KABANATA 36

RUAN'S P. O. V

I don't know how long was I here.

Sa bar ni Tristan. I am wearing my usual get up—long sleeved polo at pants. Malayung-malayo sa dapat na suot ko sa Halloween party na ginaganap ngayon ng kumpanya.

I know, everyone was expecting me there. Pero anong magagawa ko? I don't fucking go. At wala sa ugali ko na ipilit ang mga bagay na talagang hindi ko gusto.

"Sir, kayo na lang 'yung last customer namin. 'Di pa ba kayo uuwi?”

Tumingin ako kay Jako. Hindi na n'ya suot 'yung apron na part ng unifor n'ya. Naka-t shirt na lang din s'ya. Mukhang nakapagpalit na.

"Aren't this bar open for twenty-four hours? Umuwi ka na, hihintayin ko na lang dito 'yung kapalitan mo rito. I'm sure, mayamaya lang din may customer na kayong darating. Anong oras na ba?”

Jako took a glimpse of the wall clock behind the counter.

"Alas dos na ng madaling araw, Sir. Tsaka walang darating na kapalitan ngayon dahil bilin ni Sir, hanggang alas dose lang 'yung bar ngayon dahil nga Halloween at may event sila na