Habang si Neil ay naglalakad palabas ng clinic, hindi mawala sa kanyang isipan ang tila kakambal ni Alona na nakita niya kanina. Para siyang hinatak pabalik sa nakaraan, sa mga alaala nila ni Alona, sa mga hindi pa rin niya kayang kalimutan. Napakapit siya sa braso ng babae kanina, umaasang siya nga ito—ang babaeng minahal niya noon, at iniwan sa pagkakataong hindi niya pa rin maipaliwanag sa kanyang sarili.Nang bumaling ang babae sa kanya, may halong gulat at pagkalito sa mukha nito. "Who are you?" tanong ng babae, halatang naguguluhan sa di inaasahang paghawak sa kanya ni Neil.Napatigil si Neil. Nakaramdam siya ng lamig sa kanyang sikmura. Mali. Hindi si Alona ang babaeng ito. Agad siyang bumitaw at nagsalita nang mahina, puno ng pagkadismaya, “I’m sorry... I mistaken you for someone else.”Habang naglalakad siya palayo, tila ba wala siya sa sariling pag-iisip. Iniisip niya kung bakit biglang bumalik ang lahat ng nararamdaman niya kay Alona. Paano kung si Alona nga iyon? Baka naman
Habang nakaupo si Neil sa kama ng kanyang hotel room, pakiramdam niya ay parang kinukubkob siya ng lahat ng alaala at tanong na bumabalik sa kanyang isipan. Hindi niya maintindihan kung bakit ang mga batang nakita niya sa ospital ay tila ba may kakaibang epekto sa kanya—ang kanilang mga ngiti, ang kanilang mga mata, parang may pamilyar na koneksyon na hindi niya maipaliwanag. Para bang may nawawala sa buhay niya na biglang bumabalik, ngunit hindi niya ito mahagilap.Habang patuloy siyang nalulunod sa kanyang mga iniisip, biglang tumunog ang kanyang telepono. Naputol ang kanyang pagninilay-nilay at sumilip siya sa screen. Si Wilma, ang kanyang asawa, ang tumatawag. Sunod-sunod na mga missed calls at text messages ang dumating mula dito. Muli, nagiging demanding na naman ito sa oras niya.Nagbuntong-hininga si Neil at ipinagpaliban muna ang pagbasa sa mga mensahe. Sa mga nakalipas na buwan, tila nagiging mas mahirap ang kanilang relasyon. Parang mas nadarama niyang ang pagmamahal nila s
Kinabukasan, matatag ang isip ni Neil. Ang araw na ito ay hindi katulad ng iba; determinado siyang magpasya. Nakaupo siya sa kanyang opisina, nagmamasid sa mga papeles, ngunit ang kanyang isip ay naglalakbay pabalik sa nakaraan. Hindi niya maialis ang mga alaala ni Alona, ang babaeng minahal niya nang buong puso, at ang posibilidad ng mga anak nila. Kailangan niyang malaman ang buong katotohanan—kahit pa ito ay mangahulugan ng pagbabalik sa mga sugat na hindi pa tuluyang naghihilom.“Sir, may tawag po ang private investigator niyo,” sabi ng kanyang assistant, nag-aalangang pumasok.“Salamat, ipasa mo na dito,” sagot niya, umaasa na sa wakas ay makakakuha siya ng balita tungkol kay Alona.Nag-ring ang telepono, at saglit na tinanggap ito. “Hello?”“Neil, wala pang balita tungkol kay Alona,” tugon ng investigator sa kabilang linya, ang boses nito ay puno ng pagdududa. “Sa huli, narinig namin na siya ay nasa Australia, pero hindi pa kami nakakakuha ng konkretong impormasyon.”“Anong ibig
Habang nag-uusap sila, bumalik ang mga alaala ng mga sandaling kasama si Neil. Ang kanyang mga ngiti, ang mga yakap, at ang mga pangako na tila nawalan ng halaga. “Ano ba talaga ang nangyari sa atin?” tanong niya sa sarili. “Bakit siya naging bahagi ng nakaraan ko?”“Alona, kailangan mo bang dumaan sa mga ganitong damdamin?” tanong ni Ethan, tila alam ang pinagdadaanan niya.“Baka,” sagot niya, ang damdaming bumabalot sa kanyang puso ay tila isang pangarap na hindi natupad. “Minsan naiisip ko kung ano ang mangyayari kung nandiyan siya para sa akin at sa mga bata.”“Baka hindi pa huli ang lahat. Ang buhay ay puno ng sorpresa,” sabi ni Ethan, ang boses ay puno ng pag-asa. “Kung mahalaga ang pamilya sa kanya, baka balang-araw ay lumapit siya.”“Alam ko na may mga pagkakataon na hindi natin maiiwasan ang mga sugat ng nakaraan, pero ang mga bata ang kailangan ko ngayon. Sila ang aking priority,” sagot niya, ang damdamin ay nagiging matatag.Nang sumunod na araw, nagdesisyon si Alona na dal
Habang si Neil ay abala sa kanyang mga business dealings sa New York, si Wilma naman ay dahan-dahang nadadala ng damdaming hindi niya kayang tanggihan. Palagi siyang nakakaramdam ng kalungkutan, isang bagay na hindi na maibigay ni Neil sa kanya. Hindi niya mapigilan ang mga alaalang bumabalik tuwing nag-iisa siya—ang mga sandali ng kanilang matamis na pagmamahalan noong una, at ang pagkalamig ng kanilang relasyon ngayon.At sa gitna ng lahat ng ito, si Joshua—ang kanyang first love—ay biglang bumalik sa eksena. Isang araw, natanggap ni Wilma ang mensahe ni Joshua.Joshua: "Wilma, how are you? I'm glad you're finally replying to my texts."Wilma: "I'm okay, Joshua. I'm sorry I haven't been able to reply to you. You know I have a husband."Joshua: "If your husband doesn't have time for you, I'm here for you, Wilma. I still love you."Wilma: "I love my husband, Joshua. I'm really sorry..."Joshua: "I understand you love your husband, but as a friend, can we meet up? Just for coffee and s
Habang nasa New York si Neil, pilit niyang inaalam kung totoo ba ang mga naririnig niya tungkol kay Wilma. Hindi siya mapakali. Gusto niyang maniwala na walang ginagawang masama ang asawa niya, pero tila ba ang bawat balita at mensahe na natatanggap niya ay nagpapakita ng ibang katotohanan.Nagbalik-tanaw si Neil sa mga araw na magkasama pa sila ni Wilma—mga araw ng pagmamahalan, ng mga tawanan, ng mga plano para sa hinaharap. Ngunit bakit tila unti-unti na itong nagbago? Ang dating init ng kanilang relasyon ay napalitan ng malamig na pagtatalo at selos. Hindi na niya makilala ang Wilma na kanyang minahal.Habang dumadaloy ang oras, hindi na mapigilan ni Neil ang kanyang damdamin. Pakiramdam niya, naiputan siya sa ulo—at hindi niya iyon matanggap. Kailangan niyang malaman ang totoo, ngunit ang bawat sagot na nakuha niya ay mas nagpapabigat sa kanyang kalooban.Lumipas ang ilang linggo mula nang pumunta si Neil sa New York para sa kanyang business trip. Sa mga oras na wala siya, tila n
Nagpanting ang tenga ni Wilma. Alam niya na ito na ang pagkakataon niya upang maging tapat, ngunit alam din niyang ang sagot niya ay maaaring maging katapusan ng lahat. Alam niyang malapit na siyang mahuli sa sarili niyang bitag, ngunit pilit pa rin niyang itinatanggi. Tumibok ang puso niya nang napakabilis, parang isang bomba na anumang oras ay maaaring sumabog."Sabi ng walang lalaki! Kung may lalaki sana, nakita mo ngayon!" sigaw ni Wilma, halos hindi na niya makontrol ang sarili. Sinisikap niyang ipagtanggol ang sarili kahit na ang totoo'y natutunaw na siya sa loob. Tumulo ang mga luha niya, pero ayaw niyang ipakita kay Neil na siya'y naguguluhan at takot na takot.Nagulat si Neil. Bigla siyang nanahimik, at tumitig nang matagal kay Wilma. Sa kabila ng galit na nararamdaman niya, ang mga mata niya ay nagpakita ng kabiguan, ng poot, ngunit higit sa lahat—ng pagsusumamo. Hindi niya alam kung anong parte ng kwento ni Wilma ang dapat niyang paniwalaan, pero ramdam niyang pagod na siya
Masayang umaga nga para kay Alona, pero sa likod ng mga ngiti at tawa, may nakatagong lungkot sa kanyang puso. Isang taon na simula nang ipinanganak niya ang kambal—si Aniego at Emerald—at ngayong natuto na silang maglakad, tila mas mabilis pa ang paglipas ng panahon."Ambilis ng panahon, Ma... isang taon na sila," bulong ni Alona habang pinagmamasdan ang kambal na tuwang-tuwa sa kanilang birthday cake. Kinikilig sa mga simpleng bagay, si Aniego at Emerald ay walang kaalam-alam sa komplikadong mundo na ginagalawan ng kanilang ina. Nang biglang tumalon si Aniego mula sa upuan at humahagikgik na tumakbo palayo, hindi napigilan ni Alona ang isang malalim na buntong-hininga."Ang likot ng kambal, Ma! Sobrang saya nila ngayon, pero grabe ang pagod ko. Nakakapagod pala mag-alaga ng toddler!" Napapailing si Alona habang hinahabol si Aniego. "Pero, hindi ko sila ipagpapalit sa kahit ano."Tumawa si Penelope, ang kanyang boss at naging kaibigan, na abala sa pag-abot ng mga lobo sa kambal. "You