Sa loob ng ilang buwan, unti-unting naramdaman ni Wilma ang malamig na agos sa pagitan nila ni Neil. Kung dati ay laging may oras si Neil para sa kanya—mga tawag, mensahe, at kahit simpleng mga yakap sa umaga—ngayon ay tila isang malaking hadlang na ang trabaho nito. Pansin ni Wilma ang pagbabago, ngunit sa una, sinubukan niyang intindihin. Alam niyang may malalaking proyekto at responsibilidad si Neil bilang CEO, ngunit sa tuwing darating ang gabi na wala ito o sa tuwing tumatawag siya na hindi sinasagot ng asawa, may kumakabog na kaba sa kanyang puso."Neil," tinig ni Wilma habang nasa hapag-kainan sila isang gabi. "Kailan ka pa ba uuwi nang maaga? Ilang linggo ka nang halos hindi na nakakauwi ng tama sa oras."Tumitig si Neil sa kanyang plato, pilit iniwasan ang mga mata ni Wilma. "May mga dapat lang talagang tapusin sa kumpanya. Alam mo na, may problema sa isang malaking kliyente, at kailangan kong mag-focus.""Palagi na lang 'yan," mahina ngunit puno ng hinanakit na sagot ni Wilm
Ang mga alaala ng kanilang masasayang sandali ni Neil ay bumalik sa kanyang isipan—ang kanilang mga tawa, ang mga pangarap na magkasama nilang binalak, ang bawat yakap na nagbigay sa kanya ng lakas. Ngunit ngayon, lahat ng iyon ay tila nagiging malalayong pangarap na lang.Nagsimula siyang magpasya. Kailangan niyang makipag-usap kay Neil. Kailangan niyang malaman kung may pag-asa pa ba ang kanilang pagsasama o kung panahon na para bumitaw. Dala ng matinding takot at pag-aalinlangan, naghintay siya ng tamang sandali.Kinagabihan, habang nag-iisa sa kanilang sala, malalim ang iniisip ni Wilma. Tahimik ang paligid, maliban sa mahinang tunog ng orasan sa dingding. Ang bawat tik-tak ay parang nagpapalala sa bigat ng kanyang nararamdaman—parang pinapaalala sa kanya na tumatakbo ang oras, ngunit tila hindi na umaandar ang relasyon nila ni Neil.Napaungol si Wilma sa sakit ng mga alaala na bumabalik sa kanya. Naaalala niya ang mga panahong masaya silang magkasama ni Neil—ang kanilang mga tawa
Kahit anong gawin nila para isalba ang kanilang relasyon, patuloy pa rin itong gumuho, lalo na't nakasadlak sila sa malaking problema. May solusyon nga, ngunit si Neil ay palaging abala. Ang matamis na samahan nila ay unti-unting napapalitan ng malamig na ugnayan. Madalas nasa business trip si Neil dahil ang Tropical Air ay nag-eexpand sa ibang bansa, at hindi ito naintindihan ni Wilma habang wala si Neil sa ibang bansa.Tahimik ang gabi, ngunit sa loob ng isang bar na paborito ni Wilma at ng kanyang mga kaibigan, buhay na buhay ang mga ilaw at musika. Napapalibutan siya ng mga kaibigan, halakhak ng halakhak, tila walang alalahanin. Ngunit sa kabila ng lahat, si Wilma ay malayo ang isip. Kaharap niya ang isang basong alak na matagal na niyang hindi nauubos, at sa kanyang puso ay isang malalim na lungkot na hindi niya magawang ipahayag.“Kumusta ka na, Wilma?” tanong ng kaibigan niyang si Trina, habang binubuhat ang isang baso ng cocktail. “Mukhang seryoso ka na naman diyan. Alam ko na
Kinabukasan, bumalik sa isip ni Wilma ang tawag ni Joshua. Hindi niya maintindihan kung bakit siya pumayag sa imbitasyon nito, pero hindi na rin niya napigilan ang sarili. Matagal na siyang nakakulong sa isang relasyong tila nawalan na ng kulay. Isang matinding kalungkutan ang naramdaman niya mula nang lumayo ang loob nila ni Neil sa isa't isa. Siguro, sa pagkakataong ito, kailangan niya ng makikinig sa kanya, at si Joshua, ang kanyang unang pag-ibig, ang siyang naroroon para punan ang kakulangan na matagal na niyang nadarama.Maliit lang ang café na kanilang pinag-usapan. Wala masyadong tao, at mukhang hindi rin gaanong kapansin-pansin ang kanilang pagdating. Parang sinadya ng pagkakataon na magtagpo sila sa isang lugar na malayo sa ingay ng mundo, isang lugar kung saan pwedeng tahimik na mag-usap ang kanilang mga puso. Tahimik na tinutunton ni Wilma ang daan patungo sa kanilang mesa. Kitang-kita niya agad si Joshua na nakaupo, nakatingin sa labas ng bintana habang hinihintay siya.N
Ang araw na iyon ay tila isa lamang sa karaniwang mga araw para kay Neil Custodio—isang negosyante at CEO ng Tropical Air, laging abala sa trabaho at walang oras para sa personal na buhay. Dahil sa dami ng proyekto at negosyong inaasikaso, halos wala nang natitira para sa kanya upang huminga. Ngayong araw, may mahalagang business meeting siya sa New York, isang makabuluhang pagpupulong para sa expansion ng kanyang airline company. Ngunit dahil sa labis na pagod at hindi maayos na pagkain, nagsimulang sumakit ang kanyang tiyan mula sa stress, at agad siyang isinugod ng kanyang assistant sa pinakamalapit na ospital—ang New York Medical Center.Habang naghihintay sa emergency room, kumakabog ang dibdib ni Neil. Hindi dahil sa sakit, kundi dahil sa labis na pag-iisip. Wala siyang oras para magkasakit! Paano na ang mga kliyente? Paano na ang mga kasunduan? Ngunit habang nakaupo siya sa waiting area, may kakaibang pakiramdam na tila bumabalot sa kanya—isang pagod na hindi kayang pawiin ng s
Habang si Neil ay naglalakad palabas ng clinic, hindi mawala sa kanyang isipan ang tila kakambal ni Alona na nakita niya kanina. Para siyang hinatak pabalik sa nakaraan, sa mga alaala nila ni Alona, sa mga hindi pa rin niya kayang kalimutan. Napakapit siya sa braso ng babae kanina, umaasang siya nga ito—ang babaeng minahal niya noon, at iniwan sa pagkakataong hindi niya pa rin maipaliwanag sa kanyang sarili.Nang bumaling ang babae sa kanya, may halong gulat at pagkalito sa mukha nito. "Who are you?" tanong ng babae, halatang naguguluhan sa di inaasahang paghawak sa kanya ni Neil.Napatigil si Neil. Nakaramdam siya ng lamig sa kanyang sikmura. Mali. Hindi si Alona ang babaeng ito. Agad siyang bumitaw at nagsalita nang mahina, puno ng pagkadismaya, “I’m sorry... I mistaken you for someone else.”Habang naglalakad siya palayo, tila ba wala siya sa sariling pag-iisip. Iniisip niya kung bakit biglang bumalik ang lahat ng nararamdaman niya kay Alona. Paano kung si Alona nga iyon? Baka naman
Habang nakaupo si Neil sa kama ng kanyang hotel room, pakiramdam niya ay parang kinukubkob siya ng lahat ng alaala at tanong na bumabalik sa kanyang isipan. Hindi niya maintindihan kung bakit ang mga batang nakita niya sa ospital ay tila ba may kakaibang epekto sa kanya—ang kanilang mga ngiti, ang kanilang mga mata, parang may pamilyar na koneksyon na hindi niya maipaliwanag. Para bang may nawawala sa buhay niya na biglang bumabalik, ngunit hindi niya ito mahagilap.Habang patuloy siyang nalulunod sa kanyang mga iniisip, biglang tumunog ang kanyang telepono. Naputol ang kanyang pagninilay-nilay at sumilip siya sa screen. Si Wilma, ang kanyang asawa, ang tumatawag. Sunod-sunod na mga missed calls at text messages ang dumating mula dito. Muli, nagiging demanding na naman ito sa oras niya.Nagbuntong-hininga si Neil at ipinagpaliban muna ang pagbasa sa mga mensahe. Sa mga nakalipas na buwan, tila nagiging mas mahirap ang kanilang relasyon. Parang mas nadarama niyang ang pagmamahal nila s
Kinabukasan, matatag ang isip ni Neil. Ang araw na ito ay hindi katulad ng iba; determinado siyang magpasya. Nakaupo siya sa kanyang opisina, nagmamasid sa mga papeles, ngunit ang kanyang isip ay naglalakbay pabalik sa nakaraan. Hindi niya maialis ang mga alaala ni Alona, ang babaeng minahal niya nang buong puso, at ang posibilidad ng mga anak nila. Kailangan niyang malaman ang buong katotohanan—kahit pa ito ay mangahulugan ng pagbabalik sa mga sugat na hindi pa tuluyang naghihilom.“Sir, may tawag po ang private investigator niyo,” sabi ng kanyang assistant, nag-aalangang pumasok.“Salamat, ipasa mo na dito,” sagot niya, umaasa na sa wakas ay makakakuha siya ng balita tungkol kay Alona.Nag-ring ang telepono, at saglit na tinanggap ito. “Hello?”“Neil, wala pang balita tungkol kay Alona,” tugon ng investigator sa kabilang linya, ang boses nito ay puno ng pagdududa. “Sa huli, narinig namin na siya ay nasa Australia, pero hindi pa kami nakakakuha ng konkretong impormasyon.”“Anong ibig
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng