Inilabas ni Kait ang kanyang patalim at itinutok niya ito sa leeg ni Winter habang kabado siyang nakatingin kay Frank.Nanigas si Winter, natatakot na gumalaw ng isang pulgada—na isipin na ang isang mahirap na estudyanteng tulad niya ay mahuhuli sa isang sitwasyong hostage!Pinikit naman ni Frank ang kanyang mga mata at tumigil, habang si Kait naman ay nakangiti na naman. "Hmph. So marami kang pakialam sa manika na ito, anak?""Pinaka-ayaw ko ang mga pagbabanta," ungol ni Frank, kumikinang na nakamamatay. "Hayaan mo siya, at hahayaan kitang mabuhay.""Shit, sino sa tingin mo ang niloloko mo?" Ngumuso si Kait, na nagpasya na si Frank ay hindi mobster dahil sa kanyang pagbangon.Impiyerno, hindi talaga papatay ang lalaki kahit na siya ay nasa kanyang awa!Natural, panay ang pananakot niya kay Frank. "Magaling ka, 'no? Pero kung gusto mong mabuhay itong sisiw, kailangan mong isakripisyo ang iyong kamay."Kinuyom ni Frank ang kanyang mga buko, at agad na idiniin ni Kait ang kanyang
Tinitigan ni Kait si Frank ng may matinding takot sa kanyang mukha—masyadong mabilis ang lalaking ito!Nang makitang hindi siya makatakbo, nagsimula siyang magmakaawa, "Pakiusap, pare—bitawan mo lang ako! Kasalanan ko ang lahat... Hihingi ako ng tawad! Magbabayad ako!""Binigyan kita ng pagkakataon," malamig na sabi ni Frank habang dahan-dahang humakbang palapit sa kanya, "ngunit hindi mo ito kinuha.""H-Hindi mo ako mapapatay! May mga camera dito... Makulong ka!" bulalas ni Kait sa kabila ng kanyang paghihirap.Tumingala si Frank doon at nakita niya ang mga hallway camera, na nakatapat sa kanila.Nang makitang masunurin siya sa batas, nakahinga ng maluwag si Kait. "Haha! Tama naman ako di ba?"Saktong dumating si Winter at ang mga kaibigan niya kasama si Zeb.Sinundan nila sina Kait at Frank sa itaas at hindi na sana manatili at maghintay sa kanilang silid nang walang dahilan."Mr. Lawrence..." Bulong ni Winter, ayokong makulong din si Frank. "Don't stoop to his level. Calling
Naninigas na lumingon si Kait kay Frank, para bang kinalawang ang kanyang mga kasukasuan.Hindi niya akalain na makikilala ng brat si Kurt. Ang masama pa nito, magalang si Kurt—nag-defer pa nga sa kanya!Sino siya?"Birthday ng kapatid ko," tahimik na sabi ni Frank. "Pumunta ako para magdiwang kasama siya, ngunit hiniling siya ng bastard na iyon na maging hostess niya.""Ano?!" Galit na galit si Kurt—sa kabila ng mga biological na koneksyon, kung sinabi ni Frank na kapatid niya si Winter, kapatid niya ito.Nawala siguro ni Kait ang kanyang mga marbles para hilingin sa kanya na maging hostess niya!Kung sabagay, dapat talaga hindi na siya nag-abalang kausapin si Kait kanina!Nakasimangot kay Kait, agad na itinapat ni Kurt ang kanyang sapatos sa kanyang mukha. "Are you fucking with me? Telling Mr. Lawrence's sister to be your hostess?!"Nanginginig si Kait sa sobrang takot, talagang kinilabutan noon. "I'm sorry, Mr. Stinson. I'm so sorry... Please have mercy..."Lumingon si Kur
Dahan-dahang lumingon si Winter sa matandang lalaki at nakita niya na tinititigan ng maigi ng matandang lalaki ang kanyang dibdib.Kinabahan siya at hinigpitan ang kwelyo bilang tugon—may pervert kaya siya?Napalingon si Frank nang marinig ang boses ng matanda, at napakunot ang noo niya nang makita ang ginagawa ng matanda.Agad namang bumalik si Kurt sa matanda. "May problema ba, Mr. Looman?"Si Iker Looman ay talagang isang sikat na alahero na nakabase sa Riverton. Masama kung may lumabas na balita, ano ba naman ang titig ni Iker kay Winter.Gayunpaman, hindi pinansin ni Iker si Kurt at nagmamadaling pumunta sa tabi ni Winter. "Miss, pwede ko bang itanong kung saan mo nakuha yang pendant?"Ibinaba naman ni Winter ang kanyang mga mata para sulyapan ang pendant sa harap ng kanyang dibdib."Ibinigay ito ni Mr. Lawrence sa akin para sa aking kaarawan," sabi niya, lumingon kay Frank.Ipinakilala ni Kurt si Iker. "Mr. Lawrence, ito si Iker Looman, ang pangalawang panganay na anak ng
Nakatitig pa rin si Iker kay Winter. “So? Ano sa tingin mo, miss?”Nag-isip si Winter ng ilang sandali ngunit ‘di kalaunan ay sinabi niya ng may pag-aalinlangan, “I-Isa ‘tong regalo mula kay Mr. Lawrence. H-Hindi ko ito ipagbibili.”Siguro nga maaari niya itong ibenta at yayaman siya sa isang iglap, ngunit iyon na nga mismo ang dahilan—masyado ito mahalaga para ipagbili niya ito.Higit pa rito, anong iisipin ni Frank tungkol sa kanya kapag ipinagbili niya ito? Natuwa si Frank sa naging desisyon ni Winter—anu't ano pa man, hindi siya yung tipo ng tao na mabibili ng pera.Malungkot na umiling si Iker. “Hayy, sayang naman. Huwag kang mag-alala—hindi kita pipilitin na ipagbili ito, bagaman malulungkot ako na hindi ko nakuha ang isang obra maestrang gaya nito.”Gayunpaman, hindi siya yung tipo ng tao na madaling sumuko at bumaling siya kay Frank. “Maaari ko bang malaman kung saan mo nabili ang pendant, Mr. Lawrence? Isa itong obra na nilikha ni Carl Weaver—Gusto ko siyang makilala ng
Marahang tinapik ni Fred ang ulo ni Winter. “Huwag kang mag-alala. Magiging ayos lang siya—kumuha na ako ng isang espesyalista para sa kanya.”Sa tabi ni Fred, nagsalita ang babae na may makapal na makeup. “Matanda na lang talaga siya. Bakit kailangan mo pang mag-abala na gawin ang lahat ng ‘yun? Nagsasayang ka lang ng pera.”Kumunot ang noo ni Frank sa mga sinabi ng babae at lumingon siya sa babae.Agad niya siyang nakilala—ito ang top sales girl mula sa dealership na pinuntahan niya noon.Subalit, binalewala niya sila Frank at Janet Zimmer…“At ikaw si?” Ang tanong ni Frank.Ipinakilala sila ni Fred, “Ito ang girlfriend ko, si Marian Henley, at ito naman si Frank Lawrence… Isang kaibigan.”Nagulat si Marian noong tumingin siya kay Frank. “Ikaw…?”“Oo. Nagkita tayo ulit,” ang sabi ni Frank, walang emosyon ang kanyang tono.“Oh… Magkakilala kayo?” Nagtanong si Fred ng may pagtataka.“Oo naman,” ang sabi ni Marian, agad siyang tumayo at walang tigil niyang kinindatan si Frank.
Tinitigan ni Frank si Marian habang nilalandi niya siya ng parang isang pokpok, at bumuntong-hininga siya. “Ayusin mo ang relasyon mo kay Fred, at gagawin kong mas maayos ang buhay mo—o mas maganda kaysa sa buhay mo ngayon. Pero kung walang ibang nasa isip mo maliban sa pakikipagsiping sa mga lalaki hanggang sa marating mo ang tuktok, mas mabuti pang layuan mo na siya.”Hindi inasahan ni Marian na napakatibay ni Frank, at hindi niya papansinin ang mga pang-aakit niya!“Masyado kang mapagpanggap…” Suminghal si Marian. “Walang makakaalam kung walang magsasalita sa’ting dalawa, hindi ba?”Nang makita niya na hindi nagsisisi si Marian, nagalit si Frank, “Umalis ka sa paningin ko.”“Ano?” Hindi rin inasahan ni Marian na sasabihin iyon ni Frank.Gayunpaman, dumating si Fred sa may pintuan, at agad na lumayo si Marian mula kay Frank.“Oh, anong ginagawa mo dito, Marian? Nandito si Mr. Summer,” ang sabi ni Fred.Naglaho ang galit sa mukha ni Marian noong sandaling iyon, at napalitan ito
Naging napakagalang ni Brock habang nagtatanong siya, “Hello, Dr. King? Mayroon bang mga bakanteng special care ward sa Riverton City Hospital… Ano kamo, may nagbook na ng huli? Kung ganun, hindi ka ba pwedeng gumawa ng paraan para sa'kin—”Ibinaba ng doktor sa kabilang linya ang tawag bago pa matapos sa pagsasalita si Brock, at naiwan siyang nakatitig sa blankong screen at nagreklamo siya sa inis niya, “P*ta! Ang dami kong binigay sayo… Walang kwenta!” Biglang pumasok si Marian sa men's room noong sandaling iyon. “Mr. Summer…”Napatalon si Brock kasabay ng paglingon niya. “Oh, ikaw pala, Marian… Anong meron?”“Nakuha mo ba yung special care ward, Mr. Summer?” Ang tanong ni Marian. Kampanteng tinapik ni Brock ang dibdib niya. “Kwarto lang naman ‘yun. Madali lang ‘yun.”Ngumiti si Marian at agad niyang idiniin ang sarili niya kay Brock habang nakangisi siya. “Napakahusay mo, Mr. Summer…”“Ano, may iba ka pa bang sasabihin?” Ngumisi si Brock, pinagmamasdan niya siya ng may tuwa