Chapter 6

NATIGILAN si Calvin nang maramdaman ang paghawak ni Caroline sa braso niya.

“Itʼs too much. Mamimili na lang ako. Hindi mo naman kailangang bilhin ang halos lahat ng nandito, eh.”

Mariin naman siyang napailing dito. “Itʼs not too much. Trust me. Magagamit mo ang lahat ng ʼyon.”

Akmang aalma pa si Caroline ngunit sa huli ay humalukipkip na lang ito at piniling manahimik.

Pinigilan naman ni Calvin ang mapangisi nang mapansin na halos umusok na ang ilong ni Erica nang dahil sa sobrang inis na nararamdaman. Hindi nagtagal ay nagmamartsa itong nilampasan sila.

Ilang minuto pa silang naghintay bago tuluyang na-punch ang lahat ng mga inorder niya. Pagkabalik sa kaniya ng naturang black card ay agad niyang inabot ʼyon kay Caroline.

“Why are you giving this to me?” Napakunot noo ito.

“You can use this card whenever you want to go shopping or you want to buy something,” he explained.

Nang hindi nito abutin ʼyon ay siya na mismo ang naglagay ng naturang card sa kamay nito. Bago pa ito makatanggi ay mabilis niyang hinarang ang hinturo sa mga labi nito.

“Masamang tumanggi sa grasya. Baka hindi ka na pagpalain ulit.” He winked at her.

She blew a loud breath. “Fine!” Naiiling nitong tinanggap ang naturang card.

Pagkalabas sa boutique shop ay agad na namataan ni Calvin ang ina mula sa hindi kalayuan. Patungo ito sa direksyon nila.

“Iʼll just go to the restroom,” saktong paalam naman ni Caroline sa kaniya.

Tinanguan niya ito. “Alright. Take your time.”

Pagkaalis nito ay nakapamulsa niyang sinalubong ang ina.

“The moment I saw Erica, I had already predicted that you were also here.”

Madrama namang napahawak sa dibdib ang kaniyang ina. “Grabe ka naman sa ʼkin, anak. Nandito lang naman kami ni Erica dahil kailangan niyang bumili ng susuotin para sa darating na anniversary party ng kumpanya.”

Thatʼs right. The companyʼs anniversary is just around the corner. Ngunit hindi niya akalain na iimbitahan pa talaga ng ina si Erica.

“I donʼt think she needed to go there.” He frowned. “Besides, I didnʼt even invite her.”

Mahina naman siyang hinampas ng ina sa braso. “Donʼt be silly. Sheʼs my guest.”

He shrugged. “Fine. Do what you want.”

Akala niya ay papasok na ang ina sa loob. Ngunit hindi ito natinag sa kinatatayuan nito na tila ba mayroon pang gustong sabihin sa kaniya.

“What?” aniya rito.

Malalim naman itong napahugot ng hininga. “You know, son. Thereʼs this new, latest car model that I really want. Kaya lang ay hindi pa aabot ang natabi kong pera pambili.” Naglalambing itong humawak sa kaniyang braso. “So can you buy it for your mother instead?”

Malamig niyang tiningnan ang ina. Kabisado na niya ang mga galawan nito. Nagmimistula itong maamong tupa sa tuwing may kailangan ito sa kaniya.

“Puwede mo naman ʼyon hulugan, Ma. Isa pa ay kabibigay ko lang sa inyo ng sampung milyon noong nakaraang buwan. Saan na po napunta ʼyon?” Pilit na pinigilan niya ang pagtaas ng boses.

Napangiti naman ito. Ngunit halatang pilit lang ʼyon. “I invested it.”

“Saan? Sa casino?” Calvin scoffed.

Pinandilatan naman siya nito ng mga mata. “Calvin!”

Sa pagkakataong ʼyon ay dahan-dahan niyang inalis ang pagkakakapit ng kamay nito sa braso niya.

“Iʼm sorry, Ma. Pero wala na akong maibibigay pa sa inyo.”

Biglang tumalim ang mga mata nito. “Wala kang pera para sa sarili mong ina. Pero sa kapritso ng asawa mo ay mayroon ka! Hindi mo lang binilhan ng bagong kotse ang babaeng ʼyon. Binilhan mo pa ng mga mamahaling dress!”

His lips thinned in irritation. It seems that her mother has ears and eyes everywhere. Mukhang hindi lang pala siya ang mayroong tauhan na nakasunod dito. Dahil tila ba sa bawat galaw niya ay mayroon din itong mga tao na nagmamatyag sa kaniya.

“Ma, sheʼs my wife, and she has a name. Itʼs Caroline,” he reminded.

Pagak namang natawa ang kaniyang ina. “We both know that you only married her because of your grandfatherʼs wish.” Napaayos na ito ng tayo bago taas noo siyang tiningnan. “But make sure to divorce her once you get the inheritance. Wag mong hintayin na ubusin ng hampaslupa na ʼyon ang pera mo.”

Bago pa siya makaimik ay nilampasan na siya nito. Napakuyom na lang siya ng kamao. Sakto namang dating ni Caroline.

“What took you so long?” tanong niya nang magsimula na silang maglakad patungo sa nakaparada nitong kotse.

Napakamot naman ito sa batok. “Pasensya na. Medyo naligaw ako.”

“Oh. Iʼm sorry about that. Hindi na kita nasabihan kung saan banda ang restroom.”

“It’s alright.”

Hinayaan niya na ito ulit ang magmaneho. Sa pagpasok nila sa loob ng sasakyan ay bigla siyang napatingin sa side mirror.

Napatiim bagang siya nang makita ang isang kotse na nakatigil sa hindi kalayuan. Sa pag-alis nila ay nakumpirma niya ang hinala nang bigla rin itong umandar at sumunod sa kanila.

Wala sa loob na nilingon niya si Caroline na masayang nagmamaneho. Habang nakatingin dito ay isang pangako ang nabuo niya para rito.

Dahil siya ang nagpasok kay Caroline sa sitwasyon na ʼyon ay sisiguraduhin niya na poprotektahan niya ito laban sa kaniyang ina at kay Erica.

NAPAHAWAK sa kaniyang batok si Calvin bago siya tuluyang tumayo. Sa wakas ay natapos din siya sa pagbabasa at pagsagot sa natanggap niyang urgent na report ng gabing ʼyon.

May nangyari kasing panloloob sa isa sa mga branch ng bangko nila. Ngunit sa tulong ng mga CCTV cameras ay agad namang nahuli ang mga suspect. Ang matalik niyang kaibigan at leader ng security team na si Nicholas na ang inatasan niyang mag-asikaso sa naturang insidente.

Isinara na niya ang laptop bago siya lumabas sa opisina niya at tumungo sa kuwarto nila ni Caroline. Pagkapasok niya sa loob ay naabutan niya itong mahimbing ng natutulog. Kinabukasan kasi ay babalik na rin sila sa trabaho.

Dahan-dahan siyang tumabi rito. Sa tulong ng liwanang na nagmumula sa nakabukas na bedside lamp ay nagawa niyang maaninag ang maamo nitong mukha.

Hanggang sa namalayan na lang niya ang sarili na nakatitig dito. Napakurap lang siya nang biglang tumunog ang cellphone nito na nasa ibabaw ng mesa. Hindi man niya gusto ay tila ba may sariling buhay ang kaniyang mga kamay na inabot ang cellphone nito.

Kahit naka-lock ito ay nagawa pa rin niyang mabasa ang dumating na mensahe sa home screen nito.

Austin:

Can we talk? Letʼs meet tomorrow at 6pm in our usual place.

Napataas siya ng kilay. The senderʼs name sounds familiar. Kung hindi siya nagkakamali ay ito ang ex ng kaniyang asawa.

Dahan-dahan niyang ibinalik ang phone nito sa ibabaw ng mesa bago siya tuluyang nahiga nang may ngisi sa mga labi.

Isang plano ang nabuo sa kaniyang isipan.