Bago nakapasok si Nash sa pintuan, hinila siya ng babaeng nakatira sa katabing bahay papunta sa isang tahimik na sulok at sinabi sa kanya ang lahat ng nangyari. Natural na isa itong pasabog na halos matumba si Nash. “Ano?! Buntis si Kat, at ang ama ay isang mayamang lalaki?! Nagmamaneho siya ng Maserati at mukhang mahirap sa unang tingin?!”Muntik siyang sumabog sa galit nang nakita niya ang Maserati na nakaparada sa tapat ng pinto niya. Simula nang namatay ang asawa niya, si Kat na lang ang nag-iisang dahilan niya para manatili sa mundong ito. Bakit pa niya kailangang yumuko sa lahat ng bagay? Ang gusto niya lang ay mabuhay si Kat nang ligtas… ngunit nabuntis kaagad siya pagkatapos niyang matapos sa pagiging bata!Hindi ito katanggap-tanggap at muntik na siyang mabaliw. Gayunpaman, nang naglakad siya sa bakuran niya ay may napansin siyang mali—isang itim na sedan ang nakataob habang nakatayo lang si Frank sa malapit. Sa tabi niya, sabik na dumadaldal si Kat tungkol sa isan
Habang sinakay ni Frank sa Kat sa Maserati niya, nakauwi na si Ned Janko sa dati niyang bahay. Nang sumugod siya sa kwarto ng tatay niya, nakita niya kaagad si Hal, ang anim na taong gulang na anak ng kapatid niya, sa labas ng pinto. Naglalaro si Hal ng water gun niya kasama ng mga katulong at kaagad niyang tinutok ang baril sa mukha ni Ned nang nakita niya siya. “Hahaha!!!” Pinalo niya ang hita niya habang binasa niya ang mukha at damit ni Ned, sabay ininsulto pa siya gamit ng isang tula. “Ned, anong nangyari sa'yo? Sinipa ka sa ulo ng gwapo mong kalaguyo!”“Ikaw…!” Tinitigan nang masama ni Ned ang bata habang hinawi niya ang basang buhok niya mula sa mukha niya.Pwede niyang sampalin ang batang ito para sa pang-iinsulto niya, pero hindi niya magawa—kapag sinaktan niya ang pamangkin niya, bubugbugin naman siya ng sarili niyang kapatid. “Hmph,” suminghal siya, pagkatapos ay nagngitngit ang ngipin at hindi pinansin ang bata nang pumasok siya sa kwarto ng tatay niya. “Haha!
"Hahaha…"Ibinato ni Hal ang water gun niya sa lapag at tumawa nang malakas habang hinawakan ni Ned ang sarili niyang mukha. Ang ‘tubig’ na ginamit sa kanya ni Hal ay mainit at may hindi maipaliwanag na mabahong amoy. Habang nakatitig nang masama kay Hal na mapangutyang nakatingin sa kanya, pinatunog niya ang mga kamao niya. Sinigawan naman siya ni Paula. “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Ned?! Bubugbugin mo ba ang pamangkin mo sa harapan ng tatay mo?! Ang kapal ng mukha mo!”“H-Hindi…” Bumuntong-hininga si Ned habang pinakalma niya ang kamay niya. Tumawa nang mas malakas si Hal doon at tumalon pa nga para suntukin si Ned nang paulit-ulit sa tuhod, “Lumuhod ka! Nandito ang daddy ko!”"Hal." Biglang nagsalita si Yed nang nakakunot ang noo. Huminto si Hal at nagtanong, “Ano yun, Daddy?”Inisip ni Ned ay pipigilan ni Yed si Hal, ngunit suminghal si Yed. “Bakit mo siya hinahawakan? Basura siya.”“Sige…” Masunuring tumango si Hal at inapakan nang malakas ang paa ni Ned bag
Tinignan ni Yed si Ned nang may pagdududa, pagkatapos ay direktang nagsabi, “Hindi nakukuha ng kahit na sino ang ganitong klase ng lason, at alam nating lahat kung gaano kabait ang tatay ko—walang kahit na sinong may motibo maliban kay Ned. Mag-isa si Papa sa kwarto kasama niya nang higit sa isang oras kagabi. Sigurado talaga akong siya ang may gawa nito!”“May ebidensya ka ba?” Tanong ni Lothar, sabay tinignan si Yed. Hindi siya tanga—si Yed ang pinakamaambisyon sa pamilya habang si Ned ay palaging natatakot at hindi sumosobra. Kahit ilang beses pa itong isipin ni Lothar, hindi siya kumbinsidong magagawa ito ni Ned. Sa halip, si Yed ang pinakakaduda-duda. “H-Hindi ko nilason si Papa,” hinanda ni Ned ang sarili niya at nangatwiran. “Bakit ko gagawin ang ganun? Wag mo kong siraan, Yed…”“Ano, sinasagot mo ba ako?!” Naging mapanganib ang mga mata ni Yed at lumapit siya kay Ned nang handa siya bugbugin. “Ang lakas ng loob mong sigawan si Daddy, baog!” Sabat ni Hal. “Tama na!
Tinapos ni Lothar ang usapan, “Sa ngayon, ang prayoridad natin ay kumuha ng tulong para kay Ciril. Pinadala ko si Abel Logging mula sa capital—papunta na siya rito.”Sa mga salitang iyon, binitawan ni Yed ang kwelyo ni Ned habang sumisigaw, “Maswerte ka ngayon!”Napaatras si Ned nang magkasalubong ang kulay sa inis. “Oh, wala kang dapat ipag-alala,” biglang sabi ni Lothar sa tumingin sa pagitan nilang dalawa. “Ascendant rank si Ciril—kapag nagkamalay siya, malalaman kung sino ang lumason sa kanya at kung paano siya nalason. Siya ang mas nakakaalam nito higit sa kahit na sino. Kung may kahit na sino sa inyo ang naroon, hindi ako magpipigil. Isa itong pagtatangka sa buhay ng kapatid ko, at ang kapalit nito ay kamatayan!”Nanginig ang mga daliri ni Paula sa banta ni Lothar. Hindi natural ang ekspresyon niya nang sumilip siya kay Yed. Tumango naman si Yed at sinabihan siyang kumalma dahil hindi sila mabibisto. Lalo na't alam na alam nilang nalason si Ciril ng Taut Snow Tree.Para
Gayunpaman, nakita ni Yed si Ned na naglakad papunta sa ama nila at kumuha ng isang dilaw na pill, at kaagad siyang sumigaw, “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!”Bago napansin ni Ned ang nangyayari, tumalon si Yed, sinipa ang pill mula sa kamay niya, at inapakan ito hanggang sa madurog. Natural na natawag ng reaksyon niya ang atensyon nina Abel at Lothar. “Ano? Anong nangyayari rito?”“Tito Lothar!” Sigaw ni Yed habang tinuro niya ang natitira sa dilaw na polka. “Ipapainom ng hayop na yan sa tatay ko ang isang may lasong pill, pero napansin ko kaagad at dinurog ko ito!”“Hindi to lason!” Malakas na sagot ni Ned para linawin ang pagdududa sa kanya sa kanila ng pag-aalangan niya. “Isa itong pill na binigay sa'kin ni Mr. Lawrence! Kaya nitong pigilan ang lason at panatilihing buhay si papa nang ilan pang araw!”“Sinong Mr. Lawrence?!” Sabat ni Paula na tumitili. “Sa nakikita ko, nag-aalala kang baka iligtas ni Mr. Loggins si Ciril ngayong nandito siya, at gusto mo siyang lasunin par
Pinatunog ni Abel ang dila niya nang may pagkamangha. “Nakalimutan na ng panahon ang recipe para sa Yellow Shrive, ngunit nakasalubong ko ang isa nito rito ngayon… Hindi pa nagtatapos ang tradisyonal na medisina ng Draconia!”“Tradisyonal na medisina ng Draconia?” Suminghal si Yed sa malinaw na pangmamata. Suminghal naman si Abel. “Bata, wag mong isiping matatalo ang tradisyonal na medisina ng Draconia sa dayuhang medisina. Ang isyu lang ay nakalimutan na ng panahon ang karamihan sa disiplina namin—kung hindi, hindi makakahabol ang dayuhang medisina sa amin!”“Hindi, Mr. Loggins. Nagtataka lang ako,” sabi ni Yed. “Sa pagkakasabi mo kanina, hindi na maililigtas ang tatay ko, tapos ngayon, sinasabi kong kaya siyang buhayin ng isang simpleng pill?”“Oo!” Kampanteng sabi ni Abel. Mula rito, nanood sila habang maingat na dinampot ng isang alalay ang napulbos na Yellow Shrive. Gayunpaman, nang naihalo na niya ito sa tubig at ipapainom na ito kay Ciril, kumuha si Hal ng bato mula sa
Hindi inasahan ni Yed na manlalaban si Ned at isang nakakamatay na aura ang dumaloy mula sa kanya. Sumali namin si Paula. “Bantayan mo ang bibig mo, Ned! Kapatid mo yang kausap mo!”“Baog!” Sumigaw din si Hal. Ang lakas ng loob mong sigawan ang daddy ko! Mamatay ka na!”Tumalon ang bata at naghandang suntukin si Ned nang bigla siyang sumigaw, “Tama na!”Pagkatapos, hinablot ni Ned si Hal sa kwelyo, sabay sinampal si Hal na sa sobrang lakas ay dumugo ang bibig ng bata. Kaagad itong umiyak sa takot. “Daddy! Tulungan mo ko…”Namula ang paningin ni Yed nang sumigaw siya, “Bitiwan mo siya! Utos ko yan, kundi papatayin kita ngayon din!”“Pinapakita mo na ba ang tunay mong kulay ngayon?!” Tumili rin si Paula. “Manahimik kayo! Sawang-sawa na ko sa inyong dalawa!” Sumigaw si Ned at lumingon kay Lothar. “Nakita mo kung anong nangyari, Tito Lothar! Nakikita mo kung sinong parang walang intensyong magligtas kay papa, di ba?!”Dumilim naman ang mga mata ni Lothar. Nang wala pang isang s
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka