu-upuan niyang sofa.“Syempre, masarap. Nakakabusog.” patol sa kanya ni Gavin na patuloy lang sa pagkain, ni hindi nito inalok ang secretary na takam na takam sa
PARANG HANGING DUMAAN sa pandinig ni Patrick ang mga salitang binitawan ni Briel. Wala rin siyang panahon na pakinggan ito. Gustong-gusto niyang makita ang pagkapikon ng babae na para sa kanya ay mas naging hot sa kanyang paningin kahit na manipis ang katawan nito. Nananatiling malakas ang appeal.“Saka, himala na naka-move on ka na sa hipag ko? Hindi mo ako mauuto. Ayoko ng maulit iyong nangyari sa amin ng gago kong ex-fiance, kaya pwede ba? Huwag mo akong madiskartehan niyang bulok mong paraan. Bakit, Patrick? Kasi alam mong hindi mo magagawang matalo si Kuya Gav at maagaw si Bethany sa kanya?” humagalpak ng tawa si Briel nang makita ang pagbabago ng hilatsa ng mukha ni Patrick, “Oh, well…wala ka naman talagang panama sa kapatid ko. Walang-wala. Alam ko ang likaw ng bituka mo...” Sa halip na magpaliwanag si Patrick ay mas ininis lang niya si Briel sa kanyang naging sagot sa kanya.“Tama ka, Gabriella. Hindi ko nga makakayang talunin ang kapatid mo kaya naman ang kapatid na lang niy
KINABUKASAN NA NAGAWANG makita ni Briel ang message ni Giovanni paggising niya, saglit lang siyang natuwa dahil bigla na lang niyang naalala ang pagtitikis nito ng mga nakaraang araw sa kanilang mag-ina. Para kay Briel ay marapat lang na parusahan niya si Giovanni. Umismid siya kahit na hindi niya kaharap ang lalaki. Piniling hinid pansinin ang mga message ng Gobernador. Binuksan niya lang ang mga iyon. Ilang beses na binasa habang halos mapunit na ang mga ngiti sa labi niya. Pakiramdam niya ay nagwagi na siya. Muli pang umirap ang kanyang mga mata sa kawalan ngunit may halo ng kilig iyon. Nungkang reply’an niya ang message nitong wala namang kabuluhan para sa kanya. Habang nasa kanyang trabaho ay hindi pa rin mawala sa isipan ni Briel ang laman ng mga message ni Giovanni. Nangungumusta lang naman ito. “Tsk, nag-alala? Kung nag-alala siya, sana ng gabing iyon tinawagan niya na ako o di kaya ay tinext.”Ilang beses niyang inisip na mag-reply kaya siya? Kinukumusta rin kasi nito ang an
PINAGPAG NI BRIEL ang bigat na nakadagan sa kanyang dibdib sa pamamagitan ng pakikipagharutan at kulitan sa dalawang bata na pinunuo ng malalakas na irit at tawanan ang bawat sulok ng kanilang silid. Hindi pwede na maging matamlay siya nang dahil lang doon. Hindi rin siya ang maninikluhod at dito ay manlilimos ng atensyon at panahon. Tama ang kanyang Kuya Gav, makakaya at makakaya niya rin iyon. “Iniwan ka na naman ba ng Mommy at Daddy mo dito, Gabe?” tanong niya nang mahuli niya ito ng kanyang mga bisig at mahigpit na niyakap. Hindi niya ito pinakawalan na pinaulanan na ng mga halik. “No, Tita Briel. Dito lang daw po kami kakain ng dinner tapos uuwi rin kami ng Batangas.”Tumango-tango lang si Briel. Wala namang problema kung manatili doon ang pamangkin. Sanay naman siya na naroon ang bata. Nagpapaalala lang ito sa kanya ng bagay na hindi naman dapat pero ayos lang.“Ayaw mo bang dito matulog?” lambing niya na mariing ikinailing ni Gabe, “Bakit? Hindi naman kita aawayin at paiiyaki
MAKAHULUGANG NGINITIAN ng Ginang si Briel sa pag-aakalang may ibang kahulugan ang kanyang mga sinabi. Agad niya nga lang pinutol ang pantasya ng kanyang ina dahil malinaw niya ng nabasa iyon. Hindi pwede na mag-conclude ito ng isang bagay na hindi naman tunay na nangyari. Aasa at aasa lang din sila.“Sa villa nina Kuya Gav sa Batangas ako natulog, Mom hindi sa kung saan gaya ng iniisip mo.” May pag-irap pa ito sa kanyang ina upang iparating ang inis na nararamdaman niya. Gulantang naman ang Ginang sa kanyang narinig. Ikiniling pa ang ulo upang mas sipatin ang mukha ng bunso niyang anak. Baka gino-goodtime lang siya nito at nais na itago ang kung anumang nangyari sa pagitan nila ng Gobernador.“Ha? Bakit naman doon? Sa tawag mo sa akin kagabi, hindi at si Governor Bianchi ang kasama mo—” “Kukunin na si Brian sa silid niyo, Mommy.” Bago pa muling maituloy ang salita ng ina ay tinalikuran na niya ito at tuluyang iniwan. Hahaba pa ang magiging explanation niya kung sakaling magtagal pa
PAGGISING NILA KINABUKASAN ay nakahanda na rin na umalis si Briel na halata sa mga mata niyang nangingitim ang nanlalaking eyebags na halos di man lang nakatulog nang nagdaang gabi. Malapad itong ngumiti sa mag-asawa na para bang walang nangyaring malalang iyakan nang nagdaang gabi sa pagitan.“Tita Briel?” nanlalaki ang mga matang tanong ni Gabe nang maaninag ang tiyahin na nakatayo doon.“Hi, Gabe. Goodmorning!” kaway pa ni Briel at pinasigla ang kanyang boses na bumati sa pamangkin.Mabilis na tumakbo palapit sa kanya si Gabe matapos na bumitaw ito sa hawak ng kanyang ama. Naka-uniform na at handang pumasok na naman ng school. Lumuhod naman si Briel upang yakapin ang pamangkin na halos umabot sa kanyang tainga ang malapad na ngiti. Matapos na yakapin ito ng ilan pang minuto ay nagpaalam na rin si Briel sa kanyang kapatid at hipag na mauuna ng umuwi ng mansion.“Sumabay ka na sa amin, ihahatid lang namin si Gabe ng school at luluwas rin naman kami.” Puno ng katanungang nilingon ni
KINUROT NA NI Bethany si Gavin sa tagiliran para tumigil na ito sa paglason ng isipan ni Briel, ngunit hindi pa rin siya nito pinansin. Bahagyang napapiksi lang ng kaunti at nagpatuloy ang bibig nitong walang tigil. Napailing na lang doon si Bethany na sinulyapan na si Briel na masama na rin ang mga tingin sa kapatid. “It's not against the law to be in a relationship, Gabriella. O baka naman kasi natatakot ka na kahit may karelasyon ka ng iba ay wala pa ring pakialam sa’yo si Governor Bianchi? Kung siya pa rin ang gusto mo, e di sundin mo ang gusto niya. Hintayin mo siya. Magpaka-martir ka. Ganun lang. Huwag mo ng gawin pang komplikado ang lahat. Matanda ka na eh, dapat alam mo na ang ganitong bagay. Di ka na nahihirapan.”“Ayoko ngang maghintay, Kuya Gav!” may diin ang salitang iyon na para bang hindi makuha ng kapatid.“O e ‘di maghanap ka ng iba. Tapos ang problema mo. Ang dali lang hindi ba? Huwag mo ng idamay pa ang hipag mo at i-stress sa mga problema mo. Ngayon pa lang ay solv
SABAY NA SINUNDAN ng mga mata ng dalawang babae ang bulto ng katawan ni Gavin na dire-diretsong mabagal na umakyat ng hagdan bitbit ang baso ng gatas. Nang tuluyang makarating na ito ng itaas ay marahang hinawakan na ni Bethany ang isang braso ni Briel upang igiya naman ang hipag patungo ng kusina kung nasaan ang pagkain nitong nakahain na at naghihintay sa kanya. Nang lumingon si Briel ay matamis pang ngumiti si Bethany na animo ay bata ang kanyang inaamo ng mga sandaling iyon. “Halika, kumain ka na muna. Alam kong gutom na gutom ka na sa kakaiyak.”Walang angal na nagpahila naman si Briel sa hipag. Sumisinghot na naupo na siya sa tapat ng nakahaing pagkain na kagaya ng niluluto ng tiyuhin nitong si Giovanni. Humikbi pa si Briel na nais pa sanang magreklamo na bakit ganun ang pagkaing inihanda niya, feeling niya tuloy ay parang si Giovanni ang siyang may gawa noon kahit na hindi naman. Mas ipinakita ng mukha niya na na-touch siya sa ginawa ng hipag dahil kapag bumusangot siya, isipi
NAPAHAWAK NA SA kanyang dibdib si Bethany bilang pangunahing reaction sa sinabing iyon ng kanyang asawa. Bahagya na siyang namutla, tila ba nagbalik sa kanyang isipan ang bangungot ng panahon na nalaman niyang buntis siya noon. Hindi iyong dahil buntis siya, kung iyong panahon na bago siya manganak. Natatakot siya na paano kung may panibagong pagsubok na naman sa kanila? Ngunit ang lahat ng iyon ay napawi nang maramdaman niya ang mahigpit na yakap ni Gavin. Napalitan ng hagikhik ang malakas na dagundong at pintig ng kanyang puso na animo ay lalabas sa loob ng kanyang dibdib. Ano ba ang dapat niyang ikabahala? Nasa tabi niya naman ang asawa. Siguradong natuto na rin ito.“What’s wrong, Thanie? Bakit ganyan ang reaction mo? Hindi ka ba masaya na madadagdagan na tayo?” Ganun na lang ang naging iling niya habang nakahinang pa rin ang mga mata kay Gavin. Titig na titig siya sa asawa. Pilit na inaarok ang laman ng kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Binabasa niya rin iyon.“I promise, h
KUNG ANONG BUHOS ng mga luha ng Gobernador na nagawa ng sapuhin ng dalawang palad ang mukha, ganundin ang lakas ng hagulhol ni Briel sa likod ng taxi dahil sobrang nasasaktan siya. Nag-expect pa naman siya na mabubuo na nila ang pamilya. Mabibigyan na niya ng kumpletong pamilya ang anak na si Brian na gaya ng kanyang pamangking si Gabe. Nabigo siya. Nagkamali siya. Iba ang gusto ni Giovanni. Ang gusto nito ay ang hintayin niya ulit ng two years? Isang kabaliwan iyon. Hindi pa rin siya nahihibang.“Miss ayos ka lang ba?” nag-aalangang tanong ng taxi driver, dahilan para mas lumakas ang iyak ni Briel. Tumango si Briel habang patuloy pa rin ang kanyang pag-atungal, tinanggap na ang balot ng tisyu na iniabot sa kanya ng driver. Kumuha siya ng fly at nagawa pang suminga. Nang bahagyang kumalma ay pinili niyang tawagan si Bethany na nang marinig itong umiiyak ay ganun na lang ang pag-aalala sa kanyang hipag. Nag-drama pa si Briel, alam niyang dadamayan siya nito at pakikinggan ang sasabihi