PAGKAPASOK NA PAGKAPASOK pa lang ni Bethany sa kanilang pintuan ay natanaw na niya agad ang kanyang Tita. Nang mahagip ng mga mata nito ang pagdating niya ay mabilis itong napatayo sa sofa. Kapansin-pansin ang pamumula ng mata. Halatang galing lang sa bago at matinding pag-iyak. Lumibot sa paligid ang mga mata ni Bethany na mayroong hinahanap.
“Anong nangyari po ba, Tita? Saka nasaan po ngayon si Papa?”
Tita ang tawag niya sa babae dahil ito ang pangalawang asawa ng ama. Hindi naman sa ayaw niya dito kung kaya di matawag na Mama, nasanay kasi siya sa salitang ito.
“Napakawalang-hiya talaga niyang ex-boyfriend mo, Bethany!” bungad ng Ginang na hindi sinagot ang tanong niya, “Napakaitim ng budhi!”
Napanganga si Bethany. Hindi niya ma-gets kung bakit ipinasok iyon sa usapan nila ng madrasta. Kung tutuusin ay ang layo nito sa tanong niya.
“Noong mga panahong nasa laylayan sila ng pamilya niya, pinili mo ang manatili sa tabi niya. Tapos ngayon na nakabangon na sila at nakaangat na, hindi ka lang niya basta itinapong parang basura, gusto pa niyang ipakulong ang ama mo! Napakawalang utang na loob niya!”
Nawindang na sa nalaman si Bethany. Hindi niya iyon ma-proseso. Ligaw na ligaw na s’ya.
“Anong ibig mong sabihin, Tita?” usal niyang parang tatakasan ng ulirat, baha na ang tanong.
“Bakit hindi mo tanungin iyang h*******k at magaling mong ex-boyfriend na hindi pa rin tumitigil? Nasa detention center lang naman ngayon ang ama mo nang dahil sa kanya!”
Parang naputulan na ng dila si Bethany, kilala niya si Albert na bagama't nagkasira sila ay may mabuti pa rin naman itong kalooban.
“Tita—”
“Matagal na kitang sinabihan na hindi siya ang tamang lalake na para sa’yo, anong ginawa mo? Pinairal mo ang katigasan ng ulo mo! Hindi ka nakinig sa amin ng Papa mo!”
“Tita, huwag po kayong mag-alala. Susubukan kong kausapin si Albert. Kilala ko po siya. Baka maaari naman po siyang pakiusapan.” nangangatal na doon ang boses ni Bethany.
Kung tutuusin ay hindi naman sadyang kasalanan iyon ng ama. Subalit dahil bahagi ito ng pamilya niya, parang naging responsibilidad na niya ang gumawa pa ng paraan. Pilit niyang kinukumbinsi na hindi siya bibiguin ni Albert nang dahil sa pinagsamahan nila sa nakaraan. Iyong tipong kahit na hindi sila ang magkakatuluyan, tatanaw ang lalake ng utang na loob kahit paano. Humakbang si Bethany palayo mula sa kinaroroonan ng madrasta. Inilabas ang cellphone at nag-dial na ng numero ni Albert.
“Albert, alam kong wala na tayo pero sana naman ay huwag mo ng idamay pa ang Papa ko. Maawa ka naman sa kanya. Matanda na siya.” mababa ang tonong pakiusap ni Bethany, dinig na dinig niya ang hingal sa boses niya. “Nakikiusap—”
“Bethany, alam mong hindi pwede ang gusto mo! Ang laki ng nawala, kailangan na may managot!”
Ganunpaman ang sagot nito ay gusto pa rin niyang magmakaawa. Nagbabakasakali pa.
“Pero mayroon namang paraan para makuha mo ang gusto mo, Bethany. Iyon nga lang ay kung willing kang gawin ang lahat ng gusto ko. Limang taon lang naman, limang taon kang magiging alipin ko. Ibig sabihin ay ako lang ang may karapatan sa’yo, lalo na sa katawan mo. Kung pumapayag ka, agad-agad ay papakawalan ko ang ama mo at hindi ko na siya idadawit pa sa anumang gulong kinasasangkutan.”
Napapalatak na doon si Bethany. Hindi siya bingi o may sira ang tainga niya para hindi malinaw na marinig ang gustong hingin nitong kapalit. Nahihibang na ba ang lalake? Kahit mahal niya pa ito, nungkang papayag siya sa mga gustong mangyari. Hindi pwede!
“Naririnig mo ba ang sinabi mo? Anong gusto mong mangyari? Limang taon akong magiging alila mo at hindi lang ‘yun, pati ang…”
Hindi magawa pang banggitin ni Bethany ang mga sasabihin dahil tumataas na sa ulo niya ang galit at hinanakit na kinikimkim para sa dating kasintahan.
“Nasa mga kamay mo ang desisyon at magiging kapalaran ng ama mo, Bethany. Ikaw na lang ang pumili.”
“Gago ka pala eh! Gusto mo akong maging kabit? Eh kung binabali ko ang leeg mo sa lima? Nakita mo ang hinahanap mo sa akin!” hinihingal na sigaw ni Bethany na tila ba kapag ginawa niya ‘yun, maiibsan ang sama ng loob na nararamdaman n’ya. “Hindi ako papayag, Albert! Hindi ako papayag na maging kabit mo, magpa-angkin ng katawan kung kailan mo gusto. Narinig mo?”
Nakakabuwisit sa pandinig ni Bethany ang naging halakhak ng lalake sa kabilang linya na tuwang-tuwa sa reaksyon niya.
“Okay, madali naman akong kausap. Maghanda ka na ng lawyer para sa ama mo dahil hindi ko iaatras ang kasong nakasampa sa kanya. Huwag na huwag mo akong masisisi na hindi kita binigyan ng choice. Binigyan kita ng pagkakataong mamili dahil sa pinagsamahan natin, pero iba ang gusto mo. Sa pagkakaalam ko pa naman, kapag bumaba na ang hatol ay maaaring makulong ang Papa mo ng mga isang dekada. Limang taon lang ang hiningi ko sa’yo kapalit ng sampung taong pagdurusa ng Papa mo sa kulungan, choosy ka pa. E di pagdusahan ng Papa mo ‘yun.”
Bumakat na ang matinding galit sa mukha ni Bethany. Grabe na talaga ang pagbabago ng ugali ng lalakeng minsan pang sobrang minahal niya.
“Oo, hintayin mo! Kukunin ko ang pinakamagaling na lawyer sa bansa upang ilampaso ang kasong inihahain mo sa Papa ko, Albert!”
Akmang ibababa na niya ang tawag nang mapigilan niya ito nang banggitin ni Albert ang pamilyar na pangalan na hindi naman sumilid ni minsan sa magulo niyang isipan.
“Ibig mo bang sabihin ay gusto mong kunin si Attorney Gavin Dankworth?”
Lumakas pa ang halakhak nito sa kabilang linya, mas nakakainsulto.
“Nakalimutan mo yatang magiging bayaw ko na siya? Sa tingin mo ba ay tutulungan ka noon? Isang sabi ko lang sa kanya, paniguradong ako ang kakampihan niya at hindi ikaw!”
Nanlamig na ang buong katawan ni Bethany. Sa sinabi nito ay parang wala na siyang takas at lusot pa rito.
“Bakit natahimik ka, Bethany? Pinag-iisipan mo na ba ang offer ko? Huwag kang mag-alala, nakahanda naman akong maghintay sa’yo na lumuhod at magmakaawa sa akin.”
Nahigit na ni Bethany ang hininga. Ngayon pa lang ay nauubusan na siya ng pag-asa. Ngunit agad na nabuhayan ng maisip na hindi lang naman ang lalakeng iyon ang magaling na lawyer, marami din sila.
“Hindi ka magtatagumpay, Albert. Lalabanan kita ng patas!”
MALAKAS NA NAPAMURA na ang madrasta ni Bethany pagkababa niya ng tawag kay Albert. Hindi niya namalayan na lumapit sa kanya kanina ang babae upang makinig lang sa magiging usapan nila ng ex-boyfriend. Hindi nakaligtas sa pandinig nito ang huling mga sinabi ng pagbabanta ni Albert na mas ikinagalit lang ng madrasta niya.“Walang utang na loob talaga ang lalakeng iyan! Anak talaga ng demonyo! Buhay pa siya dito sa mundo ay sinusunog na ang kaluluwa ng lalakeng iyan!”Napaupo na si Bethany. Hindi na niya alam ang gagawin. Litong-lito na siya sa mga nangyayari. Bakit ganun? Bakit hindi umaayon sa kanya ang anumang planuhin niya?“Huwag kang mag-alala, Bethany. Hanggang pangarap lang ang gagong iyon. Kahit pumuti ang kulay ng uwak ay hindi kami papayag ng Papa mo na sirain niya ang buhay mo. Mag-iisip tayo ng ibang paraan.”Ganunpaman ka-positibo ang sinabi ng kanyang ma-drasta ay hindi pa rin mapigilan ng babaeng patuloy na lumuha. Alalang-alala na sa asawa.“Huwag na huwag mong kakausapi
PARANG HINOG NA kamatis na namula ang buong mukha ni Bethany. Dala ng biglang pagkagulat sa sinabi ni Gavin ay bigla na lang niyang itinaas ang bitbit na paper bag, kung saan nakalagay ang jacket. Dinala niya ito para kung sakaling magkagipitan ay maaari niya itong gawing alibi sa pagpunta.“P-Pumunta ako dito para isauli itong jacket mo. Nakalimutan mo kagabi.”Biglang sumeryoso ang mukha ni Gavin. Ang buong akala niya ay iba ang sadya ng pagpunta ng babae rito. Umaasa siyang mas malalim ang dahilan ng babaeng kaharap. Mabilis pa sa alas-kwatrong tinanggap niya ang paper bag. “Okay, salamat sa pagsauli. Hindi ka na sana nag-abala pang dalhin dito.”Pagkasabi noon ay mabilis na siyang humakbang patungo ng elevator. Iniwan na si Bethany doon. Dala ng pagkataranta ay mabilis siyang hinabol at sinundan ng babae. Kailangan niya itong makausap. Hindi naman hinarang ng mga receptionist si Bethany sa pag-aakala na kilala siya ng abugado dahil kinausap siya kanina.“Attorney Dankworth, pwed
“Eh bakit hindi mo dalhan ng foam?” pabalang na sagot na ni Bethany. Hindi na niya napigilan ang sarili dahil sobrang rinding-rindi na siya sa madrasta. Bakit siya ang sinisisi nito? Ginagawan naman niya ng paraan. Hindi siya nagpapabaya.“Sa tingin mo ba Tita ay hindi ako nasasaktan kada maiisip ko siya?” pumiyok na doon ang tinig ni Bethany, naiiyak na. “Ama ko siya. Dugo at laman niya ang nananalaytay sa katawan ko. Huwag mo po naman sanang iparamdam sa akin na wala akong kwentang anak, Tita. Ginagawa ko po ang lahat para makakuha ng magaling na abugado at nang matapos na ito. Please lang po, dahan-dahan ka naman po sa mga akusasyon mong pabaya ako!”Bunga ng matinding pressure at stress sa loob ng bahay nila ay umisip ng paraan si Bethany kung ano pa ang nararapat niyang gawin. Hindi na siya mapakali sa pagbubunganga ng madrasta niya. Minabuti niyang makipagkita sa isa sa mga kaibigan niya noong college, kay Rina. Pagkatapos nila ng college ay nagpakasal na ang kaibigan niya sa i
BATID NG ASAWA ni Rina na imposibleng hindi ito makilala ng abugado, ngunit para hindi ito mapahiya ay pinili na lang niyang sakyan. Wala namang mawawala. Isa pa, nabanggit na ng asawa niya ang pakay ni Bethany sa abugado.“Attorney Gavin Dankworth, ito nga po pala si Bethany Guzman. Kaibigan nitong asawa ko noong nag-aaral pa lang sila sa kolehiyo. Isa siyang talentadong music teacher. Tumutugtog din siya ng iba’t-ibang uri ng mga instrument.”Maliit na ngumiti si Gavin. “Ah, isa pala siyang guro.” usal nitong sinipat ng tingin mula ulo hanggang paa si Bethany.Hinarap na ni Gavin ang dalaga upang ilahad ang kanyang kamay. Nagdulot iyon ng mahinang komosyon mula sa mga kapwa golfer's nasa paligid nila. Hindi lingid sa mga ito ang tunay na katauhan ni Attorney Gavin Dankworth. Hindi rin maikaila sa kanilang mga mata ang inggit dahil batid nilang ang abugado pala ang ipinunta ng maganda doong maestra ng musika.“Ang swerte naman ni Attorney, mukhang siya ang dahilan ng pagpunta dito n
MULA SA SIMULA ng relasyon nila hanggang dulo, walang kakayahan si Bethany upang lumaban kay Albert gaya ng pagmamahalan nilang unti-unting naglaho at nawala. Nilingon niya si Albert gamit ang mga matang puno ng labis na poot. Binitawan na siya ni Albert. “Gusto mong maka-close si Gavin Dankworth? May abilidad ka ba ha? Mataas ang standard niya pagdating sa mga babae at hindi siya mabilis ma-involve sa mga babae. At isa pa, naninigas ang katawan mo kapag nahalikan ka. Matatagalan mo ba ‘yun lalo na kapag tatanggalan ka na ng suot niyang damit?”Ayaw makita ni Bethany ang mukha ni Albert kung kaya naman pinanatili niya ang mukhang nakayukod dito.“Anong pakialam mo sa ginagawa ko? Wala namang kinalaman ito sa iyo, kaya wag ka na lang makialam.”Mataman siyang tiningnan ni Albert. “O baka naman hindi mo ako makalimutan kung kaya ginagawa mo ito? Intensyon mong makipaglapit sa future brother-in-law ko para lang makaganti ka sa akin? Sa tingin mo may pakialam ako?”Umasim na ang hitsur
HINDI NA MAIKAKAILA sa mukha ni Bethany ang kahihiyan na agarang lumarawan ng mga sandaling iyon nang dahil sa katanungang iyon ni Gavin. Hindi siya makapaniwala na sa mismong bibig ng abugado pa mismo talaga iyon manggagaling. Para sa kanya ay napaka-unprofessional nito na tanungin siya ng ganun ka-personal na bagay. Idagdag pang hindi naman sila magkaanu-ano o kahit magkaibigan man lang nito. Nakakainsulto sa part niya iyon, subalit pikit ang mga mata na lang niyang hindi papansinin.“Hindi naman siguro masama kung sasagutin mo ang tanong ko.” dagdag pa ni Gavin na inip ng hinihintay ang kasagutan ng kasama niyang dalaga. “Tinatanong kita kung ilang beses mo na siyang nakatabing matulog?” Nanuyo na ang lalamunan ni Bethany. Hindi niya alam kung kung required ba siyang sagutin ang tanong nito. Nanlalamig na ang dalawa niyang palad na magkasalikop na nakapatong sa kanyang kandungan. Nahulog na ang mga mata niya doon. Ilang beses pang napalunok ng laway ang dalaga. Sa totoo lang ni mi
PATULOY NA NAGLAPAT ang labi nilang dalawa. Panaka-naka ang pagbukas ng mga mata ni Bethany na animo ay kailangan niyang gawin iyon upang tingnan sa mata si Gavin kung ano ang susunod nitong gagawin upang kaniyang gayahin. Naisip na baka ang kaganapang iyon ay sa panaginip lang niya nararanasan at hindi sa totoong buhay. Kakaiba ang mga halik ni Gavin, ang ibig niyang sabihin ay kakaiba ang paraan ng paghalik nito sa kanya kung ikukumpara niya iyon sa dating nobyo. Nabaling ang kanyang mga mata sa salaming bintana ng sasakyan at nakita niya ang anino nila doon ni Gavin. Bahagya siyang kinilabutan sa nakikita pero wala siyang lakas kung hindi ang tanggihan ang binata. Parang wala siyang ibang choice kung hindi ang patuloy na magpaubaya. ‘Ako ba ito? Ako ba ang babaeng ito? No! Hindi ako ang babaeng nakikita.’Sa kabilang banda ay hindi na napigilan ni Gavin na mabuhay ang kanyang dugo sa pagtugon na ginagawa ni Bethany. Sobrang attracted talaga siya sa katawan ng babae. Nababaliw siya
ILANG MINUTO PANG tumayo sa labas ng bahay nila si Bethany. Pinagmasdan ang maaga pang gabi. Ilang beses siyang napatingala sa langit habang naiisip ang ama. Gusto niya ng mailabas ito sa lalong madaling panahon. Tuwing naiisip niya itong kawawa sa kinaroroonan, parang pinipiga ang kanyang puso. Matapos ang ilang ulit na paghugot ng buntong-hininga ay nagdesisyon na rin siya na pumasok sa loob ng bahay. Napaahon na sa inuupuan niya ang madrasta ni Bethany nang makita ang pagpasok sa pinto ng dalaga. Nang magtama ang mga mata nilang dalawa ay umiling lang dito si Bethany sign na negative ang ginawa niyang lakad sa araw na iyon upang kumbinsihin ang target niyang abugado na hahawak ng kaso ng ama. Bago pa siya magsalita ay muling umimik na ulit ang dalaga. “Hindi ko pa rin siya napapayag ngayon, Tita. Ang hirap niyang pakiusapan na tanggapin ang kaso ni Papa. Sinabi ko naman na willing tayong magbayad ng kakailanganing halaga, kaso ay wala pa rin talaga.”Hindi masabi-sabi ni Bethany
NAIS SANA NI Briel na mag-offer kay Giovanni na siya na ang mag-aayos ng necktie ito, ngunit bago niya pa magawa ay nagawa ng punahin iyon ng secretary na siya na ‘ring nag-ayos ng necktie ng Gobernador. Nakagat na niya ang labi dahil sa hiyang bumalatay sa kanyang mukha. Sa parteng iyon, masyado naman yata siyang naging ambisyosa. Wala naman silang relasyon, bakit mag-o-offer siya na mag-ayos ng tie? “Hmm, aalis na ba tayo?” tayo na doon ni Briel na inayos na ang suot niyang high heels na sanay siya.Tumango si Giovanni na hindi pa rin tinatanggal ang kanyang mga mata sa mukha ni Briel na mas gumanda sa paningin niya nang magbihis at malapatan ng tamang make up at ayos ng buhok niya.“Ang bilis mo naman. Inaasahan kong paglabas ko ay wala ka pa sa kalahati ng pag-aayos.” muli pang turan ni Giovanni na halatang hindi maka-move on sa ipinamalas na galaw ni Briel, “Interesting, huh...” Mahinang natawa na doon si Briel. Nakita niya kasing parang kumislap ang mga mata ng lalaking kahara
HINDI NA RIN naman nagtagal sina Briel at Giovanni sa sementeryo dahil sa mas naging alinsangan pa ng panahon. Habang naglalakad palabas doon ay hindi sinasadyang hinawakan ng Gobernador ang kanyang isang kamay upang sabay silang maglakad. Napatingin doon si Briel ng ilang segundo ngunit hindi na lang niya iyon pinansin pa at binawi gaya ng unang naisip niya. Nakabuntot pa rin sa kanila ang secretary ni Giovanni na hinid makapaniwala sa mga nakikita niya. Doon napagtanto ng secretary na marahil kaya tinanggihan ng Gobernador na makasama si Paloma ay nang dahil sa bunsong anak iyon ng mga Dankworth. Hindi nagsawa si Giovanni sa babae bagkus ay may nahanap siyang mas interesante sa aktres. Lumabi ang secretary, nagagandahan din naman talaga siya kay Gabriella Dankworth kagaya ng kapatid.“Sumabay ka na sa akin, iyong isa na lang sa mga tauhan ko ang bahala sa sasakyan mong mag-drive.” hindi maintindihan nni Giovanni kung bakit iyon ang naging offer niya, ano ba ang plano niya kay Briel?
PAGKATAPOS NIYANG MALIGO ay nahiga na si Giovanni sa kama sa pag-asang makakatulog na siya agad. Ilang beses niyang tiningnan ang larawan ni Briel sa kanyang cellphone bago niya ipikit ang mga mata. Pakiramdam niya mula nang may nangyari sa kanila ay hindi niya na kayang gumalaw pa ng babae dahil sa isipan niya ay nagtataksil siya kay Gabrielle. Nagtataksil kahit na alam naman niya sa kanyang sarili na wala silang relasyon. Nasa tamang hulog pa ba ang isip niya? Ganun siya binaliw ng isang Gabriella Dankworth.“You need to stop this fantasy, Giovanni. Ano na lang ang sasabihin ng mga taong nakakakilala sa iyo? Ng kanyang pamilya? Ng pamilya mo? Siguradong may comment sila. Saka sigurado ka na gusto mo ang spoiled brat na iyon ng mga Dankworth? Liberated din iyon, kaya nga siya magaling sa kama. Alam na alam niya kung paano niya papaligayahin ang biktima niya. Hindi mo alam kung ila na rin ang nakatalik niya.”Sinubukan niyang lasunin ang isipan ng mga bagay na negatibo patungkol kay B
BINUHAY NA NI Giovanni ang makina ng kanyang sasakyan upang lisanin na ang lugar at bumalik na ng hotel suite. Kagaya ng kanyang inaasahan na magiging reaction ng mga tinakasan niya, naabutan niya ang mga bodyguard at ang kanyang secretary na hagas na hagas at sobrang nag-aalala sa pagkawala niya. Ang akala nila ay kung saan na siya pumunta. Ni hindi nila magawang tawagan ang phone niyang iniwan dito. Nakahinga lang sila nang maluwag ng makita nila ang pagbabalik ng Gobernador sa loob ng hotel suite. “Bakit mag-isa kang lumabas, Governor Bianchi? Paano kung may ibang nangyari sa’yo?” Tahimik na naupo sa sofa si Giovanni. Kung kanina ay mukhang pagod siya, ngayon ay pagod na pagod na ang hitsura niya. Marahil ay nang dahil iyon sa pag–iisip na ginawa niya habang papauwi tungkol kay Briel at doon sa babae na matagal na niyang hinahanap. Hindi niya makuha kung bakit pamilyar ang dalawa. “Wala namang masamang nangyari kung kaya kumalma ka na. Mabilis ka niyang tatanda.” mahinang sambit
NAKIPAGLABAN PA NG titigan si Briel kay Giovanni na hindi pa rin napapalis ang matingkad na ngiti sa kanyang labi. Hindi niya alam kung ano ang sumilid sa kanyang isipan ng sandaling iyon para mas titigan pa ang mukha ng Gobernador. Habang tumatagal mas lalo pang nagiging magandang lalaki ito sa kanya.‘Crush mo lang siya oo, pero ang mas lumalim doon hindi na pwede! Gumising ka nga, Gabriella!’Nailang na si Giovanni sa paninitig na ginagawa sa kanya ng kapatid ng asawa ng kanyang pamangkin. Siya na ang unang nagbawi doon at ibinaling na ang sa iba. Alam na alam niya ang mga titig na iyon ng isang babae. Maraming babae na ang ginawa iyon sa kanya kung kaya naman hindi na iyon bago pa sa kanya. Ang isipin na may pagnanasa sa kanya ang bunsong anak ng mga Dankworth, parang kinikilabutan siya.“It's getting late, Gabriella. I'll take you home. Baka rin hinahanap ka na ng mga magulang mo sa inyo.”Wala ng mukha si Briel para magsalita pa at mangatwiran upang manatili pa sa lugar dahil na
KIBIT-BALIKAT NA INIIWAS ni Briel ang kanyang mga mata kay Giovanni na hindi na niya matagalan. Para siyang napapaso ng mga titig nito kahit na malamang ay siya lang naman ang nag-iisip ng bagay na iyon. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa mga salita na sa panlasa niya ay masarap iyon. Masyadong malayo ang agwat ng edad nila kaya hindi na ito kataka-taka na hindi pasado sa panlasa ng Gobernador ang inuming iyon. Ayaw naman niyang maging bastos na para bang pinapamukha niya sa lalaki ang edad. Sa ibang pagkakataon, ni-realtalk na niya ito ngunit hindi niya kaya. Ayaw niyang mawalan siya ng respeto sa kanya at saulain ang sagot. Sumugat na sa kakaibang ngiti ang labi ni Briel nang harapin na ni Giovanni ang kanyang secretary na kinuha na ang atensyon niya habang may tinuturo ito sa hawak na cellphone.“May mga bisita po kayo, Governor Bianchi. Nag-send ng message. Papapasukin ko pa po ba o re-schedule?” alanganin nitong tanong na bahagyang sumulyap kay Briel gamit ang gilid ng mg
BAHAGYANG NATIGILAN SA tanong niya si Giovanni. Ang buong akala ng Gobernador ay nasagot na niya ang tanong ni Briel kanina kaya nagtataka siya na bumalik sila doon ngayon. Nilingon na niya ang kanyang secretary na natigilan na rin sa pagkain sa tahasan na sinabing iyon ni Briel sa kanya. Halata na ito ang nais sumagot ni Giovanni. Iyon ang bagay na nabasa ni Briel kaya nilingon na niya rin ang secretary ng lalaki. “Ahm, Miss Dankworth bukod kasi sa pagod na ngayong araw si Governor Bianchi sa mga meetings niya, isinasaalang-alang din niya ang estado niya sa lipunan. Hindi naman siguro lingid sa'yo iyon di ba? Hindi pwedeng palagi siyang kumain sa labas. Pwede naman kung sakali, pero kailangan na i-set muna natin. Siguraduhin na magiging safe ang paligid. High profile si Governor Bianchi at hindi pwede na kung saan-saan lang siya kakain o pupunta kung kailan niya gustuhin. Sana ay maintindihan mo ang bagay na iyon.”Tumango-tango si Briel at binitawan na ang hawak niyang kubyertos. H
SA MAY ELEVATOR na sila nag-abot ni Giovanni. Dahil sa kalutangan ni Briel, pagmamadali at excitement ay basta na lang din siya lumulan doon dahil nasa loob na sila at napapalibutan pa ng mga bodyguard niya ang Gobernador. Hindi malaman ni Briel kung ganun ba talaga ang hitsura ng mga bodyguard ng lalaki pero nailang na siya sa kanila nang minsan niyang tingnan sila. Nang sumara ang pintuan at muntik siyang mapasubsob sa pader, mabilis siyang hinila ni Giovanni sa braso upang huwag siyang mapahamak doon. Parang nagising ang diwa ni Briel na patulog-tulog nang dahil sa biglaang paghawak niya sa braso niya.“Careful…” mahina lang iyon pero halos mapunit na ang labi ni Briel sa kanyang sobrang saya at kilig. Tumikhim si Briel upang klaruhin ang kanyang boses. Gusto niya lang may linawin kay Giovanni. Ngayong nakalulan na sila ng elevator na paakyat at hindi naman pababa, gusto niyang may itanong sa Gobernador.“Bahagi ba ng hotel na ito ang restaurant na sinasabi mo? Bakit paakyat tayo
NANATILING NAKAUPO LANG si Giovanni at ayaw na tumayo kahit pa tinawag na siya ni Briel. Tandang-tanda niya ang panahong iyon na wala pa siyang nararamdaman para sa bunso ng mga Dankworth. Mahinang natawa pa ang Gobernador nang maalala iyon hanggang sa nanliit ang kanyang mga mata. Para kasing tutang inabandona ito ng may-ari at nanghihingi ng atensyon sa kanya. Napilitan tuloy siya noong tumayo para dito. Walang imik na lumapit na sa kanilang table at tiningan na ng masama doon si Albert. Si Albert na sinuyod ang kabuohan ni Giovanni na para bang sa ibang planeta siya nanggaling at sumulpot.“Hmm, hija narito ka pala...” approach ni Giovanni dahil wala pa rin talaga siyang masabi sa babae.Napaungot na si Briel nang marinig ang boses ni Giovanni. Biglang yumabang din ang kanyang mga mata. Para tuloy gusto na lang niyang yumakap sa bulto ng katawan ng Gobernador at isumbong ang mga maling ginawa ni Albert sa kanya. Hindi niya alam kung bakit ang komportable niya talaga sa kanya kahit