Gun VII

Hindi mapakali ang butler ni Sirius habang papunta sila sa kulungan. Sa totoo lang, sa anim na taon niyang serbisyo sa ginoo ay ngayon lang nangyari ang ganito sa kaniyang amo. Magagalit ito sa kaniya pagdating nila at kasama niya ang dalawang pinsan nito. Ang pinakaayaw kasi nito ay humingi ng tulong sa kahit na kanino lalo na sa mga taong kilala niya.

Ayaw nitong mahusgahan. Noong one time nga ay halos patayin na siya ng binata dahil sa pagsusumbong niya sa magulang nito na pinakaayaw ng binata. Nais nitong mabuhay nang walang hinihinging tulong sa iba, ngunit wala nang magagawa si Sirius dahil masyadong malala ang problema nito na ikawawala ng kompanyang iniingatan niya.

“Can you tell us what really happened?” tanong ni Kaizer habang abala si Louis sa pagtingin sa cellphone niya. Kanina pa kasi tawag nang tawag ang ina niya na umuwi na siya sapagka’t nasa mansion na silang lahat upang pag-usapan ang kasal. Gustuhin niya mang umuwi agad ay hindi maaari dahil mas kailangan siya ngayon ng pinsan niya.

“Ganito kasi ’yan, ipagpaumanhin n’yo po ang ginawa ko kanina, pero nanganganib talaga ang kompanya ni Sir Sirius dahil sa Campbell Organization dahil sa pag-expose nito sa illegal na gawain ng boss ko. Kaya unti-unting binawi ng mga stockholder ang share nila sa kompanya. Nang mag-research ako ay lumipat ang mga ito sa kompanya ng Campbell Organization kaya dinala ngayon sa kulungan ang boss ko at na-bankrupt siya ngayon dahil ipinambayad niya sa utang ang natirang pera niya sa bank account,” malungkot na kuwento ng butler na nagpupunas ng luha. Ramdam mo na matapat siya kay Sirius hindi lang bilang butler nito.

“Then paano nangyari ang bagay na ’yon kay Sirius? Kilala ko ang lalaki na ’yon, mas matalino pa siya kaysa sa akin kaya imposibleng nangyari ’to sa kaniya,” sambit ni Kaizer. Kinuha nito ang isang piraso ng tobacco na nasa gilid ng sasakyan at sinindihan ito gamit ang lighter na lagi niyang dala.

“Matalino nga si Sir Sirius, pero katulad nga ng kasabihan na kahit ang matsing ay naiisahan din. May oras na naging busy ang boss ko sa Desire Island. He was addicted to s*x that time, kaya nga tumaas ang titulo niya sa lugar na ’yon. Ipinahawak niya ang kompanya sa pinagkakatiwalaan niyang tao na siyang nagpabagsak pala sa kaniya. Sana lang ay maging wais na siya ngayon lalo na’t second chance na lang ang mangyayari sa kaniya. Isa pa, kung hindi siya matutulungan ni Sir Louis ay baka madamay rin ang ibang kompanya niya sa ibang bansa dahil kakalat ang balitang ito at mawawalan ng tiwala kay Sir Sirius ang mga stockholder ng kompanya,” seryosong wika ng butler na nagpupuyos na ngayon sa galit. Kahit na medyo masama ang ugali ng boss niya ay nakita niya naman ang ibang side nito na hindi nakikita ng ibang tao dahil nagfo-focus sila lagi sa kawalanghiyaan ng binata.

Sa totoo lang, kung puwede lang ay hindi na siya hihingi ng tulong kay Louis, bagkus ay sa mga taong namamahala na lamang ng kompanya ni Sirius sa ibang bansa. Ngunit mahirap ang bagay na iyon dahil baka nandoon ang kasabwat ng mga traydor na gustong pabagsakin ang amo niya. Kaya wala siyang choice kundi ang pumunta sa pinsan nito. Isang nakatatakot na hakbang ang ginawa niya, ngunit sana lang ay matulungan ni Louis si Sirius.

“Sir Louis, mukhang abala ka sa cellphone. Ngayon lang kita nakitang ganiyan, a? Siguro ka-text mo isa sa mga fling mo,” sambit ni Powsh, ang driver niya ngayong araw lalo na’t sumabit ang tatlong hangal sa kaniya upang makitsismis.

“Mind your own business, I’m talking to my mom,” sambit ni Louis na nakatutok sa screen ng cellphone niya. Nagse-send kasi ng video ang kaniyang ina kasama si Elaine na nagbe-bake.

May ibang side pala ang dalaga at mukhang komportableng-komportable ito kasama ang mga magulang niya. Sana lang ay hindi masira ang tiwala niya sa ipinakikita ng dalaga dahil kung hindi ay baka hindi na niya ito kausapin.

“Tss. At kailan pa ngumiti ang isang Louis Montemayor dahil sa isang dalaga na nagbe-bake?” sarcastic na tanong ni Kaizer, pinaiikot nito sa kamay ang baso ng champagne dahil sa inis.

Siya ang unang nakakilala kay Elaine at unang nagmahal dito, ngunit simula noong dumating si Louis ay hindi na niya puwedeng puntahan ang dalaga dahil sa pakiusap ng Tito Izaak niya na hangga’t maaari ay lumayo sa dalaga dahil ito ay magiging kabiyak na ni Louis.

Hindi niya maunawaan ang biglaang desisyon ng ama ni Louis, kung bakit masyado nitong inaalagaan si Elaine. Ni hindi nga sila nito kamag-anak. At isa pa, hindi sa gusto niyang mahirapan ang dalaga, ngunit bakit maganda ang trato nila rito na kung ang magulang pala ng dalaga ay may malaking utang sa kanila?

Napabuntonghininga na lamang siya sa iniisip. Marahil ay gusto lamang ng magulang ni Louis na mag-settle down na ito sa isang babae. Lahat yata silang magpipinsan ay masyadong mga womanizer, maliban lang sa isa na kapatid pa niya na si Lucas. Kung maaari nga lang ay ito pa ang mismong lalayo sa mga babae dahil para sa kaniya, ang mga ito ay sakit lamang sa ulo at hindi niya kailangan sa iniimbestigahan niyang mga kaso.

“Can you learn how to shut up, Kaizer? I will rip your mouth if you don’t stop minding my business,” asik ni Louis. Palipat-lipat naman ng tingin ang butler sa kanila at walang nagawa kundi bumuntonghininga. Hindi na siya nasanay sa tuwing nakikita niya ang dalawang ito ay lagi na lang nag-aaway na parang mga bata.

Hindi rin nagtagal ay nakarating sila sa kulungan kung nasaan si Sirius. Nang makita niya si Louis kasama ang butler niya ay alam na ng binata na humingi ito ng tulong sa mga pinsan niya.

“You didn’t follow my orders. I said call my lawyer Efren and not them,” singhal ni Sirius dahil ayaw na ayaw niya ay makita siya ng kahit sino na nasa kulungan ngayon. Ayaw niyang masira ang pride niya dahil lang sa isang lalaki na tumraydor sa kaniya.

“Pero, sir, wala na tayong ibabayad sa lawyer kung sakaling tatawagan ko si Efren. Isa pa, hindi lang ’yon ang kailangan natin, kundi panibagong mga stockholder para umangat muli ang kompanya mo,” wika ng butler niya na si Vren. Halata sa boses nito ang concern kay Sirius. Hindi nga nito iniisip ang kapahamakan kung sakaling mainis sa kaniya ang binata at bigla na lang siya barilin nito dahil sa galit pagkalabas nito.

“Your butler was right except for one thing. Efren will never compensate money to Sirius because he is our family lawyer. And besides, he is our cousin, but the thing is, the man you want to call is in London with his girlfriend. You know, he’s getting ready for a proposal. I will help you, but I know you don’t want to have any indulgence when I lend you my help. That’s why you should pay it back once you are able to get up,” seryosong wika ni Louis. Hindi pa rin maalis ang galit kay Sirius na parang natapakan ang pride dahil sa ginawa ng butler niya.

Agad kinausap ni Louis ang namamahala roon na pakawalan si Sirius. Kung hindi ay baka mapaaga ang paghuhukay nila sa kanilang mga paglilibingan.

“Bakit naman namin pakakawalan ang lalaking gumagawa ng illegal? Isa pa, may ebidensya kaming nakita. Kung gusto mo ay tingnan mo pa,” maangas na wika ng isang pulis habang nagkakape ito. Halos lumuwa na ang suot nitong uniporme dahil sa laki ng tiyan nito. Ngumiti lang si Louis sa ginawa nitong pag-aangas sa kaniya.

Agad na sinenyasan ni Louis si Volstrige na tawagan ang pinaka-head ng mga namamahala rito na ginawa naman nito.

“Bossing, mukhang hindi na itutuloy ng bossing namin ang pagsi-shipment sa inyo. Masyado kasing makulit ang bata mo at niyayabangan pa ang aming boss,” sambit nito. Agad naman sumagot ang nasa kabilang linya na parang kinakabahan sa sinabi ni Volstrige.

Sa pagkakataong ito ay ini-loudspeaker niya ang cellphone upang marinig nila ang sinasabi ng bossing nila. “Huwag naman ganiyan. Kung gusto ninyo, patayin n’yo na lang ’yan, huwag lang itigil ang shipment,” wika ng lalaki na nasa kabilang linya. Bakas sa boses nito na wala itong pakialam sa mga tauhan niya, huwag lang mawala ang tiwala ni Louis sa kanila.

“Hmm, what should I do with you? What do you think?” sarcastic na tanong ni Louis habang pinaiikot sa kamay ang paboritong pistol na lagi niyang dala.

“Patawarin n’yo po ako. Patayin mo na ako kung ’yan ang gusto ninyo, pero pakiusap, huwag n’yo pong idadamay ang pamilya ko,” pagmamakaawa nito na ngayon ay nakaluhod na parang kanina lang ay masyadong mayabang, ngayon ay para na itong maamong tupa.

“Release Sirius now, I don’t want to hear any nonsense from you. Next time, you should know the person you will respect and remember my name. Louis Montemayor,” sambit ng binata. Naupo siya sa kinauupuan nito, pero this time, dinalhan siya ng mga lalaki na nakatingin sa kaniya ng kape habang ang mayabang na lalaki ay nilinis ang sapatos niya.

Nang pakawalan nila si Sirius ay agad nitong sinuntok ang lalaki na naglilinis ng sapatos niya. “Don’t you know my name, you f*cking asshole? You dared to put me in jail,” singhal ng binata. Mababakas sa mukha nito ang galit. Ang mga ugat niya sa sentido ay lumilitaw na malalaman agad na nais nitong patayin ang lalaki na nasa harapan niya. 

Agad itong sinakal ni Sirius nang pigilan siya ni Louis. “Don't you dare stop me, Louis. I will not hesitate to kill you,” pagbabanta nito. Itinaas lamang ng binata ang kamay niya saka tuluyang lumabas.

Sa totoo lang ay wala naman siyang pakialam sa mga ikikilos ni Sirius. Kilala niya ang binata. Hindi ito marunong pumatay ng tao gamit ang mga kamay nito. Lagi itong gumagamit ng tao upang gawin ang gusto niya. 

Tinawagan niya na lamang si Eros upang sabihin ang pagpapa-reserve niya sa Desire Island dahil aasikasuhin pa niya ang kompanya ni Sirius. Sa totoo lang, sa kanilang magpipinsan, ang binata ang siyang may pinakamasamang ama dahil ang tito nilang si Liam ay hindi nagkakamali sa kahit saan. Kaya lumaki si Sirius na mataas ang pride at laging may dignidad. Mga nasa five-years-old pa lamang sila ay hindi ito pinalalabas dahil kailangan nitong aralin ang tungkol sa business nila. Iyon ang kaibahan nila sa binata. Kung malalaman ng tito niya na ganito ang nangyari sa kompanya ni Sirius ay baka mapatay nito ang sarili niyang anak. 

Dahil ang pinakaimportante rito ay pride nila sa business world.

“Sus, halos bumaliktad ang sikmura ko sa takot kay Sir Sirius. Grabe pala ’yon magalit,” wika ni Powsh na palabas na ngayon ng kulungan upang sundan si Louis.

“Sinabi mo pa. Akala ko nga sasakalin niya rin ang butler niya, hindi pala. Sinuntok niya lang sa mukha. Mabuti na lang pala si Sir Louis ang amo natin,” wika naman ni Brennon na kumukuha ng sigarilyo sa bulsa niya upang sindihan.

“Ano’ng mabuti r’on? Halos patayin na nga tayo ni bossing sa tuwing ginugulo natin siya. Isa pa, iyon suntok lang, sa atin nga, baril pa. Pucha talagang buhay na ’to,” sambit ni Volstrige. Biglang tumikhim si Louis na nasa likuran lang nila na agad nilang ikinatigil.

“G*go, masasabi kong ang bossing natin ang pinakamabait sa mundo,” sambit naman ni Volstrige nang makita ang seryosong mukha ni Louis.

“Sinabi mo pa, sobrang guwapo pa at napakagaling humawak ng baril, ’di ba,Powsh?” gatong naman ni Brennon habang sinisiko si Powsh na sumang-ayon sa sinasabi nila.

“Ha, ano ba dapat sasabihin ko?” tanong ni Powsh na ikinasapo nila ng ulo. Masyadong slow ang binata. Bago pa man sila makapagpaliwanag ay isa-isa silang sinapok ni Louis.

“Assh*le,” sambit nito sa kanila. Nakita naman nilang palabas si Sirius na bakas pa rin sa mukha ang galit. Kasama nito si Kaizer.

“I will never be grateful for what you did, Louis. You should remember that,” wika nito. Dahan-dahan namang tumakbo ang butler nila para kunin ang sasakyan ni Sirius.

“I know. By the way, I invested five billion in your company. We are now a business partner,” sagot ni Louis. Hindi siya sinagot ng binata, tuloy-tuloy lang na pumasok sa sasakyan nito.

Bumaba naman ang butler at nakangiti itong yumuko kay Louis upang magpasalamat. “Marami pong salamat. Huwag po kayong mag-aalala, ang amo ko ay masaya rin sa iyong pasya na mag-invest sa aming kompanya. Paalam po, Mr. Louis,” magalang na wika nito at tuluyan nang sumakay sa sasakyan upang magmaneho.

“Bossing, ayos lang ba talaga na tulungan ninyo si Sir Sirius? Mukhang hindi naman siya masaya sa pagtulong mo,” wika ni Brennon na nagkakamot ng ulo. Sa totoo lang, ngayon lang sila nakakita ng ganoon sumagot kay Louis maliban kay Kaizer dahil malapit itong pinsan ng binata.

“Tanga, hindi ba halata? Gano’n lang yata talaga siya. Ang we-weirdo talaga ng mga Montemayor,” sambit ni Volstrige. Agad namang sumagot sina Kaizer at Louis dito.

“Ano’ng sabi mo, g*go?”

“What did you say, dickhead?”

Agad namang natawa si Volstrige dahil nagkasundo rin ang dalawang magpinsan na parang aso’t pusa kung mag-away. Ayaw lang pala nila na nasasabihan ng kung ano ang lahi nila.

Nasira ang pang-aasar ni Volstrige nang tumunog ang cellphone ni Louis na agad niyang sinagot.

“My son, kailangan mo nang umuwi. May nangyaring hindi maganda kay Elaine,” nagpa-panic na sabi ng ina ni Louis na agad ikinatingin ni Kaizer.

“What happened to Elaine?” tanong niya, ngunit agad ibinaba ng ina niya ang tawag, kaya wala siyang nagawa kundi sumakay sa sasakyan. Bago pa man siya makaalis ay nakasakay na pala si Kaizer.

“Ano’ng nangyari kay Elaine?” tanong nito sa kaniya. Hindi niya nasagot ang binata dahil kahit siya ay walang ideya sa nangyayari.

Sana ay ayos lamang ang dalaga dahil kung hindi ay baka kung ano ang magawa niya.