Kalayaan

"Salamat Panginoon!" ang tanging paulit-ulit na usal ni Kael habang palabas ng kulungan.

Tatlong taon s'ya na namuhay bilang bilanggo. Subalit para sa kanya ay ilang dekada na ang nakaraan matapos s'yang madiin sa kasalanan na kailanman ay hindi n'ya magagawa. Nagmahal lang naman s'ya sa isang Noelle Mondragon, ang nag-iisang anak na babae ng mag-asawang Lucille at Arnulfo Mondragon. Mula sa waiting area ay nandoon ang isang matipuno na lalaki. Hindi alintana sa pisikal na anyo nito ang tunay na edad dahil makisig at malakas pa rin ang dating nito. Ito si Magno Zaragoza. Nagpakilala na kapatid ng kanyang ama at tagapamahala ng mga naiwan na negosyo nito. May anak itong babae na mas bata sa kanya. Malapad ang mga ngiti na hinarap n'ya ito. Niyakap s'ya ng mahigpit ng lalaki habang mahinang tinatapik nito ang kanyang likuran.

"Congratulations! Malaya ka na!" bati ni Magno.

Hindi n'ya mapigilan ang bahagyang mapaiyak habang yakap s'ya nito.

"Maraming salamat! Kailanman ay tatanawin ko na isang napakalaking utang na loob ang ginawa mo na pagtulong sa akin," madamdamin na pahayag ni Kael.

"Ginagawa ko lang ang dapat. Nangako ako sa ama mo na babalikan kita. Hinanap kita at masaya ako na natagpuan din kita sa wakas. Hindi pa naman huli ang lahat para sa iyo upang magsimula," mahabang tugon ng nakakatandang lalaki.

Magkaagapay sila na binabaybay ang daan patungo sa parking lot kung saan naghihintay ang magarang sasakyan nito.

"Maari mo ba ako maihatid sa bahay ko?" tanong n'ya sa lalaki.

Ang tinutukoy n'ya ay ang lumang bahay ng kanyang mga magulang na sina Esther at Joe. Simula nang nagpakasal sila ni Noelle ay hindi na n'ya nagawang silipin ang nasabing bahay.

"Uuwi ka sa bahay na nakalaan para sa iyo," saad nito.

"Gusto ko makita sina nanay at tatay. Sila ang gusto kong makasama sa paglabas ko," pahiwatig n'ya sa kausap.

"Huwag kang mag-alala dahil makakasama mo rin sila. Basta sumama ka na muna sa akin," sabi ni Magno sa kanya.

Dahil maaga pa naman kaya s'ya napapayag nito at isa pa wala s'yang choice dahil wala s'yang maski singko para pamasahe pauwi. Sumakay sila sa naghihintay na kotse nito at may sariling driver pa ito. Namamangha s'ya sa mga nangyayari sa kanya at hanggang ngayon ay hindi pa rin s'ya makapaniwala. Habang tumatakbo ang sasakyan patungo sa bahay na tinutukoy ng lalaki ay dinala s'ya ng kanyang alaala sa unang araw nang s'ya ay dinalaw ng isang Magno Zaragoza. 

"Kael Mariano, may dalaw ka!" tawag ng isang bantay noong s'ya ay nakabilanggo pa.

Nagpapatuyo s'ya ng buhok nang tinawag s'ya ng guard. Katatapos lang kasi n'ya maligo nang mga oras na iyon. Sabik ngunit nagtataka kung sino ang kanyang dalaw. Ang madalas lang naman na magpunta sa kanya ay ang kanyang nanay at tatay. Iyon ay kung may extra na pera ang mga ito. Maliban sa dalawa ay wala ng ibang nakakasilip upang kumustahin s'ya. Maging ang kanyang asawa ay hindi naisipan na dalawin s'ya. Hindi man n'ya ito masisisi ngunit hindi n'ya maiwasan ang sumama ang loob. 

"Sino daw po sila?" magalang na tanong n'ya sa guard.

Hindi ito sumagot subalit tila naiinip na ito sa kanyang mabagal na paggalaw. Nagsuot s'ya ng t-shirt bago lumabas. Mahigit dalawang taon na s'yang nakabilanggo kaya kahit paano ay nasanay na s'ya sa pamamalakad sa loob ng kulungan at marami na rin s'yang mga naging kaibigan. Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa dalawang lalaki na tumayo pagkakita sa kanya. Hindi n'ya kilala ang mga ito kaya napuno s'ya ng pagtataka at agam-agam. Ganunpaman ay lumapit s'ya. Nakipagkamay s'ya sa dalawa bago sabay sila na naupo. Tumagal ang tingin n'ya sa isang lalaki na makahulugan ang titig sa kanya. 

"Pasensya na pero hindi ko kayo kilala o maalala man lang kung saan tayo nagkita," panimula n'ya.

"I am Attorney Javellana and this is my client Magno Zaragoza. You are Kael Mariano, right?" pagkumpirma ng nagpakilala na abogado.

"Opo," kinakabahan na tugon n'ya.

"Good! Alam ko na hindi mo kami inaasahan but let me explain to you what is going on." Bungad ng abogado.

Alam n'ya na mahabang pag-uusap ang mangyayari ayon sa nakikita n'ya. Hinayaan n'ya lang na magsalita ang bisita.

"Mr. Magno Zaragoza approached me asking for help. Nais ka n'yang mailabas sa selda. It would be very easy for me to do after a thorough review of your case. You are not fully aware of why he was helping you out. Let me get this straight, Mr. Zaragoza was your Uncle. Kapatid s'ya ng tatay mo who owns businesses in some popular places in the country." Salaysay ng abogado.

Hindi n'ya masyado maintindihan kung paano nangyari ang mga sinasabi ng bisita kaya naguluhan s'ya sa paliwanag nito. Hindi maitatago ang pagkabuhol-buhol ng kanyang mga kilay sa narinig. Nakakaintindi s'ya ng salitang ginamit nito dahil nakatapos din naman s'ya kolehiyo. Salamat sa pagtataguyod ng kanyang mga magulang kahit mahirap ang kanilang naging buhay.

"Sorry, pero paano nangyari iyon? Isang mekaniko po ang tatay ko. Nagkamali po yata kayo ng nilapitan," naguguluhan na tanong n'ya sa estranghero.

"We are so sure that it was you. We conducted an investigation and it's all pointing at you. Kilala namin ang mga magulang na nag-aruga sa iyo. Sina Esther at Joe Mariano na dating mga katiwala ng pamilya Zaragoza. Namatay ang iyong tunay na mga magulang kaya nagpasya ang mag-asawa na ampunin ka. Sa iyong paglaya, makikilala mo ang iyong tunay na pamilya," pahayag ng abogado.

"Pamilya Zaragoza," usal n'ya na tila may naalala.

Madalas ay nababanggit ng kanyang ina ang naturang apelyido ngunit wala itong sinasabi sa kaugnayan n'ya sa mga ito. Masaya at kuntento s'ya na sila ang kanyang naging mga magulang.

"Did you happen to hear that last name?" nakangiti na tanong ng abogado.

"Yes," kumpirma n'ya na hindi nabubura ang pagkunot ng mga noo.

"That's your family name. This is your birth certificate for your knowledge. That's your real and fulname," dagdag na sabi nito sabay pakita ng isang pirasong papel.

"Khalil Xian Zaragoza," paulit-ulit na usal n'ya na tila kinakabisado ang tamang pagbigkas.

"That's you! We are excited to welcome you to the family. We have been searching for you," nakangiting pahayag ng lalaki na may pangalan na Magno.

Nagpakilala ito na tiyuhin n'ya at kapatid umano ng kanyang ama. Hindi s'ya sigurado kung paano ito harapin.

"Salamat. Pero hindi ako makapaniwala sa mga nalaman ko ngayong araw. Nais ko makausap ang aking nanay at tatay sa araw ng aking paglaya kung mamarapatin," magalang na tugon n'ya.

"Of course. For now, we will take care of the case. Ihanda mo na ang iyong sarili sa paglaya," saad ng abogado.

Sabik, kasiyahan ngunit puno ng pait ang kanyang nararamdaman. Dahil alam n'ya na hindi na magiging kagaya ng dati ang magiging buhay n'ya. Anuman ang mangyayari kinabukasan, ang mahalaga ay makapamuhay s'ya ng normal at saka na n'ya iisipin ang mga susunod na gagawin. Hindi umabot ng anim na buwan at nangyari na ang kanyang pinakaaasam. Ang mabawi ang nawalang kalayaan. 

"We are here," deklara ni Magno.

Nagising at bumalik s'ya sa katotohanan nang magsalita ito. Tumigil ang sasakyan sa isang napakalawak na bakuran. Napakalinis at puno ng maraming puno at bulaklak. Napakalaking bahay ang bumungad sa kanyang pagbaba. Napakalayo nito sa nakagisnan n'ya. Gusto n'ya mailang sa simpleng kasuotan na mayroon s'ya na hindi nababagay sa marangyang bahay.

"Ano ang ginagawa natin dito?" hindi makapaniwala na tanong n'ya kahit pa na may ideya na s'ya.

"This is your house. Simula ngayon ay dito ka na titira. Come and see!" paanyaya ng kanyang Uncle Magno.

Hindi n'ya inasahan ang mainit na pagsalubong sa kanya. May mga katulong s'ya sa napakalinis na tahanan. Nakapasok na sila sa sala at sinalubong sila ng mga nakangiti na kasambahay. Kasunod ay ang paglabas ng mga tao. Hindi n'ya kilala ang mga naroon subalit may pagkakahawig ang mga ito kay Magno. Nakangiti ang lahat habang nakatingin sa kanya at pumapalakpak. Hindi s'ya sanay sa atensyon. 

"Anak!" naluluhang hiyaw ng kanyang ina.

Lumapit ito sa kanya at niyakap s'ya ng mahigpit. Ganun din ang kanyang Tatay Joe na noon ay nakatayo sa isang sulok ngunit hindi na nakatiis na huwag lumapit. 

"Miss ko na kayo! Mabuti nandito kayo!" saad n'ya habang humihikbi.

"Syempre, di ba ito ang special request mo?" sagot ng kanyang mapagmahal na ina.

Kagalakan ang pumuno sa kulubot na mukha ng kanyang ina na bunga ng kahirapan upang maitaguyod  lamang s'ya kasama ang ama at ang nakababatang kapatid na si Xandro.

"Totoo nga na hindi n'yo ako tunay na anak at isa akong Zaragoza?" tanong n'ya.

Tumango ang ina habang nakangiti. Proud ito na napalaki ng maayos ang bata na ipinagkatiwala sa kanya ng mabait na amo.

"Ano ang nangyari sa mga magulang ko?" tanong n'ya sa kinikilalang mga magulang.

"Sanggol ka pa lamang nang namatay sila sa isang aksidente kaya kami na ang nag-aruga sa iyo," paliwanag ng kanyang ina.

"Pero nay, bakit ninyo ako kailangan itago? Bakit hindi ninyo sinabi agad sa akin?" magulo ang utak na tanong n'ya sa dalawang matanda.

Nasa late fifties na ang mag-asawa at buong buhay ng mga ito ay sadyang inalay lamang sa kanya.

"Ayon sa kahilingan ng iyong mga magulang. Sumunod lamang kami ni Joe sa ipinag-uutos sa amin," paliwanag ng matandang babae.