Kabanata 4

“P-pwede ko bang malaman kung bakit?”

Pagkatapos ng ilang minuto ay si Madel na ang bumasag sa katahimikan na bumalot sa pagitan nila. Naiilang siya, titig na titig pa rin kasi sa kanya si Franco at hindi man lang ito kumukurap. 

Hindi niya tuloy maiwasang isipin kung ano ang laman ng isip nito ngayon. Pero agad din naman niyang inalis sa isip niya ang mga posibleng iniisip ng lalaki.

“What?” tanong ng lalaki sa kanya. Nanlaki naman ang kanyang mga mata nang mapagtantong hindi niya pala kinlaro ang kanyang tanong. “I-I mean, b-bakit kailangan natin ipakita kay chairman na totoong nagmamahalan tayo?”

Umayos naman sa kanyang pagkakaupo si Franco bago sumagot, “Huwag mo na itanong ang bagay na 'yan. Basta't gawin mo lang ang hinihingi ko sa 'yo. Iyon lang, wala ng iba. You can still get back to your normal life dahil hindi naman natin palaging makikita si papa.”

“O-okay,” sagot na lamang ni Madel. Gusto niya pa rin malaman ang rason nito pero mukhang hindi na niya mapipilit si Franco kaya nanahimik na lang siya.

Namayani ang saglit na katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Nakatingin lang si Franco sa kanya habang siya naman ay kung saan-saan na lumilingon para lang hindi magtagpo ang kanilang mga mata.

“Tell me, paano mo kinayang buhayin ang kapatid mo ng mag-isa sa loob tatlong taon?” maya-maya ay biglang tanong ni Franco sa kanya.

Napatingin naman siya rito at inalala ang mga ginawa niya sa nakalipas na mga taon bago siya nagkaroon ng maayos na trabaho. “P-pumasok ako sa iba't-ibang trabaho, pinagsasabay ko rin ang tatlong trabaho sa isang araw at nagbebenta rin ako ng mga pagkain,” sagot niya.

Mahirap ang mga pinagdaanan niya noon at hanggang ngayon ay hindi pa rin niya nakakalimutan ang mga mga gabing halos sumuko na siya.

“Did you graduate?” Franco asked. Napayuko naman siya bago sumagot, “H-hindi eh, 2nd year college lang ang natapos ko. No'ng namatay kasi si tatay ay kailangan ko na tumigil sa pag-aaral para matustusan ang pangangailangan namin ng kapatid ko.”

Saglit natahimik si Franco sa mga sagot ni Madel sa kanya at sa hindi malamang dahilan ay nakaramdam siya ng awa rito. “How old are you?” tanong niya. Bata pa kasi tignan si Madel at hindi naman maiwasan ni Franco na i-appreaciate ang panlabas nitong anyo, maganda si Madel at para kay Franco ay kakaiba ang ganda nito.

“24 na ako ngayon,” nakataas na ang tingin na sagot ni Madel sa lalaki.

Tumango naman si Franco. Biglang pumasok sa kanyang isip ang prinsipyo niya noon na hindi siya papatol sa bata, para sa kanya ay sa dalawa og tatlong taong gap lang siya papatol at syempre dapat siya ang mas matanda.

Parang nagsisisi tuloy siya na hindi niya muna tinanong si Madel sa edad nito, pero naisip din naman agad niya na wala rin namang siyang dapat pagsisihan dahil maganda naman ito at nakakabighani rin ang boses.

At hindi naman ganoon kasama ang limang taong gap nilang dalawa. 

Biglang natauhan si Franco sa kanyang mga naisip kaya bigla siyang naubo dahilan para mataranta si Madel at lumapit sa kanya.

“Okay ka kang ba, F-Franco?”

Nanlaki ang mga mata ni Franco dahil sa pagtawag ni Madel sa kanyang pangalan. Kakaiba ang hatid no'n sa kanya kaya napamura siya sa loob ng kanyang isip nang biglang niyang maramdaman ang mabilis ang pagkabuhay ng katawang lupa niya.

“Tubig,” wika ni Franco sa pagitan ng kanyang pag-ubo.

Agad namang tumakbo si Madel papasok ng bahay at kumuha ng tubig sa kusina. “Ate, okay ka lang ba?” tanong ng kapatid niya na hindi pa rin tapos kumain pero hindi na niya ito sinagot pa. Pagkatapos naman makakuha ng tubig sa baso ay mabilis siyang bumalik sa likod ng bahay.

Naabutan niya naman si Franco na nakatayo na at may kausap sa cellphone habang mahina pa rin na umuubo. 

“Oo papa, makikilala mo siya bukas na bukas din.” Rinig niyang wika ni Franco. Natigilan naman siya at napagdesisyunan na makinig pa rito.

“Yeah, hindi ba't ito naman ang gusto mo? Huwag kang mag-alala, sooner or later ay mabibigyan ka rin namin ng apo.”

Nanlaki ang mga mata ni Madel sa gulat at bumilis din ang tibok ng kanyang puso pagkatapos marinig iyon na sinabi ni Franco. Napaisip naman siya, wala kasi sa usapan nila ang tungkol sa ganoon at sinabi rin naman ni Franco noong nakaraan na hindi nakalagay sa kontrata nila ang tungkol doon.

Posible kayang babaguhin nito ang nakalagay sa kontrata? Pero ang malaking tanong niya sa mga oras na ito ay kung papayag ba siya?

“Madel.”

Halos mapatalon sa gulat si Madel at kamuntikan na niyang mabitawan ang basong hawak nang tawagin siya ni Franco. Nakatingin na pala ito sa kanya. “Didn't I tell you that it's rude to eavesdrop?”

“S-sorry, h-hindi ko sinasadya,” nakayukong paghingi niya ng tawad rito.

Narinig naman niya ang malalim na pagbuntong hininga ng lalaki. “Anyways, dahil narinig mo naman siguro ang sinabi ko...” panimulang wika ng lalaki dahilan para i-angat ni Madel ang kanyang tingin dito at kinakabahang hinintay ang sunod nitong sasabihin.

“May pag-uusapan pa tayo, something to add sa mga kondisyon ko.”