Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
"Ellaine!!"Malakas na sigaw ni Dave habang unti unti kong nararamdaman ang pagbagsak ko mula sa mataas na bangin pabagsak sa isang malakas na bugso ng Falls, Doo'y bigla na lamang nag flashback sakin lahat nang mga memories ko simula nung bata pa lamang ako hanggang sa kasalukuyanHanggang sa naramdaman ko na lamang ang pagtama ng aking ulo mula sa isang malaking bato at dun ay hindi ko na alam ang sunod pang na mga nangyari nagising na lamang ako na nasa isang pribadong kwarto at sobrang maaliwalas ang aking mga nakikita.Kay gandang pagmasdan ng mga dahon at halaman na inaaliw ng hangin at isinasayaw sayaw sadyang nakakarelax sa pakiramdam nang ganoong klaseng sistema parang nawala ka saglit sa isang kulungan na punong puno ng problemaMarahan akong naupo at naramdaman ko na lamang ang pag sakit ng aking ulo kaya naman ay napahawak ako mula rito at dun ko nalaman na may nakapaikot palang benda mula sa ulo ko"Gising ka na pala"Tinig ng isang lalaki na nagmumula sa pinto ng aking k
Nang makuha na nga ni Manang Minda ang Wheel Chair kung saan ako mauupo ay ibinigay nya ito kaagad kay Ken at matapos ay nakita ko na lamang ang aking sarili na ibinubuhat nya na paupo sa upuan ng Wheel ChairBigla akong kinabahan habang magkalapit ang aming mga mukha dahil sa pagkailang ko sa mga oras na yun pero hindi na ako nagsalita pang muli dahil baka kung ano pa ang isipin nya dahil lamang sa iniisip ko.Nang mailatag nya na nga ako sa upuan ay itinulak nya ang Wheel Chair at saka kami lumabas hanggang sa makarating kami sa swimming pool sa kanilang garden"Dito ba ang gusto mo?"Marahan nyang tanong sa akin kaya napaangat ako ng ulo sa kanya"Oo dito na lang ako""Samahan na kita mahirap ng iwan kitang nag iisa lalo na at nasa ganyan kang kalagayan"Naupo sya sa may malapit na Bench sakin kaya naman ay nahiya ako ng bahagya dahil pakiramdam ko ay parang nagiging obligasyon pa nila na alagaan ako kahit na ang totoo ay parang hindi naman ata kami magka kilala oh mag ka ano ano ma
Nang medyo maayos na ang aking pakiramdam at naibuhos ko na nga lahat ng aking nararamdamang sakit ay tuluyan na kaming tumungo sa kusina para kumainKaagad naman akong tinulungan ni Ken na ilipat sa upuan para makapag simula na ring kumainMatiyagang inasikaso ako ni Ken at sinandukan ng ulam at kanin kaya naman hindi ko na naiwasan pang mahiya sa kanya dahil sa pag sisilbi nya sa akin, Ngunit habang abala kaming lahat kumain ay napansin ko lang nang mga oras na yun na lahat pala ng mga katulong na nagsisilbi sa kanya ay kasabay nyang kumain sa hapag kainanHindi ko alam pero nakaramdam ako nang kakaiba sa kanya siguro dahil humanga ako na hindi pala sya katulad ng mga ibang amo na kailangang mauna munang kumain bago ang mga katulong nila hindi ko lubos maisip na sa mga panahon pa lang ito ay may mga tao pa palang katulad nya na may pag papahalaga sa lahat ng mga bagay bagay"Kanina ka pa tulala kumain ka lang ng marami at magpakabusog ka"sambit niya sa akin kaya naman dun ko lang n
Matapos nga naming kumain ay kaagad naman akong pinuntahan ni Ken para idala na sa aking kwarto ayoko na sanang mag pabuhat pa sa kanya ngunit wala na rin naman akong nagawa lalo na at alam ko naman na kahit anong gawin ko ay hindi rin naman ako makakatangi talaga sa kanyaPagkarating nga namin sa aking silid ay marahan nya akong inilatag sa kama at saka naupo rin sya sa may paahan nun at saka bumungad ng mapag uusapan "Nabusog ka ba?""Oo""Mabuti kung ganon sige na matulog ka na"Palabas na sana sya ng kwarto ngunit hindi ko na napigilan pang mag salita dahil gusto ko rin syang makausap at para na rin makapag pasalamat ng personal mula sa mga naitulong nya sa akin"Teka sandali lang.."Bahagya syang natigilan ng marinig nya ang boses ko at saka marahang humarap ulit sakin"May kailangan ka pa ba?""Wala naman.. pero gusto ko lang sanang magpasalamat dahil sa mga naitulong mo sakin""Okay lang wala namang problema yun basta mag pagaling ka lang para maging maayos na ang kalagayan mo
Samantala si Dave naman ay kakababa lamang sa kanyang kotse dala ang isang bouquet ng bulaklak at marahan syang naglakad patungo sa puntod ng isang tao at saka dahan dahang inilatag ang bulakkak"Kamusta ka na Love sana masaya ka na kung nasaan ka man ngayon"Naupo sya sa damuhan at saka nagsinding kandila"Namimiss na kita Ellaine, Sana nandito ka at naririnig mo lahat ng mga sinasabi ko para sayo.. Pero alam mo Ellaine simula nung nawala ka parang may tinik na bumaon sa puso ko dahil sobrang sakit para sakin na tanggapin yung katotohanan na wala ka na nga talaga.. Madalas hinahanap kita kasi namimiss ko na yung mga panahon na mag kasama lagi tayong dalawa pati na rin yung mga panahon na halos sabay tayong nangangarap para sa future nating dalawa, Nakakapang hinayang lamang dahil kung kailan malapit na tayong ikasal ay saka dun ka pa nawala"Habang binabaggit yun ni Dave ay hindi nya na napigilan pang umiyak doo'y bumagsak ang luhang kanina nya pa pinipigilan"Patawarin mo ako kung w
Matapos ihatid ni Dave si Josephine sa bahay nito ay kaagad naman na syang umalis para imeet up ang kanyang kleyente,Pagdating nya nga sa isang mamahaling Restaurant ay saka sya naupo sa may last part ng table seat at nag hintay na lamang sa kanyang ClientIlang minuto pa nga ay dumating na ang kanyang ka business meeting kaya naman kaagad syang tumayo at nag bigay galang rito"Good Morning Mr. Johnson""Good Morning Mr. C.E.O have a sit"Naupo naman na ang dalawa at saka nag order ng makakain si Dave para sa kanilang dalawa"Ahm by the way Mr. Johnson while waiting for our food i just want to give you this Renewal contract"Kaagad namang kinuha ni Dave ang kanyang envelope at ibinigay ang nasabing Documents"Oh thank you siguro hindi ko na to kailangang basahin noh haha kasi nakapag signed naman na ako dati sainyong Contract and beside i am very satisfied naman talaga sainyo especially kay Ellaine"Malumanay na sambit ni Johnson ng mabanggit ang pangalan ni EllaineKaya't bahagya na