“Asa ka! Ikaw lang ang mamamatay dito!”Dinampot ni Frank ang bag gamit ng isang kamay at ibinato ito palabas ng bintana bago lumitaw sa tabi ni Pax sa isang kurap. “Eh?” Huminto sa pagtawa si Pax habang napanganga siya sa gulat. Para siyang isang bibeng hinablot sa leeg. Imposible! Sa ganitong bilis… tao pa ba siya?!“Lumayas ka rito!” Sigaw ni Frank habang pinalipad niya si Pax sa isang sipa."Oof!"Sa sobrang lakas ng sipa ay tumalsik si Pax sa ere nang parang bala ng kanyon. Bumangga siya sa bintana ng hotel at lumipad sa malayo. Muntik mawalan ng malay si Pax doon, pero tiniis niya ang sakit para magkamalay at napansin niyang nasa ere siya pagkatapos siyang sipain ni Frank palabas ng bintana. “Hahaha!” Nahihibang siyang tumawa habang mabilis na nagkalkula ang isipan niya. “Maraming salamat, Vicky Lawrence—iniligtas mo ako!”Lalo na't sasabog na ang buong hotel maya-maya lang!Kahit na mabalian ng buto o kaya'y maparalisa si Pax pagkatapos masipa mula sa ganitong taas
At iyon ang huling ekspresyon sa mukha ni Pax bago siya namatay. Boom!Isang malakas na pagsabog ang nangyari sa ere sa taas ng hotel sa South Morhen. Sumigaw ang mga nagulat na sibilyan habang bumusina naman nang malakas ang mga kotse dahil matindi ang bombang ito.Kahit na sumabog ito ilang distansya mula sa hotel, tinamaan pa rin ng shockwave ang gusali at yumanig ito nang malakas. Hindi maiiwasang napatumba sa lapag ang lahat ng mga sibilyan sa ibaba. Arf! Arf! Arf!Isang taong pinapalakad ang itim na aso niya ang nahagip sa shockwave, ngunit kaagad na tumayo ang aso at mabangis na sumigaw sa langit. Hindi nagtagal, isang sunog na bagay ang bumagsak mula sa langit papunta sa harapan nila. Lumapit ang itim na aso at inamoy ito… pagkatapos ay nagsimulang kumain. Nang lumapit ang may-ari para tignan ito, kaagad siyang bumagsak sa lapag at sumigaw. Iyon ay dahil isa itong sunog na braso ng isang lalaki!-Naalerto ang Morgen kasunod ng pagsabog at nalaman sa DNA test
Bumuntong-hininga ulit si Ned, sabay umiling. Para naman kay Frank, pinili niyang manatili roon—mas komportableng manatili sa iisang kwarto kasama nila nang wala ang mga magagandang lalaking umaaligid sa kanya. Kung hindi, aalis siya kaagad. Pagkatapos ay kinawayan ni Ned si Hux paalis bago seryosong tumingin kay Frank, isang bagay na hindi pa niya pinakita noon.“May pabor akong hihilingin, Mr. Lawrence…”Kumunot ang noo ni Frank. Inasahan niyang ipapahayag ni Ned ang pag-ibig niya sa kanya sa sandaling iyon, ngunit tumango siya sa pagod pagkatapos makita ang seryosong ekspresyon sa mukha ni Ned. “Magsabi ka.”“Ayos lang, Mr. Lawrence,” huminto si Ned sandali habang tahimik siyang nagsabi, “Hindi talaga ako bakla, at hindi rin ako interesado sa'yo sa paraang iniisip mo.”"Huh?"Nabigla si Frank sa katapatan ni Ned.Pero kung hindi siya bakla…“Tama ang pagkakarinig mo, Mr. Lawrence. Kinailangan kong magpanggap.” Tumango si Ned, sabay huminto nang may mapait na tawa. “Hindi
Huminto si Ned, pagkatapos ay mahinang nagtanong, “Kung ganun, pwede ko bang malaman ang tunay mong pangalan?”Malalaman kaagad ng kahit na sino na hindi Vicky ang tunay na pangalan ni Frank. Bahagyang kumunot ang noo ni Frank nang nakita niya ang matapat na mga mata ni Ned, at sa huli ay bumuntong-hininga siya. “Frank Lawrence.”“Frank Lawrence?” Seryosong tumango si Ned. “Ikinararangal kong makausap ka nang tapat, at gusto ko talagang maging magkaibigan tayo. At salamat sa pagligtas mo sa'kin kahapon, kundi talagang mapapatay ako ni Pax doon.”Pagkatapos ay pagod na ngumiti si Ned. “Hindi ko inakalang ang gang na personal kong pinalaki ay kakagatin ako pabalik.”“Pinalaki mo sila?” Tinaas ni Frank ang isang kilay niya. “Oo.” Tumango si Ned at tumingin sa paligid para tiyaking walang nakikinig sa kanila bago nagsalita, “Ang totoo, may away sa loob ng pamilya ko na lalo lang lumaki sa paglipas ng panahong. Humaling na humaling ang lahat na maging susunod na head ng pamilya. Ang
Tumingin si Frank kay Ned mula sa galit, kahit na may ideya na siya kung ano ang binabalak ni Ned. “Gusto kong mag-alok ng isang partnership, Mr. Lawrence. Tulungan mo kong pabagsakin ang kapatid ko at makuha ang pamumuno sa pamilya ko, at pwede mong makuha ang kahit na anong sabihin mo, mapa-pera, kasikatan, o babae.”Sa hindi ikinagulat ng kahit na sino, sinusubukang kunin ni Ned si Frank, at naiwan naman si Frank sa isang nakakailang na sitwasyon. Sa tapat na opinyon niya, hindi mukhang walang kwentang basagulero si Ned. Makikinabang si Frank sa pagkakaibigan nila, pero ang problema ay hindi pumunta si Frank sa Morhen para sunod-sunod na makipag-away. Nagpunta siya rito para malaman kung anong nangyari kay Vicky Turnbull… ngunit sumigla ang mga mata ni Frank sa naisip niya. “Mr. Janko, gusto kong magtanong… Sa tingin mo may pagkakataon ang pamilya mo laban sa mga Turnbull o mga Lionheart?”“Sa mga Turnbull o mga Lionheart?” Nabigla si Ned at yumuko para mag-isip bago kumun
Huminto si Ned nang marinig na nagtanong si Frank tungkol sa kondisyon ng tatay niya at naparoon ang puso niya nang naalala niya kung paano nilabanan ni Frank ang nervebreaker na ginamit ni Pax sa kanila noon. “Sabi ng kapatid ko, naging kulay lila ang labi ng tatay ko,” paliwanag niya. “Kumikibot din ang mga braso’t binti niya at kasing lamig ng yelo, at nawalan na siya ng malay. Tumango si Frank at nakikita na niya kaagad na isang ice-type na lason ang ginamit sa tatay ni Ned. Habang tahimik na nag-iisip, nagsalita siya, “Pwede nating pag-usapan ang partnership sa susunod, pero mas magandang itabi mo ang pill na'to kung gusto mo pang mabuhay para magawa yun.”“Huh? Ano?” Mukhang nagtaka si Ned nang kinuha niya ang dilaw na pill.“Isa itong pill na lumalaban sa ice-type poison. Kung tama ang paglalarawan ng kapatid mo, iyon ang lumason sa tatay mo. Gagamutin ito ng pills nang ilang araw.”Hindi rin kawalan para kay Frank ang pill dahil hindi naman ito mahalaga—isa lang itong
Takot na takot si Hux dahil naisip niyang nag-iisip si Frank ng dahilan para burahin siya. “Magaling. Pwede mo kong tawagan kapag may nahanap ka.” Tumango si Frank at nagsimulang umalis habang sinamahan siya ni Hux palabas ng bar. Doon nila nakasalubong ang ilan sa mga kaklase ni Kat, kabilang na si Mandy Doncic. Gayunpaman, habang tinitigan kaagad nang masama ni Mandy si Frank, kumaway ang ibang mga babae kay Frank bilang pagbati. Lalo na't gwapo siya. Kahit na napatunayang mayabang siya ilang gabi ang nakaraan, isa pa rin siyang malakas na martial artist. Ang mga kababaihan—lalo na ang mga dalagita pa lang—ay mahilig sa gwapong mukha. “Uy, naaalala mo ba kami?” Lumapit pa ang isa kay Frank at binati siya. Magalang na tumango si Frank at nagpakita ng kaunting respeto. “Anong ginagawa mo rito? Hindi ba teritoryo to ng Sunblazers?” pagkatapos ay nag-aalangang nagtanong ang babae sa harapan, sabay tumingin sa likuran ni Frank para tignan ang karatula. “Wala. Naglalakad la
“Ayos lang,” sabi ni Frank. “Hindi naman ako magtatagal sa Morhen—pwede na'to. Hindi mo ko kailangang bigyan ng iba pa.”Tumingin siya sa susi na nilagay ni Hux sa kamay niya ngunit hindi niya ito tinanggihan dahil kailangan niya rin ng masasakyan papunta sa kahit saan. Gayunpaman, ‘pagtitiyagaan’ na niya ang Maserati nang marinig ang isang grupo ng mga binatang nagulat mula sa malayo. “Puta, isang Maserati?! Sinong importanteng tao ang may-ari nito?!”“Teritoryo ito ni Mr. Darman… Kaya baka siya?”“Ang angas… Ang baba ng skirt!Habang hinangaan ng mga binata ang Maserati, mukha ring nainggit si Soren Lionheart dito. Gayunpaman, sumimangot siya sa pagtanggi. “Bibili ng bagong kotse ang tatay ko sa susunod na ilang araw—imamaneho ko to para ipakita sa inyo sa susunod. Hindi ito Maserati, pero hindi ito magpapatalo kumpara diyan.”“Ang galing! Iba talaga si Soren!”“Oh, pero di tayo makakasakay—tiyak na para iyon kay Kat.”“Hehe…” Lumaki ang ulo ni Soren sa mga papuri ng mga
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka