"Stay with your nanay, okay?" sabi ni Dark, sabay lingon sa akin. "Hey, honey. Just wait for us outside, okay? Don’t go anywhere. Just wait."Tumango ako sa kanya, at bago ako tuluyang lumabas, hinalikan niya ako sa pisngi at pati na rin sa noo. Hinalikan din niya sa noo si Zebediah, na naka-simangot pa rin."It’s so unfair, tatay," reklamo ni Zebediah, halata ang pagtatampo."I know, sweety. Just understand, okay? Mabilis lang ito," malambing na tugon ni Dark, bago siya muling tumingin sa akin. Hinapit niya ako papalapit sa kanya, at bumulong sa tenga ko."Holy cr*p. The three little monst*rs want to talk to me. I’m scared, honey. What if they’re all mad at me? What if they don’t like me?" Ramdam ko ang kaba sa boses niya habang patuloy siya sa pagsasalita. "I’m scared, but I’ll face it. I’ll fix this, honey. And after this, tayo naman ang mag-uusap, okay?"Hinalikan niya ulit ang tenga ko, at napapikit ako dahil sa init ng kanyang hininga na tumama sa balat ko. Ramdam ko ang kaba ni
Isang oras na ang lumipas, ngunit hindi pa rin tapos ang usapan nila sa loob. Isang buong oras! Ganun ba kahalaga ang pinag-uusapan nila? Napansin ko na dumating na si Lory, ngunit hindi pa rin sila natatapos.Bumuntong-hininga na lang ako at sinimulang kainin ang burger na binili ni Lory. Habang kinakagat ko ito, sumandal ako sa pader. Katabi ko si Zebediah, na tulad ko ring kumakain. Nakita ko siyang iginagalaw ang kanyang mga paa at halatang naiinip. Nakasimangot siya, at halata ang inis sa kanyang mukha."Ang tagal naman nila, nanay," sabi niya sa akin, na may halong inis. Lumingon ako sa kanya at nakita ko siyang kinakamot ang ilong habang malungkot na kinakagat ang kanyang burger. Hindi ko maiwasang mapangiti sa itsura niya, na para bang pinagsasabay ang pagkain at pagkainis.Natatawa si Lory na nakaupo sa tabi niya. "Kalma, babygirl. Baka magtampo sa 'yo ang burger. Hahaha!" sabi nito habang umiinom ng yakult. Nakakatawa ang pagiging komportable ni Lory sa sitwasyon, tila walan
Pagkatapos niyang sabihin iyon, binalot kami ng nakakabinging katahimikan. Parehas kaming nakatitig sa pader ng ospital, naririnig lamang ang mahihinang tunog ng mga tao sa malayo. Hindi ko magawang magsalita. Ramdam ko ang bigat ng tanong na matagal ko nang gustong itanong, at alam kong ito na ang tamang oras.Huminga ako ng malalim, pinipilit mag-ipon ng lakas ng loob. "Kukunin mo, di ba, ang anak ko? K-Kailan?" tanong ko, kagat-labi, hindi man lang lumingon sa kanya. Natatakot akong makita ang expression niya. Paano kung kukunin nga niya? Anong laban ko? Wala. Pinigilan kong huwag umiyak, ayoko siyang makitang nahihirapan ako. Gusto kong ipakita na kaya ko sila, kaya kong buhayin ang mga anak namin nang mag-isa."Today," maikli niyang sagot, pero parang isang matalim na kutsilyo ang bumaon sa puso ko. Halos madurog ako sa mga salitang iyon. Akala ko, magkakaroon kami ng masinsinang usapan—hindi pala.Pero bago ko pa maiproseso ang sakit, nagsalita siyang muli. "Kukunin ko sila, kas
"I admit it. Yes, I'm still scared. Takot ako sa'yo, especially when you get mad. I always remember that night, Dark, and it terrifies me. I'm still trapped in my trauma," I said softly, my eyes shut, avoiding his gaze.He stopped stroking my head, and I heard him curse under his breath. Then, I felt him place gentle kisses on my forehead, my ear, my temple, and finally, my cheek."I'm sorry. I'm really sorry. I know saying sorry a hundred times won't be enough to erase the pain I caused, but please, let me help you. Let me take you to a therapist, honey. I want to help you heal. I can't bear the thought of you being afraid of me. Please, let me do something to make your trauma go away. I want us to grow old together, without fear. I don't want you to end up like Nyx," he pleaded, his voice heavy with regret.I opened my eyes and furrowed my brows, confused. "Ano naman ang kinalaman ni Nyx dito?""You remind me of her. Like her, you shroud yourself in darkness. You're living in a worl
We staring each other like no one to break it. I can't help but stare as he slow unbuttoned his long sleeves. Halos hindi na ako huminga habang isa-isang tinanggal ni Dark ang mga butones.I bite my lower lip seeing his 6 pack abs. He then slowly released his fly. Sh*t. He is wearing a white boxer and kitang kita ko ang nakaumbok sa harapan nito. Holy crap! Mukhang ang laki-laki nito. Paano ito nagkasya sakin? Napalunok ako sa naisip ko. He dive himself above me and in one snap I'm n*ked.Ginawa namin ng paulit-ulit ngunit palagi ko nalang siyang nasus*ntok at nakak*lmot.Nagwawala din ako at nagsisigaw pero lahat ng yun ay hindi niya ininda. Tinanggap niya lahat kahit nagkakaroon na siya ng pasa. I want to stop pero he always said."I deserved this. I deserved this all, honey. Don't cry. I'm fine. Gagawin natin ng paulit-ulit hanggang mawala ang takot mo sakin. I don't care if I have all this sh*t bruises and scratches as long as I'll be erased your fear. Your trauma. I want to start
"J-Just continue. I can do this, D-Dark. I can fight my nightmare." nanginginig kong usal sa kanya. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang nag-alala but he smile and nodded. He kissed my forehead and placed a kiss to my chest.Tulad ng sabi niya, we want to start over. I need to set aside that Cassandra is free from her nightmare. Kung gusto kong makasama si Dark dapat ko itong gawin. Kailangan ko ng sapat na tapang to face this lalong-lalo nat iba ang mundo ni Dark. Tulad din ng gusto niya. I want to grow old with him. Live with him. I want to start my new chapter with him. I let out a heavily breathe. I can do this. I can do this.He looked at me and I nodded before I let out scream of ecstasy as he pushed h*mself inside of me filling me up as totally connecting us as one. He stopped and looked at me again. Nakita ko ang pagtulo ng luha niya. Finally. Napaiyak din ako habang nakangiti sa kanya."D-Dark." naiiyak kong tawag sa kanya. He hold my face and placed soft a kiss on it. Sinubs
Pagkatapos ng kanilang matinding pagsasama, nanatili sina Dark at Cassandra sa kama ng ospital. Niyakap ni Dark ang kanyang minamahal at hinalikan ang tuktok ng ulo pati na rin ang pisngi nito habang nakasandal sa headboard. Si Cassandra naman ay sumiksik sa dibdib niya, pilit binabawi ang hininga mula sa kanilang ginawa."Honey?" mahina niyang bulong."Hmmm?" sagot ni Cassandra habang nakapikit ang mga mata."Can I be your Typhon?" tanong ni Dark, seryoso ang boses.Napadilat si Cassandra at iniangat ang kaliwang pisngi mula sa dibdib ng lalaki upang tumingin sa kanyang mga mata. Nakita niya ang halo-halong emosyon doon. Tama ba ang narinig niya? Napakunot ang kanyang noo at bahagyang inilapit ang mukha kay Dark."W-What?" mahina niyang tanong, iniisip na baka mali ang kanyang pandinig."I want to be your Typhon, honey. Like Typhon, who is described as one of the most powerful and fearsome deities, I want to be the same. At tulad ng kwento niya, handa akong makulong—hindi sa ilalim n
Hindi mapigilan ni Dark na mapangiti at matawa sa tuwing maalala niya ang mga pinag-uusapan nila ng kanyang mga anak. Para itong isang seryosong usapan sa isang pulong ng mga matatanda. Hindi niya akalain na sa murang edad ng kanyang mga anak, ganito na sila umasta—parang mga adults. Parang siya noong bata pa, ganito rin siya makitungo sa kanyang ama. Nakikita niya ang sarili niya sa kanyang mga anak, lalo na sa tatlong lalaki."The way they talk and act—everything," naisip niya. Nakakatakot din minsan. He admitted that it was a bit scary. Kaya pala maraming tao ang natatakot sa kanya noon, mga tauhan man niya o hindi. Ngayon, naiintindihan na niya ang pakiramdam kapag nakaharap at nakakausap ang isang Mafia Lord. Bagama't mas bata ang mga anak niya, naroon pa rin ang intimidating aura nila.He promised himself and his children that he would stay true to his words. Kapag nangako siya, gagawin niya. Ipinakita na niya sa kanila, hindi lang sa mga anak niya kundi pati na rin kay Cassandr