Prologue

HINDI na nagawa pang pigilan ni Caroline ang sunod-sunod na pagkawala ng luha sa kaniyang mga mata. Ilang oras ng nasa loob ng operating room ang kaniyang nakababatang kapatid na si Shiela dahil muli itong inatake sa puso.

Ngunit sa pagkakataong ʼyon ay sobrang hirap na itong huminga at sobrang sakit na rin ng dibdib nito. Kaya naman ay mariin ng isinuhestiyon ng doktor na kailangan na itong operahan sa lalong madaling panahon.

Kahit wala silang kapera-pera ay pumayag na siya. Saka na lamang niya poproblemahin ang tungkol doon. Ang tanging bagay na mahalaga lamang sa kaniya sa ngayon ay ang kaligtasan ng kapatid niya.

Habang naghihintay sa paglabas ng doktor ay saka lamang niya naalalang tawagan ang nobyo na si Austin. Right now, her boyfriend is the only one she could rely on. Bukod sa kapatid ay nagawa rin niyang kayanin ang lahat ng pagsubok nila sa buhay nang dahil sa suporta nito.

“Hello?” aniya nito mula sa kabilang linya. Tila ba hingal na hingal ang boses nito. Ngunit hindi na niya ʼyon pinagtuunan pa ng pansin.

“Love! I need you right now. Sinugod ko si Shiela rito sa h-hospital.” Sa pagkakataong ʼyon ay tuluyan na siyang napahagulgol.

“What? What happened?”

Kinagat niya ang ibabang labi. “Nahirapan siyang huminga at nanikip na ng husto ang kaniyang dibdib. The only thing that could save her is a heart surgery. Sheʼs currently in the operating room.”

Malalim itong napahugot ng hininga mula sa kabilang linya. “Alright. Wait for me. I need to say something as well.”

“Okay. Iʼll wait for you. I love—” Hindi na niya nagawa pang tapusin ang sasabihin dahil bigla na lamang nitong ibinaba ang tawag.

Sakto namang lumabas na ang doktor mula sa operating room. Agad naman niya itong sinalubong. Mabuti na lang at mabait itong kausap dahil agad itong pumayag na isagawa ang operasyon kahit kulang pa ang kaniyang pambayad.

“Sheʼs safe now. The operation was a success.” He smiled the moment he removed his mask.

Nakahinga naman siya nang maluwag nang dahil sa narinig. “Thank you so much, Doc!”

“No worries. For now, she would be transferred to ICU for close monitoring. Once her condition stabilizes, she will be moved to a regular room already.”

Napatango naman siya. “Marami po uling salamat.”

Nagpaalam na sa kaniya ang doktor. Dahil hindi pa siya puwedeng pumasok sa loob ay dumiretso muna siya sa billing station upang alamin kung magkano na ang bill nila.

Ngunit nanlaki na lang ang kaniyang mga mata nang makita ang anim na numero roon. Nanghihinang napaupo si Caroline. The surgery is already done. Ngayon, ang problema naman na kailangan niyang harapin ay ang bayarin.

Caroline managed to pay a fifty-thousand down payment. Inutang niya pa ʼyon mula sa kumpanya na pinagtatrabahuhan at balak sanang gamitin para makalipat na sila sa mas maayos na apartment.

Pero habang nakatitig siya sa hawak na papel ngayon ay tila sumasakit ang kaniyang ulo sa kaiisip kung saang mahabaging kamay naman siya kukuha ng anim na raang libong piso? Na patuloy pang madadagdagan sa mga susunod na araw.

Lumaki sina Caroline at ang kaniyang kapatid sa hirap. Bata pa lamang siya nang iwan sila ng ama. Limang taon naman ang kaniyang kapatid habang labing dalawang taong gulang naman siya nang bawian ng buhay ang kanilang ina. Sa murang edad ay siya na ang nagtaguyod sa kanilang dalawa. Pero bukod doon ay pilit na inilaban din niya ang kapatid na mayroong sakit sa puso.

Dahil sa hirap ng buhay ay hindi na niya nagawa pang makatuntong ng kolehiyo. Sheʼs twenty-three years old now.

Luckily, just five months ago, she got accepted as a new secretary of the CEO of a renowned company—Platinum Bank Incorporated. Sumubok lang naman siya sa naturang kumpanya. Pero hindi niya akalain na siya pa ang matatanggap sa rami nilang nag-apply.

“Carol.”

Natigilan siya bago dahan-dahang nilingon ang nagsalita. It was Austin.

Tumayo siya at akmang sasalubungin ito ng yakap nang bigla itong humakbang paatras.

Pilit naman siyang ngumiti. “Pasensya na kung naabala kita. Itʼs just that I donʼt know what to do anymore. Wala rin naman akong ibang malalapitan.” She looked down. Sa isang iglap ay bigla siyang nakaramdam ng hiya. “The operation is successful. But the bills amounted to six hundred thousand. Maybe—”

“Letʼs break up.”

Maang siyang napaangat ng tingin dito. “What?”

Hindi naman ito makatingin sa kaniya ng diretso. “Iʼm sorry. Matagal ko na itong pinag-isipan. I know the timing is not perfect. But I have already enough.”

Biglang bumilis ang tibok ng kaniyang puso. “May i-iba na ba?”

“Yes. Her name is Trish. Sheʼs the one whoʼs been there for me. Every time I got tired of understanding and caring for you, sheʼs always there to cheer me up. But you...” Sa pagkakataong ʼyon ay sinalubong na nito ang nagtatanong niyang mga mata.

“I loved you within those four years. But you become nothing but a burden to me. Itʼs always about you and your sister. How about me? About us?” Puno ng hinanakit at panunumbat ang boses nito.

Bago pa siya makapagsalita ulit ay bigla na lamang itong tumalikod sa kaniya at naglakad paalis.

Carolineʼs mind went blank. Everything happened so fast, and she could not process any of it.

Wala sa loob na nagsimula siyang maglakad. Hindi niya alam kung saan siya patungo. Hinayaan niya lang ang paa na dalhin siya sa kung saan.

Hanggang sa bumunggo siya sa kung saan. Akmang lalampasan niya lang ito nang bigla itong nagsalita.

“Miss Montreal.”

Tila roon lang natauhan si Caroline at agad nitong nilingon ang lalaki.

“Sir Calvin!” Nanlaki ang kaniyang mga mata. “What are you doing here?”

Sa dinami-rami naman ng puwede niyang makabunggo ay ang boss niya pa talaga!

Dahan-dahan itong naglakad palapit sa kaniya. His hands were shoved in his pockets.

“My mother got admitted here,” he answered when he reached her. “Anyway, letʼs talk about your problem.”

“W-what?”

“I heard everything a while ago while you were talking to that bastard ex of yours.” He loosened his necktie. “How about I help you instead?”

Napamaang siya nang dahil sa sinabi nito. His words sound tempting. “How?”

“Be my wife.”

Pakiramdam niya ay nabingi siya nang dahil sa narinig. “W-what?”

“If you agree, I will handle all the hospital and medical expenses of your sister. I will even pay you a compensation.”

“But why? I mean, why me?” hindi pa rin niya mapaniwalaan ang sinabi nito.

Mas maiintindihan pa niya kung kukunin siya nitong katulong bilang kapalit. Pero asawa?

Isnʼt it too much for this day?

“I need a contract wife, and you need money.” His cold ocean blue eyes bored into hers. “Simple as that.”

Malalim siyang napahugot ng hininga. His condition might sound ridiculous, but heʼs really offering a good deal.

“Alright. I agree to become your fake wife.”

Biglang sumeryoso ang mukha nito. “Good.”

Mula sa dala-dala nitong attache case ay mayroon itong inilabas na isang papel.

“Hereʼs the contract. I always bring it with me just in case I bump into someone who would fit the role.” He shrugged. “Just read it and then sign it.”

Agad na tinanggap niya ʼyon at binasa. Nang matapos ay walang pagdadalawang isip siyang pumirma.

After all, it just feels like a business deal that she closed and no feelings are involved. Aside from that, sheʼs already desperate.

One year. She just needs to bear with it for one year.