CHAPTER 3
Kahit na nasasaktan sa sinabi ni Francis ay pinilit ni Sophia na magpakahinahon. Napabuntong hininga na nga lamang sya para pakalmahin ang kanyang sarili. “Mr. Bustamante pinaalalahanan ko si ms. Bianca tungkol sa bagay na yan. May surveillance camera ang ating kumpanya kung hindi ka naniniwala sa sinasabi ko. Maaari natin itong paimbestigahan at i-verify kung gusto mo,” sagot ni Sophia kay Francis dahil parang gusto nitong isisi sa kanya ang pagkakamali ni Bianca. Bigla namang namutla si Bianca dahil sa sinabi ni Sophia. “A-ate Sophia siguro ay nadistract lamang ako kaya hindi ko masyado narinig ang mga sinabi mo kaya nagkamali ako. P-pasensya na,” pagdadahilan na lamang ni Bianca kay Sophia dahil alam naman nya na sya ang mali at yun na lamang ang naisip ni Bianca na idahilan. Hindi naman sya pinansin pa ni Sophia at sinamaan lamang nya ito ng tingin. “Sa dami ng produkto na yun. Imposibleng palampasin lamang ng mga Villamayor iyon. Ako na muna ang hahawak sa mga produkto na iyon. Ang kumpanya ay may mga patakaran at ang mga responsibilidad ni ms. Bianca ay may kaukulang parusa,” sabi pa ni Sophia. Agad naman na umalis si Sophia roon para tingnan kung ano nga ba ang mga naging problema. Kinagabihan noon ay nagpa set nga ng meeting si Sophia sa kabilang kumpanya kung saan nagkaroon ng problema sa bilang ng kanilang produkto. Agad naman na nakipag usap kay Sophia ang nasa kabilang kumpanya na si Mr. Villamayor. Hindi naman napansin ni Sophia na sumunod pala sa kanya si Francis sa kabilang kumpanya. Pagkalabas kasi nya roon ay agad nga na itinuro ng guard na may naghihintay nga raw sa kanya roon at nagulat nga sya ng makita nya na si Francis iyon at mukhang hinihintay nga sya nito. Hindi nya kasi talaga inaasahan na susundan sya nito rito. Agad na rin naman na lumapit si Sophia kay Francis na nasa loob lamang ng sasakyan nito. Halos alas onse na rin ng gabi kaya naman sumakay na rin sya sa sasakyan ni Francis dahil malamig na rin talaga sa labas at wala na ngang masyadong tao. “Tapos ka na ba na makipag usap sa kanila?” pormal na tanong ni Francis kay Sophia at napansin pa nga nya na namamayat na pala ito at medyo namumutla na rin. Agad naman na tumango si Sophia rito bilang sagot. “Mas mahirap kausap si Marvin kesa kay Max. Pero nangako ako sa kanila na papalitan na lamang ang mga kulang na produkto,” sabi pa ni Sophia. Sinulyapan naman ni Francis si Sophia at saka ito marahan na bumuntong hininga. “Si Bianca ay bata pa at hindi pa sanay sa ganitong trabaho kaya hindi natin sya masisisi sa mga nangyare,” sabi pa ni Francis kaY Sophia. Bigla namang natigilan si Sophia at saka nya seryosong tinitigan si Francis. “Ikaw ang presidente ng kumpanya at ang anumang gustuhin mo ay nakadepende sa kung anong gusto mong gawin. Pero sana maging patas ka naman sa lahat ng empleyado mo,” sagot ni Sophia kay Francis. Bigla tuloy naalala ni Sophia noong bago pa lamang sya sa kumpanya ni Francis dahil mas bata pa sya noon kesa kay Bianca. Napabuntong hininga naman si Francis at iniba na lamang nya ang usapan nilang dalawa dahil may punto naman kasi ang sinasabi ni Sophia. “Hindi ko pa nga pala nababanggit kay lolo ang tungkol sa paghihiwalay natin,” pag iiba ni Francis ng kanilang usapan. Matanda na kasi ang lolo ni Francis at nasa bahay na lamang ito dahil palagi na lamang may sakit. Tanging pagtango lamang naman ang naging sagot ni Sophia sa sinabi ni Francis. Uminom naman ng kaunting alak si Sophia dahil may nakita sya sa sasakyan ni Francis. Uminom sya kahit na wala pa siyang kain. Maya maya ay napasandal na lamang sya ata agad na nga na nakatulog. Agad naman na napansin ni Francis na nakatulog na nga si Sophia kaya naman pinakatitigan nya ang mukha nito at napansin nga nya na namumutla ito kaya naman napakunot na lamang ang noo nya kaya nagpasya sya na dalhin na lamang sa ospital si Sophia. Bigla namang nagising si Sophia at napansin nga nya na iba na ang daan na tinatahak nila ni Francis. “Saan mo ako dadalhin?” agad na tanong ni Sophia habang nagpapalinga linga sya sa kanilang paligid. “Dadalhin kita sa ospital,” tipid na sagot ni Francis. Bigla namang kinabahan si Sophia kaya naman umisip na lamang sya ng idadahilan nya rito para hindi sya nito dalhin sa ospital. “Ha? Naku wag mo na akong dalhin sa ospital. Uuwi na lamang ako at kulang lang talaga ako sa pahinga,” pagdadahilan na ni Sophia. Agad naman na napalingon sa kanya si Francis. “Sigurado ka ba r’yan?” tanong pa ni Francis “Oo sigurado ako. Kaya iuwi mo na lamang ako,” sagot naman ni Sophia. “Sige kung yan ang gusto mo,” sagot ni Francis at saka nya sinabihan ang kanyang driver na bumalik na sila. Agad naman na sumunod ang driver ni Francis at agad na nga nilang inihatid si Sophia sa bahay nito. Pagkapasok na pagkapasok naman ng bahay ni Sophia ay agad na nga nyang kinuha ang phone nya at agad na tinawagan ang kaibigan nyang si Karylle. Nakailang ring pa ngan iyon bago ito sinagot ng kanyang kaibigan. “Hmm. Hello, bat napatawag ka Sophia? May problema ba?” agad naman na tanong ni Karylle sa kaibigan dahil dis oras na ng gabi ito kung tumawag sa kanya at kasarapan na nga ng kanyang tulog. “Ahm… Karylle pasensya na sa abala ha. Baka pwede mo naman akong bilhan ng pregnancy test kit bukas. Please,” deretsahan ng sabi ni Sophia sa kanyang kaibigan. Parang bigla naman nagising ang diwa ni Karylle dahil sa sinabi ng kanyang kaibigan. “Ha? Pregnancy Test kit? Bakit? Para kanino?” sunod sunod pa na tanong nito mula sa kabilang linya. “Basta bilhan mo na lamang ako bukas ha. Abot mo lang din sa akin. Salamat,” pagkasabi nya noon ay agad na nga nyang pinutol ang tawag nila ni Karylle dahil sigurado sya na tatadtarin na naman sya ng tanong nito. ********** Kinabukasan ay mayroon namang salo salo na pinuntahan si Sophia kasama ang ilang mga kaibigan nila ni Francis at kahit ito ay naroon din. Sinadya pa nga ng mga ito na pagsamahin sila ngayon dahil nalaman nga ng mga ito ang nangyari sa dalawa. Papasok pa lamang sana sa loob si Sophia ng marinig nya ang boses nila Francis at Kurt na nag uusap kaya dahan dahan na lamang sya na pumasok doon. “Totoo ba na naghiwalay kayo ni Sophia? At dahil iyon sa Bianca na yun?” tanong pa ni Kurt kay Francis. Bigla namang natigilan si Sophia sa paghakbang ng marinig ang tanong nito kay Francis at hinihintay nga nya ang magiging sagot nito. “Walang kinalaman dito si Bianca. Hindi kami bagay ni Sophia at hindi sya nararapat sa akin,” balewalang sagot naman ni Francis sa kanyang kaibigan. “Paanong hindi nararapat?” naguguluhang tanong ni Kurt kay Francis. “Ano pa ba ang hinahanap mo? Maganda si Sophia, matalino na mabait pa. At isa pa ay kilalang kilala na sya ng pamilya mo sa loob ng maraming taon. Ano pa ba ang problema mo sa kanya? At isa pa alam naman natin na malaki na ang naitulong nya sa’yo,” dagdag pa ni Kurt. Nakita at nakilala na rin naman nya si Bianca. Oo at maganda ito at maalalahanin. Pero kung ikukumpara kay Sophia ay mas gusto nya itonpara sa kanyang kaibigan. Hindi naman na nakatiis pa si Sophia sa kanyang mga naririnig na pag uusap ng dalawa kaya naman nagpasya na lamang sya na umalis na lang. Nag message na lang din sya sa kaibigan nyang si Kim na umalis na sya dahil may kailangan pa pala syang gawin. Pagkaalis nga nya roon ay agad na nga syang nakipagkita kay Karylle at saka nya kinuha ang ipinapabili nya rito. Agad naman na iniabot ni Karylle ang pregnancy test kit kay Sophia pero hindi nya muna ito binitawan at seryoso nyang pinakatitigan muna ang kaibigan. “H-hindi ka naman siguro buntis no?” alanganing tanong ni Karylle kay Sophia.CHAPTER 4“Hindi ko pa alam,” sagot ni Sophia sa kaibigan habang mahigpit nyang hawak ang pregnancy test kit na iniabot sa kanya ni Karylle.Hindi kasi dinaratnan ng buwanang dalaw si Sophia ngayon at parang may kakaiba rin kasi syang nararamdaman nitong mga nakaraang araw kaya napagpasyahan nga nya na gumamit na ng pregnancy test kit.“Kung buntis ka nga. Anong gagawin mo? Sasabihin mo ba ito kay Francis?” tanong pa ni Karylle sa kanyang kaibigan.Bigla namang natigilan si Sophia. Naalala nya kasi na ayaw ni Francis na magkaanak sa kanya. Ito na lang sana din ang pag asa nya para kay Francis pero natatakot sya na baka magalit ito sa kanya.“Hindi. Hindi ko sasabihin sa kanya kung sakali ngang buntis ako. Ayaw kong ipilit sa kanya ito dahil alam ko na ayaw nya. Mas mabuti pa na ilihim ko ito kung sakali,” malungkot na sagot ni Sophia sa kanyang kaibigan.Tatlong taon na rin talaga syang naghihintay na magkaroon ng anak pero ngayon na dumating na nga ito ay mukhang huli na nga ang laha
CHAPTER 5 “Hindi ako kailanman nagkautang kay Bianca at hindi rin ako nagkautang sa’yo Francis. Maaaring sa trabaho ay senior nya lamang ako. Pero sa personal naming buhay ay wala kaming utang na loob sa kanya,” seryoso pa na sabi ni Sophia kay Francis. Napadako naman ang tingin ni Francis kay Sophia at napabuntong hininga na lamang sya rito. Nakasuot lamang kasi si Sophia ngayon ng simpleng damit at simpleng mahabang palda at balingkinitan pa ang baywang nito. Maganda rin ang mata at kilay ni Sophia. Si Sophia kasi ay may pagkamatigas at malamig ang ugali. Napakatalino rin nito at talaga naman na hinahangaan din ang kagandanhan nito. “Pasensya na. Alam kong kasalanan ko ito,” seryoso naman na sabi ni Francis kay Sophia. Hindi naman na nagsalita pa si Sophia at napabuntong hininga na lamang sya dahil doon. Katahimikan naman ang namayani sa kanilang dalawa at hindi nga maiwasan ni Francis na mapasulyap sa magandang mukha ni Sophia. KINABUKASAN…… May lumabas naman na balita tun
CHAPTER 6Hindi naman na nakatiis pa si Sophia at itinulak na nga nya ang pinto ng opisina ni Francis at kaagad na pumasok doon. Blangko lamang ang ekspresyon ng kanyang mukha at sandali pa nga nyang tiningnan ang kanyang kapatid na si Bianca na parang natuod na sa kinupuan nito at hindi magawang tumingin sa kanya.Agad naman na iniabot ni Sophia ang dala dala nyang mga dokumento kay Francis. Mga bagong kontrata iyon sa bagong kooperasyon na iminungkahi nila Marvin at Raymond Villamayor.Si Raymond Villamayor ay isang tao na may malalim na pag iisip ngunit sa pagkakataon na ito ay basta basta na lamang nito iminungkahi ang tungkol sa bagong kooperasyon na para bang nagustuhan nito ang isang bagay na para bang tiyak sya na mananalo.“Mr. Francis ito na ang mga bagong impormasyon tungkol sa bagong kooperasyon mula sa mga Villamayor,” seryosong sabi ni Sophia kay Francis.Napasimangot naman si Francis at saka nya pinasadahan ng tingin si Sophia. Sa trabaho kasi ay madalas nga na nakasuo
CHAPTER 7Bigla namang natigilan ang security guard dahil sa sinabi ni Sophia at bigla pa nga siyang kinabahan dahil baka maparusahan pa sya. Akmang lalapitan na nga sana ng guard si Bianca upang palabasin ng conference room ng bigla nga itong tumakbo papunta kay Sophia.Nang makalapit si Bianca kay Sophia ay agad nya nga itong hinawakan sa kamay at saka nya ito matalim na tinitigan.“Ate hindi mo ito pwedeng gawin sa akin,” sabi pa ni Bianca kay Sophia.Bigla namang natigilan si Sophia dahil sa ginawa at sinabi ni Bianca. Ate? Tinawag sya nitong ate. Nagtitimpi naman si Sophia na matawa dahil paano sya natatawag ng ganito ni Bianca. Nagpapasalamat na lamang din sya sa ginawa ni Bianca na pagtawag na ate dahil magagawa nyang magmumukha inosente at tawagin syang ate na nakakaawa.“Bianca nag iisa lamang ako na anak ng aking ina. Kaya hindi ako karapat dapat na tawaging ate,” sagot naman ni Sophia habang may nakakaawang ekspresyon ng mukha.“Ms. Bianca kung anoman yang pinag uusapan
CHAPTER 8Pagkaalis naman ni Sophia sa conference room ay may nakita naman sya na delivery boy. Nang makita nga sya nito ay agad nga itong lumapit sa kanya habang nakangiti.“Ikaw po ba si Ms. Sophia Marquez? Pinapabigay nga po pala ni Mr. Raymond Villamayor itong isang Blue Enchantress,” sabi ng delivery boy kay Sophia.Agad naman na napatingin sa gawi ni Sophia ang mga naroon ng marinig ang sinabi ng delivery boy.Ang Blue Enchantress kasi ay isang malaking bungkos ng blue roses at tila nagniningning ito sa malambot na liwanag.Sa kabilang kamay naman ng delivery boy ay may hawak pa siyang jewelry box na yari sa kahoy at may nakaukit pa nga roon na phoenix pattern.Sa loob ng kahon ay may laman itong isang Red Agate Neclace. Ang kulay nitong dugong pula ay sobrang kumikinang at nakakasilaw at hindi mo maiwasang tumitig dito kapag nakita mo na.Mayroong maliit na card sa loob ng kahonnna may nakasulat sa isang magarbo eleganteng estilo.‘May you be as bright and radiant as the risin
CHAPTER 9Ang mga tampok ng mukha ni Sophia ay talaga namang napakaganda at maselan Ang kanyang mga kilay at mata ay maliwanag at tila ba may bahid ng kahinaan, lamig, at kawalan. Sa sandaling ito, ang pulang agata na kuwintas ay lalo pang nagpatingkad sa ganda ng kanyang mga mata at kilay.May ngiti sa kanyang mga labi, na nagbigay sa kanya ng mas malaya at magaan na aura kumpara sa karaniwan niyang malamig at mailap na hitsura."Maganda ba ang kuwintas na ito sa akin?" malumanay na tanong pa ni Sophia kay Francis habang hinahaplos ng kanyang mahahabang daliri ang mabigat at mamahaling agata na nakasabit sa kanyang leeg.Bigla namang naging madilim ang awra ng mukha ni Francis dahil sa tanong ni Sophia.“Sophia hindi iyan bagay sa’yo," malamig na sagot ni Francis kay Sophia.Ngunit imbis na mainis ay lalo pang lumawak ang ngiti ni Sophia at tiningnan niya ang lalaki gamit ang kanyang mga matang tila nang-aakit."Ganon ba? Wala naman iyong problema kung bagay ba ito sa akin o hindi an
CHAPTER 10Nang mapansin naman ni Raymond na naiinis na si Sophia sa kanya ay tumigil na lamang sya sa kanyang ginagawa at iniba na lamang nya ang kanilang usapan.Bumalik naman si Raymond sa kanyang pwesto kanina at may kinuha roon na folder.“Tingnan mo ang mga impormasyon na ito Ms. Sophia. Gusto ko lang malaman kung interesado ka rito,” sabi ni Raymond at saka nya iniabot kay Sophia ang folder na naglalaman ng mga dokumento.Napasulyap naman si Sophia kay Raymond at ng tumango ito ay kinuha na nga nya ang iniaabot nitong mga dokumento at saka nya iyon binasa.Habang binabasa ni Sophia ang mga dokumento ay hindi naman nya naiwasan na magulat dahil sa nilalaman noon. Plano pala ni Raymond na magsaliksik sa larangan ng holograpiya ang isa sa napakamahal na larangan ng pananaliksik.“Mr. Raymond sa pagkakaalala ko ay mayroon ng mas bihasang grupo sa ibang bansa na nagsasagawa ng ganitong pananaliksik anim na taon na ang nakalilipas ngunit hanggang 3D projection pa lamang ang naabot ni
CHAPTER 11Habang nakatanaw sa labas ng bintana si Sophia ay ramdam na ramdam naman niya ang malamig na simoy ng hangin. Nang mapadako ang tingin nya sa loob ng sasakyan ay napansin kaagad nya ang malaking pagbabago roon. Ang mga naiwan nya roon ay wala na.Sa tatlong taon kasi nilang pagsasama ni Francis ay madalas nga siyang sumasakay sa kotse nito dahil sa pakikisama na rin nya sa pamilya ni Francis. Sa paglipas nga ng panahon ay naiwanan na nga ang bakas nya sa loob ng kotse.Ang mga laruan at ang inosenteng amoy ng jasmine ay nawala na rin. Para syang biglang nawala bigla sa buhay ni Francis.“Ate Sophia pasensya ka na kung wala na ang mga gamit mo rito sa loob ng kotse ni Francis. Hindi ko rin kasi gusto ang amoy ng jasmine kaya pinapaltan ko na lamang din iyon kay Francis. Ang mga laruan mo naman ay aksidente kong nadumihan kaya naman itinapon ko na lamang,” sabi ni Bianca ng mapansin nya na iginagala ni Sophia ang tingin nito sa loob ng kotse. “Pasensya ka na ate kung itinapon
Anuman nga sa dalawang iyon ang rason a pareho nga itong ayaw makita ni Harold.Kung maging baldado nga si Raymond ay hindi na nga siya karpat-dapat sa kahit na anong pangarap. at kung hindi naman nga siya napinsala ay malaki nga ang magiging pinsala kay Sophia at sa Prudence.Ang presensya lang nga ni Raymond ay parang tanikala sa paligid ni Harold. At gusto nga niyang malaman agad ang totoo dahil gusto nga niyang makapaghanda.Bigla ngang bumigat ang panahon. Mainit at maalinsangan ang hangin at bigla ngang bumuhos ang malakas na ulan. At habang bumubuhos nga ang ulan ay halos wala na ngang makita si Sophia sa harapan niya kundi ang malabo at basang paligid.Mas lalo ngang tumindi ang amoy ng sunog sa hangin matapos nga nitong maulanan.Nakakaramdam na nga ng pagkahilo si Sophia. At paulit ulit nga niyang pinipigilan ang kanyang sarili na msuka dahil sa amoy na iyon.“Umalis na muna tayo. Buhay pa si Raymond” sabi n Harold kay sophia.Nanatili naman nga na tahimik si Sophia at hindi
CHAPTER 197Wasak na wasak nga ang sports car na naroon at halos wala na ngang natira kundi ang pira-piarso nitong bahagi. At dahil nga sa pagsabog dahil sa pagtagas ng gasolina nito ay makikita nga ang ilang bahagi ng sasakyan na nagkalat doon.hindi naman nga makapasok si Sophia roon gamit ang wheelchair niya kaya naman kinailangan nga siyang tulungan ni Harold para makalapit siya roon.Tanghaling tapat nga ng mga oras na iyon pero tila ba madilim nga ang kalangitan dahil sa makakpal ang mga ulap na tila ba bumubulong ng isang masamang balita. Para bang ang bundok nga ay tinakpan ng anino na nagdadala ng hindi maipaliwanag na kaba at bigat ng damdamin.Napakarami ngang sports cars at racing cars ang nagbungguan sa bundk na iyon. Lahat nga ay wasak at nagkapatong patong na dahil sa trahedyang hindi nga madaling kalimutan.Mula sa ilang sasakyan ay maririnig pa nga ang mahihinang paghingi ng tulong.Habang papalapit nga si Sophia roon ay unti-unti nga niyang nakita ang isang sasakyan
Oo nga at hindi naman niya ipagsasabi ang tungkol sa bagay na ito. Ngunit kahit pa man hindi niya ito ikalat a mukhang hindi rin nga ito mananatiling lihim nang matagal.Halata naman nga na mayroong mabigat na problema si Raymond ngayon. Sa pamilya Villamayor ay hindi nga basta-basta ang mga kalaban. At kung wala si Raymond para ipagtanggol si Sophia ay sino pa ang kikilala sa kanyang pagkatao?Hindi lamang nga ang mga shareholders ng Villamayor Group ang posibleng hindi tumanggap sa huling habilin ni Raymond. Maging sina Max at Gilbert Villamayor ay siguradong kokontra. At hindi lang nga sila basta tututol at tiyak nga na tatargetin nila si Sophia para makuha ang yaman ng pamilya Villamayor.Magiging sentro nga si Sophia ng pagbatikos at paninirang-puri. At baka nga pagbintangan pa siya na ginamit niya si Raymond para agawin ang kanyang mga ari-arian.Kung dati nga ay mag aalala si Dr. Gerome na baka nga hindi kayanin ni Sophia ang ganitong laban at baka kailanganin pa niya ang sup
Bahagya naman nga na umatras si Harold at muling pumwesto sa tabi ni Sophia. At tahimik nga nitong itinulak ang wheelchair ng dalaga palayo.Pero bago pa man nga sila tuluyang umalis ay mahinahon nga niyang itinaas ang kamay niya.“Jacob may inatasan nga pala ako na mag-alaga sa’yo. At kung may kailangan ka ay huwag kang mahiyang magsabi. Ikaw ang batang amo ng Prudence,” sabi ni Harold.Pagkaalis nga ni Harold ay iniwan nga niya ang linya na ikinagulat ng lahat at napaisip pa nga ang mga ito na kung ano ang ibig sabihin ni Harold sa sinabi nito na batang amo ng Prudence si Jacob?Wala ngang nakakaalam kung sino ang tunay na ama ni Jacob. ang kanya ngang ina ay si Theresa na matagal na ngang pumanaw. At ang natatangi na lang na kamag-anak niya ay ang kanyang kaptid na si Sophia.Kung batang amo nga si Jacob ng Prudence, ang tanong ngayon ay sino ang totoong namumuno sa Prudence? At ang tanging kasagutan nga roon ay si Sophia lang.At kahit nga si Dr. Gerome na hindi kailanman sumagi s
CHAPTER 196Sa mundo ng negosyo, sino nga ba ang tinatawag nila na lalaking diwata? At ang una nga na pangalan na papasok sa kanilang isipan ay si Harold.Si Harold Alvarez ay ang vice president ng Prudence. At kilala nga ito hindi lamang dahil sa kanyang husay kundi pati na rin nga sa taglay nitong kagwapuhan. Usap-usapan nga noon na noong itinatatag pa lamang ang Prudence sa ibang bansa ay madalas nga itong habulin ng maraming tao, hindi lang nga ng mga kababihan kundi pati na rin nga ng mga lalaki.Sa hindi nga inaasahang pagkakaaon ay higit kalahati ng mga tao na humabol kay Harold noon ay mga taong humabol din nga kay Sophia.At ngayon nga na kahit walang ngiti sa kanyang mukha ay nanatili pa rin na mahinahon si Harold nang humarap sa kanila. Ang taglay nga niyang kagwapuhan ay tila ba umangkin ng sandaling katahimikan at pati nga si Jacob ay naanganga sa gulat ng makita siya.“Anong ginagawa mo ito?” tanong ni Jacob.“Tsk. Hindi pa ba obvious,’ maikling sagot ni Harold at saka n
“Huwag kang maguilty,” mariin na sabi ni Sophia. “Walang mangyayaring masama kay Raymond. Isa siyang masamang damo at ang sabi nila ang masamang damo raw ay mahaba ang buhay. Babalik ssiya at ako mismo ang maghahatid sa kanya pauwi. At pagkatapo nun…” saglit pa nga na tumigil sa pagsasalita niya si Sophia.Napatingin naman nga si Jacob sa mga mata ng ate Sophia niya. At kita nga niya na wala na nga roon ang lambing. Hindi na nga iyon ang malambot at mahinhin na Sophia na nakilala niya. At sa halip nga ay malamig ang mga mata nito, matalim at puno ng galit.“Papanagutin ko sila. Sampu, sandaang ulit ng sakit na pinatikim nila sa’yo ay ibabalik ko lahat sa kanila. Pangako yan,” mariin pa na sabi ni Sophia.at sa katahimikan nga ng silid na iyon ay tanging ang mga salita na iyon ni Sophia ang naiwan. Dahil sa mundong ito ay wala namang ganap na aksidente.Kakapalabas pa lang nga ni Sophia ng ilang 3D video clips tungkol sa hologram technology at ilang araw pa lamang nga ang lumipas pero
“At kung may nakaaway man nga si Raymond at kahit pa nagreport ka na sa mga pulis ay baka wala ring mangyayari. Kung totoong may nangyari nga sa kanya ay baka mabaon na lang sa limot ang kaso,” pagpapatuloy pa ni Dr. Gerome dahil hindi naman talaga nila maitatago ito.Wala naman siyang balak na itago ang lahat. Bagamat litong lito nga ang isip ni Jacob ay alam niyang wala na siyang magagawa kundi harapin ang sitwasyon. Alam niya na mahina si Sophia at baka hindi nito kayanin ng damdamin nito ang balita pero hindi naman nga niya kayang hayaan na si Raymond lang ang magdala ng lahat ng bigat. At isa nga itong sugal na kailangan niyang gawin.“Iligtas mo siya,” paos ang boses na sabi ni Jacob. “Ang tanging naaalala ko ay sa bundok siya dinala. At ang taong umatake sa kanya ay nagngangalang Wilson,” pagpapatuloy ni Jacob.Napakurap kurap nga si Dr. Gerome dahil sa sinabi na iyon ni Jacob. At ang pangalan na binanggit ng binata ay parang isang babala na.Ang lider ng isang kilalang sindik
CHAPTER 195“Mag exam sa ganitong kundisyon? Baka nga nababaliw na ako,” tahimik na tanong ni Jacob sa kanyang sarili habang nakahiga nga siya sa hospital bed.“Sa lagay nya ngayon ay hindi ko inirerekomenda na ipagpatuloy niya ang kanyang pagsusulit,” direktang pahayag ni Dr. Gerome.Isinasaalang-alang nga ni Dr. Gerome ang lahat ng aspeto. Si Jacob ay kilalang henyo mula sa kanilang paaralan. matagal na siyang itinuturing na magiging top scorer sa taong ito para sa college entrance exam. Nasa mataas na pedestal na siya at kung babagsak man siya ay tiyak na masakit nga ang pagbagsak nito.Sa totoo lang ay wala ngang pakialam ang publiko kung naaksidente man si Jacob o kung nasugatan siyang pumasok sa pagsusulit na iyon. At ang tanging mahalaga lang nga sa kanila ay ang magiging resulta ng exam.Gaya nga ng paggawa ng isang hiling na kung hindi mo maabot ng kahilingan na iyon ay pagtatawanan ka. Maliban na lang kung makapaghain nga si Jacob ng isang kamangha manghang resulta matapos b
Hindi na nga napigilan pa ng guro ang kanyang sarili. Lumapit na nga siya kaagad kaagad sa binta at napamulagat na lang siya nang makita nga niya na pulang pula at mainit ang mukha ni Jacob.“May lagnat ka,” sabi ng tagabantay kay Jacob.Dahan dahan naman nga na itinaas ni Jacob ang kanyang ulo. ngunit hindi pa man nga siya nakakabigkas ng salita ay bigla ngang pumasok si Principal Monica kasama ang doktor.naramdaman na lang nga ni Jacob na may yumakap nga sa kanya at buhat-buhat nga siyang inalalayan palabas ng kwarto na iyon.“Pakiusap… pababain nyo lang muna ang lagnat ko. May exam pa ako mamayang hapon. Kailangan kong kunin iyon… kailangan ko…” mahinang bulong ni Jacob at paos na nga rin ang kanyang boses.Ayaw kasi ni Jacob na hindi siya makkuha ng exam ngayon. Ayaw niyang sayangin ang pagkakataon na ito. Si Raymond nga ang halos nagbigay sa kanyan ng panibagong buhay kaya hindi siya pwedeng mabigo dahil hindi nga niya ito bibiguin.**************Samantala naman sa bundok kung