Chapter 5

"Perlita, parang gulat na gulat ka ata? Anong problema? Huwag mo sabihin na nakalimutan mo na ako?" Malamig at hindi kumukurap na tanong ni Sandra sa paboritong kasambahay ng stepmother niya.

Napalunok naman si Perlita. Nakita ni Samantha ang pagnginig ng labi nito, bago nagsalita.

"M-Miss... bumalik ka na...?"

Humakbang si Samantha paabante. "Oo, bumalik na ako at wala na akong balak pa na umalis. Linisin mo na ang kwarto ko."

Perlita lowered her eyes and pursed her lips and dared not speak. Kwarto? Wala ng kwarto si Samantha sa pamamahay na ito. Ang dati niyang kwarto ay si Erica na ang natutulog simula nang dumating ito at ang ina nito rito. 

Hindi nakapagsalita si Perlita. Kung noon ay walang habas itong kokontra sa kanya sa kahit anong sabihin niya, but the aura of the young lady in front of her changed, becoming intimidating and breathless. Katatakutan.

"Sino ang narito ngayon?" Taas kilay na tanong ni Samantha. Sa loob ng dalawang taon na wala siya rito ay hindi pa rin nagbabago ang desinyo ng garden. Ang mga halaman at puno ay narito pa rin. 

"N-Narito ho ang daddy niyo... si Madam, pati na rin si Miss Erica..." mahinang sagot ni Perlita.

"Perfect! Tamang-tama na narito ang lahat ngayon. Tipid sa oras." Ngumisi si Samantha at nagmartsa papunta sa front yard, deristo sa loob.

Mula sa hallway ay dinig na dinig niya ang matinis na boses ni Erica roon sa living room.

"Mom, do you think I look better wearing this one or the one just now?" Tanong ni Erica habang hawak ang maliit na diamond necklace na nakasabig sa leeg nito.

"Gaga, syempre yang pinakamahal ang bagay sayo. Hindi ka lang basta pupunta sa banquet. Naroon ka para samahan si Logan." Nakita ni Samantha and pagkuha ni Elena, ang stepmother niya, ng blue diamond necklace na nasa lamesa at kumikinang-kinang pa. Halatang mas mahal ito sa suot ni Erica. Umikot si Elena sa likod ni Erica at isinuot ang kwintas.

Erica lowered her eyes, gently stroked the sparkling blue diamond, and the corners of her mouth couldn't be suppressed. Sumenyas naman si Elena at agad na tumalima si Erica. Naupo ito sa tabi ng ama na abala sa cellphone nito, at inangkla ang braso.

"Dad, look, maganda ba? Bagay ba sa akin?" does it look good?" malawak na ngiting tanong ni Erica sa ama, ang mga mata ay kumikisap-kisap pa. 

Binalingan ng ama si Erica at marahang hinaplos ang ulo nito. "Ikaw ang pinakamagandang babae, anak. Kahit anong isuot mo ay bagay sayo."

Humagikgik naman si Erica sa sinabi ng ama. "Dad, baka magselos si Mom. Huwag mo sabihin na ako ang pinakamaganda."

Ngumiti naman si Elena at nilapitan ang mag-ama. Naupo ito sa tabi ng dalawa at yumakap. "Bakit naman ako magseselos. Alam kong binibiro lang ako ng Daddy mo. Ako talaga ang pinakamaganda."

Nagtawanan ang mga ito na para bang isang masaya at perperkong pamilya. At hindi naman maiwasan na hindi mapairap ng mata si Samantha.

"Pareho kayong pinakamaganda sa paningin ko," paglalambing ng ama. Erica leaned her head on his shoulder and smiled, and Elena lowered her eyelashes with a shy look.

Masyadong masakit sa mata ang nakikita ni Samantha. Tama na ang drama. Pumalakpak siya nang tatlong beses para kunin ang atensyon ng mga ito. Sabay-sabay naman na napalingon sa kanya ang mga ito, unti-unti nawala ang mga ngiti sa labi nang makita siya.

"Ang saya-saya naman ata ng pamilya na ito? I am moved by this scene," sarkastikong wika ni Samantha. "Attorney Torres, ikaw ba?"

Seeing the happy and harmonious scene of the family of three just now, umalab ang galit ni Attorney Torres sa kanyang mga mata, pero hindi nito iyon pinahalata. Talaga palang kaawa-awa si Samantha sa sariling pamilya.

"Samantha! Anong ginagawa mo rito?!" Si Erica ang unang nag-react. Wala pa man ginagawa si Samantha at nagpupuyos na ito.

Isang matamis na ngiti lamang ang isinagot ni Samantha, at tsaka naglakad papunta sa sofa at naupo roon.

Tumayo si Attorney Torres sa tabi ni Samantha, at pinasadahan ng tingin si Erica. "Miss Erica, dito nakatira si Samantha. Pwede siyang umuwi rito kung kailan niya man gusto."

"Who do you think you are? Did I ask you a question?" Erica's eyes fell on Attorney Torres, and scolded unhappily.

"Ako ang lawyer ni Samantha," kalmado nitong sagot.

Napangisi si Erica, puno ng paghamak. "Sino bang may karapatang tawaging abogado ang sarili niya? Baka nga gawa-gawa mo lang ang kwento na iyan." At tsaka ito bumaling kay Samantha na nanlilisik ang mga mata. "Samantha, tinapon ka ni Logan at wala ka nang matakbuhan. Ngayong may abogado kang dala rito, gusto mong bumalik? Huwag kang mangarap! Lumayas ka dito! Hindi ka namin tatanggapin!"

Sumugod si Erica at inabot ang braso ni Samantha, para hilahin palabas. Ngunit hindi nito inasahan na iiwas si Samantha sa gilid. Bumagsak si Erica sa sahig, at isang matalim na sakit ang naramdaman nito Chen Qianqian sa sariling leeg.

Dahan-dahan itong humawak sa leeg ng may napansin doon.

Tahimik na nakatayo si Samantha at nakatingin sa kapatid, hawak ang isang kuwintas—ang mismong suot ni Erica kanina. Kung titignan nang mabuti, may bahid ng dugo ang kadena nito.  

"How dare you! Gusto mo na ba talagang mamatay, Samantha?!" Sigaw ni Erica, bigla itong tumayo at galit na galit na sumugod kay Samantha.

Naging malamig ang mga mata ni Samantha, at isang bahagyang ngisi ang lumitaw sa kanyang labi. Bago pa bumagsak ang sampal ni Erica, maagap niyang hinawakan ang pulso nito, pagkatapos ay tinadyakan ang tuhod at sabay binitiwan ito.

Plak! 

"Aray!—" Napaluhod si Erica  habang namimilipit sa sakit.

"Erica!" Agad na lumapit si Elena para tulungan ang anak. Hindi nito inakalang maglalakas-loob ang stepdaughter nito na kalabanin ang pamilya niya. "Tingnan mo na ang ginawa ng anak mo!" paninisi pa nito sa asawa. "Napakawalanghiya!"

Hindi pinansin ni Samantha ang atungal ng stepmother niya. Mula sa peripheral vision niya ay kita niya rin kung paano nanginig sa galit ang panga ng kanyang ama. Pero wala siyang pakialam doon.

Tinitigan niya ang kuwintas sa kanyang kamay, bahagyang naningkit ang kanyang mga mata. "Kung tama ang pagkakaalala ko, akin ang kuwintas na ito, hindi ba, Erica?"

Namutla si Erica, nagngingitngit habang pilit inaabot ang kuwintas. "Akin 'yan!"  

Ibinulsa ni Samantha ang kuwintas at walang pakialam na naupo muli sa sofa. "Ang kuwintas na ito ay nagkakahalaga ng sampu-sampung milyon, Erica. Hindi ba sinabi mo noon na wala kang pera pambili ng damit na nasa libo lang, kaya niloko mo akong bilhin ito para sa’yo? Kailan ka pa naging mayaman?"

Nagpapalit-palit ang kulay ng mukha ni Erica sa narinig. "Wala kang pakialam! Akin 'yan! Ibalik mo sa akin, o tatawag ako ng pulis at ipapa-report kita ng pagnanakaw!"

Tumagilid si Samantha at tumingin sa kapatid, hindi nagsalita ng ilang saglit, ngunit ang kanyang tingin ay tila binabasa ang tatlo.

Nagsimulang matakot si Erica sa titig niya. Parang hindi na ito ang Samantha na kilala nitong mahina.

"Sige, ganito na lang..." malumanay na sabi ni Samantha. "Ang mga asul na diyamante ay bihira, kaya bawat isa ay may laser-engraved na unique number. Erica, dahil sinasabi mong iyo ang kuwintas na ito, sigurado akong alam mo ang serial number nito, hindi ba?"

Biglang natigilan si Erica. Numero? May numero pala ang diyamanteng? Hindi nito iyon alam. Paano nito iyon malalaman, gayong kinuha lang nito ang kuwintas mula sa mga alahas na iniwan ni Samantha sa mansyon.

"S-Sino ba naman ang mag-aabalang tandaan ang serial number ng kuwintas? Napakahaba at nakakainip tandaan!" kinakabahan nitong tanong.

"Oh, hindi mo alam?" mahinahong turan ni Samantha, mabagal ang huling pantig na tila nagpapakita ng kawalang-interes. Ngumiti siya saglit bago muling naging seryoso. "Walang problema. Dahil binili mo ang kuwintas na ito, dapat may certificate ka, hindi ba? Nandoon ang serial number. Tatawagin na lang natin ang pulis para siguraduhin."

Tuluyan nang nag-panic si Erica, hindi alam ang sunod na sasabihin. Napatingin ito sa mga magulang para humingi ng saklolo. "A-Ano..."

"Nawala ang certificate, tama ba?' Tumawa si Samantha at tinignan siya nang deretso sa mata ang kapatid, tila binabasa ang kanyang iniisip. "Walang problema kung nawala ito. Nakarehistro ang lahat ng ganitong klase ng alahas. Ang pulis ang bahalang mag-verify."

Hindi na nakasagot si Erica, nanginginig na ang kanyang mga labi.  

Nag-antay si Samantha saglit. Nang wala siyang narinig mula kay Erica, kumurap siya nang inosente at ngumiti. "Teka, hindi ka ba tatawag ng pulis? Hindi ba’t ipapa-report mo ako ng pagnanakaw? Sige na, tawagan mo na sila."