Clad in a black dress, Laverna, as most people address her, stood in front of a tomb where she just laid the white chrysanthemums near a candle slowly burning. Julius Hernandez. Iyan ang pangalang nakaukit sa lapidang binisita ng dalaga. Suot-suot pa rin niya ang makapal na itim niyang sunglasses para lamang itago ang mga mugto niyang mata dahil sa pagkawala ng lalaking pinagkakatiwalaan niya sa lahat. Tahimik lang siyang nakatayo nang matuwid sa loob ng ilang minuto bago niya hinarap ang isang babae na nasa likuran niya. “Make the proper arrangements. I need to find a new trustworthy partner as soon as possible.” Her voice was hoarse and she paid no heed to it. She may have lost her comrade but grieving for quite too long would only show weakness. “Right away, ma’am.” Agad umalis ang babae para isagawa ang utos ng kaniyang boss. Dahil sa kasalukuyang sitwasyon, alam niyang kahit konting kapalpakan ay siya ang pagtutuunan ng galit. Si Laverna naman ay agad pumasok sa kaniyang kotse
Habang nasa kotse sina Nicholas, Laverna, at Clarrisse, hindi maiwasan ng binata na magpasalin-salin ng tingin sa magkamukhang mga dalaga. Agad naman itong napansin ni Clarrisse na nakaupo sa may harap. Isang ngisi ang gumuhit sa kaniyang mga labi bago tumingin sa labas ng kotse.“Laverna, don’t tell me siya ang pinili mo dahil ang gwapo niya,” pagbibiro nito.Laverna chuckled. “Aanhin ko ang kagwapuhan kung hindi naman siya magaling? And don’t you dare flirt with him. Kita ko agad sa mukha mo ang binabalak mo.”Tumawa naman si Clarrisse dahil nahulaan agad ng pinsan niya iyong gusto niyang gawin. Hindi niya kasi maiwasang maakit sa itsura ni Nicholas. Kung nauna lang niya itong nahanap, sana noon pa man ay ginawa na niya itong alalay sa kama.Tahimik lang si Nicholas at tila ginagawa ang lahat ng kaniyang makakaya na isawalang-bahala ang mga salitang naririnig. Ramdam niya kasi na tinatrato na agad siyang parang isang gamit lamang na pwedeng pagpasa-pasahan ng dalawa kailanman nila g
“Kilala mo, Liraz?” tanong ng babae na siyang dahilan para umiwas ito ng tingin kay Nicholas.“Hindi. Tara na, tinatawag na tayo,” agad na sagot ni Liraz. Malakas ang kabog ng kaniyang dibdib nang lampasan nila si Nicholas na nakatayo pa rin sa labas ng dressing room. Hindi niya alam kung magagalit ba siya o magtatampo o kung anuman. As far as she could remember, Nicholas never mentioned this matter to her… not through text or call and not even when they met last time. Napabuntong hininga na lamang siya para kalmahin ang sarili niya. “I am sure he has a reasonable reason why he did this.” Iyan ang tinatak ni Liraz sa isipan para kahit papaano ay makapag-focus siya sa show na iyon. Meanwhile, Laverna was almost done getting prepared, however, she received a text. Kumunot ang noo niya habang nakatitig sa report na kaka-send lang ni Julia. Pagkatapos niyang mabasa iyon, pinatay na niya ang cellphone at tinuon na lang ang pansin sa pag-aayos.Upon finishing putting on the wedding dress
Halos dalawang minutong nagkatitigan ang dalawa hanggang sa tumayo si Nicholas at nagsalita.“Nasa’n ang first aid kit?” tanong nito. “Kailangang ma-disinfect iyang mga sugat mo.”Imbes na sagutin ang kaniyang tanong, tumayo na lang si Laverna at naglakad papunta sa may hagdanan.“‘Di na kailangan. Kaya ko na ang sarili ko. Just pretend that you saw nothing today.” Malamig ang kaniyang boses at base sa kaniyang kinikilos, tila alam na niya kung bakit nangyayari iyon. Nang makapasok na siya sa kaniyang kwarto, napabuntong hininga na lamang siya bago binuksan ang drawer na nasa tabi lang ng kama niya. Kinuha niya ang isang maliit na bote at kumuha ng isang pill. She took in before heading to the bathroom to clean herself up and to remove her disguise, which she somehow forgot to do hours before. Pero mabuti na rin iyon dahil kung tinanggal niya ang disguise niya bago siya natulog kanina, malalaman na ni Nicholas ang totoo niyang itsura. “Fuck,” she cursed under her breath. The stingin
Magpapaliwanag sana si Nicholas para maiwasan niya ang pagdududa pero bago pa man siya makapagsalita, isang batang babae na nakasuot din ng bestidang katulad ng kay Cinderella ang lumapit sa kanila. She was holding a probing cane and her eyes seemed to not be directly looking at the model.“Tita Laverna,” tawag nito sa dalaga na siya namang naging dahilan para ngumiti ito.“Yes, baby? Tapos ka na bang kumain?” tanong naman ni Laverna pagkatapos niyang pisilin ang pisngi nito.Tumango naman si Anna nang may ngiti sa kaniyang mga labi. Nabulag man siya sa murang edad pero noong nakilala niya si Laverna, hindi naging hadlang ang kaniyang kapansanan para malugmok siya sa lungkot. “Nga pala, tita, nasaan si Tito Julius? Sabi mo isasama mo siya sa pagbisita,” dagdag ng batang babae.Nawala ang ngiti ni Laverna nang ilang segundo pero sa isang iglap, lumiwanag ulit ang ekspresyon nito.“Iku-kuwento ko sa ‘yo mamaya.” Hinawakan ng dalaga ang kamay ng batang babae pero bago sila umalis sa har
Kinaumagahan, maagang nagising si Laverna dahil sa mga naririnig na ingay na tila nanggagaling sa first floor ng bahay. She wore a new disguise before leaving her room and upon stepping down the staircase, she saw Clarrisse rushing to the kitchen with a worried look plastered on her face. Pagtingin niya sa may sala, nakita niya roon si Nicholas na nakahiga at tila nilalamig pa rin kahit may kumot na ito.“Bakit mo pinapasok ‘yong lalaking ‘yon?” tanong ni Laverna nang lumabas ang pinsan mula sa kusina.Bago niya nakuha ang sagot nito, isang malakas na hampas sa braso ang kaniyang natanggap at masama pa ang tingin sa kaniya na para bang may ginawa na naman siyang napakalaking kasalanan.“Ano bang ginawa mo at hindi mo pinapasok si Lance? Alam mo
Makalipas ang dalawang araw, gumaling nang husto si Nicholas kaya naman naisipan ni Laverna na lumabas na muna dahil halos tatlong araw na silang nagkukulong sa bahay. Pagkatapos niyang isuot ang bago nitong disguise, nilingon niya ang asul na gift box. As far as she remembered, she did not really give Nicholas anything as a congratulatory gift for becoming his official employment as her new partner. Isang ngisi ang gumuhit sa kaniyang mga labi bago niya kinuha ang kahon at lumabas sa kaniyang kwarto. Nadatnan niya si Nicholas sa may sala at nang makita niya ang pormal nitong suot, napataas ang kaniyang kilay habang pababa ito sa hagdan. Tumayo naman ang binata saka yumuko.“Maraming salamat po pala, ma’am, sa pag-aalaga sa ‘kin no’ng may sakit ako. Hindi na po mauulit.”Laverna simply motioned him to sit back so Nicholas obediently followed. Naupo naman ang dalaga sa mesang nasa mismong harapan niya saka nilahad sa kaniya ang asul na kahon.“It’s a congratulatory gift so just accept
The next morning, Laverna woke up with a hangover. Sitting up while rubbing her temple, she caught a whiff of a familiar scent, which was not hers but Nicholas’. Minulat niya nang husto ang mga mata saka nilibot ang tingin sa paligid. Sa oras na iyon, napagtanto niya na nasa kwarto lang siya ni Nicholas pero kahit ni anino ng binata ay wala siyang makita.Suot-suot pa rin niya ang maikling itim na tube dress kaya naman sigurado siyang hindi siya ginalaw ni Nicholas. Ang umagaw lang sa kaniyang atensyon ay ang mga band aid na nasa magkabilang kamay niya at pati na rin sa kaniyang dalawang paa. Wala siyang maalala na nakipag-away siya noong nakaraang gabi kaya naman hindi niya mapigilang mapatanong sa sarili kung ano ba talaga ang nangyari.Umalis siya sa kwartong iyon at agad bumaba sa kusina kung saan niya nakita ang bodyguard niyang naglilinis ng mga basag na bote. Ang unang sumagi sa kaniyang isipan ay siya mismo ang gumawa noon.“Sleepwalking?” tanong niya na tila sigurado siyang a