"What happened?" I asked again. He deeply sighed and squeezed my hands tighter, as if seeking reassurance."Enemies," he began, his voice heavy. "They tried to burn this hospital down, but don’t worry—they’re dead now." His words were cold and serious, but I could hear the underlying tension in his voice. "They’re rival mafias, trying to take my throne. They want to rule the underground and use it for their ill*gal operations."He sighed again, his eyes locking with mine. For a moment, everything else faded away. It felt like it was just the two of us in the room, our gazes fixed as if time stood still. The intensity of his stare, with those piercing blue eyes, made my knees go weak. I could feel him searching for something in my soul—perhaps an answer or a connection he wasn’t sure he could still find.Someone coughed behind him, breaking the spell. I quickly looked away, my face heating up in embarrassment. A slight smirk tugged at his lips before he turned his head to see who inter
Pareho naming tinitigan ang dalawang bata sa harap ng mga kaibigan ni Dark. They were excited to introduce themselves."Hi, uncles! I'm Zebediah Ursula. Just call me Zebe or Diah, not Ursula. Only my brothers call me that name. Nice to meet you all," masayang pakilala ni Zebediah, sabay yuko na parang isang prinsesa."Me, me, me!" sabik na sabi ni Zuhair habang patalon-talon sa tuwa."Is he really this bubbly?" Dark whispered, his arms tightening around my waist."Yes," I whispered back. "Hindi ko nga alam kung saan siya nagmana. Masungit ka naman, at tahimik naman akong tao. Hmm, medyo bubbly," napatawa ako ng konti, at sabay napakagat sa labi nang marinig ko siyang tumawa. Bakit kaya parang ang sarap sa tenga ng tawa niya? It's so manly and husky."My name is Zuhair Eros, 6 years old!" masayang pakilala ni Zuhair habang ipinapakita pa ang anim niyang daliri. Natawa ang apat na kaibigan ni Dark, at kahit yung iba, hindi napigilan ang ngiti."Zuhair Eros? Nice name. God of love," bulo
"Yes," sagot ko, medyo nag-aalangan."Sh*t," bulong ni Dark, sabay halik sa pisngi ko bago niya ako bitawan. Lumakad siya papalapit kay Zeus, inaayos pa ang buhok niya habang sinisiguradong maayos siyang magmumukha."Okay, we'll talk first, little dem*n," sabi ni Dark kay Zeus, ngunit sumimangot lang si Zeus at tumingin nang masama."Tsk," sagot ni Zeus, as if dismissing his father’s comment.Nagsitayuan naman ang mga kaibigan ni Dark at nagpaalam na. "We'll go ahead, bud. Just call us if something happens," sabi ni Virgo."Alis muna kami, boss," ani ni Palvin."Bye, boss. Good luck," sabi ni Grey, sabay high five kay Dark."We will pray for your soul, bud," biro ni Falcon, kaya nagtawanan ang iba. Sinamaan sila ng tingin ni Dark, pero halata namang natatawa rin siya kahit pilit niyang itinatago.Matapos silang umalis, kami na lang ang natira sa kwarto kasama si Lory, na abala sa pag-aayos ng gamit."Hmm, labas muna ako, prend. Bibili ako ng pagkain," paalam ni Lory, tinatapik ang ba
"Stay with your nanay, okay?" sabi ni Dark, sabay lingon sa akin. "Hey, honey. Just wait for us outside, okay? Don’t go anywhere. Just wait."Tumango ako sa kanya, at bago ako tuluyang lumabas, hinalikan niya ako sa pisngi at pati na rin sa noo. Hinalikan din niya sa noo si Zebediah, na naka-simangot pa rin."It’s so unfair, tatay," reklamo ni Zebediah, halata ang pagtatampo."I know, sweety. Just understand, okay? Mabilis lang ito," malambing na tugon ni Dark, bago siya muling tumingin sa akin. Hinapit niya ako papalapit sa kanya, at bumulong sa tenga ko."Holy cr*p. The three little monst*rs want to talk to me. I’m scared, honey. What if they’re all mad at me? What if they don’t like me?" Ramdam ko ang kaba sa boses niya habang patuloy siya sa pagsasalita. "I’m scared, but I’ll face it. I’ll fix this, honey. And after this, tayo naman ang mag-uusap, okay?"Hinalikan niya ulit ang tenga ko, at napapikit ako dahil sa init ng kanyang hininga na tumama sa balat ko. Ramdam ko ang kaba ni
Isang oras na ang lumipas, ngunit hindi pa rin tapos ang usapan nila sa loob. Isang buong oras! Ganun ba kahalaga ang pinag-uusapan nila? Napansin ko na dumating na si Lory, ngunit hindi pa rin sila natatapos.Bumuntong-hininga na lang ako at sinimulang kainin ang burger na binili ni Lory. Habang kinakagat ko ito, sumandal ako sa pader. Katabi ko si Zebediah, na tulad ko ring kumakain. Nakita ko siyang iginagalaw ang kanyang mga paa at halatang naiinip. Nakasimangot siya, at halata ang inis sa kanyang mukha."Ang tagal naman nila, nanay," sabi niya sa akin, na may halong inis. Lumingon ako sa kanya at nakita ko siyang kinakamot ang ilong habang malungkot na kinakagat ang kanyang burger. Hindi ko maiwasang mapangiti sa itsura niya, na para bang pinagsasabay ang pagkain at pagkainis.Natatawa si Lory na nakaupo sa tabi niya. "Kalma, babygirl. Baka magtampo sa 'yo ang burger. Hahaha!" sabi nito habang umiinom ng yakult. Nakakatawa ang pagiging komportable ni Lory sa sitwasyon, tila walan
Pagkatapos niyang sabihin iyon, binalot kami ng nakakabinging katahimikan. Parehas kaming nakatitig sa pader ng ospital, naririnig lamang ang mahihinang tunog ng mga tao sa malayo. Hindi ko magawang magsalita. Ramdam ko ang bigat ng tanong na matagal ko nang gustong itanong, at alam kong ito na ang tamang oras.Huminga ako ng malalim, pinipilit mag-ipon ng lakas ng loob. "Kukunin mo, di ba, ang anak ko? K-Kailan?" tanong ko, kagat-labi, hindi man lang lumingon sa kanya. Natatakot akong makita ang expression niya. Paano kung kukunin nga niya? Anong laban ko? Wala. Pinigilan kong huwag umiyak, ayoko siyang makitang nahihirapan ako. Gusto kong ipakita na kaya ko sila, kaya kong buhayin ang mga anak namin nang mag-isa."Today," maikli niyang sagot, pero parang isang matalim na kutsilyo ang bumaon sa puso ko. Halos madurog ako sa mga salitang iyon. Akala ko, magkakaroon kami ng masinsinang usapan—hindi pala.Pero bago ko pa maiproseso ang sakit, nagsalita siyang muli. "Kukunin ko sila, kas
"I admit it. Yes, I'm still scared. Takot ako sa'yo, especially when you get mad. I always remember that night, Dark, and it terrifies me. I'm still trapped in my trauma," I said softly, my eyes shut, avoiding his gaze.He stopped stroking my head, and I heard him curse under his breath. Then, I felt him place gentle kisses on my forehead, my ear, my temple, and finally, my cheek."I'm sorry. I'm really sorry. I know saying sorry a hundred times won't be enough to erase the pain I caused, but please, let me help you. Let me take you to a therapist, honey. I want to help you heal. I can't bear the thought of you being afraid of me. Please, let me do something to make your trauma go away. I want us to grow old together, without fear. I don't want you to end up like Nyx," he pleaded, his voice heavy with regret.I opened my eyes and furrowed my brows, confused. "Ano naman ang kinalaman ni Nyx dito?""You remind me of her. Like her, you shroud yourself in darkness. You're living in a worl
We staring each other like no one to break it. I can't help but stare as he slow unbuttoned his long sleeves. Halos hindi na ako huminga habang isa-isang tinanggal ni Dark ang mga butones.I bite my lower lip seeing his 6 pack abs. He then slowly released his fly. Sh*t. He is wearing a white boxer and kitang kita ko ang nakaumbok sa harapan nito. Holy crap! Mukhang ang laki-laki nito. Paano ito nagkasya sakin? Napalunok ako sa naisip ko. He dive himself above me and in one snap I'm n*ked.Ginawa namin ng paulit-ulit ngunit palagi ko nalang siyang nasus*ntok at nakak*lmot.Nagwawala din ako at nagsisigaw pero lahat ng yun ay hindi niya ininda. Tinanggap niya lahat kahit nagkakaroon na siya ng pasa. I want to stop pero he always said."I deserved this. I deserved this all, honey. Don't cry. I'm fine. Gagawin natin ng paulit-ulit hanggang mawala ang takot mo sakin. I don't care if I have all this sh*t bruises and scratches as long as I'll be erased your fear. Your trauma. I want to start
"Darling..." Bumuntong-hininga si Nix habang hawak ang mga kamay ko. Halata sa kanyang mukha ang bigat ng loob, parang ang bawat salita niya ay may dalang sakit na pilit niyang pinipigilan.Nasa kwarto kaming dalawa, at ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Sinabi niyang may ipagtatapat siya, at sa wakas, ito na ang tamang oras para malaman ko ang katotohanan. Ngunit habang nakatingin ako sa kanya, hindi ko maiwasang kabahan. Ano nga ba ang kasalanan niya? At anong kinalaman ni Virgo sa gabing iyon?Ang dami kong tanong na umiikot sa isipan ko, pero sa tingin ko, si Nix lang ang may sagot sa lahat ng ito."Darling, I don't know how to begin. But I want you to know that none of this has been easy for me." nagsimula siya, habang pilit na iniiwas ang tingin niya sa akin. Halatang hirap siya sa sasabihin niya, pero hindi ko siya binigyan ng pagkakataong umatras."Sabihin mo na, Nix," bulong ko. "Kaya ko 'to. Kailangan kong marinig ang totoo."Tumango siya, parang hinihintay niya ang lak
Ang seryoso at tila galit na si Dr. Montero at isang masayahing lalaki. Pogi, lalaking-lalaki, brown yung mga mata, matangkad, at magulo ang kulay itim nitong mga buhok. May silver earring siya sa kaliwang tenga. Nakatayo lamang kami ni Frozina. Ang mga sanggol ay nasa kanilang duyan mahimbing na natutulog. Napansin ko kung paano hinanap ng mga mata ni Dr. Montero si Frozina. Ang nag-aapoy nitong mga mata ay naging kalmado ngunit saglit lang yun at mabilis sinuntok si Virgo na kinatili naming dalawa. "F*ck! Stop it, motherf*cker. You're damn in my house." Malamig na utos ni Nix sa kanila kung saan ay pilit hinila paalis si Dr. Montero sa ibabaw ni Virgo na tawa lang ng tawa kahit pinag-uulanan na ng suntok. "Grabe ka naman, Doc. Masakit. Ouch! Tama na." Nakangiti nitong turan at umaaktong nasasaktan. "F*ck you, Maranzano. F*ck you!" Malutong na mura ni Doc pero tawa pa rin ng tawa si Virgo habang iniiwasan ang suntok ni Doc na ngayon ay nakatayo na. Nanlaki ang mga mata ko habang
Napangiti akong makitang mahimbing natutulog si Athena sa kanyang duyan. Buti’t hindi iyakin ang anak ko dahil hindi ko talaga kaya kapag ako lang ang mag-isa. Kahit may karanasan akong mag-alaga ng sanggol, natataranta pa rin ako. Madalas blanko ang utak ko at hindi alam kung ano ang uunahin. Nung una nga, naiiyak din ako kapag nakita kong umiiyak ang anak ko. Buti na lang nandiyan si Nix. Bagamat minsan nalilito rin siya kung sino ang una niyang papatahanin—ako ba o ang anak namin. Speaking of Nix, wala siya ngayon sa bagong bahay namin. May kailangan siyang asikasuhin. Hindi ko na tinanong kung ano, pero alam kong may kinalaman ito sa kaibigan niyang si Dark. Inilibot ko ang mga mata ko sa bahay namin. Hindi ito ganoon kalaki, pero hindi rin masikip—sakto lang, at higit sa lahat, komportable. Half-cement ang bahay namin, at ang disenyo ay simple lang. Ayokong puro semento ang paligid dahil parang masakit sa mata at naiinitan ako. Napanganga ako saglit habang iniisip kung gaano k
SAGLIT akong napasulyap sa katabi ko na humahagikhik habang may pinapanood sa kanyang cellphone. Gusto ko siyang batukan dahil dumagdag siya sa problema ko sa buhay. Stress na stress na nga ako sa kakahintay ng jeep tapos sobrang init pa, dadagdag pa siya. Di na ako natutuwa sa life ko ngayon. Lintek talaga. Kung di lang ako mahirap di sana ako magtatyagang maghintay ng jeep para mag-apply ng trabaho. Gusto ko na lang maging kamote. Napatingala ako. Lord! Bigyan mo naman ako ng sign. Aahon na ba ako sa kahirapan? Di na ba lubog buhay ko? Palaging binabagyo buhay ko kaya baha araw-araw. Lubog na lubog. Huminga ako ng malalim at pinagtitinginan ang mga tao. Busy buhay nila kagaya ko pero nakatutok naman sa phone. Kahit saang sulok ng kalye may hawak silang phone. Ako lang ata ang wala. Di bale very soon magkakaroon din ako niyan. "Naku! Ang dami na naman nakidnap. Halos mga babae." "Oo nga! Kaya di ko pinayagan ang anak ko lumabas ng bahay dis oras ng gabi. Delikado na talag
The air in the black market was thick with the scent of desperation and greed, a mingling of sweat, smoke, and the sharp tang of illicit transactions. Phoenix Eadmaer Koznetsov, ex-military captain and now the formidable head of La Nera Bratva, navigated the labyrinthine alleys with the ease of a man who had long ago made his peace with the shadows. The market, hidden in the bowels of the city, was a cacophony of haggling voices and the constant buzz of clandestine activity. Stalls and makeshift shops lined the narrow paths, each offering a variety of contraband: we*pons, stolen goods, counterfeit money, and dr*gs. Phoenix was here for the latter, ensuring a major deal went smoothly. Flanked by his trusted underboss and consigliere, Demetri and Grey, Phoenix moved with a purposeful stride. His presence commanded respect and fear in equal measure. Conversations halted and eyes averted as they passed, the crowd parting like the Red Sea. They approached a small, nondescript tent at
As I arrived home from a long day at work, the warmth of my family’s laughter drifted through the door, and I couldn’t help but smile. The second I stepped inside, our son, Poseidon, dashed over, his little face lighting up as he wrapped his arms around my legs. “Daddy!” he cheered, his voice full of excitement and love. His ate Athena quickly followed, the two of them surrounding me, competing for hugs and my attention. Each one of them reminded me why I fought so hard, why I worked tirelessly, and why I pushed through the shadows of my past every single day. I gazed across the room, and there, in the kitchen, was Athenrose, my darling, bustling with dinner preparations. She caught my eye and gave me that gentle smile she always did—one that carried understanding, love, and acceptance, despite knowing the darkness I came from. As I watched her, memories began to flood back. The life I left behind… It was never something I could entirely forget. I was once a man of honor, a soldier
"Naku, Nix. Kapag ako matapilok, matatamaan ka sa akin." Inis kong sabi ni Nix.Nakablindfold ako at hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni Nix na tudo alalay sa akin. Mahigpit akong napahawak sa kamay niyang nasa balikat ko."Calm down, darling. I'll not be fall. I'm here." Mahinahon nitong sabi.Napanguso ako at nagdecide na huwag nang magtanong. Hinayaan ko siya, hawak-hawak pa rin ang kamay niya habang tinatahak namin ang hindi ko alam na daan. Habang inalalayan niya ako, hindi ko mapigilang mapansin ang katahimikan ng paligid. Napakatahimik at tila malamig ang hangin na humahaplos sa balat ko. Ang naririnig ko lang ay ang huni ng mga ibon at ang mahinang ihip ng hangin. Hindi rin masakit sa balat ang init ng araw. Siguro’y hapon na.Huminga ako nang malalim, ninanamnam ang sariwang hangin, habang ang mga hakbang namin ay mas nagiging mabagal at maingat. Ramdam kong malapit na kami sa destinasyon, pero hindi ko maisip kung ano ang naghihintay sa akin.Pagkalipas ng ilang saglit,
"We are going to France, mother? Why po?" Inosenteng tanong ni Athena sa akin. Napahinto ako sa pag-aayos ng damit niya at tumingin sa kanyang mukha. Sumalubong sa akin ang kulay brown niyang mga matang nakuha kay Nix. "Kase nga po, doon ang kasal ni Tita Cassy mo at Tito Dark." Nakangiti kong sabi. Kumunot ang noo niya. "I'm still wondering why po malayo? They can married naman here sa Philippines. Is it required to marry in other country, mother?" Umiling ako. "Hindi naman po. Kase po, si Tito Dark mo doon siya pinanganak at lumaki. Gusto ng Tito Dark mo pakasalan si Tita Cassandra kung saan siya galing, sa bansang malapit sa kanyang puso," mahinahon kong sagot habang sinusuot ko ang maliit na bulaklakin na headband sa ulo ni Athena. Napaka-inosente ng kanyang tanong, at halatang naguguluhan siya sa ideya ng isang kasal sa ibang bansa. "Mother, is it a magical place like in the movies?" tanong niya, may kislap ng excitement sa kanyang mga mata. Tumango ako at ngumiti, pi
"Uy, Cass. Tampo ka pa rin?" tanong ko, sabay kinalabit si Cassandra, na nakataas pa rin ang kilay at tahimik na nakatanim ang mga braso sa kanyang dibdib. Alam kong napikon siya sa balitang ikinasal na ako at may anak na rin, at hindi ko man lang siya naabalan noon para magpaalam o magbigay ng kahit anong clue."Ikaw ha, Lory. Magsasawa ka sa sermon ko mamaya," sabi niya, pero may bahagyang ngiti na rin sa kanyang mga labi. Hindi ko mapigilan ang matawa sa kakulitan ng best friend ko.Habang sinusuyo ko siya, biglang sumingit ang siraulong si Frozina, na kanina pang nagtatawa sa gilid. "Happy? Happy?" bulong niya, sabay kindat at mas lalong lumapit para lang mang-asar.Sinamaan ko ng tingin ang Frozina na 'to. "Ewan ko ba sayo! Bakit ka ba kase dumating, br*hang ka?" inis kong sagot habang pilit siyang tinutulak palayo. "Dapat nga ikaw yung nasa hot seat, eh. Ikaw ang bagong tao dito, tapos asawa ka pa ni Dr. Montero! Bakit ako ang pinag-initan?"Umikot lang ang mga mata ni Frozina a