Chapter 37

Dahil sa narinig ko, agad akong napalingon sa pintuan. Nanlamig ako nang makita si Dark—punong-puno ng dugo ang damit niya at may hawak pang baril sa kabilang kamay. Nakatitig siya sa dalawa kong anak na natutulog sa sofa, at hindi man lang kumukurap. Para siyang estatwa, tulala lang habang nakatingin sa kanila. Napabaling ang tingin ko kay Zuhair, na ngayon ay nakatutok ang water gun sa kanya.

"Give me your r*fle before you enter," demanding na sabi ni Zuhair. Napakamot ako ng ulo at napailing sa bata. Napatampal pa ako sa noo. Napalingon din ako kay Lory na nakatitig sa may pinto, para bang nagtataka.

"Sh*t, prend. Daming fafable," bulong ni Lory na may halong biro. Napakunot-noo ako at tumingin ulit sa mga kalalakihan. Napansin ko na hindi lang si Dark ang dumating—kasama niya ang ilang mga lalaki na may dala-dala ring mga armas.

Kahit galit ako kay Dark, hindi ko maiwasang mag-alala. He saved my life after all. Lumapit ako sa kanila, at hindi ko na natiis ang tanong na bumabagaba