“Oh, anong sinasabi mo, Mr. Lawrence?”Pagkatapos ay ngumiti si Pax at ininom ang baso habang nanood ang lahat, pagkatapos ay pinakita ito sa kanila kagaya ng ginawa ni Frank. “Hindi mo talaga ako pinagkakatiwalaan, ano?”“Hindi naman.” Ngumiti si Frank. Pagkatapos nito, naglaho ang lahat ng pagdududa sa silid at naging masigla ang lahat sa mesa. Si Cid ang may pinakamaraming nainom habang walang katapusang nagbanggaan ang mga baso ng mga kalalakihan, nagsabi pa nga siya ng kalokohan na nagpatawa sa lahat. Nagsimula pa ngang sumayaw ang mga gwapong valets ni Ned. Kahit na malinaw na sinubukang kausapin ni Ned si Frank nang paulit-ulit, palaging may palusot si Frank para hindi siya pansinin at napagod siya. Pagkatapos, nang halos paubos na ang bote ng wine, dumighay si Pax at tumayo nang gumigiwang habang tumawa siya, “Kailangan kong gumamit ng banyo.”“Sandali.”Tumayo rin si Frank. Bakas ang kalasingan sa mukha niya nang ngumiti siya. “Pwede kang umalis… pagkatapos mong
“Baliw ako?!” Umatras nang ilang hakbang si Pax at nilabas ang phone niya. “Kagaguhan! Kayo ang baliw dito!”Habang nakaturo kay Hux, mabangis siyang sumigaw, “Ikaw hayop ka! Minaltrato ba kita?!”“Hindi,” kalmadong ng sagot ni Hux habang tumingin siya nang masama. “Kung ganun, bakit kailangan mo kong palitan?!” Sigaw ni Pax na nanlaki ang mga mata sa galit. “Bakit?! Bakit kailangan mo akong traydurin?!”Bumuntong-hininga si Hux. “Pag-isipan mo to. Kung ikaw ang nasa lugar ko, tatanggi ka bang maging boss?”Nanigas si Pax sa mga salita ni Hux, pagkatapos ay bumuntong-hininga. “Hindi.”“Kung ganun, wala kang karapatan para sisihin ako. Magkatrabaho lang tayo matagal na—hindi tayo partners na may malalim na pinagsamahan,” malamig na sabi ni Hux. “Hindi pagtatraydor ang ginawa ko. Ang malakas lang ang mamumuno! Ikaw na mismo ang nagsabi niyan.”“Hah!” Sumbat ni Pax. “Malakas? Ikaw?! Alalay ka lang na walang kahit na ano maliban sa swerte mo!”“At isa pa ring anyo ng lakas ang swe
“A-Asa…”Bago pa masabi ni Hux na ‘asa ka’, nagsimula siyang nakakita ng bituin at para bang umikot ang mundo niya, nang parang lasing siya. “Mukhang gumagana na ang lason…” Mapagmataas na tumawa si Pax habang pinanood niyang bumagsak ang lahat. Doon siya lumingon kay Frank at napahinto siya sa paghinga. Nakatayo roon si Frank, diretsong-diretso na para bang hindi siya naapektuhan. Nakatitig pa nga siya kay Pax nang mukhang interesado. “I-Imposible!” Sigaw ni Pax sa pagkataranta. “Pinanood itang inumin ang wine na yun… Paanong nakatayo ka pa rin?!”Talagang nag-iwan sa kanya ng impresyon ang lakas ni Frank habang mabilis niyang tinalo ang Four Kings. Kung hindi naapektuhan si Frank ng nervebreaker, mawawalan ng saysay ang lahat ng ginawa niya ngayon!“Malakas na droga ang nervebreaker, pero isa akong master sa medisina at nakita ko na ang mga patibong mo.” Umiling si Frank at bumunot ng isang pilak na karayom mula sa pulso niya. Initsa niya ang karayom, na lumapag sa kal
Pak!Nang may nakaikot na hawak, hinablot ni Frank si Gigi sa bukong-bukong at hinila siya. Kahit na nawalan siya ng balanse, dumiretso siya sa mga bisig ni Frank at bigla siyang namula sa hiya. Kumunot ang noo ni Frank, ngunit pagpapanggap lang ang pamumula niya mula sa umpisa pa lang. Sa isang iglap, bumagsak ang ekspresyon niya habang bumuka ang mga labi niya. Pagkatapos, isang patalim ang lumipad mula rito na pinalakas ng pure vigor habang dumiretso ito papunta sa leeg ni Frank. “Hah!” Naningkit ang mga mata ni Frank at pinakawalan ang pure vigor niya para patalbugin ang patalim. “Mukhang hindi talaga ako pwedeng mag-alinlangan…”Nang may masamang ekspresyon, hinablot niya si Gigi sa leeg at hinampas siya sa pader. Bang!“Ahhh…” umungol siya sa sakit, ngunit may dala itong bakas ng kahalayan.Ang kahit na sinong lalaking makakarinig sa kanya ay tiyak na matutulala, ngunit hindi muling mahuhulog si Frank sa mga patibong niya. Nang humigpit ang mga daliri niya, may na
“Asa ka! Ikaw lang ang mamamatay dito!”Dinampot ni Frank ang bag gamit ng isang kamay at ibinato ito palabas ng bintana bago lumitaw sa tabi ni Pax sa isang kurap. “Eh?” Huminto sa pagtawa si Pax habang napanganga siya sa gulat. Para siyang isang bibeng hinablot sa leeg. Imposible! Sa ganitong bilis… tao pa ba siya?!“Lumayas ka rito!” Sigaw ni Frank habang pinalipad niya si Pax sa isang sipa."Oof!"Sa sobrang lakas ng sipa ay tumalsik si Pax sa ere nang parang bala ng kanyon. Bumangga siya sa bintana ng hotel at lumipad sa malayo. Muntik mawalan ng malay si Pax doon, pero tiniis niya ang sakit para magkamalay at napansin niyang nasa ere siya pagkatapos siyang sipain ni Frank palabas ng bintana. “Hahaha!” Nahihibang siyang tumawa habang mabilis na nagkalkula ang isipan niya. “Maraming salamat, Vicky Lawrence—iniligtas mo ako!”Lalo na't sasabog na ang buong hotel maya-maya lang!Kahit na mabalian ng buto o kaya'y maparalisa si Pax pagkatapos masipa mula sa ganitong taas
At iyon ang huling ekspresyon sa mukha ni Pax bago siya namatay. Boom!Isang malakas na pagsabog ang nangyari sa ere sa taas ng hotel sa South Morhen. Sumigaw ang mga nagulat na sibilyan habang bumusina naman nang malakas ang mga kotse dahil matindi ang bombang ito.Kahit na sumabog ito ilang distansya mula sa hotel, tinamaan pa rin ng shockwave ang gusali at yumanig ito nang malakas. Hindi maiiwasang napatumba sa lapag ang lahat ng mga sibilyan sa ibaba. Arf! Arf! Arf!Isang taong pinapalakad ang itim na aso niya ang nahagip sa shockwave, ngunit kaagad na tumayo ang aso at mabangis na sumigaw sa langit. Hindi nagtagal, isang sunog na bagay ang bumagsak mula sa langit papunta sa harapan nila. Lumapit ang itim na aso at inamoy ito… pagkatapos ay nagsimulang kumain. Nang lumapit ang may-ari para tignan ito, kaagad siyang bumagsak sa lapag at sumigaw. Iyon ay dahil isa itong sunog na braso ng isang lalaki!-Naalerto ang Morgen kasunod ng pagsabog at nalaman sa DNA test
Bumuntong-hininga ulit si Ned, sabay umiling. Para naman kay Frank, pinili niyang manatili roon—mas komportableng manatili sa iisang kwarto kasama nila nang wala ang mga magagandang lalaking umaaligid sa kanya. Kung hindi, aalis siya kaagad. Pagkatapos ay kinawayan ni Ned si Hux paalis bago seryosong tumingin kay Frank, isang bagay na hindi pa niya pinakita noon.“May pabor akong hihilingin, Mr. Lawrence…”Kumunot ang noo ni Frank. Inasahan niyang ipapahayag ni Ned ang pag-ibig niya sa kanya sa sandaling iyon, ngunit tumango siya sa pagod pagkatapos makita ang seryosong ekspresyon sa mukha ni Ned. “Magsabi ka.”“Ayos lang, Mr. Lawrence,” huminto si Ned sandali habang tahimik siyang nagsabi, “Hindi talaga ako bakla, at hindi rin ako interesado sa'yo sa paraang iniisip mo.”"Huh?"Nabigla si Frank sa katapatan ni Ned.Pero kung hindi siya bakla…“Tama ang pagkakarinig mo, Mr. Lawrence. Kinailangan kong magpanggap.” Tumango si Ned, sabay huminto nang may mapait na tawa. “Hindi
Huminto si Ned, pagkatapos ay mahinang nagtanong, “Kung ganun, pwede ko bang malaman ang tunay mong pangalan?”Malalaman kaagad ng kahit na sino na hindi Vicky ang tunay na pangalan ni Frank. Bahagyang kumunot ang noo ni Frank nang nakita niya ang matapat na mga mata ni Ned, at sa huli ay bumuntong-hininga siya. “Frank Lawrence.”“Frank Lawrence?” Seryosong tumango si Ned. “Ikinararangal kong makausap ka nang tapat, at gusto ko talagang maging magkaibigan tayo. At salamat sa pagligtas mo sa'kin kahapon, kundi talagang mapapatay ako ni Pax doon.”Pagkatapos ay pagod na ngumiti si Ned. “Hindi ko inakalang ang gang na personal kong pinalaki ay kakagatin ako pabalik.”“Pinalaki mo sila?” Tinaas ni Frank ang isang kilay niya. “Oo.” Tumango si Ned at tumingin sa paligid para tiyaking walang nakikinig sa kanila bago nagsalita, “Ang totoo, may away sa loob ng pamilya ko na lalo lang lumaki sa paglipas ng panahong. Humaling na humaling ang lahat na maging susunod na head ng pamilya. Ang
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka