Pagkatapos niyang sabihin iyon, binalot kami ng nakakabinging katahimikan. Parehas kaming nakatitig sa pader ng ospital, naririnig lamang ang mahihinang tunog ng mga tao sa malayo. Hindi ko magawang magsalita. Ramdam ko ang bigat ng tanong na matagal ko nang gustong itanong, at alam kong ito na ang tamang oras.Huminga ako ng malalim, pinipilit mag-ipon ng lakas ng loob. "Kukunin mo, di ba, ang anak ko? K-Kailan?" tanong ko, kagat-labi, hindi man lang lumingon sa kanya. Natatakot akong makita ang expression niya. Paano kung kukunin nga niya? Anong laban ko? Wala. Pinigilan kong huwag umiyak, ayoko siyang makitang nahihirapan ako. Gusto kong ipakita na kaya ko sila, kaya kong buhayin ang mga anak namin nang mag-isa."Today," maikli niyang sagot, pero parang isang matalim na kutsilyo ang bumaon sa puso ko. Halos madurog ako sa mga salitang iyon. Akala ko, magkakaroon kami ng masinsinang usapan—hindi pala.Pero bago ko pa maiproseso ang sakit, nagsalita siyang muli. "Kukunin ko sila, kas
"I admit it. Yes, I'm still scared. Takot ako sa'yo, especially when you get mad. I always remember that night, Dark, and it terrifies me. I'm still trapped in my trauma," I said softly, my eyes shut, avoiding his gaze.He stopped stroking my head, and I heard him curse under his breath. Then, I felt him place gentle kisses on my forehead, my ear, my temple, and finally, my cheek."I'm sorry. I'm really sorry. I know saying sorry a hundred times won't be enough to erase the pain I caused, but please, let me help you. Let me take you to a therapist, honey. I want to help you heal. I can't bear the thought of you being afraid of me. Please, let me do something to make your trauma go away. I want us to grow old together, without fear. I don't want you to end up like Nyx," he pleaded, his voice heavy with regret.I opened my eyes and furrowed my brows, confused. "Ano naman ang kinalaman ni Nyx dito?""You remind me of her. Like her, you shroud yourself in darkness. You're living in a worl
We staring each other like no one to break it. I can't help but stare as he slow unbuttoned his long sleeves. Halos hindi na ako huminga habang isa-isang tinanggal ni Dark ang mga butones.I bite my lower lip seeing his 6 pack abs. He then slowly released his fly. Sh*t. He is wearing a white boxer and kitang kita ko ang nakaumbok sa harapan nito. Holy crap! Mukhang ang laki-laki nito. Paano ito nagkasya sakin? Napalunok ako sa naisip ko. He dive himself above me and in one snap I'm n*ked.Ginawa namin ng paulit-ulit ngunit palagi ko nalang siyang nasus*ntok at nakak*lmot.Nagwawala din ako at nagsisigaw pero lahat ng yun ay hindi niya ininda. Tinanggap niya lahat kahit nagkakaroon na siya ng pasa. I want to stop pero he always said."I deserved this. I deserved this all, honey. Don't cry. I'm fine. Gagawin natin ng paulit-ulit hanggang mawala ang takot mo sakin. I don't care if I have all this sh*t bruises and scratches as long as I'll be erased your fear. Your trauma. I want to start
"J-Just continue. I can do this, D-Dark. I can fight my nightmare." nanginginig kong usal sa kanya. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang nag-alala but he smile and nodded. He kissed my forehead and placed a kiss to my chest.Tulad ng sabi niya, we want to start over. I need to set aside that Cassandra is free from her nightmare. Kung gusto kong makasama si Dark dapat ko itong gawin. Kailangan ko ng sapat na tapang to face this lalong-lalo nat iba ang mundo ni Dark. Tulad din ng gusto niya. I want to grow old with him. Live with him. I want to start my new chapter with him. I let out a heavily breathe. I can do this. I can do this.He looked at me and I nodded before I let out scream of ecstasy as he pushed h*mself inside of me filling me up as totally connecting us as one. He stopped and looked at me again. Nakita ko ang pagtulo ng luha niya. Finally. Napaiyak din ako habang nakangiti sa kanya."D-Dark." naiiyak kong tawag sa kanya. He hold my face and placed soft a kiss on it. Sinubs
Pagkatapos ng kanilang matinding pagsasama, nanatili sina Dark at Cassandra sa kama ng ospital. Niyakap ni Dark ang kanyang minamahal at hinalikan ang tuktok ng ulo pati na rin ang pisngi nito habang nakasandal sa headboard. Si Cassandra naman ay sumiksik sa dibdib niya, pilit binabawi ang hininga mula sa kanilang ginawa."Honey?" mahina niyang bulong."Hmmm?" sagot ni Cassandra habang nakapikit ang mga mata."Can I be your Typhon?" tanong ni Dark, seryoso ang boses.Napadilat si Cassandra at iniangat ang kaliwang pisngi mula sa dibdib ng lalaki upang tumingin sa kanyang mga mata. Nakita niya ang halo-halong emosyon doon. Tama ba ang narinig niya? Napakunot ang kanyang noo at bahagyang inilapit ang mukha kay Dark."W-What?" mahina niyang tanong, iniisip na baka mali ang kanyang pandinig."I want to be your Typhon, honey. Like Typhon, who is described as one of the most powerful and fearsome deities, I want to be the same. At tulad ng kwento niya, handa akong makulong—hindi sa ilalim n
Hindi mapigilan ni Dark na mapangiti at matawa sa tuwing maalala niya ang mga pinag-uusapan nila ng kanyang mga anak. Para itong isang seryosong usapan sa isang pulong ng mga matatanda. Hindi niya akalain na sa murang edad ng kanyang mga anak, ganito na sila umasta—parang mga adults. Parang siya noong bata pa, ganito rin siya makitungo sa kanyang ama. Nakikita niya ang sarili niya sa kanyang mga anak, lalo na sa tatlong lalaki."The way they talk and act—everything," naisip niya. Nakakatakot din minsan. He admitted that it was a bit scary. Kaya pala maraming tao ang natatakot sa kanya noon, mga tauhan man niya o hindi. Ngayon, naiintindihan na niya ang pakiramdam kapag nakaharap at nakakausap ang isang Mafia Lord. Bagama't mas bata ang mga anak niya, naroon pa rin ang intimidating aura nila.He promised himself and his children that he would stay true to his words. Kapag nangako siya, gagawin niya. Ipinakita na niya sa kanila, hindi lang sa mga anak niya kundi pati na rin kay Cassandr
"Who?""Virgo.""What he said?""He doesn't say anything. Mamaya nalang daw siya ulit tatawag. Is he afraid of me, tatay? He always nauutal." takang-takang sabi ni Zephyr. Napaayos naman ng upo si Dark at lumingon sa anak niya na ngayon ay nakakunot ang noo."I guess. Text him to get a new suit for me.Dalhin niya dito." utos niya dito at tumayo."Tatay,bili mo ko ng toy g*n." nakasimangot na utos ni Zuhair. Napakamot naman sa ulo si Dark."Di ba magagalit si Nanay sa gusto mo, little boss?""Nope! She will not, tatay. Please.""Okay. Son, text to your ugly uncle also about the toy g*n.""Okay." Kibit balikat nitong sagot at nagsimula na namang magtipa."Pupuntahan ko muna ang nanay niyo baka nagising na yun. Stay here, okay? Zeus." tawag pansin niya kay Zeus na ngayon ay seryosong-seryoso sa pagbabasa."I will." sagot nito hindi manlang tinapunan ng tingin ang ama."Lock the door, little boss.""Aye, big Boss." masayang sagot ni Zuhair at sumaludo.Tumawa naman si Dark at lumabas ng ro
'I love you." Tila tumigil ang mundo ni Cassandra nang marinig niya ang mga katagang iyon mula kay Dark. Paano nangyari? Bakit ganun kabilis? Bakit parang ang dali-dali lang sabihin iyon para kay Dark? Hindi ba niya alam kung gaano kabigat ang kahulugan ng mga salitang iyon? "I love you"-para sa kanya, ang mga salitang ito ay may malalim na kahulugan, puno ng emosyon at responsibilidad. Hindi ito simpleng salita lang. Ngunit narinig niyang muli mula kay Dark. "I love you. I love you, honey," ulit ni Dark, na lalong nagpabigat sa damdamin ni Cassandra. Napapaawang ang kanyang mga labi, hindi alam kung ano ang sasabihin. Ano nga ba ang dapat niyang sabihin sa mga salitang iyon? "Y-You didn't mean that, right?" tanong niya, pinipilit gawing komportable ang sarili sa sitwasyon nila. Ramdam niya ang tensyon sa paligid. "That's the truth, honey," seryosong tugon ni Dark, na ikinalita ni Cassandra. "I don't know what to say. A-Ang bilis, Dark," sagot ni Cassandra, halatang nagugulu
"Darling..." Bumuntong-hininga si Nix habang hawak ang mga kamay ko. Halata sa kanyang mukha ang bigat ng loob, parang ang bawat salita niya ay may dalang sakit na pilit niyang pinipigilan.Nasa kwarto kaming dalawa, at ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Sinabi niyang may ipagtatapat siya, at sa wakas, ito na ang tamang oras para malaman ko ang katotohanan. Ngunit habang nakatingin ako sa kanya, hindi ko maiwasang kabahan. Ano nga ba ang kasalanan niya? At anong kinalaman ni Virgo sa gabing iyon?Ang dami kong tanong na umiikot sa isipan ko, pero sa tingin ko, si Nix lang ang may sagot sa lahat ng ito."Darling, I don't know how to begin. But I want you to know that none of this has been easy for me." nagsimula siya, habang pilit na iniiwas ang tingin niya sa akin. Halatang hirap siya sa sasabihin niya, pero hindi ko siya binigyan ng pagkakataong umatras."Sabihin mo na, Nix," bulong ko. "Kaya ko 'to. Kailangan kong marinig ang totoo."Tumango siya, parang hinihintay niya ang lak
Ang seryoso at tila galit na si Dr. Montero at isang masayahing lalaki. Pogi, lalaking-lalaki, brown yung mga mata, matangkad, at magulo ang kulay itim nitong mga buhok. May silver earring siya sa kaliwang tenga. Nakatayo lamang kami ni Frozina. Ang mga sanggol ay nasa kanilang duyan mahimbing na natutulog. Napansin ko kung paano hinanap ng mga mata ni Dr. Montero si Frozina. Ang nag-aapoy nitong mga mata ay naging kalmado ngunit saglit lang yun at mabilis sinuntok si Virgo na kinatili naming dalawa. "F*ck! Stop it, motherf*cker. You're damn in my house." Malamig na utos ni Nix sa kanila kung saan ay pilit hinila paalis si Dr. Montero sa ibabaw ni Virgo na tawa lang ng tawa kahit pinag-uulanan na ng suntok. "Grabe ka naman, Doc. Masakit. Ouch! Tama na." Nakangiti nitong turan at umaaktong nasasaktan. "F*ck you, Maranzano. F*ck you!" Malutong na mura ni Doc pero tawa pa rin ng tawa si Virgo habang iniiwasan ang suntok ni Doc na ngayon ay nakatayo na. Nanlaki ang mga mata ko habang
Napangiti akong makitang mahimbing natutulog si Athena sa kanyang duyan. Buti’t hindi iyakin ang anak ko dahil hindi ko talaga kaya kapag ako lang ang mag-isa. Kahit may karanasan akong mag-alaga ng sanggol, natataranta pa rin ako. Madalas blanko ang utak ko at hindi alam kung ano ang uunahin. Nung una nga, naiiyak din ako kapag nakita kong umiiyak ang anak ko. Buti na lang nandiyan si Nix. Bagamat minsan nalilito rin siya kung sino ang una niyang papatahanin—ako ba o ang anak namin. Speaking of Nix, wala siya ngayon sa bagong bahay namin. May kailangan siyang asikasuhin. Hindi ko na tinanong kung ano, pero alam kong may kinalaman ito sa kaibigan niyang si Dark. Inilibot ko ang mga mata ko sa bahay namin. Hindi ito ganoon kalaki, pero hindi rin masikip—sakto lang, at higit sa lahat, komportable. Half-cement ang bahay namin, at ang disenyo ay simple lang. Ayokong puro semento ang paligid dahil parang masakit sa mata at naiinitan ako. Napanganga ako saglit habang iniisip kung gaano k
SAGLIT akong napasulyap sa katabi ko na humahagikhik habang may pinapanood sa kanyang cellphone. Gusto ko siyang batukan dahil dumagdag siya sa problema ko sa buhay. Stress na stress na nga ako sa kakahintay ng jeep tapos sobrang init pa, dadagdag pa siya. Di na ako natutuwa sa life ko ngayon. Lintek talaga. Kung di lang ako mahirap di sana ako magtatyagang maghintay ng jeep para mag-apply ng trabaho. Gusto ko na lang maging kamote. Napatingala ako. Lord! Bigyan mo naman ako ng sign. Aahon na ba ako sa kahirapan? Di na ba lubog buhay ko? Palaging binabagyo buhay ko kaya baha araw-araw. Lubog na lubog. Huminga ako ng malalim at pinagtitinginan ang mga tao. Busy buhay nila kagaya ko pero nakatutok naman sa phone. Kahit saang sulok ng kalye may hawak silang phone. Ako lang ata ang wala. Di bale very soon magkakaroon din ako niyan. "Naku! Ang dami na naman nakidnap. Halos mga babae." "Oo nga! Kaya di ko pinayagan ang anak ko lumabas ng bahay dis oras ng gabi. Delikado na talag
The air in the black market was thick with the scent of desperation and greed, a mingling of sweat, smoke, and the sharp tang of illicit transactions. Phoenix Eadmaer Koznetsov, ex-military captain and now the formidable head of La Nera Bratva, navigated the labyrinthine alleys with the ease of a man who had long ago made his peace with the shadows. The market, hidden in the bowels of the city, was a cacophony of haggling voices and the constant buzz of clandestine activity. Stalls and makeshift shops lined the narrow paths, each offering a variety of contraband: we*pons, stolen goods, counterfeit money, and dr*gs. Phoenix was here for the latter, ensuring a major deal went smoothly. Flanked by his trusted underboss and consigliere, Demetri and Grey, Phoenix moved with a purposeful stride. His presence commanded respect and fear in equal measure. Conversations halted and eyes averted as they passed, the crowd parting like the Red Sea. They approached a small, nondescript tent at
As I arrived home from a long day at work, the warmth of my family’s laughter drifted through the door, and I couldn’t help but smile. The second I stepped inside, our son, Poseidon, dashed over, his little face lighting up as he wrapped his arms around my legs. “Daddy!” he cheered, his voice full of excitement and love. His ate Athena quickly followed, the two of them surrounding me, competing for hugs and my attention. Each one of them reminded me why I fought so hard, why I worked tirelessly, and why I pushed through the shadows of my past every single day. I gazed across the room, and there, in the kitchen, was Athenrose, my darling, bustling with dinner preparations. She caught my eye and gave me that gentle smile she always did—one that carried understanding, love, and acceptance, despite knowing the darkness I came from. As I watched her, memories began to flood back. The life I left behind… It was never something I could entirely forget. I was once a man of honor, a soldier
"Naku, Nix. Kapag ako matapilok, matatamaan ka sa akin." Inis kong sabi ni Nix.Nakablindfold ako at hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni Nix na tudo alalay sa akin. Mahigpit akong napahawak sa kamay niyang nasa balikat ko."Calm down, darling. I'll not be fall. I'm here." Mahinahon nitong sabi.Napanguso ako at nagdecide na huwag nang magtanong. Hinayaan ko siya, hawak-hawak pa rin ang kamay niya habang tinatahak namin ang hindi ko alam na daan. Habang inalalayan niya ako, hindi ko mapigilang mapansin ang katahimikan ng paligid. Napakatahimik at tila malamig ang hangin na humahaplos sa balat ko. Ang naririnig ko lang ay ang huni ng mga ibon at ang mahinang ihip ng hangin. Hindi rin masakit sa balat ang init ng araw. Siguro’y hapon na.Huminga ako nang malalim, ninanamnam ang sariwang hangin, habang ang mga hakbang namin ay mas nagiging mabagal at maingat. Ramdam kong malapit na kami sa destinasyon, pero hindi ko maisip kung ano ang naghihintay sa akin.Pagkalipas ng ilang saglit,
"We are going to France, mother? Why po?" Inosenteng tanong ni Athena sa akin. Napahinto ako sa pag-aayos ng damit niya at tumingin sa kanyang mukha. Sumalubong sa akin ang kulay brown niyang mga matang nakuha kay Nix. "Kase nga po, doon ang kasal ni Tita Cassy mo at Tito Dark." Nakangiti kong sabi. Kumunot ang noo niya. "I'm still wondering why po malayo? They can married naman here sa Philippines. Is it required to marry in other country, mother?" Umiling ako. "Hindi naman po. Kase po, si Tito Dark mo doon siya pinanganak at lumaki. Gusto ng Tito Dark mo pakasalan si Tita Cassandra kung saan siya galing, sa bansang malapit sa kanyang puso," mahinahon kong sagot habang sinusuot ko ang maliit na bulaklakin na headband sa ulo ni Athena. Napaka-inosente ng kanyang tanong, at halatang naguguluhan siya sa ideya ng isang kasal sa ibang bansa. "Mother, is it a magical place like in the movies?" tanong niya, may kislap ng excitement sa kanyang mga mata. Tumango ako at ngumiti, pi
"Uy, Cass. Tampo ka pa rin?" tanong ko, sabay kinalabit si Cassandra, na nakataas pa rin ang kilay at tahimik na nakatanim ang mga braso sa kanyang dibdib. Alam kong napikon siya sa balitang ikinasal na ako at may anak na rin, at hindi ko man lang siya naabalan noon para magpaalam o magbigay ng kahit anong clue."Ikaw ha, Lory. Magsasawa ka sa sermon ko mamaya," sabi niya, pero may bahagyang ngiti na rin sa kanyang mga labi. Hindi ko mapigilan ang matawa sa kakulitan ng best friend ko.Habang sinusuyo ko siya, biglang sumingit ang siraulong si Frozina, na kanina pang nagtatawa sa gilid. "Happy? Happy?" bulong niya, sabay kindat at mas lalong lumapit para lang mang-asar.Sinamaan ko ng tingin ang Frozina na 'to. "Ewan ko ba sayo! Bakit ka ba kase dumating, br*hang ka?" inis kong sagot habang pilit siyang tinutulak palayo. "Dapat nga ikaw yung nasa hot seat, eh. Ikaw ang bagong tao dito, tapos asawa ka pa ni Dr. Montero! Bakit ako ang pinag-initan?"Umikot lang ang mga mata ni Frozina a