HALOS limang araw ang inilagi ni Michaela sa mansyon. Sa limang araw na iyon ay hindi rin umalis si Jacob. Nanatiling nakasunod at nakasubaybay lang ito sa ginagawa nilang pag de-decorate.Ayaw kasi ng binata na mag-hire nang mga sikat na designer na pwedeng mag decorate kahit kayang-kaya namang bayaran dahil mas gusto nito na sila ang gagawa dahil lalabas daw ang pagiging natural.Ang gusto kasi ng binata ay iyong pang old fashioned na nature and garden design dahil nga nature lover ang mommy nito at mahilig magtanim ng iba ‘t ibang klase ng mga bulaklak at halaman.Pagkatapos mananghalian ay pumasok siya sa maid’s quarter para ayusin ang tinutulugang kama at iligpit ang iba pang mga gamit dahil ngayong araw ay aalis na sila ng binata. habang nagliligpit siya ay siya namang pagpasok ni nanay Minerva.“Alam mo ba, anak. Sa maikling araw na pamamalagi mo rito ay napalapit na ang loob ko sa ‘yo. Sana, kapag mayroon kang bakanteng oras ay maisipan mong pumarito ulit,” malungkot nitong sa
HINDI agad sila makaalis-alis kahit na kanina pa sila nakapasok sa sasakyan at pinaandar na ng binata ang makina dahil sa napakaraming bilin at pagpapaalala ni nanay Minerva sa kanilang dalawa.Ganito pala ang pakiramdam ng may magulang na nag-aalala at nagpapaalala. Napakaswerte ng binata dahil kahit na hindi man nito kasama ang mga magulang ay may nanay Minerva itong nagsisilbing ama at ina rito.“Hijo, Jacob. Magdahan-dahan ka sa pag da-drive, ha? Huwag masyadong magmamadali lalo na at may kasama ka. Huwag palaging magpapalipas ng gutom dahil kapag nagkasakit ka, naalala mo ba kung paano kita paluin sa p*wet no’ng bata ka pa? gagawin ko ulit sa ‘yo ‘yon kahit pa matanda ka na.”“Nanay, palagi mo nang sinasabi sa ‘kin ‘yan kapag umuuwi ako rito. Halos makabisado ko na nga ‘yang linyahan niyo, eh. Nakakahiya naman dito sa kasama ko na naririnig niya lahat ng mga sinasabi niyo sa ‘kin,” tukoy nito sa kanya habang nanunulis ang nguso.“Aba ‘y sumasagot ka pa talaga! Kapag hindi mo talag
KINABUKASAN ay balik ulit sila sa dating gawi. Maaga ulit na naghihitay kay Michaela ang binata sa labas nang kanyang tinutuluyan para sabay silang pumasok.Pagdating nila sa restaurant ay sabay din sana silang papasok nang biglang mag-ring ang cellphone nito.“Go in first, I’ll just answer this caller,” tukoy nito sa hawak na cellphone na kasalukuyang tumutunog pa rin.Tinanguhan naman niya ito bago tumalikod at pumasok sa restaurant. Habang naglalakad ay pinagmamasdan niya ang dining area habang may kakaunting customer pa lang ang nakaupo.Napailing na lang siya habang nagmamasid. Iba rin talaga ang style ng mayayaman. Ultimo kumakain na lang ay nagtatrabaho pa rin. May nakikita siyang habang nagkakape ay nakaharap sa laptop at panay ang pindot. Ang iba naman ay may pinipirmahang mataas na patong ng mga papel. Mayroon ding may ka-business call o di kaya ay may mga ka-meeting na kliyente. Halos araw-araw ay ganoon ang sitwasyon na nadadatnan niya tuwing papasok siya sa umaga.Iyong
KUNG hindi lang naalala ni Michaela na nakikinig lang pala siya sa usapan ng mga ito ay baka kanina niya pa ito nilusob at sinabunutan.“Alam mo Glydel, may ginagawang hakbang si Nessa na kami lang ang nakakaalam. At sa tingin ko, may kakaibang namamagitan diyan sa pulubing waitress at kay Jacob. Nakikita mo naman, ‘di ba? Sabay silang pumapasok at sabay ding umuuwi, at ang masaklap pa, Nawala sila ng halos limang araw ng magkasama. Kaya kung ako sa ‘yo, mag-isip ka ng mabuti bago mo kami suwayin. Dahil kung ako lang, kaya naman kitang pagbigyan diyan sa kagustuhan mo. Eh kaso, ibahin mo si Nessa. Iba ang likaw nang bituka no’n. Gagawin no’n ang lahat ng gusto niya at walang makakapigil,” pinal na sambit ni Geneva bago nito talikuran si Ms. Glydel.Agad naman siyang umalis sa pintong pinagkukublian dahil papunta na si Geneva sa direksyon niya.Ngayon ay malinaw na sa kanya ang lahat. Noong mga oras na pinakitaan siya ni Ms. Glydel ng hindi maganda ay nandoon din si Geneva. Ito pala an
PAGPASOK ni Jacob sa kanyang opisina ay nabungaran niya si Geneva na prenteng nakaupo sa harap ng kanyang working table habang nakadekwatro ang mga binti. Napabuntung-hininga na lang siya ng malalim para pigilan ang nararamdaman. Dumagdag pa ito sa init ng kanyang ulo.“Geneva, what brings you here? Napadalaw ka ulit. At saka sino ba ‘ng nagpapasok sa ‘yo rito? Mukhang malakas ka sa manager ko, ah! Hindi porket magkaibigan tayo ay pwede ka nang basta-basta na lang pumasok dito ng walang pahintulot ko,” diretsong sambit niya rito na may pagkairita sa tono.Ipinakita niya rito na hindi siya natutuwa sa ginawa nito at pati na rin sa presensya nito.“Bakit parang mainit yata ang ulo mo ngayon sa ‘kin? Sa pagkakaalala ko, pangalawang beses ko pa lang ngayon na pumunta rito dahil wala ka no ‘ng nakaraan. Halos limang araw kang nawala ayon sa manager mo. Paano ko nalaman? Halos araw-araw akong pumupunta rito pero dahil wala ka, umuuwi na lang ako. Tapos ganyan pa ang magiging treatment mo sa
SA BAWAT araw na dumaraan na lagi silang magkasama ni Jacob sa tuwing papasok at sa pag-uwi ay marami na rin ang nakakapansin ng palagian nilang magkasama. Ang iba ay nagtatanong kung may relasyon ba sila o kung nililigawan ba siya ng binata.Ang iba naman ay may konklusyon na sila ay magkasintahan na mariin namang itinanggi ni Michaela. Aniya, mabait lang sa kanya ang binate kaya isinasabay siya nito sa pagpasok maging sa pag-uwi.At kung may relasyon mang namamagitan sa kanila, pagiging magkaibigan lang at wala ng iba. Marami ang naiinggit sa kanya na katrabaho dahil sa dinami-rami nilang empleyado ng binata ay siya lang daw ang namumukod tanging isinasabay nito sa sasakyan.May mga natutuwa naman para sa kanya at mayroon namang hindi. Karamihang hindi natutuwa sa kanya ay iyong mga babaeng may lihim na gusto sa binata.Isang umaga ay maaga muli siyang dinaanan ng binata kaya maaga rin silang nakarating sa restaurant. Alas siete pa lang ay nandoon na sila, at may isang oras pa siyan
MATYAGANG naghihintay si Jacob sa loob ng sasakyan sa paglabas ng dalaga. Balak niya ulit itong yayain sa tabing dagat dahil may importante siyang ibibigay dito. Maya-maya lang ay nakita na niya itong palabas ng restaurant.Hinintay muna niya itong makalapit sa sasakyan bago siya lumabas para pagbuksan ito ng pinto. Pagkapasok nito ay agad din siyang umikot papuntang sa driver’s seat. Sa tabi niya kasi ito palaging pinapaupo.Pagkaupo niya ‘y masigla niya itong kinausap.“Ano? Tabing dagat ulit tayo? Ganda nang panahon, oh!” pambungad niya rito.“Talaga? Si-sige, gusto ko ‘yan! Pero dapat may street foods, ha?”“Oo naman! Hindi mawawala ‘yang paborito natin!”Sabay pa silang nagkatawanan dahil sa sinabi niya.“Teka, ano bang nakain mo at bigla ka na lang nagyayang tumambay ngayon sa tabing dagat?”“Wala lang, gusto ko lang mag unwind. Medyo marami lang kasi akong iniisip nitong mga nagdaang araw.”“Oo nga naman, gamot daw talaga ang tanawin sa tabing dagat sa mga taong problemado. Hal
BIGLA na lang siyang sinunggaban ng yakap ni Michaela kaya ang nangyari, ay natumba siya sa buhanginan habang nasa ibabaw niya ito. Nawalan kasi siya ng panimbang dahil wala siyang ideya na gagawin iyong ng dalaga.Maging ito ay nagulat din sa nangyari, kaya hindi agad ito nakaalis sa ibabaw niya. Dikit na dikit ang pagkakapatong nito sa kanya kaya nakaramdam siya ng kakaibang init sa katawan. Kapag hindi pa ito umalis sa ibabaw niya ‘y baka makalimot na talaga siya.Ngunit sa halip na umalis, ay yumakap pa ito ng mahigpit sa kanya, hindi alintana kung ano man ang nararamdaman niya sa ilalim nito. Hindi na niya kaya pang pigilan ang lumalalang init na nararamdaman kaya pinagpalit niya ang kanilang posisyon.Ito na ngayon ang nasa ilalim at siya naman ang nasa ibabaw. Wala siyang sinayang na sandali, agad niyang sinunggaban ng halik ang mga labi nitong medyo nakaawang pa, siguro ‘y dahil nabigla ito nang pagpalitin niya ang posisyon nila.Halatang wala pa itong alam at karanasan sa pak
“ANG MGA walang hiyang ‘yon! Ang sasama talaga ng mga budhi nila! Ano pa bang ikina-iinggit nila sa kaibigan ko, eh wala namang kayamanan iyon! Hindi na sila nakuntento sa kung anong mayroon sila!” malakas na sambit nito na akala mo ‘y nasa harapan lang nito ang dalawang babaeng kinamumuhian.“Relax ka lang. Dahil nakuha na nila ang kabayaran sa mga ginawa nila,” pagpapakalma niya rito.“Bakit po, ano ang ibig ninyong sabihin?” kunot-noo nitong tanong. Pero mababakas pa rin ang galit sa mukha nito.“Sad to say, naaksidente si Geneva dahil sa pagtatangkang tumakas sa mga pulis na humahabol sa kanya. Kaya ayon, nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. Pinuntahan ko ang kinaroroonan niyang ospital, pero hindi ako nagpakita sa kanya. Putol ang dalawang paa nito, at bali ang isang braso. May na-dislocate rin na mga buto sa kanyang mukha. Kaya para na siyang mawawala sa katinuan niya dahil hindi niya matanggap ang nangyari sa kanya,” mahabang litanya niya.Napasinghap ito sa gulat
“HINDI ba dapat ako ang nagtatanong sa ‘yo ng ganyan?” tanong niya kay Claire sa mababang tono. Gusto niyang malaman ang dahilan nito kaya ayaw niyang masindak ito sa kanya.Nakita niya ang pagdaan ng takot sa buong sistema nito. Bahagya rin itong nanginig at hindi na mapakali sa pagkakaupo. Hindi siguro nito inaasahan ang itatanong niya, kaya hindi nito iyon napaghandaan. Hindi na muna niya sinegundahan ang tanong, bagkus ay hinintay niya muna itong sumagot.“Si-Sir…paano…pero…” kandautal na sambit nito na hindi matapos-tapos ang nais na isatinig.Tuluyan na niyang inalis ang atensyon sa pagpipirma ng mga papeles para harapin ito.“Bakit wala kang sinabi sa ‘kin? Alam mo kung gaano ako nag-alala sa kanya, nakita mo naman, ‘di ba? Halos hindi na ‘ko makatulog nang maayos at makakain nang maayos sa kaiisip sa kanya kung nasaan ba siya, kung kumakain pa ba siya, kung nasa mabuti ba siyang lugar at kalagayan. Saksi ka, alam ko iyon. Ngayon, gusto kong marinig ang paliwanag mo tungkol doo
GABI. Malungkot na nakatanaw si Michaela sa dagat habang nakatayo sa may terrace. Iniisip niya kung kailan ba babalik si Jacob. Miss na miss na niya ito. Hindi na siya makapaghintay na muli itong makita.Maya-maya ay naramdaman niya ang presensiya ni nanay Minerva. Tumabi ito sa kanya at tumanaw din sa payapang dagat.“Nami-miss mo siya, ‘no? Babalik din iyon, huwag kang mag-alala. Baka marami lang inaasikaso kaya hindi agad nakabalik,” panimula nito sa usapan.“Hindi ko naman po ide-deny na sobra ko na siyang na mi-miss. Tama po kayo. At saka, alam ko naman po na kapag nasa trabaho iyon, talagang doon naka-focus ang kanyang atensyon. Wala akong ibang gustong mangyari sa ngayon, kundi ang umuwi na siya at ng makita at mayakap ko na siya,” sambit niya sa malungkot na tinig.“Mangyayari rin iyan, maghintay ka lang. Malay mo bukas o makalawa ay nandito na siya. ibaling mo muna sa ibang bagay ang atensyon mo para hindi ka mainip sa paghihintay sa kanya.”“Eh paano naman po, saan?”“Naku,
ISANG LINGGO na ang nakalilipas mula nang umalis si Jacob sa isla. Gusto na niyang bumalik para masilayan man lang si Michaela, pero kapag naiisip niyang labis siya nitong kinamumuhian ay bigla siyang umaatras. Natigil siya sa pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone.Tiningnan niya kung sino ang tumatawag, ang private investigator na inatasan niyang mag-imbestiga sa masasama at tiwaling gawain ni congressman Lagdameo. Desidido na siyang banggain ito at ipakulong.Kinakailangan lang niya ng maraming ebidensiya para mangyari ang kanyang gusto. At ngayon na siguro ang pinakahihintay niyang araw. Pinindot niya ang answer button at sinagot ang nasa kabilang linya.“Hello? Any update?”“Yes, Sir! At siguradong hindi na siya makakalabas pa ng kulungan sa mga ebidensiyang nakalap ko. Kailan niyo ba balak kunin sa ‘kin ang mga ito?” tukoy nito sa mga ebidensiyang hawak.“Ngayon din. Hindi na ‘ko makapaghintay na masampahan siya ng kaso,” nakangising sagot niya sa kausap na para bang
MASAYANG-MASAYA si Vanessa sa balita na sinabi sa kanya ni Ethan. Kahit na alam niyang darating din ang araw na makukulong siya, ay sapat na ang pagpayag ni Jacob sa suhestiyon niya kay Ethan na bigyan siya ng isang buwan para makasama ang anak.Kahit malaki ang pagkakasala niya rito ay nagawa pa rin siyang pagbigyan. Kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na pwede pa siyang magbago. Handa na siyang harapin ang bagong buhay na naghihintay sa kanya sa kulungan. At hindi niya alam kung makakalabas pa ba siya dahil alam niyang mabigat na kaparusahan ang katumbas nang ginawa niyang kasalanan sa batas.Habang iniisip niya ang mga bagay na iyon ay may ngiti siya sa labi habang nakatanaw sa hardin sa harap ng bahay ni Ethan. Maya-maya ay bigla na lang itong nagsalita sa likuran niya.“Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala! Mukhang malalim ang iniisip mo, ah!” nakangiting bati nito sa kanya sabay upo sa tabi niya.“Sino ba ang hindi lalalim ang isip sa sobrang daming ganap sa buh
HABANG binabaybay ni Jacob ang daan patungo sa kanyang restaurant ay isang hindi kilalang numero ang rumehistro sa kanyang tumutunog na cellphone. Agad niya itong dinampot at sinagot.“Hello? Sino ‘to?”“Hello, Mr. Perkins! Pwede ba tayong magkita ngayon? May importante lang akong sasabihin sa 'yo, at kailangan ay personal. Sana ‘y mapagbigyan mo ako,” boses ni Raymond sa kabilang linya.“Actually, I’m on my way sa restaurant, doon na lang tayo magkita,” sagot niya rito.“Sige Mr. Perkins, thank you!”Agad na niyang ibinaba ang cellphone pagkatapos na putulin nito ang tawag. Nagtataka siya kung ano pa ba ang kailangan nito sa kanya. Hindi na niya ito pinagtuunan pa masyado ng pansin. Malalaman din naman niya ito mamaya.Nagtaka pa siya nang maabutan niyang naroroon na si Raymond. Bumaba ito ng sasakyan nang makitang pumarada na ang kanyang sasakyan.“Naunahan mo pa ‘ko, ha? Sobrang importante ba ng sasabihin mo?”“Yes, Mr. Perkins!”Niyaya niya itong sa opisina na lang niya sila magus
NASA MANSYON ngayon si Jacob at kasalukuyang nasa kanyang silid. Nabalitaan niya ang nangyari kay Geneva. Paunti-unti na itong sinisingil ng karma. Pinuntahan niya ang kinaroroonan nitong ospital hindi para tingnan at kumustahin ang kalagayan nito, kundi para ipaalala rito na naaksidente man ito, ay hindi pa rin ito makakatakas sa batas. Hihintayin niya munang gumaling ito bago niya ipakulong.Ngunit nagulat siya sa nakitang hitsura nito. Nakasilip siya sa salamin ng pintuan sa kinaroroonan nitong silid sa ospital. Putol ang dalawa nitong mga paa habang nakasemento naman ang isang braso. Halos hindi niya ito makilala sa mga tinamong pasa at sugat sa mukha nito.Paano niya pa ito ipakukulong kung mas malala pa sa pagpapakulong ang tinamo nito? Kahit siguro sino ang makakita sa hitsura nito, ay tutubuan ng awa at konsensiya sa puso. Mas lalo pa siyang nagulat sa mga narinig mula rito. Kausap kasi nito ang ina at ama at nagwawala, pilit naman na inaawat ito ng mag-asawa.“Mommy, daddy, h
KINABUKASAN ay maagang nagising si Michaela. Hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng excitement sa kaisipang balak na niyang kausapin ng maayos si Jacob. At hihingi rin siya ng paumanhin sa mga hindi magandang salitang nabitiwan niya rito.Paglabas niya ng silid ay dumiretso agad siya patungo sa silid ng binata. Kumatok siya sa pintuan nito. Ngunit nagulat siya nang si nanay Minerva ang nagbukas ng pintuan.“Nanay Minerva, kailan po kayo dumating?” tanong niya sa matanda.“Kaninang madaling araw lang, hija. May kailangan ka ba kaya ka naparito sa kwarto ni Jacob?”“Ah, gusto ko po sanang kausapin si Jacob,” nahihiyang pag-amin niya rito.“Naku anak, kanina pa siya umalis pagdating ko rito! Bakit, hindi pa ba kayo nagkakausap simula nang umalis ako?”Yumuko lang siya sa halip na sagutin ang tanong nito.“Halika, pumasok ka muna,” paanyaya nito sa kanya.Pumasok naman siya. Iginala niya ang buong paningin sa kabuuan ng silid, malinis ito at kaunti lamang ang mga naroong gamit. M
SAMANTALANG nagngi- ngitngit naman si Michaela sa galit nang iwanan siyang mag-isa ni Jacob sa terrace. Babawian niya sana ito ngayon sa pamamagitan ng mga salita dahil mukhang may gana siyang kausapin ito nang pasumbat.Pero mukhang siya ang nabawian dahil mukhang hindi ito interesadong kausapin siya. Akala ba niya ay gusto nitong kausapin niya ito? Ano ang nangyari at iniwanan siya?“Bwisit!” sigaw na lang niya habang ipinapadyak ang mga paa sa sobrang inis sa binata.Sobra talagang nag-iinit ang ulo niya ngayon at parang hindi niya kayang lumipas ang gabi ng hindi niya naaaway ang binata. Kaya ang ginawa niya ‘y tinungo niya ang direksyon patungo sa kwarto nito at malalakas na katok ang pinakawalan niya sa pintuan. Hindi naman nagtagal at binuksan naman nito ang pintuan.“Ano? May kailangan ka ba?” malumanay na tanong nito at nakatingin sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Siguro dahil nakainom ito.“Oo! Marami! Kailangan kong ilabas lahat ng sama ng loob ko sa ‘yo! Ang kapal m