KABANATA 31

THEA'S P. O. V

"Damn, that's the worst! You should've called the social security to take you away from them!”

Natawa na lang ako nang makita ko kung ga'no kaapektado si Ruan sa mga ikinuwento ko sa kanya tungkol sa buhay ko. Invested na invested s'ya sa buong panahon ng pagkwekwento ko. And now, his reaction said it all.

"I know. Sobrang daming paraan na pwede kong gawin para makaalis sana ng mas maaga sa kanila, 'di ba? But I didn't do so. Ewan ko; siguro kasi mas nanaig sa'kin 'yung kagustuhan ko na may matawag pa ring "pamilya" kahit papa'no. Tsaka umasa rin kasi ako no'n na magbabago pa sila. Masyado akong napaniwala sa sabi-sabi nila na lahat ng tao, may capability pa na magbago. Majority siguro, oo. Pero hindi lahat. Isa 'ko sa mga buhay na patotoo sa bagay na 'yon.” sabi ko. Napahinga ako ng malalim. Kasabay no'n, unti-unting nabura 'yung ngiti ko. "Pero okay na rin siguro. Tsaka kaya baka hindi ako nagkaro'n ng lakas ng loob na tumakas dati, kasi baka hindi pa talaga 'yon 'yun