Chapter 4

Namula ang mukha ni Erica sa galit sa mga sinabi niya. Galit na hinila siya nito pataas at pagkatapos ay malakas siya nitong sinampal sa mukha.

Ang sampal ni Erica ay tila bumingi sa sa kanya dahil sa lakas ni'yon at agad na umibis ang dugo mula sa gilid ng labi ni Samantha...

Hinarap ni Erica ng nga kasambahay na nasa likuran nito. "Kayong dalawa, hawakan niyo ang babaeng 'to!"

Muli siyang sinampal ni Erica at tila nagdilim ang kanyang mga paningin. Kung hindi lang siya hawak ng mga katulong siguradong babagsak siya.

Marahas siya nitong hinawakan sa baba para itaas nito ang mukha niya.

Malinaw ang marka ng sampal sa kanang pisngi ni Samantha at hindi nagtagal ay namula iyon at namaga.

"Hindi ba madaldal ka? Bakit hindi ka magsalita ngayon?!"

"Erica, alam mo ba kung ano ang paniniwala ko?" Dinura niya ang dugo na nasa kanyang bibig. Ang mga almond niyang mga mata ay nanlisik dahilan para makaramdam ng takot ang mga taong nasa paligid niya.

"Kung may makasakit sa akin, susuklian ko iyon ng sampung ulit," ngumisi siya "Kaya, hangga't nabubuhay ako, kahit tumakbo ka pa sa dulo ng mundo, siguradong pagbabayaran mo kung ano man ang ginawa mo sa'kin ngayon."

Saglit na nakaramdam ng takot si Erica pero ang takot na iyon ay agad nitong isinantabi.

"Ate, huwag mo akong takutin sa mga salita mo! Sa tingin mo ba matatakot ako sa isang basurang tulad mo?!" anito, pagkatapos ay sunod-sunod na muli siya nitong pinagsasampal.

Nang mapagod si Erica sa pagsampal sa kanya ay nakaramdam na ito ng pagkapagod. Kuway bumaling sa kasambahay. "Narinig niyo ba ang sinabi ni Logan kanina?"

"Oho. Sinabi ni Señorito na hubarin ang lahat ng damit ni Señorita Samantha at paalisin siya." Ibinaba ng alipin ang kanyang mga mata na inulit ang sinabi ni Logan kanina.

Hinimas ni Erica ang masakit na mga pulso, kinulot ang kanyang mga labi sa kasiyahan at naglakad palayo suot ang high heels.

Ito ay simula ng taglagas, at si Samantha ay hinubaran ng mga kasambahay maliban sa isang set ng silk underwear na suot niya, na halos hindi natatakoan ang halos hubad na niyang katawan.

Ibinaba ni Samantha ang ulo at hindi napigilang pumikit. Tumigil na lang siya sa pakikipaglaban at hinayaan ang mga ito na gawin ang gusto nila.

Alam na alam niya na ang manatiling buhay ang pinakamahalagang bagay ngayon.

Dinala siya ng mga katulong sa pintuan. Tutal naging asawa naman siya ni Logan. Kahit na galit na galit sa kanya ang mga katulong, mataktika pa rin silang lumayo. Sa daan, maliban sa dalawang kasambahay na nagbuhat sa kanya, walang ibang taong nakita.

Kumatok ang kasambahay sa pintuan ng study room ni Logan, at mula sa loob narinig ang malalim nitong boses.

"Come in."

Itinulak ng kasambahay ang pinto at pumasok. "Señorito, pinalayas na ho namin si Señorita Samantha gaya ng iniutos mo."

Si Logan ay nakatingin sa kontrata sa kanyang kamay, ang kanyang mga mata ay tumingin sa kaharap at malamig na nagsalita. "Wala ba siyang sinabi?"

"Wala ho," nakayuko nitong sagot.

Malamig na suminghot si Logan, iniisip ang sinabi ni Samantha, ang kanyang malamig na mga mata ay nagtipon ng poot, padabog na isinara ang folder at nag-utos. "Sabihin sa kanila na itapon ang babaeng iyon at huwag dumihan ang pinto ng mansion."

Nang marinig ito, ang kasambahay ay natakot at tumugon, "Oho."

**

SOUTH of the city, sa isang masikip na basement.

"No!" Biglang nagising si Samantha at pabalikwas na bumangon habang taas-baba ang kanyang dibdib sa takot.

Bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok ang hindi kilalang lalaki. Ang dala nitong tray na may lamang pagkain at gamot ay inilapag nito sa bedside table.

"Miss Castillo, mabuti gising ka na," may pag-aalala nitong sabi.

Tumingin siya sa lalaki at ikinalma lang ang sarili. Kunot ang noo na hinanap niya sa kanyang memorya kung sino ang lalaking ito. Pakiramdam niya ay pamilyar ang taong nasa harapan niya, ngunit hindi niya maalala kung sino ito at kung saan niya ito nakita.

Bumaba ang tingin niya sa sarili. Ang huli niyang naalala ay hinubaran at itinapon siya sa labas ng mansion ni Logan, ngunit sa mga sandaling iyon, siya ay may suot na siya ng isang floral dress na damit ng pang lola.

"Sino ka?" Paos na tanong niya sa lalaki.

"We already met, pero noong bata ka pa, kaya normal lang na hindi mo na ako maalala. Ako si Mark Torres, ang abogado ng iyong ina noong nabubuhay pa siya," anito na naka ngiti.

Attorney Mark Torres? Abogado ng kanyang ina? Parang pamilyar sa kanya, pero hindi niya talaga maalala. "Tinulungan... mo ko?"

"Yes, nang tawagan kita, may sumagot sa cellphone at sinabi sa akin na nahimatay ka. Pero don't worry, wala akong nakita. Binalutan ang katawan mo ng coat at responsibilidad ko lang na dalhin ka sa kotse," paliwanag ng abogado.

"Paano naman yung damit na suot ko?"

"Oh, pinakiusapan ko ang biyenan ng kapitbahay na palitan ang suot mong damit."

Nakahinga si Samantha, pero hindi maalis sa isip niya ang sinabi nito. "Sabi mo tinawagan mo. Bakit anong problema?"

Ang ina ni Samantha ay namatay noong siya ay labintatlong taong gulang. Bagama't si Attorney Torres na nasa harap niya ay matandang kakilala ng kanyang ina, hindi nagpakita ng napakaraming taon. Kaya nakakapagtataka kung bakit ito biglang sumulpot sa ganitong oras?

Tumayo ang abodago at lumabas ng kwarto. Saglit din ay bumalik ito na may hawak na dokumento at iniabot sa kanya.

"Ito ang last will and testament ng iyong ina," anito.

"Last will and testament?" Hindi makapaniwalang tanong niya. Kung tama ang pagkakaalala niya, ang ina ni Samantha ay biglang namatay. Hindi niya maisip na meron itong maiiwan na last will and testament.

Kung ganu'n, paanong ang kanyang duwag na ama at ang babae nito?

"Oo, ipinagkatiwalaan ako ng iyong ina bilang saksi sa testamento bago siya namatay. Balak ko sana ibigay ito sa'yo sa ika dalawampu't dalawang kaarawan mo.

Sa pagpapaalala ng abogado, naalala ni Samantha ang araw na hiwalayan siya Logan ay ang araw ng kanyang kaarawan. She's now twenty two years old.

"Ito ay nagsasaad na ang iyong ina ay gustong ilipat sa pangalan mo ang mamanahin mong property, kasama ang 15% ng shares ni Sandra sa kumpanya at ang Paco de amore," pag-uumpisa ng abogado.

Inilipat ni Samantha ang testamento sa huling pahina at sa signature column sa kanang ibaba, nakita ang tatlong pangalan ng kanyang ina. "Sandra Castillo..."

"Attorney, ilang araw akong walang malay?" tanong ni Samantha sa abogado.

"Three days."

Isinara ni Samantha ang testamento at bumaba sa kama. "Nagkaroon sila ng tatlong araw na kaginhawahan, sapat na siguro iyon," aniya na lalabas na ng kwartong iyon.

"Miss Castillo, saan ka pupunta?" awat sa kanya ni Attorney Torres.

Huminto si Samantha sa may pintuan. Sinulyapan niya ang hawak na testamento sa kanyang kamay at taas ang kilay na nilingon ang abogado.

"Saan pupunta? Saan pa ba kundi sa Paco de amore na inangkin nila. Haharapin ko ang walang kwenta kong ama, ang kabit niya at ang kanilang anak. Babawiin ko kung ano ang para sa'kin." Pagkatapos magsalita ni Samantha, binuksan niya ang pinto tsaka lumabas.

Nang marinig ng abogado ang sinabi ni niya, natulala ito saglit na para bang nakita nito sa katauhan niya ang kanyang ina na si Sandra. Nang makabawi, agad nitong sinuot ang suit jacket at mabilis siya nitong sinundan.

**

Sa hilaga ng lungsod, sa bahay ng pamilya Castillo sa Paco de amore.

Si Samantha at si Attorney Torres ay nakatayo sa harap ng pinto at dose-dosenang beses pinindot ang doorbell. Bago tumunog ang isa, mabilis na tumunog ang isa, parang death warrant.

Tumakbo palabas ang kasambahay at sumigaw, "Parating na ako, sino ba 'to! Bakit mo pinipindot nang maraming beses ang doorbell?"

Sa sandaling bumagsak ang pinto, ang kasambahay ay natigilan at hindi nasisiyahan nang makita siya nito.

Napakunot ng noo si Samantha na may malamig na tingin sa mga mata na tumingin sa kasambahay. "Nandito ako para kunin ang buhay mo."

"Ikaw, ikaw, ikaw..." Ang mukha ng kasambahay ay namutla at nanlamig sa lamig na nagmumula kay Samantha.

Kung ito hindi na maipinta ang mukha dahil sa pagbabalik niya, paano pa kaya kapag nakita siya ng walang kwenta niyang ama at ang kabit nito, pati na si Erica?