Chapter 2

Huminto si Samantha at naningkit ang mga mata sa babaeng paparating.

"Erica?" Ito ay ang kanyang half sister.

Bahagyang tumaas ang sulok ng mapulang labi ni Erica at huminto hindi kalayuan sa kanya, "Aalis ka na ba, ate?"

Inikot ni Samantha ang kanyang mga mata at ngumiti. "Erica, ilang araw na kitang hindi nakikita, at gusto mo pa ring maglupasay sa banyo at magtanong tungkol sa amoy kahit alam mo na ang sagot."

Erica's face turned pale and a flame of anger ignited in her eyes. Pero dahil sa magaling na aktres si Erica nagawa nitong pinigilan ang galit at muling ibinalik ang mahina at painosenteng katauhan.

"Nag-aalala lang ako sa'yo. Bakit ganyan mo naman ako kung pag-isipan?"

Nag-aalala? Natawa na lamang siya sa kanyang isipan. Naniniwala siyang peke lang ang ipinapakita nito.

Humakbang ng dalawang beses papalapit si Emmanuel nang walang ekspresyon at nagpaalala, "Señorita, oras na para umalis ka. Baka bumalik na si Señorito."

Umarko ang sulok ng labi ni Samantha at itinuro niya si Erica. "Hindi naman sa ayaw kong umalis, ngunit nakaharang ang asong 'yan sa daraanan ko at hindi ako makaalis. Paano kung mabaliw yan at kagatin ako?" puno ng sarkasmong sabi niya.

Agad na namula ang mga mata ni Erica at pekeng pumatak ang mga luha nito. "Ate, alam ko na gusto ka ng hiwalayan ni Logan ngayon at nag-aalala ako para sa'yo. Kaya nga mas pinili kong iwan ang trabaho ko para puntahan ka rito tapos ganyan ang sasabihin mo?

"No, hindi maaaring maging magkapatid ang isang tao at ang aso." Mabilis na dumistansya si Samantha palayo kay Erica at tumingin kay Emmanuel. "Emmanuel, tingnan mo, paano ako aalis?"

Kumibot ang mga bagang ni Emmanuel at malamig ang mga matang tumingin ito kay Erica. "Miss Erica, maari bang tumabi ka?"

Kinagat ni Erica ang ibabang labi at lihim na masamang tiningnan ang katiwala.

"Emmanuel, hindi nakakaintindi ang isang aso," sabi pa niya.

Kuyom ang nga kamaong pinandilatan siya ng mga mata ni Erica. Pilit nitong pinipigilan ang galit habang ang sulok ng labi nito at tumaas. Marahil hindi nito lubos akalain na umaakto siya ng ganito. Dahil ang kilala nitong Samantha ay hindi palaban at madaling kontrolin.

Sinalubong ni Samantha ang galit nitong mga tingin sa kanya.

"Miss Erica," muling pukaw ni Emmanuel sa babae at nababakas sa boses nito ang tinitimping inis.

Tumikhim si Erica. "Emmanuel, hindi sa ayaw kong umalis ang kapatid ko, ito ay kagustuhan ni Logan."

Sabay na natigilan sina Samantha at Emmanuel sa sinabi ni Erica.

"Alam ni Logan na darating ako, kaya sinabi niya sa aking bantayan ko si ate na mag-impake at umalis. Ayon sa naka saad na kasunduan sa diborsyo nilang dalawa ay kailangan niyang umalis ng mansyon na walang dala, at sisiguraduhing wala siyang dadalhin na anumang bagay na pagmamay-ari sa pamilya Vicente." Bumaba ang mga mata ni Erica sa maletang dala niya.

"So, please, Emmanuel, open the suitcase for me to check."

Napakunot ang noo ni Samantha. "Kaunti lang ang dala kong damit. Isa pa, wala akong kinuha na pagmamay-ari sa pamilya Vicente."

Humakbang ng dalawang beses palapit si Erica at inagaw ang maletang hawak niya. "Ate, hindi sa iyo manggagaling ang pasya kung may kukunin ka. Kung wala ka talagang kinuha, bakit ka natatakot na tingnan ko ang dala mong maleta?"

"Tingnan mo."

Ibinaba ni Erica ang maleta at agad iyong binuksan at kinalkal ang nilalaman ni'yon. Pero kahit anong pagkalkal nito wala itong makitang nagpapatunay na may kinuha siya sa ari-arian ng Vicente.

Kinagat ni Erica ang kanyang mga ngipin. Hindi niya inaasahan na ilang piraso lang ng damit ang kinuha ni Samantha at bukod dun ay wala nang iba pa. Hindi nito lubos matanggap na wala itong mahanap na ebidensya tulad ng akusasyon nito sa kanya.

"Have you seen enough, Erica?" taas ang kilay na tanong niya sa babae.

"Sinusunod ko lang ang utos ni Logan, kaya mas maigi nang maghanap ng mabuti." mahinang sabi ni Erica.

"Sige, maghanap ka lang kung may makikita ka, ayoko rin naman ng mga damit na 'yan." Samantha curled her lips. Hindi pa rin nawawala ang sakit sa kanyang katawan. Ayaw rin niyang maabutan pa siya ni Logan sa takot na baka muli siya nitong sakalin.

Buntong hiningang naglakad na siya patungo sa elevator at sinundan naman siya ni Emmanuel.

Biglang may nag beep.

Umakyat ang elevator sa ikatlong palapag, at dahan-dahan bumukas ang magkabilang pinto ni'yon. Papasok na sana si Samantha, nang biglang bumungad sa kanya ang tila malamig na hangin at ang temperatura sa paligid niya ay biglang bumaba. Nanginginig siya at napatigil dahil parang pamilyar sa kanya ang ganu'ng pakiramdam.

Ang una niyang nakita ay isang pares ng makintab na leather na sapatos. Ang kanyang mga mata ay marahang umangat sa lalaking may-ari ng sapatos na iyon at ang galit na mukha ni Logan ay ang bumungad sa kanya. Kung nakakamatay lang ang tingin, tiyak pinaglalamayan na siya ngayon.

"Señorito Logan..." si Emmanuel ang unang nagsalita. Yumukod ito bilang respeto.

Ang matalim na tingin ni Logan ay tumuon sa kanya. "Samantha, it seems that you have forgotten what I said this morning!" anito na tila bumingi sa kanyang pandinig.

Nang makita niya ito, naalala niya ang pagkasakal nito sa kanyang leeg kaninang umaga dahilan para makaramdam siya ngayon ng matinding takot.

Pinatigas niya ang kanyang leeg at sinabi, "I remembered."

"Remember? Then how do you explain why you are still here!" Malalaki ang mga hakbang na pinutol nito ang distansya nilang dalawa.

Humakbang paatras si Samantha hanggang sa tumama ang likod niya sa dingding at wala na siyang paraan para umatras pa. Mariin siyang pumikit habang kagat ang ibabang labi.

"Si Erica ang dapat mong tanungin. Gusto ko nang umalis, pero bigla siyang dumating at pinigilan ako, kaya—"

Nasa kalagitnaan ng pagpapaliwanag si Samantha nang biglang humakbang si Erica at bigla itong sumabat na may luha sa kanyang mga mata.

"Paano mo nagagawang magsinungaling, Ate Samantha!"

"Hindi ako nagsisinungaling!" pagtanggi ni Samantha na kinamura ng kanyang puso. Kung hindi dahil kay Erica nakaalis na sana siya at hindi na naabutan ni Logan.

Mukhang maiiyak na si Erica na nagsalita. "Logan, hindi ko talaga pinigilan ang kapatid ko na umalis. Sinunod ko lang ang bilin mo na tingnan ang bagahe niya, alam mo na, baka may dalhin siya na hindi naman niya pagmamay-ari. Alam kong mahilig magsinungaling ang kapatid ko pero hindi ko akalain na magagawa pa niyang magsinungaling sa mga oras na ito," pagsisinungaling ni Erica.

Nanlalaki ang mga matang tumingin si Samantha kay Erica. Ang walang-hiya! Ang kapal ng mukhang ibaliktad siya!

Narinig ni Logan ang sinabi ni Erica at bumalik ang ginawa ni Samantha noon. Ang mukha nito lalong dumilim. "Samantha, sa tingin mo ba ay hindi ako magdadalawang isip na patayin ka?"

Galit na hinawakan ni Logan ang leeg niya at ang likod ng kanyang ulo ay malakas na tumama sa dingding dahilan para mahilo siya.

"L-Logan," hirap na tawag ni Samantha sa pangalan nito.

Ang boses ni Logan ay kasing lamig ng malamig na hangin na lumalabas sa isang ice cellar. "Talagang inuubos mo ang pasensya ko!"

Hindi magawa ni Samantha na matanggal ang kamay ni Logan sa leeg niya.

Nagmamadaling lumuhod si Emmanuel dahil sa nasaksihan sa takot na baka mapatay na siya ng tuluyan ni Logan. "Señorito Logan, pag may mangyaring masama kay Señorita, siguradong sasamantalahin ng mga nasa board of directors ang pagkakataon para mapaalis ka. Baka dahil dun, hindi na matuloy ang mga plano mo."

"Get out!" sabi ni Logan. Ang matipuno nitong kamay ay namuti dahil sa pwersa ng pagkasakal nito sa kanya.