MALAKAS NA NAPAMURA na ang madrasta ni Bethany pagkababa niya ng tawag kay Albert. Hindi niya namalayan na lumapit sa kanya kanina ang babae upang makinig lang sa magiging usapan nila ng ex-boyfriend. Hindi nakaligtas sa pandinig nito ang huling mga sinabi ng pagbabanta ni Albert na mas ikinagalit lang ng madrasta niya.
“Walang utang na loob talaga ang lalakeng iyan! Anak talaga ng demonyo! Buhay pa siya dito sa mundo ay sinusunog na ang kaluluwa ng lalakeng iyan!”
Napaupo na si Bethany. Hindi na niya alam ang gagawin. Litong-lito na siya sa mga nangyayari. Bakit ganun? Bakit hindi umaayon sa kanya ang anumang planuhin niya?
“Huwag kang mag-alala, Bethany. Hanggang pangarap lang ang gagong iyon. Kahit pumuti ang kulay ng uwak ay hindi kami papayag ng Papa mo na sirain niya ang buhay mo. Mag-iisip tayo ng ibang paraan.”
Ganunpaman ka-positibo ang sinabi ng kanyang ma-drasta ay hindi pa rin mapigilan ng babaeng patuloy na lumuha. Alalang-alala na sa asawa.
“Huwag na huwag mong kakausapin ang sinabi niyang lawyer na future brother-in-law niya, Bethany. Oras na gawin mo iyon, ngayon pa lang ay siguradong matatalo na tayo!”
Mariing naipikit na ni Bethany ang mata. Sumasakit na iyon sa problemang hindi niya na alam kung alin pa ang uunahin. Ang ama niya, o ang pride niya. Hindi naman masama ang sumubok doon di ba?
“Umisip ka ng ibang paraan. Huwag mong ipilit ang magaling na lawyer na ‘yun kung sa bandang huli ay pababayaan niya tayo. Makinig ka sa aking mabuti, Bethany!”
“Tita, subukan pa rin natin na kausapin siya. Wala naman doong mawawala di ba?” harap ni Bethany sa madrasta, “Na-meet ko na isang beses ang lawyer na sinasabi ni Albert at sa tingin ko naman ay maayos ang reputasyon niya. Walang pamilya sa kanya oras na magkamali. Subukan lang po natin.”
Mapagmahal na madrasta ang babae pero mahigpit din naman ito. Suminghot-singhot siya nang maamoy ang alcoholic drinks sa hininga ni Bethany. Hindi lang iyon, nang hagurin niya ng tingin ang kabuohan ni Bethany ay nakita niya ang pag-aari ng lalakeng suot nito. Marami man siyang gustong sabihin kay Bethany ay hindi na niya isinatinig pa ‘yun, naniniwala siyang madiskarte ang batang ito at magagawan niya ng paraan lahat.
“Sige, pagbibigyan kita sa gusto mo Bethany pero oras na maramdaman mo na wala kang mapapala, pakiusap hija, huwag mo ng ipilit pa.”
Marahang tumango si Bethany, medyo umiikot ang paligid niya dahil sa epekto ng alak. Kung kanina ay nawala iyon, ngayon ay nagbalik ito.
“Sige na, magpahinga ka na muna.”
“Ako na ang bahala, Tita. Bukas na bukas din ay makakagawa na tayo ng paraan para mapawalang sala si Papa. Hindi tayo papayag na makulong siya at magdusa sa loob.”
Tinapik lang siya ng babae at tinalikuran na. Humakbang naman na si Bethany patungo ng silid niya.
KINABUKASAN ay maagang gumising si Bethany. Iyong tipong kahit masakit ang ulo niya ay pinilit niyang maligo, maghanda at maging okay nang dahil sa kanyang lakad.
“Kaya mo iyan, Bethany, laban lang!”
Hindi naging madali para sa dalaga ang makita si Attorney Gavin Dankworth. Sa lobby pa lang kasi ng Worthy Law Firm ay hinarangan siya agad ng receptionist ng tanungin niya kung anong palapag ng building ang opisina ng nasabing abugado.
“I’m sorry Miss, hindi ka pwedeng pumasok sa loob kung wala ka pong maiipakita sa aming appointment.”
Nang mga sandaling iyon ay sobrang pinagsisihan ni Bethany na hindi niya tinanggap ang inaalok na business card ng abugado. Kung alam lang niya na mapapadali nito ang problema niya ngayon, bukas-palad niya sanang tinanggap.
“Kung sakali na ngayon pa lang ako kukuha ng appointment, mga kailan ko siya pwedeng makita? Ngayon din ba agad?”
Natawa ang receptionist. Hindi alam ni Bethany kung may nakakatawa ba sa kanyang sinabi, pero medyo nainsulto siya ng reaksyon ng babae. Ina-underestimate ata siya.
“Anong nakakatawa? Tinatanong kita dahil wala akong alam.” may diin na sa boses ni Bethany, napipikon.
“Pasensya na Miss, si Attorney Dankworth kasi ay famous na lawyer. Baka kasi hindi mo alam—”
“Hindi mo sinagot ang tanong ko. Gusto mo bang ulitin ko?” lagay na ni Bethany ng dalawang braso niya sa may counter ng receptionist, “Kung ngayon pa lang ako kukuha ng appointment, kailan ko siya maaaring makita? Uulitin ko pa ba?”
“Kalahating buwan po, Miss.”
Napamura ng lihim si Bethany. Kalahating buwan? Ganun katagal?
“Ganun katagal?!” napalakas na ang boses ni Bethany, gulantang pa rin.
“Opo Miss, minsan naman po ay isang Linggo lang kayong maghihintay. Depende po sa schedule ni Attorney Dankworth.”
Iyong karampot na pag-asang pinanghahawakan ni Bethany ay unti-unting nalusaw. Napakatagal ng kalahating buwan. Sa loob ng kalahating buwang iyon, marami na ang maaaring nangyari sa Papa n’ya. Iyon ang pinakaiiwasan niya.
“Sige, maraming salamat.”
“Kukuha po kayo ng appointment?”
Hindi na ‘yun nasagot ni Bethany. Bumukas ang pintuan ng elevator sa gilid ng building. Lumabas doon ang pamilyar na bulto ng katawan ng lalake. Kasunod nito ay isang babae na halatang nasa early 30’s ang age.
Sina Attorney Gavin Dankworth iyon.
Parang fireworks na sumabog sa saya ang puso ni Bethany. Kapag sinu-swerte ka nga naman talaga. Hindi na siya mahihirapan pang kumuha ng appointment at maghihintay ng matagal. Sana lang ay hindi pa expire ang ino-offer nito sa kanyang business card kagabi.
“Hindi na siguro,” baling na ngiti niya sa receptionist na nagtaka na roon.
PAGBUKAS PA LANG ng elevator ay una ng nakita ni Gavin ang bulto ng babaeng nakahalikan ng nagdaang gabi. Tumikwas ang gilid ng labi pero hindi n’ya ito pinahalata. Hindi niya ito pinansin at dere-deretso lang ang naging lakad niya patungo sa pintuan ng building upang ihatid ang kanyang kliyente.
“Maraming salamat sa tiwala sa aming Law Firm.” kamay ni Gavin sa kliyente sa huling pagkakataon at matamis pa itong nginitian, kita sa sulok ng mga mata niya ang pagmamasid na ginagawa ng babae.
“Hindi, ako dapat ang lubos na kailangang magpasalamat sa’yo. Kung hindi dahil sa pagiging magaling mo ay hindi magiging maayos ang paghihiwalay namin ng asawa ko at hindi ako makakabahagi ng patas doon sa mga ari-arian niya. Mabuti na lang talaga at ikaw ang humawak ng kaso, deserve niya ang lahat ng iyon. Ako pa talaga ang babaliktarin niya at pagdadamutan gayong siya ang unang nanloko!”
“Walang anuman po.”
“Attorney Dankworth, kung hindi mo sana mamasamain pwede ba kitang i-invite na mag-dinner mamaya?”
Nang marinig iyon ni Bethany na nasa di kalayuan ay hindi niya alam saan galing ang mapaklang likido na umagos papasok ng lalamunan niya.
‘Malamang, hindi niya kayang tanggihan ang babae. Maganda ito.’
Cool na sinipat ni Gavin ang pambisig niyang suot na relo.
“Pasensya ka na, gustuhin ko mang pagbigyan ka pero may naka-set na kasi akong date mamayang gabi.”
“Ayos lang naman Attorney, sige, aalis na po ako.”
Pag-alis ng babae ay humakbang na rin pabalik sa loob si Gavin. Tumigil ito sa mismong harapan ni Bethany.
“Anong ginagawa mo dito? Mukhang nagbago yata ang isip sa sinabi mong ayaw mo ng makipag-usap pa sa akin kahit kailan?”
PARANG HINOG NA kamatis na namula ang buong mukha ni Bethany. Dala ng biglang pagkagulat sa sinabi ni Gavin ay bigla na lang niyang itinaas ang bitbit na paper bag, kung saan nakalagay ang jacket. Dinala niya ito para kung sakaling magkagipitan ay maaari niya itong gawing alibi sa pagpunta.“P-Pumunta ako dito para isauli itong jacket mo. Nakalimutan mo kagabi.”Biglang sumeryoso ang mukha ni Gavin. Ang buong akala niya ay iba ang sadya ng pagpunta ng babae rito. Umaasa siyang mas malalim ang dahilan ng babaeng kaharap. Mabilis pa sa alas-kwatrong tinanggap niya ang paper bag. “Okay, salamat sa pagsauli. Hindi ka na sana nag-abala pang dalhin dito.”Pagkasabi noon ay mabilis na siyang humakbang patungo ng elevator. Iniwan na si Bethany doon. Dala ng pagkataranta ay mabilis siyang hinabol at sinundan ng babae. Kailangan niya itong makausap. Hindi naman hinarang ng mga receptionist si Bethany sa pag-aakala na kilala siya ng abugado dahil kinausap siya kanina.“Attorney Dankworth, pwed
“Eh bakit hindi mo dalhan ng foam?” pabalang na sagot na ni Bethany. Hindi na niya napigilan ang sarili dahil sobrang rinding-rindi na siya sa madrasta. Bakit siya ang sinisisi nito? Ginagawan naman niya ng paraan. Hindi siya nagpapabaya.“Sa tingin mo ba Tita ay hindi ako nasasaktan kada maiisip ko siya?” pumiyok na doon ang tinig ni Bethany, naiiyak na. “Ama ko siya. Dugo at laman niya ang nananalaytay sa katawan ko. Huwag mo po naman sanang iparamdam sa akin na wala akong kwentang anak, Tita. Ginagawa ko po ang lahat para makakuha ng magaling na abugado at nang matapos na ito. Please lang po, dahan-dahan ka naman po sa mga akusasyon mong pabaya ako!”Bunga ng matinding pressure at stress sa loob ng bahay nila ay umisip ng paraan si Bethany kung ano pa ang nararapat niyang gawin. Hindi na siya mapakali sa pagbubunganga ng madrasta niya. Minabuti niyang makipagkita sa isa sa mga kaibigan niya noong college, kay Rina. Pagkatapos nila ng college ay nagpakasal na ang kaibigan niya sa i
BATID NG ASAWA ni Rina na imposibleng hindi ito makilala ng abugado, ngunit para hindi ito mapahiya ay pinili na lang niyang sakyan. Wala namang mawawala. Isa pa, nabanggit na ng asawa niya ang pakay ni Bethany sa abugado.“Attorney Gavin Dankworth, ito nga po pala si Bethany Guzman. Kaibigan nitong asawa ko noong nag-aaral pa lang sila sa kolehiyo. Isa siyang talentadong music teacher. Tumutugtog din siya ng iba’t-ibang uri ng mga instrument.”Maliit na ngumiti si Gavin. “Ah, isa pala siyang guro.” usal nitong sinipat ng tingin mula ulo hanggang paa si Bethany.Hinarap na ni Gavin ang dalaga upang ilahad ang kanyang kamay. Nagdulot iyon ng mahinang komosyon mula sa mga kapwa golfer's nasa paligid nila. Hindi lingid sa mga ito ang tunay na katauhan ni Attorney Gavin Dankworth. Hindi rin maikaila sa kanilang mga mata ang inggit dahil batid nilang ang abugado pala ang ipinunta ng maganda doong maestra ng musika.“Ang swerte naman ni Attorney, mukhang siya ang dahilan ng pagpunta dito n
MULA SA SIMULA ng relasyon nila hanggang dulo, walang kakayahan si Bethany upang lumaban kay Albert gaya ng pagmamahalan nilang unti-unting naglaho at nawala. Nilingon niya si Albert gamit ang mga matang puno ng labis na poot. Binitawan na siya ni Albert. “Gusto mong maka-close si Gavin Dankworth? May abilidad ka ba ha? Mataas ang standard niya pagdating sa mga babae at hindi siya mabilis ma-involve sa mga babae. At isa pa, naninigas ang katawan mo kapag nahalikan ka. Matatagalan mo ba ‘yun lalo na kapag tatanggalan ka na ng suot niyang damit?”Ayaw makita ni Bethany ang mukha ni Albert kung kaya naman pinanatili niya ang mukhang nakayukod dito.“Anong pakialam mo sa ginagawa ko? Wala namang kinalaman ito sa iyo, kaya wag ka na lang makialam.”Mataman siyang tiningnan ni Albert. “O baka naman hindi mo ako makalimutan kung kaya ginagawa mo ito? Intensyon mong makipaglapit sa future brother-in-law ko para lang makaganti ka sa akin? Sa tingin mo may pakialam ako?”Umasim na ang hitsur
HINDI NA MAIKAKAILA sa mukha ni Bethany ang kahihiyan na agarang lumarawan ng mga sandaling iyon nang dahil sa katanungang iyon ni Gavin. Hindi siya makapaniwala na sa mismong bibig ng abugado pa mismo talaga iyon manggagaling. Para sa kanya ay napaka-unprofessional nito na tanungin siya ng ganun ka-personal na bagay. Idagdag pang hindi naman sila magkaanu-ano o kahit magkaibigan man lang nito. Nakakainsulto sa part niya iyon, subalit pikit ang mga mata na lang niyang hindi papansinin.“Hindi naman siguro masama kung sasagutin mo ang tanong ko.” dagdag pa ni Gavin na inip ng hinihintay ang kasagutan ng kasama niyang dalaga. “Tinatanong kita kung ilang beses mo na siyang nakatabing matulog?” Nanuyo na ang lalamunan ni Bethany. Hindi niya alam kung kung required ba siyang sagutin ang tanong nito. Nanlalamig na ang dalawa niyang palad na magkasalikop na nakapatong sa kanyang kandungan. Nahulog na ang mga mata niya doon. Ilang beses pang napalunok ng laway ang dalaga. Sa totoo lang ni mi
PATULOY NA NAGLAPAT ang labi nilang dalawa. Panaka-naka ang pagbukas ng mga mata ni Bethany na animo ay kailangan niyang gawin iyon upang tingnan sa mata si Gavin kung ano ang susunod nitong gagawin upang kaniyang gayahin. Naisip na baka ang kaganapang iyon ay sa panaginip lang niya nararanasan at hindi sa totoong buhay. Kakaiba ang mga halik ni Gavin, ang ibig niyang sabihin ay kakaiba ang paraan ng paghalik nito sa kanya kung ikukumpara niya iyon sa dating nobyo. Nabaling ang kanyang mga mata sa salaming bintana ng sasakyan at nakita niya ang anino nila doon ni Gavin. Bahagya siyang kinilabutan sa nakikita pero wala siyang lakas kung hindi ang tanggihan ang binata. Parang wala siyang ibang choice kung hindi ang patuloy na magpaubaya. ‘Ako ba ito? Ako ba ang babaeng ito? No! Hindi ako ang babaeng nakikita.’Sa kabilang banda ay hindi na napigilan ni Gavin na mabuhay ang kanyang dugo sa pagtugon na ginagawa ni Bethany. Sobrang attracted talaga siya sa katawan ng babae. Nababaliw siya
ILANG MINUTO PANG tumayo sa labas ng bahay nila si Bethany. Pinagmasdan ang maaga pang gabi. Ilang beses siyang napatingala sa langit habang naiisip ang ama. Gusto niya ng mailabas ito sa lalong madaling panahon. Tuwing naiisip niya itong kawawa sa kinaroroonan, parang pinipiga ang kanyang puso. Matapos ang ilang ulit na paghugot ng buntong-hininga ay nagdesisyon na rin siya na pumasok sa loob ng bahay. Napaahon na sa inuupuan niya ang madrasta ni Bethany nang makita ang pagpasok sa pinto ng dalaga. Nang magtama ang mga mata nilang dalawa ay umiling lang dito si Bethany sign na negative ang ginawa niyang lakad sa araw na iyon upang kumbinsihin ang target niyang abugado na hahawak ng kaso ng ama. Bago pa siya magsalita ay muling umimik na ulit ang dalaga. “Hindi ko pa rin siya napapayag ngayon, Tita. Ang hirap niyang pakiusapan na tanggapin ang kaso ni Papa. Sinabi ko naman na willing tayong magbayad ng kakailanganing halaga, kaso ay wala pa rin talaga.”Hindi masabi-sabi ni Bethany
PAGKARAAN PA NG ilang usapan ay pinatay na rin ni Bethany ang tawag ng kaibigan at bumalik na siya sa pagtulog. Nang magising siya kinabukasan ay halos tanghali na ‘yun. Hindi naman siya inabalang gisingin ng kanyang madrasta na kasalukuyang umalis na pala ng bahay nila. Iniwanan lang siya ng pagkain sa lamesa na nilagyan lang ng takip. Ang buong akala ni Bethany ay gagaling na siya, ngunit nagkamali siya. Pag-check niya ng temperature ng katawan ay nakita niyang almost 40 degrees pala ang lagnat niya. Kaya naman pala ang feeling niya ay para siyang sinusunog sa sobrang init ng kanyang katawan.“Grabe naman ang lagnat na ito, gusto pa yata akong mag-convulsion.”Sa takot na may mangyaring masama sa kanya ay pinilit niya ang sariling kainin ang pagkain sa table kahit na malamig na iyon. Ni hindi na siya nakapagpalit ng damit dahil gusto na niyang matingnan agad ng doctor. Kinuha lang niya ang bag at cellphone, at pumara na ng taxi sa labas ng bahay nila upang isugod ang sarili sa hospi
HINDI NAGING MADALI para kay Briel ang naging biyahe nilang mag-ina nang dahil sa haba ng oras noon. Nandiyan ang nag-aalboroto na ang anak kahit na komportable naman sila sa upuan. Gusto na nitong bumaba o may nais gawin na hindi masabi sa kanyang ina. Para tuloy gusto niyang pagsisihan na hindi na lang sila sumabay pa kay Giovanni papunta nng Italy. Ganunpaman, bilang sanay na sa mahirap na sitwasyon, na-handle niya ang anak hanggang sa makalapag sila sa dayuhang bansa at makarating sa hotel kung saan sila naka-booked. Patang-pata ang katawan niya na para bang binugbog nang napakahabang biyaheng iyon, na kahit ang mga tawag ni Giovanni nang paulit-ulit sa kanya ay hindi niya magawang masagot dahil tulog siya at hindi man lang iyon narinig kahit malakas sa lalim ng kanyang tulog. Tulog silang dalawa ni Brian nang tunguhin ng Gobernador ang hotel kung nasaan na sila dahil hindi na nakatiis. Napuno ng kung anu-anong isipin ang utak kahit pa alam nitong nakarating sila nang maayos sa h
NAPUTOL LANG ANG kanilang usapan ng makatanggap ng message si Giovanni mula kay Briel. Dali-dali niyang pinatay ang tawag kay Margie. Noon pa lang ay kabado na siya. Alam niyang sinubukan siya ni Briel na tawagan pero in another call siya. Hindi naman ito nanghingi ng paliwanag sa kanya kung kaya hindi na lang din niya sinabi upang hindi ito bigyan ng isipin. Mamaya sumama na naman ang loob nito bago pa sila makaalis ng bansa. “Hindi ka na ba, busy?” “Hindi na. Pahiga na ako.” tugon niya kahit ang totoo ay bigla siyang napalabas ng veranda upang lumanghap ng sariwang hangin nang dahil sa sakit ng ulo na binibigay ni Margie, “Ikaw? Tapos ka na bang mag-impake?” pag-iiba niya ng usapan na binaling na kay Briel.“Hmm, nakahiga na rin kami ni Brian. Gusto mo kaming makita?” Nararamdaman ni Briel na medyo balisa ang boses ni Giovanni ngunit hindi na niya ito pinuna, baka lang kasi pagod ito sa kanyang mga inasikaso kung kaya ganun ang timbre. “Sure. Wait lang, gagamit lang ako ng banyo
HUMIHIMIG-HIMIG PA NG isang sikat na kanta si Briel habang nag-iimpake ng kanilang mga gamit at damit na dadalhing mag-ina sa bakasyon sa Italy. Dalawang wala pang lamang malaking maleta ang nakalatag sa ibabaw ng kama kung saan ay maingat na inilalagay ni Briel ang kanilang mga gamit na dadalhin. Nasa tabi noon si Brian na nilalaro ang robot na bagong bigay ng kanyang ama. Panaka-naka ang tingin ng inosenteng mata nito sa ginagawa ng ina. Hindi pa rin napawi ang ngiti doon ni Briel na hindi na mahintay ang bakasyon nila.“Brian, dadalhin ba natin ang toys na iyan?” Marahang tumango si Brian. “Alright, sa hand carry na lang.” Sinigurado ni Briel na wala siya doong makakalimutan kaya naman nilalagyan niya ng check ang mga naka-lista niyang gamit once na nailagay na iyon sa loob ng maleta. “Good for two weeks na ang mga damit na dadalhin natin para naman hindi na tayo namo-mroblema.” aniya pa kay Brian na animo ay maiintindihan ang sinasabi niya dito. Patapos na siya sa mga iyon n
HINDI DOON UMILING si Giovanni upang itanggi at pabulaanan ang masamang kutob at bintang ni Briel sa kanya. Para sa kanya ay mabuti na rin iyon ang isipin ni Briel nang mabilis nitong matanggap ang lahat. Lumabas man siyang masama sa paningin nito, hindi niya iyon papabulaanan. Oo, masasaktan niya ang nobya pero iyon lang ang alam niyang dahilan upang hindi niya ito magawang mapahamak sa hinaharap. Higit na mas masaklap ang bagay na iyon kung mangyayari. Higit na hindi niya magagawang labanan pa. Pareho silang mapapahamak. Pareho silang mawawala sa tamang katinuan. Pareho silang mahihirapan. “Sa sunod, huwag mo na akong hihintayin na pumunta dito dahil busy akong tao at hindi rin ako darating.” sa halip ay sambit ni Giovanni na mas bumasag pa sa pusong durog na durog na ni Gabriella. Gusto na naman ni Briel tanungin kung bakit, ngunit hindi pa nga nito nagagawang sagutin ang una niyang mga katanungan. Naisip niya na ayaw na nito kung kaya ganun ang ginagawa sa kanya. Maraming dahila
SA HALIP NA sumugod sa club nang dahil sa nalaman niya sa tawag ay minabuti ni Briel na magtungo ng apartment. Ewan ba niya, umaasa siyang baka magawi doon ang nobyo pagkatapos niyang magsaya. Baka kasi kapag pumunta siya doon ay magaya sa dati na mapahiya na naman siya. Ayaw naman niyang pwersahin si Giovanni na sabihin na kasintahan siya, lalo pa ngayong may hindi sila pagkakaunawaan. Siya na lang ang pilit na uunawa sa kasintahan na para rin naman sa kanila. Titiisin na lang niya muna ang lahat.“Kapag hindi siya dumating, eh, 'di uuwi ako ng mansion namin kagaya ng ginagawa ko dati. Maliit na bagay lang.” higa na ni Briel sa sofa na mabigat ang pakiramdam lalo na sa may bandang dibdib niya. Nakatulugan na lang ni Briel ang paghihintay kung kaya naman pagdating ni Giovanni doon ang buong akala niya ay walang tao. Nakapatay ang mga ilaw na sinadyang gawin ni Briel. Sa kusina lang ang bukas noon na hindi gaanong kita sa bandang sala. Pagbukas niya ng main switch sa sala ay tumambad
NAGSIMULA NA RIN siyang dumistansya sa nobya upang sanayin ang kanyang sarili na tanggalin ito sa kanyang sistema. Unti-unti niyang inilayo ang kanyang sarili. Pakunti nang pakunti ang reply niya sa mga message nito. Iyong mga tanong nito hindi niya binibigyan ng sagot kahit na nangangati ang daliri niya na tawagan na ito nang mapanatag na ang nobya at hindi na mag-alala sa kanya. Alam niyang masakit iyon kay Briel, pero higit na mas masakit iyon sa kanya at hindi iyon alam ng kanyang nobya. Nakikinita na niya na kapag nalaman nito ang dahilan niya, lalo lang itong hindi hihiwalay sa kanya. Nang lubusang gumaling ay bumalik siya sa kanyang dating trabaho s akapitolyo. Muli rin siyang nakipag-usap sa kanyang mga kaibigan na mahilig uminom at mag-bar. Muling nakipagkita sa kanila sa high-end bar kahit pagod at dis-oras ng gabi. Bumalik siya sa dating siya noong hindi pa sila nagkakaroon ng relasyon ni Briel. Ayaw niya man pero kailangan niyang gawin iyon para mailigaw na rin ang kanyang
HUMINGA NANG MALALIM si Giovanni na hindi intensyon na iparinig iyon kay Briel kung kaya naman minabuti na lang niyang patayin bigla ang tawag nang walang paalam. Hindi lang iyon, umatake ang sakit sa kanyang beywang at kung hindi niya papatayin ang tawag tiyak na maririnig ng nobya ang mga daing niya sa hindi niya na makayanang sakit kung kaya naman napangiwi na rin siya. Hindi rin siya pwedeng magtungo ng apartment kagaya ng hiling ng kanyang nobya kahit pa gusto niya. Paniguradong maraming mga matang nagmamatyag sa kanya at ayaw niyang ipahamak ang kasintahan na walang alam kung ano talaga ang mga nangyayari. Siya na lang ang magsasakripisyo. Siya na lang ang gagawa ng paraan doon.“Magpadala ka ng ilang mga bodyguards sa apartment upang bantayan si Gabriella hanggang sa tuluyan siyang makauwi sa kanila.” nahihirapan niyang utos sa secretary na nakatitig lang naman noon sa kanya. “N-Noted, Governor Bianchi…” saad nitong may tinawagan na habang ang mga mata ay nasa amo pa rin. Na
EXCITED NA PUMASOK na sila sa silid na pasipang isinarado ni Giovanni ang pintuan. Hindi na niya mahintay na mahubaran ang kasintahan. Gumapang naman ang kamay ni Briel sa katawan ni Giovanni. Magkatulong nilang tinanggalan ng saplot ang kanilang katawan habang hindi pa rin napuputol ang kanilang halikan. Determinado pareho na susulitin nila ang ibinigay na oras.“Hmm, more…Giovanni…more….” Napuno na ng mga ungol ang loob ng silid na iyon nang mas bilisan pa ng Gobernador ang kanyang galaw sa ibabaw ng kasintahan. Tumatagaktak na ang pawis pareho sa kanilang katawan kahit pa nakabukas ang aircon. Maririnig ang munting mga impit mula sa bibig ni Briel. Nang hindi pa magkaari doon ay ang babae naman ang umibabaw at siyang gumiling sa ibabaw ng Gobernador. Napaawang na ang labi doon ni Giovanni na hindi na maalis ang tingin sa mukha ng kasintahan na alam niyang sarap na sarap sa kanilang pinagsasaluhan.“Ohh, Gabriella…” higpit pa ng hawak ng mga kamay niya sa maliit na beywang ng nobya
DOON NAGSIMULA ANG pagsasama nilang dalawa ng Gobernador sa loob ng iisang apartment. Bumababa si Giovanni every Friday night kagaya ng kanyang pangako, mananatili doon ng weekend at maaga ng Monday siya muling aakyat ng Baguio gamit ang family chopper nila. Ipinagluluto niya si Briel at inilalagay iyon sa fridge, pinagsisilbihan naman siya ni Briel at umaakto itong kanyang maybahay. Madalas na makatanggap siya ng tawag mula sa mga kaibigan na nag-aayang magtungo ng bar, subalit palagi lang iyong tinatanggihan ni Giovanni.“Busy ako. Sa ibang araw na lang siguro.” iyon ang walang katapusan niyang litanya kay Jack. “Ano bang pinagkakaabalahan mo ngayon?” “Hindi niyo na kailangan pang malaman.” Sa huli wala rin naman silang nagagawa dahil hindi pa rin pupunta si Giovanni kahit na anong pilit nila sa kanya. Iyong ibang trabaho nga niya na hindi naman ganun kabigat ay iniaasa na niya sa kanyang secretary. Mabibilang lang din sa daliri ng mga Gobernador ang mga events at gatherings na