Third Person Point of View
Isang babae ang tumatakbo sa may talahiban. Pawis na pawis ito at palinga linga sa kanyang likuran.
May humahabol sa kanyang tatlong babaeng nakasuot ng mga itim na belo at itim na bestida.
Hinihingal na siya ngunit wala siyang balak tumigil. Kahit mamanhid na ang kanyang mga paa basta huwag lang siyang maabutan ng mga ito.
Nalingon ang babae sa kanyang likuran at lahat na ng santo ay kanyang natawag sa kanyang takot.
Hindi niya matanaw ang mga mukha nito. Mabibilis itong tumakbo na daig pa ang isang kabayo. Akala mo ay may lahing kidlat sa pagtakbo.
Hindi niya matanaw ang mga mukha nito dahil sa dilim ng gabi.
Nais niyang magsisi na hindi sya nakinig sa kanyang kapatid na huwag ng maglaba ng dis oras ng gabi ngunit heto siya at naglaba pa rin sa may batis.
Ayaw niya kasing maglaba bukas upang sana ay magamit na lamang niya ang kanyang oras sa paggala kasama ang kanyang mga kaibigan.
Mas gugustuhin niya pa ngayon maglabas ng maghapon at kahit isang linggo pa ng sunod sunod at walang hinto basta makatakas lamang siya sa tatlong mga nilalang na humahabol sa kanya.
Isa lamang ang knayang naiisip. Ito ang mga kulto na kumakalat kalat ngayon sa kanilang probinsya.
Kung bakit ba kasi hindi siya nakinig sa balita. Akala niya ay palusot lang ito ng mga lalaki sa balita upang pagtakpan ang mga krimen na nagawa nito.
Ngayon ay naniniwala na siya. Sisiguraduhin niya na ibabalita niya agad ito sa kanyang mga kaibigan sa oras na makatakas siya sa mga ito.
“Iligtas niyo po ako!” naiiyak na sabi ni Kendra habang tumatakbo. Halos hindi na siya makahinga dahil kanina pa siya tumatakbo.
Muli siyang tumingin sa kanyang likuran. Nakasunod pa rin sa kanya ang tatlo.
Tila walang kapaguran ang mga ito.
Hindi na alam ni Kendra kung saan siya napunta. Basta ang alam niya lamang ay iniwan niya ang kanyang nilalabhan noong makita niya na nakatayo ang mga ito sa malayo.
Agad siyang nagtatakbo ngunit hindi niya namalayan na hindi pala ang daan pauwi ang kanyang natahak.
Nadulas si Kendra sa kanyang pagtakbo. Gumulong gulong siya pababa at tumama sa mga bato.
Nais niyang umiyak noong maramdaman niyang bumaliko ang kanyang paa ngunit ayaw niyang gumawa ng kahit anong ingay.
Agad siyang tumayo at may nakita siyang isang butas sa kanyang harapan.
Hirap siyang lumakad patungo roon at nagtago.
Tinakpan niya ang kanyang bibig ng napakariin upang hindi makalikha ng kahit anong ingay
Narinig niya ang mga yabag ng mga ito na papalapit ng papalapit sa kanyang kinalalagyan.
Nagsumiksik siya sa gilid upang hindi siya makita sa kanyang kinalalagyan. Napapikit siya at napadasal ng taimtim.
Nanginginig ang kanyang mga kamay.
Mga ilang minuto pa ang lumipas ay narinig niya ang katahimikan sa paligid.
Unti unti niyang idinilat ang kanyang mga mata at napasigaw noong makta niya ang isang matanda na nakangiti habang nakatingin sa kanya.
“Ahhh!” gumapang ito papalapit sa kanya at inabot ang kanyang dibdib ng malaking kutsilyo.
***
Hingal na nagising si Gilda mula sa kanyang mahimbing na pagkakatulog.
Tumutulo ang kanyang pawis sa gilid ng kanyang mukha.
Napatingin siya sa may bintana at napansin niyang maliwanag na sa labas.
Tumayo siya upang buksan ang mga ito. Matapos ay tinanggal niya rin ang tela sa may malaking salamin.
Bumaba na siya sa hagdan at tinahak ang kusina. Naabutan niya roon si Maria at nilapitan niya ito.
“Hello,” bati ni Gilda kay Maria.
“Oh! Gising ka na pala, anak!” ani ni Maria sa dalaga. “Hindi ko man lang naramdaman ang presensya mo.”
“Anak? Hindi mo ako anak,” ani ni Gilda kay Maria.
Napasimangot naman si Maria at inilapag ang kanyng hawak na kutsilyo sa lababo at tumingin kay Gilda.
“Ano kamo?” tanong ni Maria kay Gilda.
Unti unti namang lumingon si Gilda sa kanya ngunit hindi kasama ang katawan.
Napakunot ang noo ni Maria noong unti unting ngumiti si Gilda. Ang ngiti nito ay abot hanggang tainga.
Malakas itong tumawa.
“Anong nangyayari sa iyo?” tanong ni Maria at hinawakan si Gilda sa magkabilang balikat. “Anak, ayos ka lang ba? Bakit ka nagkakaganyan?”
Tumigil naman sa pagtawa si Gilda.
“Nanaginip ako kagabi,” ani ni Gilda sa dalaga at kinuha ang kutsilyong binitawan ni Maria kanina.
“Panaginip? Anong panaginip?” tanong ni Maria kay Gilda.
“May tatlong babae,” ani ni Gilda. “HInahabol nila ang isang dalaga. Isang dalagang naglalaba sa may batis. Tapos noong maabutan nila ito ay hiniwa nila ang dibdib. Inilabas nila ang puso.”
Pinagmasdan ni Maria si Gilda at nakita nito na pinaglalaruan ang kutsilyo.
Bahagya siyang kinabahan sa kinikilos nito. Ramdam niya na may kakaiba sa dalaga sa boses at pagtrato pa lamang nito sa kanya.
“Panaginip lamang iyon,” ani ni Maria. “Huwag kang matakot.”
“Sinong nagsabing natatakot ako?” tanong ni Gilda sa babae. “Sabi ng kaibigan ko ay hindi lang ito panaginip. Nangyari talaga ito.”
Napakunot naman ng noo si Maria.
“Ano? Sinong kaibigan? Hindi ba at sabi ko ay huwag kang makikipag kaibigan sa kung sino sino?!” ani ni Maria.
“Kilala mo raw siya sabi niya sa akin,” sabi ni Gilda at napatawa.
“Kilala? Nasaan ang kaibigan mo na iyan? Dalhin mo ako sa kanya at sabihin natin kung kilala ko talaga siya.”
Ngumanga naman ng ubod ng laki si Gilda. Tapos gamit ang hintuturo ay tinuro niya ang loob ng kanyang bibig.
“Ano iyan? Anong ginagawa mo?” tanong ni Maria.
“Nasa loob siya,” ani ni Gilda. “SIya yung kaibigan ko. Hindi mo ba nakikita?”
Mas lalong kumunot ang noo ni Maria.
Hindi niya maintindihan ang dalaga kung ano ba ang sinabi nito ngunit kinukutuban siya sa kung anong meron sa loob nito.
Kinuha ni Maria ang kutsilyo sa kamay ni Gilda.
“Umupo ka na lamang doon,” ani ni Maria. “Magluluto muna ako ng agahan.”
Ngumiti naman si Gilda sa babae at pagkatapos ay tumalikod na.
Dumiretso ito sa may upuan at umupo.
Napuno naman ng pag aalala si Maria. Alam niya ang kaibigan na sinasabi ni Gilda. Kung nasa loob nito iyon ay ito rin ang kaibigan niya.
Gilda Point of View Nakatingin ako ‘kay Carmen habang nagkwekwento siya sa akin. Ikinukuwento niya sa akin ang babaeng kapatid ni Glen na kagabi pa nawawala. Naglaba lamang daw ito sa may batis pero hindi na umuwi ng kanilang bahay. Tanging mga labada na lamang daw ang kanilang nakita sa may batis. Sobrang nag aalala si Carmen dahil kaklase niya ang kapatid ni Glen na si Kendra. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong sabihin sa kanya.Sasabihin ko ba na napanaginipan ko ang babaeng tinutukoy niya? Pero paano kung sa akin mabali ang sisi nila. Maniniwala ba sila na sa panaginip ko lamang nakita? Mas lalo niya kaming ididiin na kami ay mga kulto. “Alam mo, pakir
Third Person Point of View Gabi na ngunit nasa labas pa si Glen. Pagod na ang kanyang mukha at mababakas mo ang kalungkutan sa kanyang mga mata. Maghapon na niyang hinahanap ang kanyang nakababatang kapatid na si Kendra ngunit hanggang ngayon ay hindi nila ito makita. Sanib pwersa na sila ng mga pulis ngunit hanggang sa ngayon ay wala pa ring balita ang mga ito sa kanya. Ngunit kahit na ganoon ay hindi nawawalan ng pag – asa si Glen na mahahanap niya rin ang kanyang kapatid. Umaasa siya na ito ay buhay pa. Abot langit ang kanyang pagdadasal na sana ay makita pa ni Glen ang kanyang kapatid. Hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili kapag may nangyaring masama rito. Kung sana
Third Person Point of View Kanina pa nakatingin si Gilda sa may salamin. Hind niya malaman kung paano niya tatanggalin ang boses na bumubulong sa kanyang isipan. Gusto niyang ibigti ang kanyang leeg o laslasin ang kanyang kamay. Sigurado siya na sa kanyang kamatayan ay hindi na siya masusundan nito. Ilang oras na siyang nakatingin sa salamin at pinagmamasdan ang sarili. Nakatulala lang siya roon habang binubulungan siya ng mahiwagang kakaibang boses. ‘Nais mo bang malaman ang katotohanan? Pwede mong tanungin sa salamin. Sasabihin niya sa iyo ang nais mong malaman. Tuturuan kita.’ “Sino ka ba? Bakit mo ako ginagambala?” tanong ni Gilda sa boses na ito.
Gilda Point of View “Anong ginagawa mo rito, Gilda? Namimiss mo ba ang iyong tatay?” tanong ni Maria sa akin. Saan niya kaya dinala si tatay Dan? Ang sabi niya sa akin ay dito niya inilibing ang bangkay ng aking ama ngunit wala ito sa kabaong na nasa ilalim ng lupa. Ang sabi sa akin ng boses na nakakausap ko ay nasa loob ng aming bahay. Literal ba? Pero bakit nasa loob ng bahay? Bakit nasa loob ng bahay ang isang patay?! “Kanina pa kita hinahanap. Naisip ko na dito ka pumunta,” ani ni Maria. 
Gilda Point of View Nalibot ko na ata ang buong bahay ay hindi ko pa rin makita ang bangkay ng aking ama. Saan kaya nila itinago iyon? Huwag mong sabihing nakabaon naman sa lupa kaya hindi ko makita. T-teka… Naalala ko… Sa… sa kwarto ni Maria. May masangsang na nangangamoy dati. Napailing iling ako. Hindi naman siguro niya gagawin iyon. Hindi naman siguro tama ang iniisip ko hindi ba? Walang dahilan para gawin niya iyon. Maghunos dili sya. Sinong matinong tao ang gagawin iyon. ‘Pero malay mo ay ta
Maria Point of View Lumabas ako ng CR pagkatapos kong maligo. Bumungad sa akin ang nakasimangot na mukha ni Teresa. Gusto niya ba akong mamatay sa gulat? “L-lola Teresa,” tawag ko sa kanya. “Narito ka nap ala. Akala ko ay bukas pa kayo uuwi.” “Kamusta ang anak ko?” tanong niya sa akin. “Nililinis mo bang mabuti ang kanyang bangkay?” “Opo, pinapangalagaan kong mabuti ang katawan ni Dan,” ani ko sa kanya. “Mabuti kung ganoon,” ani ni
Third Person Point of View Maaga pa lamang ay binabagtas na ni Gilda ang daan patungo sa babuyan ng kanyang Lola Teresa. Doon siya itinuro ng boses na kanyang naririnig. Inutos sa kanya na pumunta siya roon pagka’t may sopresang nag aantay sa kanya. Paniwalang paniwala si Gilda sa boses na kanyang naririnig. Pakiramdam niya ay iyon ang gagabay sa kanya at maglilitas sa mga masasamang tao sa kanilang bahay. Pinangakuan siya ng boses na ito na proprotektahan siya at iingatan. Basta lamang makikinig siya rito at gagawin niyang kaibigan. Sumang ayon si Gilda sa mga kasunduan nito dahil na rin napatunayan nito ang kanyang sarili sa kanya.&nbs
Gilda Point of View Daha dahan akong pumasok sa tahanan ni Lola Teresa. Maingat ang aking mga galaw. Sakto na sa pagdaan ng kusina ay napatigin sa akin si Maria. “Gising ka na pala,” aniya sa akin. “Bakit hindi ka bumaba kaninang umagahan? Kinakatok ko ang yong pinto ngunit hindi ka sumasagot?” Natuyo na ata ang lalamunan ko. Ang babaeng nasa harap ko ngayon. Isa siyang mamatay tao. Pero mabti at hindi niya alam na lumabas ako ng bahay. Hindi niya dapat ako mahalata dahil kung hindi ay malilintikan ako.
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G