TMUW 102: Straightforward

Tahimik lang siya sa harapan ko. Nakatingin sa kaniyang mga kamay na magkasalikop at nakapatong sa lamesa. He was just there waiting me to say something.

Sa hindi mabilang na pagkakataon ay nagbuga ako muli ng hangin. I was trying to fix my mind and arrange all the questions that I want to ask.

Hindi ko alam kung saan magsisimula. Pakiramdam ko ay naghahalo-halo na lahat ang mga katanungan na siyang bumabagabag sa akin.

Ngunit sa huli... "Kumusta ka na?" Iyon ang naging tanong ko.

Tiningnan ko lang siya nang bahagya siyang tumawa. "Ano ang pag-uusapan natin? Tumatakbo ang oras. Hindi ako puwedeng magtagal dito sa labas," seryosong sagot niya.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at napatungo na rin. Nangangapa ako. Nakikiramdam kung paano siya kakausapin.

"I wasn't aware na nakulong ka. Hinintay kita na puntahan mo ako sa hospital kasama ng mga bata pero hindi ka dumating. Auntie Gia never mentioned this—"

"Because I tell her not to," pagputol niya sa akin.

Tumango ako. "Did you tell her as