THE OTHER WOMAN OF THE CEO Chapter 6

Nang umalis si Neil, naiwan si Alona sa malamig na kama, tinitingnan ang sobre na iniwan nito sa kanyang mga kamay. Sa loob ng sobreng iyon ay hindi mga salitang magpapakalma sa kanyang puso, kundi pera—pera na magagamit para sa patuloy na therapy ng kanyang ina na may lupus sa Australia. Napabuntong-hininga siya, pinilit hindi umiyak. Ngunit habang mas matagal niyang iniisip ang kalagayan nila ni Neil, hindi niya napigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha.

"Mahal kita, Neil... pero kailan mo ba ako mamahalin?"

Hinaplos niya ang malamig na kama, kung saan ilang minuto lamang ang nakalipas, naroon ang katawan ni Neil. Mga gabing puno ng init, ngunit pagkatapos, wala siyang natitira kundi lamig. Paulit-ulit ang takbo ng kanilang relasyon—tuwing si Neil ay pagod, stress, o gusto ng kasamang makakalimot, tatawag ito sa kanya. Hahalik ito, yayakap, at pagkatapos ay aalis na parang walang nangyari. At ang pinakamasakit? Hindi niya kayang tanggihan ito, kahit alam niyang hindi siya ang babaeng gusto ni Neil.

Napahagulgol na lang si Alona, nilunod ng sakit ang kanyang puso. Alam niyang hindi tama ang ganitong set-up, alam niyang niloloko na niya ang sarili, ngunit sa kabila ng lahat, mas nanaisin niyang maging bahagi ng buhay ni Neil kahit ganito, kaysa mawala ito sa kanya nang tuluyan.

"Ito na lang ba ang halaga ko?" tanong niya sa sarili, hinahaplos ang sobre ng pera. "Nagmistula na ba akong bayarang babae sa buhay niya?"

Walang sagot ang mga pader ng kanyang apartment, walang hangin na magpapakawala ng bigat sa kanyang dibdib. Ngunit para sa kanya, ang bawat perang ibinibigay ni Neil ay may dahilan—hindi para sa kanyang sarili, kundi para sa kanyang ina. Kung hindi dahil dito, hindi mababayaran ang mahal na therapy ng kanyang ina sa Australia. Mahal niya si Neil, ngunit higit niyang mahal ang kanyang ina. At kung ito lamang ang paraan para masigurong mabubuhay pa ito, tatanggapin niya.

"Para kay Mama," bulong niya habang pinapahid ang mga luha.

Isang gabi, sa loob ng marangyang hotel suite, muling nagkita sina Neil at Alona.

Nakatayo si Neil sa bintana, nakatingin sa mga ilaw ng lungsod. Nakangiti ito, ngunit sa likod ng kanyang mga mata, alam ni Alona na malalim na pagod ang bumabalot sa kanya. Lumapit si Alona, pilit na itinatago ang bigat sa kanyang dibdib. Lumapit siya kay Neil at niyakap ito mula sa likod. Ramdam niya ang init ng katawan ng lalaki, ngunit alam niyang hindi ito magiging sapat para matanggal ang lamig na bumabalot sa kanilang relasyon.

"Neil..." mahinang tawag ni Alona.

"Hmm?" sagot ni Neil, hindi tinitignan si Alona. Patuloy pa rin itong nakatingin sa mga ilaw sa labas.

"Gaano pa katagal ganito?" tanong ni Alona, pinipilit ang sarili na magpakatatag.

Sa unang pagkakataon, humarap si Neil at tinignan siya sa mga mata. Tila nag-aalangan ito, tila may mga salitang hindi kayang sabihin.

"Alona, alam mo naman ang usapan natin, 'di ba?" malumanay ngunit malamig na sabi ni Neil. "Walang string attached."

Naramdaman ni Alona ang pagtusok ng mga salitang iyon sa kanyang puso, ngunit pinilit niyang ngumiti. "Oo, alam ko," sagot niya. "Pero hanggang kailan, Neil? Hanggang kailan ko tatanggapin na ganito lang tayo?"

Umiling si Neil, tila hindi ito handang magbigay ng kasagutan. Lumayo siya kay Alona, nagbuntong-hininga, at lumakad patungo sa kama.

"Alona, masaya ako sa’yo. Alam mo 'yan," sabi ni Neil habang nauupo sa gilid ng kama. "Pero alam mo ring hindi ko kayang ibigay sa'yo ang hinahanap mo."

Lumuhod si Alona sa harapan ni Neil, hinawakan ang kamay nito. "Hindi ko na hinihingi ang puso mo, Neil. Alam kong hindi mo ako kayang mahalin. Pero kailangan kong malaman—ano ako sa buhay mo? Ano ang halaga ko sa’yo?"

Tila may bigat na bumagsak sa kwarto. Tahimik na nagtagpo ang kanilang mga mata, ngunit walang salitang lumalabas mula kay Neil. Ang katahimikan ay tila isang malaking bangin na naghihiwalay sa kanila, at sa bawat sandaling lumilipas, mas lalong nararamdaman ni Alona ang malamig na reyalidad ng kanilang relasyon.

Isang umaga, habang nagpapahinga si Alona sa kanyang apartment, tumawag ang doktor ng kanyang ina mula sa Australia.

"Ms. Alona, we need to discuss your mother's treatment. Her condition is improving, but she still requires continuous therapy. The expenses are increasing."

Bumigat ang pakiramdam ni Alona. Kailangan niyang makahanap ng paraan upang matustusan ang patuloy na paggagamot ng kanyang ina. Napatingin siya sa sobre ng pera na ibinigay ni Neil noong nakaraang linggo. Alam niyang hindi siya dapat umasa sa perang ito, ngunit ito ang tanging paraan para masigurong gumagaling ang kanyang ina.

Tumingin si Alona sa salamin, nakita niya ang kanyang repleksyon—isang babaeng gustong lumaya sa kalungkutan, ngunit nakatali sa mga pangarap ng kaligtasan ng kanyang ina.

Isang gabi, nagdesisyon si Alona na makipag-usap muli kay Neil.

Nasa loob sila ng kotse, tahimik na binabaybay ang daan patungo sa bahay ni Alona. Nagsalita si Alona, boses niya puno ng pighati.

"Neil, kailangan kong sabihin sa'yo ito," simula ni Alona. "Napapagod na ako. Napapagod na akong magpanggap na okay lang ako."

Huminto si Neil sa pagmamaneho, binuksan ang hazard ng sasakyan, at hinarap si Alona.

"Ano ba ang gusto mong mangyari, Alona?" tanong ni Neil, tila hindi sigurado sa direksyon ng kanilang usapan.

"Neil, mahal kita... pero hindi ko na kayang magpatuloy na ganito. Hindi na ako masaya sa set-up natin," pahayag ni Alona, humihikbi. "Pakiramdam ko, para lang akong bayarang babae sa buhay mo. Ginagamit mo ako kapag kailangan mo, tapos kapag wala ka nang kailangan, nawawala ka."

Tahimik si Neil, tila hindi alam kung paano sasagutin ang mga salita ni Alona. Ramdam ni Alona ang bigat ng katahimikan sa pagitan nila. Sa wakas, nagsalita si Neil, ngunit ang mga salitang lumabas mula sa kanyang bibig ay parang malamig na hangin.

"Alona, alam mo naman kung ano ang meron tayo. Hindi ko kayang ibigay sa'yo ang gusto mo," sabi ni Neil, pilit na iniintindi ang nararamdaman ni Alona. "Masaya ako sa’yo, pero hindi ako handa sa isang seryosong relasyon."

Lalong bumigat ang dibdib ni Alona. Alam niyang ito ang maririnig niya, ngunit masakit pa rin ang katotohanan. Huminga siya ng malalim, pinunasan ang luha sa kanyang mga mata, at sa unang pagkakataon, tinanggap ang sitwasyon nila.

"Tama ka, Neil," malungkot na tugon ni Alona. "Alam ko na mula pa sa simula, pero sinugal ko pa rin ang puso ko."

Nagpatuloy si Neil sa pagmamaneho, ngunit alam nilang pareho—ang relasyon nila ay nasa dulo na ng bangin.