Artemis’ POVInalis ni Honey ang aking busal sa aking bibig bago siya natatawang napatitig sa akin. “If I iust knew that this how I’ll see you this way, sana noon pa’y ginawa ko na,” natatawang sambit niya habang nakatingin sa akin. “You fucking demon! Fucking let go of my kids. Ako naman ang dahilan kung bakit niyo ito ginagawa,” galit kong sambit kaya mas lalo itong napahalakhak. Habang ang kaniyang mga kasamahan ay natutuwa tila ba nanonood ang mga ito ng television. Galit na galit ang mga mata ko at hindi magawang tignan ang mga anak na patuloy sa pag-iyak lalo na nang sampalin akong muli ni Honey. “Bitch, you don’t want to piss me right now,” nakangisi niyang sambit na naglahad ng kamay ay naghintay na abutan siya ng latigo ng kaniyang kasamahan. Nanlaki ang mga mata ko at ramdam na ramdam ang takot nang wala siyang pag-aalinlangan na hampasin ang dalawang bata. Paimpit ang sigaw ng mga ito tila ba ayaw talagang ipakitang nasasaktan sila samantalang ako’y parang tinakasan na n
Artemis’ POV“Or maybe it’s already a mess though? Baka umaalingasaw na talaga ang mga baho niya,” ani ko sa mapang-asar na tinig bago tumawang muli. While trying to fuck with their slow-witted mind, ang bubog na malapit sa akin ay sinimulan kong gamitin para alisin ang tali sa aking kamay. I acted like I was already out of breathe while still laughing. Pupuwede na siguro akong maging artista sa lagay na ‘to. Kasabay ng kalabog mula sa pinto ang siya ring tuluyan kong pag-alis sa tali sa aking kamay. Ramdam ko nga lang ang hapdi ng bawat parte ng katawan. Naririnig ko na ang mura ng magkapatid habang naghahanda sa kung sino man ang papasok. Sinamantala ko ‘yon para alisin ang tali sa aking paa. Wala akong pakialam kung mahapdi ang bawat sugat, kung kikirot ang malalalim na dapli ng bala, at kung saan ako dadalhin ng galit ko ngayon..54. They hit both of them 54 times. I’ll fucking kill 54 people right now. No, I’ll fucking kill every single one of them. Ang mga sugat pa ng mga bata
Artemis’ POV“Kung sinuswerte ka nga naman.” Humagalpak ng tawa si Honey kahit na nahihirapan na. Zelo looks like he was really in pain nang hawakan siya ni Honey. Tila ba naestatwa lang ako sa aking kinatatayuan nang makita kong sabay na tinutok ni Honey at ng Bise Presidente ang kanilang mga baril sa dalawa. Hinihingal si Zelo nang maupo siya. Ang ngiwi sa mukha’y hindi rin nawala pa. Kitang-kita ko ang panunugo mula sa kaniyang katawan. Nang tignan ko naman ang anak na si Hades. Sinubukan niyang huwag umiyak. Kagat-kagat niya lang ang kaniyang labi habang ang luha’y patuloy sa pagbagsak. “What are you doing here, Little Boy? Say your speech to your Mom and Dad before I’ll kill you. It will probably nice to see their reaction when you die in front of them,” natatawang saad ng Bise Presidente.“Fuck you. Fucking let go of my child,” malutong kong mura habang nakatutok ang baril sa Bise Presidente subalit nanginginig na ang aking kamay. Hindi ko alam kung sino ang babalingan ng mga
Artemis’ POVMayamaya lang ay napabagsak ko ang ilan, we continue running. Nanlaki nga lang ang mata ko nang may tumamang baril sa tagiliran ni Zelo. “Fuck. Are you okay, Zelo?” Ramdam ko ang kaba habang nakatingin sa kaniya. Agad akong lumapit sa pinagtataguan nila bago ko pinutol ang suot na pantalon bago ko tinali sa kaniya. “Ano? Kaya mo pa ba?” May pag-aalala sa aking mukha nang tanungin ko siya. Ngumiti siya sa akin doon. “I still can, don’t worry about me,” aniya na pumulot pa ng baril sa lapag subalit bakas na ang paghingal niya. Bakas din ang pag-aalala sa mukha ni Athena at Hades. Namuo pa ang luha ng mga ito subalit pinigilan lang nila ang sarili na umiyak. Damn. How can we let these kids experience something this cruel. Mariin ko lang na kinagat ang aking labi bago ko sila pinauna. Mas lalo pang dumami ang mga naroon, mukhang dumating na ang ilang back up nila dahil naririnig na ang mga yapak ng mga ito na tumatakbo. “The car is at the back. I’ll do something here,”
Artemis’ POVNagising ako sa isang puting kwarto. Agad akong dinapuan ng kaba bago ako napatingin sa paligid. Napabangon ako kaya ang dalawang nakaupo habang pabulong na nag-uusap ay napabalikwas. Nanlaki ang kanilang mga mata nang mapatingin sa akin. “Mama!” malakas na sigaw ng mga ito bago ako dinaluhan at niyakap nang mahigpit. Ramdam ko ang hapdi ng mga sugat ngayon subalit wala akong pakialam doon. Ang mahalaga ay ang yakap ng aking mga anak. Hindi na nila napigilan pa ang mapahagulgol ng iyak kaya namuo rin ang luha mula sa aking mga mata. Hindi ko na rin napigilan pa ang mapahikbi. I can’t believe I put this youbg kids on something like that. “Sorry, Mga anak ko… Hindi kayo nagawang protektahan ni Mama… Patawarin niyo si Mama…” umiiyak kong saad habang patuloy naman sila sa pag-iling.“You did your best to protect us, Mama…” anila habang sinusubukan pang palisin ang luha mula sa aking mga mata. Mas lalo pa akong napaiyak nang makita ang mga pasa sa bawat parte sa kanilang mu
Artemis’ POVAfter the funeral we went back immediately on the hospital. Wala ako sa sarili habang pabalik doon. The nurses already said that Zelo is already awake. “Daddy!” Tila hindi na rin talaga natutuyo ang luha mula sa mga mata ng dalawa dahil pagkakitang-pagkakita sa kanilang ama’y tila hindi na napigilan pang umiyak muli. Kami lang apat ang narito ngayon dahil inaasikaso pa ni Ares ang ilang nakilibing. Para akong namamanhid. I felt bad that we went out immediately but I mostly felt bad that Zelo wake up without anyone beside him. Para bang may mabigat na nakadagan sa aking dibdib. “Everyday I overthink a lot that you won’t comeback to us… Na baka mamaya’y you won’t wake up anymore… Ang tagal-tagal mo, Daddy…” umiiyak na sambit ni Athena sa kaniya habang si Zelo naman ay napangiti na lang bago niya pinapalis ang luha ni Athena. “Of course, I’ll comeback for the three of you. I still owe you three a lot…” ani Zelo na nilapit din sa kaniya si Hades na tahimik lang na umiiyak
Artemis’ POV“Mama… When Daddy’s already fine, we are going to Cebu, right?” tanong ni Hades nang magising sa isang panaginip. Agad siyang dumalo sa akin na umiiyak nang magising. Habang ako naman ay nagising din sa isang masamang panaginip. “I don’t feel safe here… I felt like anytime, there’s someone who will take us again… And we will experience that again…” sambit niya na may bakas ng takot sa mukha. Hinaplos ko lang ang kaniyang buhok. Mayroon na akong gustong gawin subalit gusto ko munang kausapin si Zelo. He have a lot of things to do here. He still have people who needed him. He’s still the president of the country. Ngayon nga lang na nagpapahinga siya’y tambak na ang gawain lalo na’t pati ang bise presidente ay nakakulong na ngayon. Ang kaniyang mga kabinete’y hindi isinasa-publiko ang kaniyang kalagayan sa ngayon subalit madalas na tila ba gusto na nila itong bumalik sa trabaho. “You are safe now, Baby… You are safe with us…” bulong ko habang inaalo lang ang anak. Someti
Artemis’ POVWe’ll just ruin each other. That’s the only thing that going on my mind for days. I’m going to mess with his life again. I’m just a poisonous person in his life. Someone who he will forgive even I do something worst. Laging ganoon. And I don’t want it. I don’t want to see him that way. I can’t forgive anyone who’s ruining him and I’m not exemption at all. “Umbrielle.” Halos mapatalon ako sa gulat nang may magsalita sa likod ko. “Tulala ka na naman. Ang lalim na naman niyang iniisip mo,” sambit ni Ares sa akin. Kita ko ang mga mata niyang nagtataka habang nakatingin sa akin ngayon. Napakagat lang ako sa aking labi. “It’s nothing,” ani ko bago tipid na ngumiti sa kaniya. “Sino na namang niloko mo? Kapatid mo ako, Artemis,” aniya na napailing pa sa akin. “Even on your therapist, hindi ka nagsasalita. You just choose the words that you wanted to say…” aniya na napatitig pa muli. “Ayos lang ako. Hindi mo ako kailangang alalahanin, Ares. Kanina ka pa hinihintay ni Zelo.