Naging napakagalang ni Brock habang nagtatanong siya, “Hello, Dr. King? Mayroon bang mga bakanteng special care ward sa Riverton City Hospital… Ano kamo, may nagbook na ng huli? Kung ganun, hindi ka ba pwedeng gumawa ng paraan para sa'kin—”Ibinaba ng doktor sa kabilang linya ang tawag bago pa matapos sa pagsasalita si Brock, at naiwan siyang nakatitig sa blankong screen at nagreklamo siya sa inis niya, “P*ta! Ang dami kong binigay sayo… Walang kwenta!” Biglang pumasok si Marian sa men's room noong sandaling iyon. “Mr. Summer…”Napatalon si Brock kasabay ng paglingon niya. “Oh, ikaw pala, Marian… Anong meron?”“Nakuha mo ba yung special care ward, Mr. Summer?” Ang tanong ni Marian. Kampanteng tinapik ni Brock ang dibdib niya. “Kwarto lang naman ‘yun. Madali lang ‘yun.”Ngumiti si Marian at agad niyang idiniin ang sarili niya kay Brock habang nakangisi siya. “Napakahusay mo, Mr. Summer…”“Ano, may iba ka pa bang sasabihin?” Ngumisi si Brock, pinagmamasdan niya siya ng may tuwa
Nagtaka si Fred at naguluhan siya. “Uh… Bakit?”Pinag-isipan ni Frank ang tungkol dito. “Magkaibang-magkaiba kayong dalawa ng girlfriend mo.”Napasimangot si Fred noong sandaling iyon. “Anong sinasabi mo? Wala kang pakialam sa buhay ng pamilya ko—huwag mong subukang mangialam.”Wala siyang kaalam-alam sa panloloko sa kanya ni Marian, naniniwala si Fred na mabait, maalaga, at tapat si Marian. Higit pa rito, tanggap siya ni Marian sa kabila ng maliit niyang sahod—ang lakas ng loob ng isang tagalabas na gaya ni Frank na punahin si Marian! Nabigla si Frank. Muli siyang nag-alinlangan ngunit sinubukan pa rin niyang kumbinsihin si Fred, “Ayaw ko ring mangialam. Pinapayuhan lang kita.”“Tama na! Umalis ka na dito, hindi ka kailangan dito!” Nagalit si Fred kay Frank, at inirapan niya siya. Bumalik si Winter noong sandaling iyon, at nang makita niya na sinisigawan ni Fred si Frank, agad siyang nagtanong, “Anong problema, Fred?”“Wala,” ang sabi sa kanya ni Fred bago siya tumalikod
Subalit, biglang napansin ni Fred na bukas ang kolyar ng damit ng kanyang girlfriend.“Anong nangyari sa blouse mo?” Ang tanong niya.Nanigas si Marian at agad siyang tumingin sa baba.“Oh… Hindi ko naramdaman na natanggal ang butones ko,” ang agad niyang sinabi habang isinasara niya ang kanyang kolyar.Sa sobrang pagmamadali nila ni Brock ay natanggal ang butones niya noong hinubad ni Brock ang blouse niya.Nanatiling nagtataka si Fred, ngunit bago pa siya makapagtanong ulit, pumasok sa ward ang isang nurse. “Nandito ba ang pamilya ni Carol Zims?”Agad na lumapit sa kanya si Fred. “Oo, anak niya ako.”Tumango ang nurse. “Ililipat na sa special care ward ang nanay mo ngayon.”Hindi nagulat si Fred dahil iyon din ang sinabi ni Brock. “Saan kami pwedeng magbayad?”“Bayad? Anong bayad?” Nagtaka ang nurse. “Ang chief mismo ang nag-approve ng kwarto para sa nanay mo. Sumama na lang kayo sa'kin.”“Ang chief? Si Hali King mismo?” Hindi makapaniwala si Fred. Nagtaas ng kilay ang nu
”Hindi natin kailangan ang pagbisita niya, at hindi natin siya pinapunta dito.”Malamig ang ekspresyon ni Fred, at determinado siyang paalisin si Frank.Naiilang na tumayo doon si Winter, bagaman hindi na nagpumilit si Frank, nang makita niya na determinado si Fred.“Ayos lang ‘yun. Aalis na ako,” ang sabi ni Frank at tumalikod siya para umalis.Nagmadali si Winter na habulin siya. “Pasensya ka na sa nangyari, Mr. Lawrence. Sa tingin ko tensyonado si Fred dahil kay Mom, kaya medyo mainit ang ulo niya. Huwag sanang sumama ang loob mo sa kanya.”Ngumiti si Frank at tinapik niya ang ulo ni Winter. “Huwag kang mag-alala. Hindi ako ganun kababaw—sige na. Tawagan mo na lang ako agad kapag may nangyari.”Pinagmasdan ni Winter si Frank at nagdesisyon siya base sa mabait na ngiti ni Frank na hindi talaga siya nagalit.Tumango siya at bumalik siya sa ward ng kanyang ina.Nagpatuloy si Frank sa pag-alis at kararating lang niya sa entrance noong huminto sa labas ang kotse ni Janet.Di nag
”Maraming salamat sa tulong mo, Dr. King,” emosyonal na nagsalita si Brock. “Nasa isang normal ward pa rin sana ang nanay ng empleyado ko kung hindi dahil sayo.”Lumingon siya kay Fred at pinalapit niya siya, “Halika dito, Fred. Ipapakilala kita sa kanila—ito si Dr. Walter King.”Nagmadaling lumapit si Fred at agad niyang hinawakan ang kamay ni Walter King, at masaya niya itong kinamayan. “Ako si Fred Lawrence, empleyado ni Mr. Summer. Maraming salamat sa tulong mo.”Tumango si Walter at tinapik niya siya sa balikat. “Iho, alagaan mong mabuti ang nanay mo… Pero hindi ako ang tumulong sayo dito. Nag-iisa lamang ang special care ward, na nakareserba para sa mahahalagang tao na mayroong malulubhang kondisyon. Walang makakapasok dito maliban na lang kung personal silang pinahintulutan ng chief.”Inisip lamang ni Brock na nagpapakumbaba lang si Walter. “Oh, hindi mo kailangang mahiya, Dr. King. Hindi namin makakausap ang chief niyo! Ang lahat nang ito ay dahil sayo!” Umirap si Walter,
”Ano?” Nanigas si Winter—kaibigan niya lang si Frank, hindi sila magkapatid! Hindi na gaanong nagsalita si Janet habang pinagmamasdan niya si Winter. “Hmm. Magkahawig nga kayo,” ang sabi niya habang tumatango. “Anyway, lumabas muna kayo ng pamilya mo. Susuriin namin ni Chief King ang nanay mo.”Tumango silang lahat—kung sabagay, nandoon ang chief ng ospital! Noong nasa labas na sila, agad na kinagalitan ni Winter si Fred, “Sinabi ko na sayo sapat hindi mo pinaalis si Frank. Anong sasabihin mo sa susunod na makita mo siya?” Mukhang nahiya si Fred at mesyo nakonsensya siya, ngunit masama pa rin ang loob niya dahil sa mga sinabi ni Frank tungkol kay Marian. “Ano ngayon?” Nagmatigas si Fred. “Sa tingin mo ba hindi tayo mabubuhay kung wala siya? Tigilan mo na rin ang pakikipagkita mo sa kanya—sa nakikita ko, katawan mo lang ang gusto niya.”Alam niya na ‘yun ang totoo—mayaman at maimpluwensya si Frank. Bakit naman magiging mabait si Frank sa pamilya nila kundi dahil kay Winter?
Nagsalita si Fred. “Sa nakikita ko, gusto lang niyang ikama si Winter. Ano pa bang posibleng dahilan para gawin niya ‘yun?”Namula si Winter. “Tumigil ka na, Fred. Tsaka wala siyang ginawa kahit na may gusto siya sa'kin. Bakit ba ayaw na ayaw mo sa kanya?”Nautal si Fred bago niya pinatahimik si Winter. “Hindi ka karapatdapat sa kanya. Hindi mo ba nakita yung mga babaeng kasama niya? Ang bawat isa sa kanila ay mayaman o makapangyarihan. Sa tingin mo gusto ka talaga niya, tinatawag ka niyang kapatid o kung ano pa? Gagamitin ka lang niya at itatapon ka niya pagkatapos!”Hindi umimik si Winter at sumama ang loob niya noong sandaling iyon—tama ang mga sinabi ni Fred, dahil ang lahat ng mga babae sa paligid ni Frank ay mga pambihirang tao. Huminga ng malalim si Carol habang pinag-iisipan niya ng maigi ang tungkol sa mga sinabi ni Fred, bagaman may isang bagay siya na hindi sinang-ayunan.Kahit na napapaligiran si Frank ng naggagandahang mga babae—kagandahan na maging ang sarili niyang
Tumawa si Zeb. “Natural lang ‘yun. Yung totoo, mas nakakagulat kung paano naungusan nang husto ng Rejuvenation Pill ng mga Turnbull ang Beauty Pill ng mga Salazar. Sisiguraduhin ko na makukuha natin ang distributor rights na ‘yun.”Sa katunayan, mas maganda kung makukuha nila ang recipe nito.Paulit-ulit na tumango si Cindy bilang pagsang-ayon. “Oo. Pero huwag mong kakalimutan ang parte ko kapag nanalo ka, Mr. Larkin.”Yung totoo, kakakilala lang nila at may nangyari sa kanila nitong nakalipas na dalawang araw, madaling napaikot ni Zeb ang ulo ni Cindy gamit ng kanyang kagwapuhan at talino.Umutang pa nga si Cindy ng halagang sampung milyong dolyar para sa kanya dahil dito!Inilagay ni Zeb ang kanyang braso sa baywang ni Cindy, at ngumisi siya. “Sigurado ‘yun. Mas mahusay kang businesswoman kaysa sa pinsan mo.”Tuwang-tuwa si Cindy sa pagpuri sa kanya ni Zeb. “Hmph. Walang-wala sa’kin si Helen kung may aktwal na negosyo ang pamilya ko.”Ngumiti si Zeb—iniisip talaga ni Cindy na
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka