Nagmadaling lumapit sa kanila si Aria, hindi siya nagpahuli sa kasiyahan."Sige na, Blondie. Chug!" Ang sabi niya at nakisali siya sa iba habang nagchicheer sila, "Chug! Chug! Chug!"Masama ang loob ni Aria kay Frank dahil mumurahin lang ang regalong dala niya, hindi banggitin na hindi pa rin siya mapahiya. Ano ang pinsala sa pagpapayapa ng apoy kapag hindi siya nasusunog?"Sige, Blondie!" Sumama si Zeb habang naka-level ang tingin kay Blondie, habang ang huli naman ay nakatitig kay Frank.Pasimpleng nakatambay ang lalaki sa kanyang upuan, walang pamumula sa mukha at normal na normal ang kanyang paghinga, na para bang walang epekto sa kanya ang dalawampu't bote ng lager.Sa totoo lang, nakangiti pa siya. "Pwede kang huminto kung hindi ka makakasabay."Kung mayroon man, ang batang lalaki ay sapat na kahanga-hanga upang uminom ng dalawampung bote sa loob ng kalahating oras. Sayang nga lang ang kalaban niya ay si Frank, na itinuro na lamang ang kanyang sigla upang ilihim ang alak sa
Kahit na habang pinupunasan ni Aria ang kanyang sarili, hindi siya tumigil sa pagrereklamo. “Yung totoo, ano bang problema ni Frank Lawrence? Kinailangan pa niyang simulan yung walang kwentang drinking game na ‘yun kasama si Blondie… Sa nakikita ko, sinasadya niya ‘to!”Si Jean, na tinutulungan siyang maglinis ng sarili, ay naiwang tulala. "Hindi naman sinimulan ni Mr. Lawrence. Kung may dapat sisihin, hindi siya iyon.""Bullshit. He's totally one of them," huffed ni Aria.Umiling si Jean ngunit nagpasya na huwag makipagtalo."Just wear my jacket for now," sabi ni Jean sabay hubad nito.Isinuot iyon ni Aria pagkatapos magpunas sa sarili, dahil wasak na wasak ang puting damit niya.Buti na lang at naka-leggings din siya, para hindi siya masyadong mag-expose.Sa kabilang banda, si Jean ay nakasuot ng itim na kamiseta sa ilalim ng kanyang jacket, na nagpapakita ng kanyang perpektong pigura.Naghihintay si Blondie sa labas ng ladies' room, nakatayo sa tabi ng shared sinks.Tiyak n
Umirap si Aria. “Ayos lang ako. Sakto ang dating mo, pero babayaran mo pa ang damit ko.”"Huwag kang mag-alala, babayaran ko talaga," mahinang sabi ni Blondie.Pagbalik nila sa kanilang pribadong silid, umakyat si Winter at nagtanong, "Ano ang tagal niyo, Jean?"Blondie appeared exceedingly spug as he proclaimed, "There was this bastard messing with Aria. Kailangan ko siyang ituwid."Napabuntong-hininga si Jean pero tumango."Ano? Nag-away kayo?" Nag-aalalang tanong ni Winter."Huwag kang mag-alala, Winter—hindi ito malaking bagay." Kumpiyansa na tinapik ni Blondie ang kanyang dibdib. "Isang thug lang. Haharapin ko siya kung dumating siya ulit."Hindi napigilan ni Winter dahil mukhang may kumpiyansa si Blondie, bagama't nanatiling kabado si Jean.Gayunpaman, pagkatapos ng gulo kanina, naglaro muna ang magkakaibigan bago naghanda sa pag-alis.Noon ay may sumipa sa pinto, at pumasok si Crew Cut.Agad namang nataranta ang lahat, biglang huminto ang musika sa pribadong karaoke ro
Tumawa si Kait. “Humihingi ka ng tawad? Bakit pa natin kailangan ng mga pulis kung sapat na ang paghingi ng tawad?”"S-So, ang sinasabi mo ay..." pansamantalang bulong ni Aria.Kinamot ni Kait ang kanyang baba, pinag-aaralan si Aria habang sinabing, "Well, how about this? Hang out with me and my friends over some drinks, and we can put the past behind us.""Ano?" Nagulat si Aria—hindi niya sinabi kung ano ang ibig sabihin ng pag-inom sa mga lalaking iyon!Sumigaw si Blondie, "Hindi—"Binasag ni Crew Cut ang kanyang ulo gamit ang kanyang baseball bat noon. "Shut up! Nag-uusap ang mga matatanda!"Dumudugo si Blondie sa ulo at bumagsak sa sahig, hawak-hawak ang kanyang ulo."Tumigil ka!" Putol ni Winter, tumayo siya.Birthday party niya iyon, at dumating ang mga kaklase niya para ipagdiwang ito kasama niya.Dapat niyang panindigan ang mga ito kapag sila ay nasaktan!"Taglamig." Agad siyang hinila ni Jean—malinaw na hindi pushover ang mga gangster na iyon, at ang matigas na ugali
Tumango si Zeb. “Ah, Mr. Wooper. Kinagagalak kitang makilala.”Nakahinga ng maluwag ang ibang mga estudyante habang pinagmamasdan si Zeb na tumayo para sa kanila. Isa siyang tunay na rich kid na may karanasan sa mga ganoong okasyon, kung tutuusin—kasama niya, baka maresolba lang ang bagay na ito.Gayunpaman, malamig na tinitigan ni Kait si Zeb. "Sino ka ba?""I'm Zeb Larkin," confident na pakilala ni Zeb. "Nag-first blood ang kaibigan ko dito, pero misunderstanding lang ang lahat. How about this? I'll foot foot your friend's medical bill and add another 10 grand on top of that as a bonus. That's a good deal, right?"Paulit-ulit na tumango ang ibang estudyante.Tignan mo na lang ang pagiging bukas-palad ng lalaki—kung sila man, aasikasuhin na nila ang deal!Gayunpaman, hindi kailanman interesado si Kait sa pera...Smack!Bigla niyang itinaas ang kanyang kamay, sinampal si Zeb sa mukha nang marahas at matunog!Natigilan si Zeb ng bigla siyang natamaan—hahampasin siya ni Kait kah
Napuno ng mga luha ang mga mata ni Winter. Subalit, wala silang magawa ng mga kaibigan niya dahil sa pagbabanta at pananakit sa kanila ni Kait.Habang nakatingin sila, sinimulan pa niyang abutin ang mga damit ni Winter, at kinailangan pang hawakan ni Winter ang jacket niya gamit ang libreng kamay nito. "Tumigil ka!"Tahimik lahat ang mga kaklase niya, nanatiling malayo...Biglang kinuha ni Jean ang isang bote sa mesa at ibinato kay Kait!Clang!Nabasag ang bote sa ulo ni Kait kaya duguan ang buong katawan niya."Fuck! Masyado akong naging mabait!" Nagalit si Kait nang maramdaman ang pag-agos ng dugo sa kanyang anit at itinuro si Jean. "You boys can have her!"Ang kanyang mga goons ay sabay na kinilig at sinimulan na si Jean."Tama na," sigaw ni Frank, umaalingawngaw ang kanyang boses sa buong silid habang siya ay tumayo.Nang sabay-sabay na lumingon sa kanya ang lahat, matalim na tinitigan ni Frank si Kait at umungol, "Hayaan mo siya, at lumabas ka kung gusto mong mabuhay.""
Inilabas ni Kait ang kanyang patalim at itinutok niya ito sa leeg ni Winter habang kabado siyang nakatingin kay Frank.Nanigas si Winter, natatakot na gumalaw ng isang pulgada—na isipin na ang isang mahirap na estudyanteng tulad niya ay mahuhuli sa isang sitwasyong hostage!Pinikit naman ni Frank ang kanyang mga mata at tumigil, habang si Kait naman ay nakangiti na naman. "Hmph. So marami kang pakialam sa manika na ito, anak?""Pinaka-ayaw ko ang mga pagbabanta," ungol ni Frank, kumikinang na nakamamatay. "Hayaan mo siya, at hahayaan kitang mabuhay.""Shit, sino sa tingin mo ang niloloko mo?" Ngumuso si Kait, na nagpasya na si Frank ay hindi mobster dahil sa kanyang pagbangon.Impiyerno, hindi talaga papatay ang lalaki kahit na siya ay nasa kanyang awa!Natural, panay ang pananakot niya kay Frank. "Magaling ka, 'no? Pero kung gusto mong mabuhay itong sisiw, kailangan mong isakripisyo ang iyong kamay."Kinuyom ni Frank ang kanyang mga buko, at agad na idiniin ni Kait ang kanyang
Tinitigan ni Kait si Frank ng may matinding takot sa kanyang mukha—masyadong mabilis ang lalaking ito!Nang makitang hindi siya makatakbo, nagsimula siyang magmakaawa, "Pakiusap, pare—bitawan mo lang ako! Kasalanan ko ang lahat... Hihingi ako ng tawad! Magbabayad ako!""Binigyan kita ng pagkakataon," malamig na sabi ni Frank habang dahan-dahang humakbang palapit sa kanya, "ngunit hindi mo ito kinuha.""H-Hindi mo ako mapapatay! May mga camera dito... Makulong ka!" bulalas ni Kait sa kabila ng kanyang paghihirap.Tumingala si Frank doon at nakita niya ang mga hallway camera, na nakatapat sa kanila.Nang makitang masunurin siya sa batas, nakahinga ng maluwag si Kait. "Haha! Tama naman ako di ba?"Saktong dumating si Winter at ang mga kaibigan niya kasama si Zeb.Sinundan nila sina Kait at Frank sa itaas at hindi na sana manatili at maghintay sa kanilang silid nang walang dahilan."Mr. Lawrence..." Bulong ni Winter, ayokong makulong din si Frank. "Don't stoop to his level. Calling
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka