Kabanata 179

Mabilis ang mga hakbang na pumasok sa loob ng bahay na parang akala mo ay may tinatakasan.

“Otep, kapag may naghanap sa akin sabihin mo, WALA! TULOG! UMALIS!” “Okay ate!” Mabilis ang pagsasalita ko habang hinahangos. Nang marinig ko ang sagot ng aking kapatid ay tumakbo na ako papasok sa loob ng banyo, para magtago.

Medyo hiningal pa ako dahil sa matinding pagod. Ang layo kasi ng nilakad ko, dahil sinubukan kong maghanap ng trabaho pero umuwi akong bigo. Ang hirap talaga ng walang tinapos dahil ang karamihan na trabahong tumatanggap sa akin ay kung hindi tindera sa palengke ay isang kasambahay naman.

Aanhin ko ang maliit na sahod na ‘yun? Araw-araw kaming kumakain tapos magbabayad pa ng upa sa bahay. bill pa ng kuryente at tubig. Tapos ang sasahurin ko lang sa loob ng isang buwan ay halos wala pa sa kalahati ng minimum wage ng sahod dito sa NCR. Dahilan kung bakit hindi ako sumuko sa pag-aapply. Lahat na yata ng agency at kumpanya ay pinasahan ko na ng aking resume. Pero ilang