PAGKAPASOK NA PAGKAPASOK pa lang ni Bethany sa kanilang pintuan ay natanaw na niya agad ang kanyang Tita. Nang mahagip ng mga mata nito ang pagdating niya ay mabilis itong napatayo sa sofa. Kapansin-pansin ang pamumula ng mata. Halatang galing lang sa bago at matinding pag-iyak. Lumibot sa paligid ang mga mata ni Bethany na mayroong hinahanap.
“Anong nangyari po ba, Tita? Saka nasaan po ngayon si Papa?”
Tita ang tawag niya sa babae dahil ito ang pangalawang asawa ng ama. Hindi naman sa ayaw niya dito kung kaya di matawag na Mama, nasanay kasi siya sa salitang ito.
“Napakawalang-hiya talaga niyang ex-boyfriend mo, Bethany!” bungad ng Ginang na hindi sinagot ang tanong niya, “Napakaitim ng budhi!”
Napanganga si Bethany. Hindi niya ma-gets kung bakit ipinasok iyon sa usapan nila ng madrasta. Kung tutuusin ay ang layo nito sa tanong niya.
“Noong mga panahong nasa laylayan sila ng pamilya niya, pinili mo ang manatili sa tabi niya. Tapos ngayon na nakabangon na sila at nakaangat na, hindi ka lang niya basta itinapong parang basura, gusto pa niyang ipakulong ang ama mo! Napakawalang utang na loob niya!”
Nawindang na sa nalaman si Bethany. Hindi niya iyon ma-proseso. Ligaw na ligaw na s’ya.
“Anong ibig mong sabihin, Tita?” usal niyang parang tatakasan ng ulirat, baha na ang tanong.
“Bakit hindi mo tanungin iyang h*******k at magaling mong ex-boyfriend na hindi pa rin tumitigil? Nasa detention center lang naman ngayon ang ama mo nang dahil sa kanya!”
Parang naputulan na ng dila si Bethany, kilala niya si Albert na bagama't nagkasira sila ay may mabuti pa rin naman itong kalooban.
“Tita—”
“Matagal na kitang sinabihan na hindi siya ang tamang lalake na para sa’yo, anong ginawa mo? Pinairal mo ang katigasan ng ulo mo! Hindi ka nakinig sa amin ng Papa mo!”
“Tita, huwag po kayong mag-alala. Susubukan kong kausapin si Albert. Kilala ko po siya. Baka maaari naman po siyang pakiusapan.” nangangatal na doon ang boses ni Bethany.
Kung tutuusin ay hindi naman sadyang kasalanan iyon ng ama. Subalit dahil bahagi ito ng pamilya niya, parang naging responsibilidad na niya ang gumawa pa ng paraan. Pilit niyang kinukumbinsi na hindi siya bibiguin ni Albert nang dahil sa pinagsamahan nila sa nakaraan. Iyong tipong kahit na hindi sila ang magkakatuluyan, tatanaw ang lalake ng utang na loob kahit paano. Humakbang si Bethany palayo mula sa kinaroroonan ng madrasta. Inilabas ang cellphone at nag-dial na ng numero ni Albert.
“Albert, alam kong wala na tayo pero sana naman ay huwag mo ng idamay pa ang Papa ko. Maawa ka naman sa kanya. Matanda na siya.” mababa ang tonong pakiusap ni Bethany, dinig na dinig niya ang hingal sa boses niya. “Nakikiusap—”
“Bethany, alam mong hindi pwede ang gusto mo! Ang laki ng nawala, kailangan na may managot!”
Ganunpaman ang sagot nito ay gusto pa rin niyang magmakaawa. Nagbabakasakali pa.
“Pero mayroon namang paraan para makuha mo ang gusto mo, Bethany. Iyon nga lang ay kung willing kang gawin ang lahat ng gusto ko. Limang taon lang naman, limang taon kang magiging alipin ko. Ibig sabihin ay ako lang ang may karapatan sa’yo, lalo na sa katawan mo. Kung pumapayag ka, agad-agad ay papakawalan ko ang ama mo at hindi ko na siya idadawit pa sa anumang gulong kinasasangkutan.”
Napapalatak na doon si Bethany. Hindi siya bingi o may sira ang tainga niya para hindi malinaw na marinig ang gustong hingin nitong kapalit. Nahihibang na ba ang lalake? Kahit mahal niya pa ito, nungkang papayag siya sa mga gustong mangyari. Hindi pwede!
“Naririnig mo ba ang sinabi mo? Anong gusto mong mangyari? Limang taon akong magiging alila mo at hindi lang ‘yun, pati ang…”
Hindi magawa pang banggitin ni Bethany ang mga sasabihin dahil tumataas na sa ulo niya ang galit at hinanakit na kinikimkim para sa dating kasintahan.
“Nasa mga kamay mo ang desisyon at magiging kapalaran ng ama mo, Bethany. Ikaw na lang ang pumili.”
“Gago ka pala eh! Gusto mo akong maging kabit? Eh kung binabali ko ang leeg mo sa lima? Nakita mo ang hinahanap mo sa akin!” hinihingal na sigaw ni Bethany na tila ba kapag ginawa niya ‘yun, maiibsan ang sama ng loob na nararamdaman n’ya. “Hindi ako papayag, Albert! Hindi ako papayag na maging kabit mo, magpa-angkin ng katawan kung kailan mo gusto. Narinig mo?”
Nakakabuwisit sa pandinig ni Bethany ang naging halakhak ng lalake sa kabilang linya na tuwang-tuwa sa reaksyon niya.
“Okay, madali naman akong kausap. Maghanda ka na ng lawyer para sa ama mo dahil hindi ko iaatras ang kasong nakasampa sa kanya. Huwag na huwag mo akong masisisi na hindi kita binigyan ng choice. Binigyan kita ng pagkakataong mamili dahil sa pinagsamahan natin, pero iba ang gusto mo. Sa pagkakaalam ko pa naman, kapag bumaba na ang hatol ay maaaring makulong ang Papa mo ng mga isang dekada. Limang taon lang ang hiningi ko sa’yo kapalit ng sampung taong pagdurusa ng Papa mo sa kulungan, choosy ka pa. E di pagdusahan ng Papa mo ‘yun.”
Bumakat na ang matinding galit sa mukha ni Bethany. Grabe na talaga ang pagbabago ng ugali ng lalakeng minsan pang sobrang minahal niya.
“Oo, hintayin mo! Kukunin ko ang pinakamagaling na lawyer sa bansa upang ilampaso ang kasong inihahain mo sa Papa ko, Albert!”
Akmang ibababa na niya ang tawag nang mapigilan niya ito nang banggitin ni Albert ang pamilyar na pangalan na hindi naman sumilid ni minsan sa magulo niyang isipan.
“Ibig mo bang sabihin ay gusto mong kunin si Attorney Gavin Dankworth?”
Lumakas pa ang halakhak nito sa kabilang linya, mas nakakainsulto.
“Nakalimutan mo yatang magiging bayaw ko na siya? Sa tingin mo ba ay tutulungan ka noon? Isang sabi ko lang sa kanya, paniguradong ako ang kakampihan niya at hindi ikaw!”
Nanlamig na ang buong katawan ni Bethany. Sa sinabi nito ay parang wala na siyang takas at lusot pa rito.
“Bakit natahimik ka, Bethany? Pinag-iisipan mo na ba ang offer ko? Huwag kang mag-alala, nakahanda naman akong maghintay sa’yo na lumuhod at magmakaawa sa akin.”
Nahigit na ni Bethany ang hininga. Ngayon pa lang ay nauubusan na siya ng pag-asa. Ngunit agad na nabuhayan ng maisip na hindi lang naman ang lalakeng iyon ang magaling na lawyer, marami din sila.
“Hindi ka magtatagumpay, Albert. Lalabanan kita ng patas!”
MALAKAS NA NAPAMURA na ang madrasta ni Bethany pagkababa niya ng tawag kay Albert. Hindi niya namalayan na lumapit sa kanya kanina ang babae upang makinig lang sa magiging usapan nila ng ex-boyfriend. Hindi nakaligtas sa pandinig nito ang huling mga sinabi ng pagbabanta ni Albert na mas ikinagalit lang ng madrasta niya.“Walang utang na loob talaga ang lalakeng iyan! Anak talaga ng demonyo! Buhay pa siya dito sa mundo ay sinusunog na ang kaluluwa ng lalakeng iyan!”Napaupo na si Bethany. Hindi na niya alam ang gagawin. Litong-lito na siya sa mga nangyayari. Bakit ganun? Bakit hindi umaayon sa kanya ang anumang planuhin niya?“Huwag kang mag-alala, Bethany. Hanggang pangarap lang ang gagong iyon. Kahit pumuti ang kulay ng uwak ay hindi kami papayag ng Papa mo na sirain niya ang buhay mo. Mag-iisip tayo ng ibang paraan.”Ganunpaman ka-positibo ang sinabi ng kanyang ma-drasta ay hindi pa rin mapigilan ng babaeng patuloy na lumuha. Alalang-alala na sa asawa.“Huwag na huwag mong kakausapi
PARANG HINOG NA kamatis na namula ang buong mukha ni Bethany. Dala ng biglang pagkagulat sa sinabi ni Gavin ay bigla na lang niyang itinaas ang bitbit na paper bag, kung saan nakalagay ang jacket. Dinala niya ito para kung sakaling magkagipitan ay maaari niya itong gawing alibi sa pagpunta.“P-Pumunta ako dito para isauli itong jacket mo. Nakalimutan mo kagabi.”Biglang sumeryoso ang mukha ni Gavin. Ang buong akala niya ay iba ang sadya ng pagpunta ng babae rito. Umaasa siyang mas malalim ang dahilan ng babaeng kaharap. Mabilis pa sa alas-kwatrong tinanggap niya ang paper bag. “Okay, salamat sa pagsauli. Hindi ka na sana nag-abala pang dalhin dito.”Pagkasabi noon ay mabilis na siyang humakbang patungo ng elevator. Iniwan na si Bethany doon. Dala ng pagkataranta ay mabilis siyang hinabol at sinundan ng babae. Kailangan niya itong makausap. Hindi naman hinarang ng mga receptionist si Bethany sa pag-aakala na kilala siya ng abugado dahil kinausap siya kanina.“Attorney Dankworth, pwed
“Eh bakit hindi mo dalhan ng foam?” pabalang na sagot na ni Bethany. Hindi na niya napigilan ang sarili dahil sobrang rinding-rindi na siya sa madrasta. Bakit siya ang sinisisi nito? Ginagawan naman niya ng paraan. Hindi siya nagpapabaya.“Sa tingin mo ba Tita ay hindi ako nasasaktan kada maiisip ko siya?” pumiyok na doon ang tinig ni Bethany, naiiyak na. “Ama ko siya. Dugo at laman niya ang nananalaytay sa katawan ko. Huwag mo po naman sanang iparamdam sa akin na wala akong kwentang anak, Tita. Ginagawa ko po ang lahat para makakuha ng magaling na abugado at nang matapos na ito. Please lang po, dahan-dahan ka naman po sa mga akusasyon mong pabaya ako!”Bunga ng matinding pressure at stress sa loob ng bahay nila ay umisip ng paraan si Bethany kung ano pa ang nararapat niyang gawin. Hindi na siya mapakali sa pagbubunganga ng madrasta niya. Minabuti niyang makipagkita sa isa sa mga kaibigan niya noong college, kay Rina. Pagkatapos nila ng college ay nagpakasal na ang kaibigan niya sa i
BATID NG ASAWA ni Rina na imposibleng hindi ito makilala ng abugado, ngunit para hindi ito mapahiya ay pinili na lang niyang sakyan. Wala namang mawawala. Isa pa, nabanggit na ng asawa niya ang pakay ni Bethany sa abugado.“Attorney Gavin Dankworth, ito nga po pala si Bethany Guzman. Kaibigan nitong asawa ko noong nag-aaral pa lang sila sa kolehiyo. Isa siyang talentadong music teacher. Tumutugtog din siya ng iba’t-ibang uri ng mga instrument.”Maliit na ngumiti si Gavin. “Ah, isa pala siyang guro.” usal nitong sinipat ng tingin mula ulo hanggang paa si Bethany.Hinarap na ni Gavin ang dalaga upang ilahad ang kanyang kamay. Nagdulot iyon ng mahinang komosyon mula sa mga kapwa golfer's nasa paligid nila. Hindi lingid sa mga ito ang tunay na katauhan ni Attorney Gavin Dankworth. Hindi rin maikaila sa kanilang mga mata ang inggit dahil batid nilang ang abugado pala ang ipinunta ng maganda doong maestra ng musika.“Ang swerte naman ni Attorney, mukhang siya ang dahilan ng pagpunta dito n
MULA SA SIMULA ng relasyon nila hanggang dulo, walang kakayahan si Bethany upang lumaban kay Albert gaya ng pagmamahalan nilang unti-unting naglaho at nawala. Nilingon niya si Albert gamit ang mga matang puno ng labis na poot. Binitawan na siya ni Albert. “Gusto mong maka-close si Gavin Dankworth? May abilidad ka ba ha? Mataas ang standard niya pagdating sa mga babae at hindi siya mabilis ma-involve sa mga babae. At isa pa, naninigas ang katawan mo kapag nahalikan ka. Matatagalan mo ba ‘yun lalo na kapag tatanggalan ka na ng suot niyang damit?”Ayaw makita ni Bethany ang mukha ni Albert kung kaya naman pinanatili niya ang mukhang nakayukod dito.“Anong pakialam mo sa ginagawa ko? Wala namang kinalaman ito sa iyo, kaya wag ka na lang makialam.”Mataman siyang tiningnan ni Albert. “O baka naman hindi mo ako makalimutan kung kaya ginagawa mo ito? Intensyon mong makipaglapit sa future brother-in-law ko para lang makaganti ka sa akin? Sa tingin mo may pakialam ako?”Umasim na ang hitsur
HINDI NA MAIKAKAILA sa mukha ni Bethany ang kahihiyan na agarang lumarawan ng mga sandaling iyon nang dahil sa katanungang iyon ni Gavin. Hindi siya makapaniwala na sa mismong bibig ng abugado pa mismo talaga iyon manggagaling. Para sa kanya ay napaka-unprofessional nito na tanungin siya ng ganun ka-personal na bagay. Idagdag pang hindi naman sila magkaanu-ano o kahit magkaibigan man lang nito. Nakakainsulto sa part niya iyon, subalit pikit ang mga mata na lang niyang hindi papansinin.“Hindi naman siguro masama kung sasagutin mo ang tanong ko.” dagdag pa ni Gavin na inip ng hinihintay ang kasagutan ng kasama niyang dalaga. “Tinatanong kita kung ilang beses mo na siyang nakatabing matulog?” Nanuyo na ang lalamunan ni Bethany. Hindi niya alam kung kung required ba siyang sagutin ang tanong nito. Nanlalamig na ang dalawa niyang palad na magkasalikop na nakapatong sa kanyang kandungan. Nahulog na ang mga mata niya doon. Ilang beses pang napalunok ng laway ang dalaga. Sa totoo lang ni mi
PATULOY NA NAGLAPAT ang labi nilang dalawa. Panaka-naka ang pagbukas ng mga mata ni Bethany na animo ay kailangan niyang gawin iyon upang tingnan sa mata si Gavin kung ano ang susunod nitong gagawin upang kaniyang gayahin. Naisip na baka ang kaganapang iyon ay sa panaginip lang niya nararanasan at hindi sa totoong buhay. Kakaiba ang mga halik ni Gavin, ang ibig niyang sabihin ay kakaiba ang paraan ng paghalik nito sa kanya kung ikukumpara niya iyon sa dating nobyo. Nabaling ang kanyang mga mata sa salaming bintana ng sasakyan at nakita niya ang anino nila doon ni Gavin. Bahagya siyang kinilabutan sa nakikita pero wala siyang lakas kung hindi ang tanggihan ang binata. Parang wala siyang ibang choice kung hindi ang patuloy na magpaubaya. ‘Ako ba ito? Ako ba ang babaeng ito? No! Hindi ako ang babaeng nakikita.’Sa kabilang banda ay hindi na napigilan ni Gavin na mabuhay ang kanyang dugo sa pagtugon na ginagawa ni Bethany. Sobrang attracted talaga siya sa katawan ng babae. Nababaliw siya
ILANG MINUTO PANG tumayo sa labas ng bahay nila si Bethany. Pinagmasdan ang maaga pang gabi. Ilang beses siyang napatingala sa langit habang naiisip ang ama. Gusto niya ng mailabas ito sa lalong madaling panahon. Tuwing naiisip niya itong kawawa sa kinaroroonan, parang pinipiga ang kanyang puso. Matapos ang ilang ulit na paghugot ng buntong-hininga ay nagdesisyon na rin siya na pumasok sa loob ng bahay. Napaahon na sa inuupuan niya ang madrasta ni Bethany nang makita ang pagpasok sa pinto ng dalaga. Nang magtama ang mga mata nilang dalawa ay umiling lang dito si Bethany sign na negative ang ginawa niyang lakad sa araw na iyon upang kumbinsihin ang target niyang abugado na hahawak ng kaso ng ama. Bago pa siya magsalita ay muling umimik na ulit ang dalaga. “Hindi ko pa rin siya napapayag ngayon, Tita. Ang hirap niyang pakiusapan na tanggapin ang kaso ni Papa. Sinabi ko naman na willing tayong magbayad ng kakailanganing halaga, kaso ay wala pa rin talaga.”Hindi masabi-sabi ni Bethany
NAGLAHO NA ANG boses nila sa pandinig ni Giovanni nang isara niya ang pintuan ng silid. Sa halip na lumabas ng restaurant at gawin ang kanyang pagpapanggap na dahilan ay tinalunton niya ang daan patungo ng banyo. Iisa lang ang banyo doon, kung kaya naman nang makita niya sa bukas na pintuan si Briel na nasa harap ng salamin na mukhang umiiyak ay mabilis na siyang pumasok. Isinara na ang pinto. Hindi na siya nag-isip pa na may mga makakakita sa gagawin niya. Grinab na niya ang pagkakataong iyon.“Gabriella…” Hindi siya nilingon ni Briel na napako na ang mga mata sa salamin na nasa kanyang harapan. Malinaw na nakikita niya doon ang bulto ni Giovanni na pumasok ng banyo. Sa halip na mag-panic ay hinayaan niya lang ang lalaki. Humakbang ito palapit sa kanya. Umismid pa si Briel na ipinapakitang nagtatampo siya at wala siyang planong kausapin ang Gobernadaor. Nagkunwari siya na hindi niya nakikita si Giovanni dito.Ano naman kung naroon ang Gobernador? Kailangan bang magtatalon siya sa so
HUMALAKHAK NA DOON si Paloma kahit na wala namang nakakatawa sa sinabi ni Giovanni. Kinuha na ang isang braso ng Governor at umangkla na ang isa niyang braso dito. Para sa kanya ay paglalambing ito. Sinundan iyon ng mga mata ni Briel, ngunit nang hindi niya matagalan ay iniiwas na doon ang paningin.“Ito naman ang KJ mo pa rin talaga kahit kailan, nagbibiro lang naman ako. Nagpapabebe.” Nilamukos pa ang puso ni Briel ng tanawing iyon lalo na at kumibot ang labi ni Giovanni at biglang ngumiti ng matamis kay Paloma. Iyong tipong ina-admit niyang may pagka-KJ talaga siya kagaya ng sinasabi nito. “Alam mo naman ang gamot ko kahit gaano pa kasakit ng ulo, pumunta ka lang sapat na…” patuloy na lambing ni Paloma na nagawa pang ihilig ang kanyang ulo sa braso ni Giovanni na natameme na roon.Sa bandang huli ay bumuntot pa rin sina Briel, Bethany at Rina at pinagbigyan ang hiling doon ni Paloma. Anumang palusot ni Briel hindi umubra iyon kay Bethany na nais supalpalin ang aktres na kung umas
MARAHANG BUMUKAS ANG pintuan at naunang tumambad ang nasa loob noon sa mga mata ni Briel. Nakapagpalit na ng damit si Paloma na mas nadepina pa ang magandang hubog ng katawan. Hindi iyon ang nagpahati ng bibig ni Briel kung hindi ang pwesto nitong nakakandong sa isang lalaki na kilalang-kilala niya ang hubog ng katawan kahit na bahagyang natatakpan iyon ng payat na katawan ni Paloma. Hindi siya maaaring magkamali. Kawangis ng nilamukos na papel ang puso ni Briel na nahiwa ng milyong piraso lalo pa nang bumaba ang mga mata niya sa nakayakap na braso ng lalaki sa beywang ng aktres. Sa puntong iyon, parang binuhusan na siya ng malamig na tubig. Nahigit na rin niya ang kanyang hininga. Kahit sinong makakita sa kanilang anggulong iyon, iisiping mayroong ibang namamagitan sa kanila. Tanga lang ang maniniwalang wala. Uto-uto lang ang aastang normal na gawain iyon ng isang lalaki at babae.“Miss Paloma…” muling untag ng assistant ngunit parang bingi itong humaling ap rin kay Giovanni.Nanghin
NA-CURIOUS NA ANG isipan ng aktres na si Paloma kung sino ang tinutukoy ng assistant na sponsor umano niya at the same time ay bahagi ng fans club niya. Hinubad niya ang kanyang dress upang magpalit nang mas komportableng damit at kapagdaka ay prenteng naupo na sa inilaang upuan sa kanya. Dume-kwatro pa ang aktres at kinuha ang tubig niya sa gilid upang uminom. Hindi niya inalis ang kanyang mga mata sa kausap na assistant habang tumutungga sa bote ng kanyang tubig. Hinintay itong matapos ng assistant. Alam niyang tatanungin siya nito kung sino ang kanyang tinutukoy na napaghandaan na niya.“Sino?” “Galing sa pamilyang Dankworth, Miss Paloma. Kilala mo naman marahila ng pamilyang iyon di ba? Bigyan kita ng ibang details. Ang panganay nilang anak ay top 1 sa legal world na si Attorney Dankworth. Nito lang ng ikasal siya doon sa pamangkin na babae ni Governor Bianchi.” matatas na pagbabalita ng kanyang assistant upang agad na maintindihan ni Paloma, naging malinaw naman iyon sa pandinig
DUMIRETSO NG KUSINA si Briel matapos na batiin ang ama na tumango lang naman sa kanya. Muling binalikan ang kanyang mga narinig. Kung hindi ang kanyang kapatid ang may gawa noon kay Albert, ang Gobernador ba ang may gawa noon? Hindi niya makalimutan ang mga banta ni Giovanni kay Albert. Bigla tuloy nais niyang makita si Giovanni upang siguraduhin kung ito nga ba ang may gawa noon. Gumayak na siya matapos na uminom ng tubig. Ni hindi siya kumain ng agahan at nag-drive na patungo sa hotel kung saan naka-check in ang Gobernador. Hindi niya alam kung ano ang mga sasabihin niya kapag nagkita na sila, malamang magugulat itong naroroon na naman siya. Ganunpaman, hindi pa rin siya dito nagpapigil. “Bahala na mamaya kung ano ang idadahilan ko, basta gusto ko siyang makita…” Ilang beses na siyang nakapunta doon kung kaya naman dire-diretso na siya sa elevator. Ni hindi na rin siya sinita ng nasa front desk dahil mukhang nakilala na siya. Pagdating niya sa harap ng pintuan ng suite ay makailan
HINDI NA TUMUTOL PA doon si Briel dahil why not? Gusto lang nitong siguraduhin na ligtas siyang makakauwi. Hinayaan niyang ito na ang magdesisyon tutal hindi rin naman siya mananalo kahit pa subukan niyang kaya naman niyang harapin si Albert kung sakaling hihintayin siya nito kung nasaan ang kanyang sasakyan naka-park ngayon. Hahaba lang ang kanilang magiging usapan. Pagbibigyan na lang niya ito. “Paki-imbestigahan ang Albert Montoya na iyan!” mariing utos ni Giovanni sa kanyang secretary na dinig na dinig ni Briel nang makapasok na sila ng suite, hindi niya inaasahan na hindi pa pala sila tapos doon. “Kung sakaling mayroon kang baho na makita, ilabas niyo. Kailangan niyang maturuan ng leksyon. Siya na nga ang may kasalanan at nakasakit ng iba, siya pa talaga ang may ganang magmatapang? Tingnan natin kung hanggang saan siya aabot ngayon! Imposible na wala kayong mahahanap na baho ng lalaking iyon!” Hindi na magawang kumalma ni Giovanni lalo pa nang marinig niya ang mga sinabi nito k
NAGPALIT SILANG DALAWA ng upuan. Tahimik na nagmaneho si Briel ng sasakyan na panaka-naka ang lihim na sulyap sa kanyang kasama. Pinakinggan niya ang pakiusap ni Giovanni na dahan-dahan lang pero kung siya ang masusunod, gusto niyang paharurutin ang sasakyan at doon ibuhos ang mga frustrations. Ngunit baka ma-badshot naman siya lalo dito oras na gawin niya ang bagay na ipinagbawal nito sa kanya. Naghihintay na ang secretary ng Gobernador sa parking lot ng hotel. Nang tumigil ang sasakyan ay siya na rin mismo ang nagbukas ng pintuan noon, nagulat siya nang makitang si Briel ang driver ngunit agad niyang naintindihan ang sitwasyon kung bakit nang maamoy niya na ang alak sa hininga ng Gobernador.“Pasensya na Miss Dankworth, ginawa ka pa talagang driver ni Governor Bianchi…” Ngumiti lang si Briel at tumango. Lalo pang umipekto ang alak na ininom ni Giovanni sa event. Naramdaman niya iyon nang pagbaba niya ng sasakyan ay pa-ekis-ekis na ang mga binti niya.“Pwede bang mabilis na samahan
MULI PA SIYANG natigilan nang muling angkinin ni Giovanni ang kanyang mas nag-init na mga labi at mas naging sabik. Naging marubdob ang palitan ng kanilang halik. Nanghihina na ang mga tuhod doon ni Briel kung kaya naman kinailangan niyang mangunyapit na sa leeg ng Gobernador upang huwag tuluyang mapaluhod at humandusay sa harapan ng lalaki. Sa ginawa namang iyon ni Briel ay mas humigpit pa ang yakap ni Giovanni sa katawan ng babae na agad na din doong nagliyab. Kulang na lang ay hubaran niya na ito upang magawa lang ang kanyang binabalak. Alam na alam ni Briel kung ano ang nais ng kanyang katawan. Uhaw din ito at gutom kagaya ng lalaking kahalikan niya. Bagama't nakakahiya man iyon ay hindi magagawang itanggi ito ng kanyang mga galaw na akala mo ay napakatagal ng panahong natitigang. Gusto niya ang Gobernador. Attracted siya sa panlabas na anyo ni Giovanni. Gustong-gusto niya ang lalaki kung kaya naman wala siyang ibang dahilan upang hadlangan ang ginagawa nito at hindi iyon pagbigya
NILINGON NA SIYA ni Giovanni gamit ang gilid ng mga mata. Naramdaman niya ang pagsunod ni Briel at hindi na rin naman niya pinuna dahil sa kanyang isip ay baka gagamit din ito ng banyo. Hinintay lang siya nito sa labas ng banyo. Prenteng nakasandal ang likod sa pader na parang siya ang lalaki sa kanilang dalawa. Gustong matawa na doon ng Gobernador na bahagyang umi-epekto na ang alak sa katawan niya.“Dahil ba ikaw ang pinaka-successful sa kanila?” usisa pa ni Briel na nasa Gobernador ang mga mata.“Hindi naman sa ganun. Marahil ay dahil minsan lang nila ako makasama sa mga ganitong event kaya mataas ang tingin nila sa akin. Mga successful din naman sila gaya ko. Hindi nga lang gaanong kilala.”Tumango lang si Briel sa kanya. Mukhang wala na siyang ibang sasabihin pa dahil naubusan na. “Hindi ka ba gagamit ng banyo?” pag-iiba ni Giovanni ng usapan nang makitang pinagtitinginan sila dito.“Gagamit.”Hinawakan siya ni Giovanni sa kamay at hinila na patungo ng women bathroom. Nagtaka na