Kinabukasan, matatag ang isip ni Neil. Ang araw na ito ay hindi katulad ng iba; determinado siyang magpasya. Nakaupo siya sa kanyang opisina, nagmamasid sa mga papeles, ngunit ang kanyang isip ay naglalakbay pabalik sa nakaraan. Hindi niya maialis ang mga alaala ni Alona, ang babaeng minahal niya nang buong puso, at ang posibilidad ng mga anak nila. Kailangan niyang malaman ang buong katotohanan—kahit pa ito ay mangahulugan ng pagbabalik sa mga sugat na hindi pa tuluyang naghihilom.“Sir, may tawag po ang private investigator niyo,” sabi ng kanyang assistant, nag-aalangang pumasok.“Salamat, ipasa mo na dito,” sagot niya, umaasa na sa wakas ay makakakuha siya ng balita tungkol kay Alona.Nag-ring ang telepono, at saglit na tinanggap ito. “Hello?”“Neil, wala pang balita tungkol kay Alona,” tugon ng investigator sa kabilang linya, ang boses nito ay puno ng pagdududa. “Sa huli, narinig namin na siya ay nasa Australia, pero hindi pa kami nakakakuha ng konkretong impormasyon.”“Anong ibig
Habang nag-uusap sila, bumalik ang mga alaala ng mga sandaling kasama si Neil. Ang kanyang mga ngiti, ang mga yakap, at ang mga pangako na tila nawalan ng halaga. “Ano ba talaga ang nangyari sa atin?” tanong niya sa sarili. “Bakit siya naging bahagi ng nakaraan ko?”“Alona, kailangan mo bang dumaan sa mga ganitong damdamin?” tanong ni Ethan, tila alam ang pinagdadaanan niya.“Baka,” sagot niya, ang damdaming bumabalot sa kanyang puso ay tila isang pangarap na hindi natupad. “Minsan naiisip ko kung ano ang mangyayari kung nandiyan siya para sa akin at sa mga bata.”“Baka hindi pa huli ang lahat. Ang buhay ay puno ng sorpresa,” sabi ni Ethan, ang boses ay puno ng pag-asa. “Kung mahalaga ang pamilya sa kanya, baka balang-araw ay lumapit siya.”“Alam ko na may mga pagkakataon na hindi natin maiiwasan ang mga sugat ng nakaraan, pero ang mga bata ang kailangan ko ngayon. Sila ang aking priority,” sagot niya, ang damdamin ay nagiging matatag.Nang sumunod na araw, nagdesisyon si Alona na dal
Habang si Neil ay abala sa kanyang mga business dealings sa New York, si Wilma naman ay dahan-dahang nadadala ng damdaming hindi niya kayang tanggihan. Palagi siyang nakakaramdam ng kalungkutan, isang bagay na hindi na maibigay ni Neil sa kanya. Hindi niya mapigilan ang mga alaalang bumabalik tuwing nag-iisa siya—ang mga sandali ng kanilang matamis na pagmamahalan noong una, at ang pagkalamig ng kanilang relasyon ngayon.At sa gitna ng lahat ng ito, si Joshua—ang kanyang first love—ay biglang bumalik sa eksena. Isang araw, natanggap ni Wilma ang mensahe ni Joshua.Joshua: "Wilma, how are you? I'm glad you're finally replying to my texts."Wilma: "I'm okay, Joshua. I'm sorry I haven't been able to reply to you. You know I have a husband."Joshua: "If your husband doesn't have time for you, I'm here for you, Wilma. I still love you."Wilma: "I love my husband, Joshua. I'm really sorry..."Joshua: "I understand you love your husband, but as a friend, can we meet up? Just for coffee and s
Habang nasa New York si Neil, pilit niyang inaalam kung totoo ba ang mga naririnig niya tungkol kay Wilma. Hindi siya mapakali. Gusto niyang maniwala na walang ginagawang masama ang asawa niya, pero tila ba ang bawat balita at mensahe na natatanggap niya ay nagpapakita ng ibang katotohanan.Nagbalik-tanaw si Neil sa mga araw na magkasama pa sila ni Wilma—mga araw ng pagmamahalan, ng mga tawanan, ng mga plano para sa hinaharap. Ngunit bakit tila unti-unti na itong nagbago? Ang dating init ng kanilang relasyon ay napalitan ng malamig na pagtatalo at selos. Hindi na niya makilala ang Wilma na kanyang minahal.Habang dumadaloy ang oras, hindi na mapigilan ni Neil ang kanyang damdamin. Pakiramdam niya, naiputan siya sa ulo—at hindi niya iyon matanggap. Kailangan niyang malaman ang totoo, ngunit ang bawat sagot na nakuha niya ay mas nagpapabigat sa kanyang kalooban.Lumipas ang ilang linggo mula nang pumunta si Neil sa New York para sa kanyang business trip. Sa mga oras na wala siya, tila n
Nagpanting ang tenga ni Wilma. Alam niya na ito na ang pagkakataon niya upang maging tapat, ngunit alam din niyang ang sagot niya ay maaaring maging katapusan ng lahat. Alam niyang malapit na siyang mahuli sa sarili niyang bitag, ngunit pilit pa rin niyang itinatanggi. Tumibok ang puso niya nang napakabilis, parang isang bomba na anumang oras ay maaaring sumabog."Sabi ng walang lalaki! Kung may lalaki sana, nakita mo ngayon!" sigaw ni Wilma, halos hindi na niya makontrol ang sarili. Sinisikap niyang ipagtanggol ang sarili kahit na ang totoo'y natutunaw na siya sa loob. Tumulo ang mga luha niya, pero ayaw niyang ipakita kay Neil na siya'y naguguluhan at takot na takot.Nagulat si Neil. Bigla siyang nanahimik, at tumitig nang matagal kay Wilma. Sa kabila ng galit na nararamdaman niya, ang mga mata niya ay nagpakita ng kabiguan, ng poot, ngunit higit sa lahat—ng pagsusumamo. Hindi niya alam kung anong parte ng kwento ni Wilma ang dapat niyang paniwalaan, pero ramdam niyang pagod na siya
Masayang umaga nga para kay Alona, pero sa likod ng mga ngiti at tawa, may nakatagong lungkot sa kanyang puso. Isang taon na simula nang ipinanganak niya ang kambal—si Aniego at Emerald—at ngayong natuto na silang maglakad, tila mas mabilis pa ang paglipas ng panahon."Ambilis ng panahon, Ma... isang taon na sila," bulong ni Alona habang pinagmamasdan ang kambal na tuwang-tuwa sa kanilang birthday cake. Kinikilig sa mga simpleng bagay, si Aniego at Emerald ay walang kaalam-alam sa komplikadong mundo na ginagalawan ng kanilang ina. Nang biglang tumalon si Aniego mula sa upuan at humahagikgik na tumakbo palayo, hindi napigilan ni Alona ang isang malalim na buntong-hininga."Ang likot ng kambal, Ma! Sobrang saya nila ngayon, pero grabe ang pagod ko. Nakakapagod pala mag-alaga ng toddler!" Napapailing si Alona habang hinahabol si Aniego. "Pero, hindi ko sila ipagpapalit sa kahit ano."Tumawa si Penelope, ang kanyang boss at naging kaibigan, na abala sa pag-abot ng mga lobo sa kambal. "You
Nakatayo si Wilma sa harap ng salamin sa kanyang silid, pinagmamasdan ang kanyang repleksyon. “Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon?” tanong niya sa sarili. Ang kanyang puso ay tila naglalaban-laban, ang mga damdaming nag-uumapaw ay hindi na niya kayang pigilin.“Mahal ko si Neil,” isip niya habang tinitingnan ang kanilang mga larawan na nakasabit sa dingding. Pero sa likod ng kanyang isip, andun si Joshua—isang pag-ibig na tila hindi niya maipaliwanag.Minsang umupo siya sa kanyang kama, tinawagan si Joshua. Hindi pa siya ready na tuluyang mawala ito sa kanyang buhay.“Wilma, anong balita?” tanong ni Joshua sa kabilang linya, ang boses nito ay puno ng pag-aalala.“Joshua, mahal kita sana maintindihan mo?mahal ko din si Neil, Sana pumayag ka sa set-up natin bigyan mo ko ng time...” sagot niya, ang puso ay tumatalon sa takot.“Wilma, hindi ko kaya na dalawa kami sa puso mo, Pumili ka sa amin Wilma, hindi dapat ganito” sagot ni Joshua.“Please hindi ko kaya mawala ka!please joshua in
Pagkatapos ng kanilang mainit na sandali ni Joshua, umuwi si Wilma sa kanilang malaking mansion na parang walang nangyari. Nakangiti ito, naglalakad ng parang isang perpektong asawa, ngunit sa loob niya’y sumasabog ang guilt na hindi niya maiwasang isantabi. Nakikipaglaban ang kanyang puso at isipan—si Neil, ang lalaking pinakasalan niya, o si Joshua, ang lalaking ginising muli ang kanyang damdamin.Pagkarating sa bahay, agad siyang dumiretso sa banyo. Binuksan niya ang shower at tumutok sa malamig na tubig, umaasang maalis nito ang mga bakas ng pagtataksil na kanyang ginawa. Pinapahid niya ang kanyang balat, tila may nais siyang tanggalin, hindi lamang ang init mula sa mga yakap ni Joshua kundi pati na rin ang guilt na sumasakal sa kanya.“Patawarin mo ako, Neil,” bulong ni Wilma habang ang tubig ay dumadaloy sa kanyang katawan. Pero sa kabila ng lahat ng ito, hindi niya magawang putulin ang ugnayan kay Joshua. Para siyang hinahati sa dalawang mundo—ang isa’y puno ng responsibilidad,