Chapter 3

"You're so pretty, mama!"

Tumaas ang kilay ko at kunwari hindi naniwala. "Talaga ba? O baka naman binobola mo lang ako?" Umikot-ikot ako para ipakita kay Sixto ang suot kong gown.

"I'm not lying. Sabi mo masama ang magsinungaling."

Pinisil ko ang ilong niya at tumango. "Tama! Masama ang magsinungaling. Kailangan parati tayo magsabi ng totoo."

It's funny how I educate my son na huwag magsisinungaling, samantala ako ay puro kasinungalingan ang sinasabi sa kanya kapag nagtatanong siya tungkol sa ama niya. Parati ko na lang sinasabi na nasa ibang bansa ito, nagtatrabaho para magkaroon siya ng magagandang laruan.

Ang pera na ibinibigay ni Stefan sa akin bilang divorce settlement ay inilagay ko sa banko. Hindi ko iyon ginastos dahil gagamitin ko iyon para sa pag-aaral ni Sixto. Ang ilang mga ari-arian naman ay ipinalipat ko sa pangalan ko, na siya rin makukuha ni Sixto kapag nasa hustong gulang na siya.

Pero alam ko na hindi magtatagal ay magsasawa rin si Sixto sa mga material na bagay na nakukuha niya at ipipilit na makita ang kanyang ama. Hindi ko naman ipagkakait iyon. Pero hindi pa sa ngayon...

"Kanina pa naghihintay ang sundo mo, Bea. Ako na ang bahala kay Sixto. Pagkatapos kumain ay patutulugin ko na rin," sabi ni Lola.

Hinalikan ko sa pisngi si Sixto. "Behave kay Lola," bilin ko sa kanya.

Paglabas ko ay naroon na ang maghahatid sa akin sa hotel. Christmas Party naming mga teacher ngayon. Pagkatapos ko manganak kay Sixto ay maraming nag-alok sa akin na magturo sa mga eskwelahan. Pero lahat iyon ay tinanggihan ko. Hinintay ko muna na magdalawang taon si Sixto bago ako nagtrabaho. Ngayon ay magdadalawang taon na ako nagtuturo sa High School.

Pagdating ko ng hotel ay pumunta ako sa lobby at ibinigay ang card ko. Inihatid naman ako ng isang lalaki sa venue ng Christmas party namin.

"Bea!" sigaw ng co-teacher ko na si Erich, may hawak siyang baso ng wine at sumasabay sa musika.

"Nagsimula na ba?" tanong ko sa kanya dahil halos lahat ay nagsasayawan sa gitna.

"Hindi pa. May hinihintay pa raw dumating. Mukhang mayaman ang bisita na inimbita ni Mayor."

Tumingin ako sa paligid. Napakaganda ng mga dekorasyon, pinaghandaan talaga.

"Sino raw?" curious kong tanong.

"Respected business man daw," kinikilig nitong sagot. "At ang dinig ko ay gwapo at single!"

Natawa naman ako sa kanya. Pumunta kami sa table namin habang hinihintay ang bisita. Kumuha rin ako ng wine para malibang. Paminsan-minsan ay sumasabay rin ako sa kanta.

"Kukuha lang ako ng dessert," paalam ni Erich.

Pag-alis naman ni Erich ay nilapitan ako ng isang co-teacher namin.

"Do you wanna dance?" Alok ni Paulo sa akin at inilahad pa ang kamay sa harapan ko.

Mabilis akong umiling at natawa sa kanya. "Hindi ako sumasayaw. Parehas kaliwa ang mga paa ko."

"Then, I'll guide you," pamimilit niya.

Alam ng mga co-teacher namin na may gusto sakin si Paulo, pero hindi siya sa akin makaporma dahil hanggang ngayon walang nakakaalam kung may asawa ba ako. Bali-balita na meron dahil ang sinasabi ko kay Sixto ay nagtatrabaho ang ama niya, kaya iyon din ang alam ng iba. Pero mayroon din na sinasabi na nabuntis lang ako at hindi pinanagutan.

"Hindi talaga ako marunong. Mabuti si Erich na lang ako ayain mo." I don't want to be sound rude, pero hindi niya ako titigilan hangga't hindi ako magtataray.

"Come on, Bea. Magpapasko na, regalo mo na lang ito sa akin. Just one dance..."

"Sinabi niyang hindi siya marunong sumayaw. Huwag mo pilitin ang babae kung ayaw," seryosong wika ng pamilyar na boses.

Nag-angat ako ng tingin at kamuntikan pa mabitwan ang hawak ko na wine glass. Right in front of me, Stefan Hidalgo... my ex-husband, my son's father.

"Excuse me?" Hinarap ni Paulo si Stefan. "Who are you?"

"Stefan Hidalgo, her husband," cool na sagot ni Stefan, at sabay naman nanlaki ang mga mata namin ni Paulo.

Anong kalokohan ba itong sinasabi niya. If he is trying to save using this stunt, well hindi ko iyon nagugustuhan!

Napapahiyang ngumiti si Paulo at umatras. "I'm sorry, I didn't know." Mabilis siyang tumalikod at iniwan kami.

Sarkastiko naman akong natawa at napatayo na rin. "My husband?"

"I just saved you. Thanks to me."

I looked at him in disbelief. Nang-aasar ba siya? Dahil kung oo, pwede naaasar ako.

It has been four years, walang balita sa kanya, wala kahit ano. Tapos magkikita kami ngayon, sasabihin niya na asawa ko siya?

"Oh, you're welcome," inis kong sagot. "At ngayon, dahil sa ginawa mo kakalat na sa kugar na ito na asawa kita."

"What's wrong with that? May magagalit ba?" maang-maangan niya.

Napapikit ako sa inis at ikinuyom ang kamao ako. Pagmulat ko at nagsalubong ang mga tingin namin. Doon ko napansin na parang may nagbago sa kanya. Hindi ko alam kung ano iyon, pero ibang-iba na ang aura niya ngayon kaysa huli naming pagkikita sa apartment ni Cheska.

"Why are you here?" I asked him without breaking the eye contact.

"A friend invited me. I didn't know you're here. Maybe a destiny?" He's not even smirking! Seryoso ang itsura niya habang sinasabi niya iyon!

Walang patutunguhan itong usapan namin. Tama nga ako na kapag nagkita kami ulit ay magiging worst lang.

Tinalikuran ko siya at naglakad palabas ng hall. Sana ay hindi na lang ako dumalo sa party na ito.

"Bea!" sigaw ni Stefan. Napapatingin ang ilang mga nakakasalubong ko. "Beatrice, wait!"

Mas binilisan ko pa ang paglalakad hanggang sa nakarating na ako sa lobby. Kinuha ko sa purse ko ang cellphone ko at nag-text sa sundo ko na uuwi na ako. I can't be here. Hindi kung nasaan si Stefan.

Naramdaman ko ang kamay na humawak sa braso ko at hinila ako paharap. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinampas siya ng hawak-hawak kong pursue.

"Ano bang problema mo?!" halos mapatid ang mga litid ko sa lalamunan sa sobrang lakas ng sigaw. "Kung bored ka sa buhay mo, huwag ako ang guluhin mo, Stefan. Tahimik na ang buhay ko ngayong malayo sayo."

He was caught off guard by my words. Nakita ko rin ang paglunok niya, hindi ata inaasahan ang sinabi ko. This is what I don't like about him. Isang araw magiging mabait siya, magiging sweet. Tapos sa mga susunod na araw ay iiwas na lang siya bigla at para ka na lang hangin na dadaan-daanan.

"I just..." He licked his lips, lumalam din ang mga mata niya. "I just want to reconcile with you."

Hindi ako nakasagot. Or should I say, hindi ko alam kung ano ang isasagot ko roon. Lasing ba siya?

"Wala pa sa isip ko na magpakasal nang ipagkasundo ka sakin. Sa loob ng isang taon natin na nakatira sa iisang bubong, parati ka na lang galit sa akin. Hindi ko alam kung saan ako lulugar. And when I tried to avoid you for having peace on my own, I realized na mas gusto ko pala na makita kang naiinis kaysa wala kang pakialam."

Bumilis ang tibok ng puso ko. Bawat salitang binibitawan niya ay nagmamarka sa isip ko, kahit anong waksi ko at pag-alis ay natatandaan ko pa rin nang mabuti.

"Huli ko na rin napagtanto na I should have take our relationship to the next level, at hindi nag-file ng divorce..." Humakbang siya palapit sa akin, ilang inches na lang ang pagitan ng mga mukha namin sa isa't-isa. "I was immature and asshole. But I still wanna ask you to give me another chance to prove myself to you."

Sasabog na ata ang puso ko. I'm shaking, my toes are shaking. Hindi ako alam kung anong gagawin ko. Hindi ko pa rin mahanap ang tamang salita na sasabihin sa kanya.

Napatalon ako sa gulat nang mag-ring ang cellphone ko. Umiwas ako ng tingin sa kanya at sinagot ang tawag.

"Bea..." Umiiyak na tawag ni Lola sa akin. "Si Sixto, dumudugo ang ilong. Ayaw huminto, tapos bigla na lang siya nahimatay at namutla. Dinala namin siya ng Auntie mo rito sa hospital."

"Anong sabi ng doktor? Ayos lang ba siya? Ano raw ang sakit niya?" sunod-sunod at parang maiiyak kong tanong. "Papunta na ako diyan."

"Is there a problem?" bakas ang concern sa boses ni Stefan, pero wala akong oras sa kanya ngayon. Kailangan ako ng anak ko.

Tinawagan ko ang driver na susundo sa akin, pero hindi niya sinasagot ang tawag ko.

"Please, pick up the phone!" Sobrang natataranta na ako. Nang hindi pa rin sumagot sa pang apat kong tawag ang driver ay naglakad na ako palabas ng hotel at tumingin-tingin ng taxi na paparating.

"Hey, are you going somewhere?" Habol ni Stefan sakin. Hindi ko na naman siya sinagot kaya muli niya akong hinila. "You're crying..."

Napahawak ako sa mukha ako at doon ko lang napansin na tumutulo pala ang luha ko.

"Where are you going? Tell me, I'll take you there."

This is not the right time para itaas ang pride ko at pairalin ang sama ng loob ko kay Stefan. "C-Can you take me the hospital?"